Geplaatst 
Het ging jammergenoeg allemaal anders dan gepland, ivm mijn verhuizing zou je tot 12 weken bij het opvang gezin blijven, waar je geboren was.
Ik zocht je om de dag op, en zodra je oud genoeg was, ging je mee op stap, naar m'n vader, naar stal, naar de kinderboerderij.. alles mocht je leren kennen in de grote wereld samen met jouw 'mamma'.
De laatste 2 weken gebeurden er gekke dingen, als ik je terug bracht naar de opvang zat je te piepen als ik uit beeld was, en je was angstig op alles wat je hoorde, voetballen ging niet meer want oh help een schoen!.. m'n arme meisje.. Geen idee wat er precies gebeurd is, maar oh wat was ik blij toen je eindelijk echt thuis was.
Er bleek al snel meer niet te kloppen, jouw mamma was helemaal niet zwanger naar NL gekomen, jouw pappa woonde bij je! Jullie waren gewoon in Nederland verwekt, bewust door het opvang gezin.
Een onzekere tijd brak aan, er werd gesproken over rechtzaken, er werd gedreigd dat Dora teruggehaald zou worden als ik zou vertellen wat ik wist..
Maar ondertussen groeide jij, bloeide je weer helemaal op..
Je speelde op stal, al was het wat eng met die enorme herders, maar je wist dat je mamma je zou redden.
Uiteindelijk is alles met een sisser afgelopen, en als 'dank' voor mijn waarschuwing aan de stichting (die niet wisten wat er was gebeurd met jou en je broertjes en zusjes) kreeg ik korting op een hond van de stichting, die mijn moeder graag wilde hebben.
En zo kwam je 'zusje' Mayra naar Nederland, en wat hebben jullie veel geleerd van elkaar, maar vooral van die oude, slimme en stabiele ome Pippin.
We gingen weer verhuizen, nu wonen we op ons plek, op nog geen minuut van de zee en nog geen 2 minuten van het bos, met je grote vriendin Noah altijd aan je zijde.
En elke dag weer, als ik die blije oogjes zie en dat zachte maffe haar voel, ben ik zo intens gelukkig dat jij mij hebt uitgekozen. Je bent er 1 uit duizenden, met humor, maar ook heel slim.. lief DoraDotje, dat er op die 11 maanden nog minstens 11 jaren mogen volgen!
En PS, ik denk dat dit topic voortkomt uit het feit dat ik me schuldig voel, Dora is vanochtend bij de dierenarts afgeleverd om gecastreerd te worden, en zodat ze naar haar pootje kunnen kijken waar een stuk glas in zat..
Hopelijk kan ik haar rond 2 uur ophalen en dan flink gaan verwennen.
... 
) 
