Gisteren op eerste paasdag gebeurde er ook hier een wonder.
Je kent ze vast wel,van die keffende,keffertjes die de buurt onveilig maken.
Voorzichtig steek ik hem hand op dat ook ik die in mijn bezit heb.
Of eigenlijk mijn ouders.
Mateloos irritant vind ik dat en een ontspannen wandeling zat er alleen in wanneer je geen andere honden tegen kwam.
Nu chels 10 is zijn de 2 "ergste" uit haar roedel helaas niet meer onder ons
Langzaam maar zeker zag ik bij de andere honden meer sociale vaardigheden ontstaan alleen chels bleef er in achter.
Om dit gedrag te doorbreken heb ik besloten,nu mijn moeder rolstoel gebonden is en ze de honden niet meer uit kan laten, om naar het park te gaan.
Een plek waar het wemelt van honden.
Chels heeft dit gedrag eigenlijk pas ontwikkeld nadat zij pups heeft gehad.
Haar dochter (welke bij ons is gebleven) scheelt sociaal niets aan.
We wandelen nu een kleine 2 maanden in dit park en zoals eerder geschreven gebeurde er gisteren een zogeheten wonder.
We kwamen een JR tegen en al snel daagde chels haar uit tot spelen.
Vol verbazing keek ik toe
Maar spelen aan een riem is natuurlijk lang zo leuk niet.
Echter buiten haar minder sociale vaardigheden is ze ook nog eens oost Indisch doof
Na een rustig veldje opgezocht te hebben en de wel luisterende honden los gelaten te hebben besloot ik dan toch maar de riem van chels los te halen.
Mocht ze het weer op een rennen zetten kon ik in ieder geval direct een sprintje achter haar aan trekken.
Dit was echter niet nodig
(D'r dochter begrijpt er niets van
.Is moeders een keer los heeft ze niet eens oog voor haar
)Wat een heerlijkheid om haar zo te zien genieten
En wat was ze teleurgesteld dat haar nieuwe vriendin niet mee naar huis mocht
