Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
lizy29 schreef:Dat zeg ik
Zo begonnen we met 4 geiten, inmiddels hebben we er 5, overwegen er nog 2 bij te kopen en zijn aan het bedenken of en hoe we geitenmelk willen integreren in ons bedrijf over een paar jaar
lizy29 schreef:Dat zeg ik
Zo begonnen we met 4 geiten, inmiddels hebben we er 5, overwegen er nog 2 bij te kopen en zijn aan het bedenken of en hoe we geitenmelk willen integreren in ons bedrijf over een paar jaar
Moestuin schreef:lizy29 schreef:Dat zeg ik
Zo begonnen we met 4 geiten, inmiddels hebben we er 5, overwegen er nog 2 bij te kopen en zijn aan het bedenken of en hoe we geitenmelk willen integreren in ons bedrijf over een paar jaar
Ik heb geit nummer 5 precies gemist Bokje om mee te kweken?
tamary schreef:lizy29 schreef:Dat zeg ik
Zo begonnen we met 4 geiten, inmiddels hebben we er 5, overwegen er nog 2 bij te kopen en zijn aan het bedenken of en hoe we geitenmelk willen integreren in ons bedrijf over een paar jaar
Als je meerdere geiten wil gaan melken en daarom ook richting melkmachine gaat kijken, waarom niet je ooien er aan hangen? Die heb je ten slotte al en er lopen er zat om een redelijk aantal liters te krijgen, zelfs al laat je de lammeren er aan en melk je maar een deel afhankelijk van welke dieren er binnen bereik zijn of melk je de ooien met maar 1 lam 1-2x daags uit ter preventie van mastitis, zeker gedurende de 1e maand (kijkende naar hier waar de 2 met 1 lam paar keer ongelijk waren door voorkeurskant en dus mama lam niet echt willen laten drinken aan de andere wegens teveel uierspanning) kom je al een flink eind. In elk geval genoeg voor zat kaas en volmelksijs voor gezin.
Karina schreef:Leuk topic! Wij hebben zelf Brandroden. Oud Nederlands dubbeldoel rund wat valt onder de zeldzame huisdierrassen. We zijn eind vorig jaar gestopt met melken. We molken er zo'n twintig en maakten er een biologisch type berg-kaas van, gruyère recept maar dan met vegetarisch stremsel. Brandroden zijn heel duurzaam, een groot deel van onze kudde was tussen 8 en 14 jaar oud. Voor het type kaas konden we geen kuil etc voeren, alleen gras en onverpakt droog hooi. Productie was maar ca. 4000 per lactatie maar wij hielden de kalfjes er allemaal 3 maanden bij (tot ze zonder melk kunnen) dus precies kan ik het niet zeggen, zo was het bij de vorige eigenaar. Die drie maanden betaalden zichzelf bij ons wel terug in meerwaarde van ons product en heel gewilde sterke kalveren, de stiertjes werden dan met 2,5 maand gecastreerd zodat ze daar nog even van bij konden komen bij hun moeder, en daarna gingen ze opgroeien in begrazingsproject van iemand anders, die ze hield tot ze ca. 2,5 waren.
70% van de kaas ging naar de horeca, dus covid hakte er na 3 bizar droge zomers op zandgrond waarin we veel hooi moesten inkopen (reken maar uit, biologisch en onverpakt in schaarse tijd, terwijl je ook je eigen- en pensionpaarden verplicht bio moet voeren) te hard in en we zijn moeten stoppen.
We hebben er een aantal gehouden, wat oude trouwe dieren voor goede oude dag, en een aantal beloftes voor de toekomst van het ras. De rest konden we gelukkig allemaal kwijt bij hobbyhouders van het ras. Mijn man werkt nu buiten de deur en met de koeien proberen we om er nog een beetje bedrijfsmatig begrazing te doen. Dat clubje reist dus rond in de omgeving, en een koe met tweeling plus een pink staan bij onze paarden bij huis zodat die wel goed mak worden ook.
Het is jammer dat juist bedrijfjes zoals wij het niet redden vind ik zelf, maar ik ben wel blij dat ik niet meer hoef, ik ben compleet versleten en heb jaren op morfine gewerkt zonder ooit een dag vrij. Er zijn helaas ook "collega's" die het aangrijpen om te beweren dat het "dus" niet kan, kalfjes bij de koe, maar daar had het nou net helemaal niks mee te maken dat we gesneuveld zijn.
Wij hebben trouwens totaal niet ervaren dat de kalfjes minder mak zouden zijn, die we aanhielden waren later juist de allerfijnste koeien om mee te werken. Ze zijn beleefder omdat ze ook een koeienopvoeding hebben gehad. Doordat ze twee keer per dag mee heen en weer liepen naar de meikstal waarbij je contact met ze hebt, en doordat ze zien hoe vertrouwd hun moeders met ons zijn ging dat juist hartstikke goed.
Maar de Brandroden zijn van zichzelf ook wel een rustig ras.
[ [url=m/yyyHol.jpg]Afbeelding[/url] ]
Kinke schreef:We zijn een keer naar een open dag geweest van een Angus fokker, ik vond die koeien juist super relaxt. Wij als vreemden konden gewoon de wei in (kalveren liepen bij de koeien). Was geen enkel probleem.
Blondes zijn erg eenkennig, je hoeft bij ons niet de wei in te gaan zonder dat mijn man. Ook op stal worden ze wakkerder als er een vreemde binnen is.
We gaan als experiment 2 Maine Anjou pinken aanschaffen, die zijn een stuk relaxter
Karina schreef:Leuk topic! Wij hebben zelf Brandroden. Oud Nederlands dubbeldoel rund wat valt onder de zeldzame huisdierrassen. We zijn eind vorig jaar gestopt met melken. We molken er zo'n twintig en maakten er een biologisch type berg-kaas van, gruyère recept maar dan met vegetarisch stremsel. Brandroden zijn heel duurzaam, een groot deel van onze kudde was tussen 8 en 14 jaar oud. Voor het type kaas konden we geen kuil etc voeren, alleen gras en onverpakt droog hooi. Productie was maar ca. 4000 per lactatie maar wij hielden de kalfjes er allemaal 3 maanden bij (tot ze zonder melk kunnen) dus precies kan ik het niet zeggen, zo was het bij de vorige eigenaar. Die drie maanden betaalden zichzelf bij ons wel terug in meerwaarde van ons product en heel gewilde sterke kalveren, de stiertjes werden dan met 2,5 maand gecastreerd zodat ze daar nog even van bij konden komen bij hun moeder, en daarna gingen ze opgroeien in begrazingsproject van iemand anders, die ze hield tot ze ca. 2,5 waren.
70% van de kaas ging naar de horeca, dus covid hakte er na 3 bizar droge zomers op zandgrond waarin we veel hooi moesten inkopen (reken maar uit, biologisch en onverpakt in schaarse tijd, terwijl je ook je eigen- en pensionpaarden verplicht bio moet voeren) te hard in en we zijn moeten stoppen.
We hebben er een aantal gehouden, wat oude trouwe dieren voor goede oude dag, en een aantal beloftes voor de toekomst van het ras. De rest konden we gelukkig allemaal kwijt bij hobbyhouders van het ras. Mijn man werkt nu buiten de deur en met de koeien proberen we om er nog een beetje bedrijfsmatig begrazing te doen. Dat clubje reist dus rond in de omgeving, en een koe met tweeling plus een pink staan bij onze paarden bij huis zodat die wel goed mak worden ook.
Het is jammer dat juist bedrijfjes zoals wij het niet redden vind ik zelf, maar ik ben wel blij dat ik niet meer hoef, ik ben compleet versleten en heb jaren op morfine gewerkt zonder ooit een dag vrij. Er zijn helaas ook "collega's" die het aangrijpen om te beweren dat het "dus" niet kan, kalfjes bij de koe, maar daar had het nou net helemaal niks mee te maken dat we gesneuveld zijn.
Wij hebben trouwens totaal niet ervaren dat de kalfjes minder mak zouden zijn, die we aanhielden waren later juist de allerfijnste koeien om mee te werken. Ze zijn beleefder omdat ze ook een koeienopvoeding hebben gehad. Doordat ze twee keer per dag mee heen en weer liepen naar de meikstal waarbij je contact met ze hebt, en doordat ze zien hoe vertrouwd hun moeders met ons zijn ging dat juist hartstikke goed.
Maar de Brandroden zijn van zichzelf ook wel een rustig ras.
[ [url=m/yyyHol.jpg]Afbeelding[/url] ]