Tja, omdat ik voorlopig toch wel op die roze wolk zit is dat wel een verslagje waard.
Afgelopen zaterdag hadden wij een Endurance wedstrijd in Beernem. (Belgie) We hadden ons ingeschreven voor onze eerste 80 kilometer met in gedachten we mogen er 80 starten maar we zien wel wat we uiteindelijk gaan rijden.
Om 04:30 ging de wekker, de zenuwen gierden door mijn lijf. Aankleden, tas inpakken en hop naar Zembla Du Vi. Eenmaal op stal aangekomen stond Zembla al lekker in de wei te wachten op ons, mooi dan heeft hij lekker wat gras op. Paard ingeladen en op naar belgie.
De kilometers volgden, de spanning gierde nog steeds in mijn lijf. Nog 80 km en dan kwamen we aan op het wedstrijdterrein, dat hele stuk zou ik dus kunnen gaan rijden, toch ver dacht ik...
Op het terrein aangekomen, paard uitgeladen, groom area klaargemaakt en keuren maar. Een mooie hs van 44 en derest was ook allemaal goed.
Opzadelen en inrijden. Zembla had er zin in!
Als derde gingen we van start, snuiven blazen hard willen lopen, schrikachtig Zem had er echt zin in. Al snel kwamen de laatste vier starters bij ons rijden, een Belgische, een Duitser en een Fransman. Klonk erg internationaal, heel de weg Engels en Nederlands gepraat.
De eerste ronde vloog voorbij, op naar de keuring. De hartslag bleef op een gelijk punt hangen, maar te hoog. Hoe kan dit nu? Dacht ik.. We hadden 29 km gelopen en normaal denderd die hartslag direct naar beneden.. De groomarea hadden we op de stenen ingericht, maar was wel vol in de zon. En het was warm.. Zou dat het zijn. Uiteindelijk maar rustig naar de dierenarts gelopen.. In de hoop dat het goed zou zijn. Hartslag 60, voordraven A daarna werd weer de hartslag gemeten en was weer 60.
De dierenarts vertelde me rustig aan te doen anders gingen we dit niet uitlopen..
Eenmaal terug naar de paddock en daar ging Zembla plassen.. Was dat het dan?
Tweede ronde, opgezadeld voor de zekerheid dit keer de hartslagmeter om, hartslag 34 bij het vertrekken, ik was gerustgesteld. Daar hoorde ik dat ook mijn Rijmaatje moeite had met de hartslag, die zakte ook langzamer dan normaal en ook haar paard moest plassen.
Daar gingen we afgesproken dat we deze ronde rustiger zouden rijden.zo gezegd zo gedaan. De ronde vloog weer voorbij!
Zembla drinkt moeilijk op wedstrijd.. We kwamen binnen hartslag goed locomotie ook goed! Alleen de turgor was iets minder evenals de darmgeluiden. Hij moest toch gaan drinken nu met die warmte.
Mijn Rijmaatje kon helaas niet door dus ik moest alleen vertrekken, achter mij volgende de Duitser en daarna de Fransman. Maar voor we mochten vertrekken moesten we eerst een recheck. Ivm het warme weer hadden de dierenartsen besloten dat iedereen op de 80 km een recheck zouden krijgen om problemen te voorkomen.
Recheck, Zembla had inmiddels gedronken en alles was ineens weer helemaal goed! Een hartslag van 48 en we konden vertrekken.. Alleen..
Al snel kwam de Duitser aanrijden en daarna was ook de Fransman weer terug. Eerste groompunt. Zembla ging drinken! Niet normaal zo goed. Ik was zo trots. Yes finaly he is drinking! Zo blij! Tranen stonden in mijn ogen. Oké nu even nadenken, we rijden de hele laatste ronde al voorop, gaan we ervoor? Of niet..
Ik besloot mijn eigen tempo te blijven rijden, de Duitser en de Fransman bleven mij netjes volgen, ik ging hard genoeg voor hun. Ik zette een galopje in, hierop gingen hun niet mee zij bleven draven.. Ok mooi, hun willen ook rustig doen dus laat ik mijn eigen ding doen. De hele weg volgde ze mij en Zembla. En Zembla die liep fantastisch! Hij liep zijn eigen tempo, had niets nodig om op snelheid te blijven hij deed zijn ding. Alsof hij dit al jaren deed zo voelde het...
En dan finish in zicht! Ohh we zijn er!! Riep ik tegen Zem. Afstappen en koelen. Hier kwam mijn Rijmaatje die de derde ronde helaas niet in mocht direct naar ons toe en begonnen ons mee te groomen! zo super lief! Echt top!
Op naar de dierenarts, hartlslag meten vind ik zo een spannend iets. Maar hij stopte al met meten na een halve minuut. Yes dat was goed.. Alle rest was ook allemaal a en goed. Toen moesten we wachten tot de drie dierenartsen klaar waren want ze moesten met zijn drieën de locomotie beoordelen.yes weer A.
Ik was gelukkig blij en kreeg te horen dat we ook nog tweede waren! Wauwwww! Voor het eerst om een dierenarts heen gehangen zo blij was ik, mijn vriend mijn grooms en natuurlijk de belangrijkste Zembla!
Toen de prijsuitreiking, tweede plek ja dat wist ik al, vol trots liep ik naar het podium. Tot ik hoorde dat er ook een best condition was, ohja die hebben we ook nog. Door alle spanning was ik dat vergeten. Maargoed geen BC voor mij dacht ik nog. Tot ik mijn naam hoorde... Nee dit kan niet, dit kan niet waar zijn echt?!
En ja echt! Zembla zijn eerste 80 km een tweede plaats en dan ook nog een BC! Vol trots!
Mijn Zembla die vorige week 17 jaar is geworden.. Zo leuk vind hij de sport en zo genieten wij samen! Geen woorden voor.
Sorry voor het hele lange verslag maar ik ben zoooo trots.
Iedereen die mee geholpen heeft aan deze fijne wedstrijd ontzettend bedankt! Grooms ontzettend bedankt! Zonder jullie hadden we dit nooit gehaald!
Laatst bijgewerkt door Somebitch op 08-06-15 12:21, in het totaal 1 keer bewerkt