Nadat wij in korte tijd afscheid hebben moeten nemen van 3 honden en hierbij 1 hond alleen achter bleef, hebben wij besloten er toch weer een hond bij te nemen. In eerste instantie wilde we gaan voor een herplaatser, omdat er bijzonder veel honden van dit ras als herplaatser aangeboden worden.
Echter is voor mij een stamboom erg belangrijk. Met oog op die nieuwe HR-wet die er misschien doorgaat, maar ook zeker om de achtergrond. (HD, ED, DCM, etc.) Als herplaatser konden wij geen enkele hond met stamboom vinden.
Mijn reu (Boris) hebben wij op 4oktober ( ja, dierendag ) moeten laten gaan. Op 10 oktober zag ik dat bij 1 van mijn favo fokkers een nestje geboren was. Vanaf de eerste foto's en filmpjes van de fokker, viel 1 pup me al gelijk op. Maar het was veel te vroeg. Boris was mijn beste vriend en daar kon niemand tegenop.
Ik bleef het nestje volgen en iedere keer werd ik heel blij van de foto's en filmpjes. Maar het kon niet. Het was veel te vroeg.
Tot pas geleden. Pup na pup gingen naar een nieuw baasje. En die ene pup was er nog.
Boris hebben wij bij een goede fokker vandaan. Wij gingen eigenlijk kijken voor een andere pup uit het nest. Eenmaal daar kwam Boris tussen ons in zitten en is niet meer bij ons weg gegaan. Er was geen twijfel over mogelijk dat hij met ons mee naar huis ging. Wij hebben Boris niet uitgezocht. Hij heeft ons uitgezocht.
Dat die pup er nog zat was ik ook erg verbaasd over. Heeft hij op ons gewacht? Ik denk dat dit zo moest zijn. Alles gebeurd met een reden.
Niemand zal Boris kunnen vervangen. Maar Wodan was gelijk al mijn nieuwe beste vriend. We gaan een super tijd tegemoet.
Ik kan niet wachten tot ook wij uren door de duinen kunnen gaan struinen. Over het strand kunnen gaan rennen. Samen lekker relaxen bij de paarden. Mee naar het werk. Elke dag een nieuw avontuur met zijn tweeën.
Maak kennis met Unico Hogan Del Montagna Oro aka Wodan (Inmiddels 16 weken oud)
Te moe om te spelen
5 minuutjes mee naar het winkelcentrum
Kennis maken met de paarden
Wachten met mijn grote, stoere vriendin op het eten
Wat een bizar verhaal, ik geloof zeker dat hij op jullie heeft gewacht! Het is je gegund na het verlies van je beste vriend, en ik hoop dat deze knapperd het verlies van Boris een beetje dragelijker maakt