Don't cry because it's over,
Smile because it happend.
~
Sometimes the best thing you can do
for someone you love
is to let them go....
Smile because it happend.
~
Sometimes the best thing you can do
for someone you love
is to let them go....
Emmy Smugg's Pride. Door ons Toulouse genoemd, omdat wij Emmy geen leuke naam vonden. Onze eerste kat. Mama van een aantal katten, oma van een aantal katten.. En zo geliefd. Onze allereerste, lieve Heilige Birmaan, met een goud hartje.
07-03-2002.. Haar geboortedag.
Toulouse is sinds 2002 bij ons. Ze is nu 11 jaar. Ze heeft 1 keer een nestje gehad, waarvan wij één van haar dochters hadden gehouden. Daarna is ze oma geworden. En wat deed ze dat ongelooflijk lief.. Mijoux, de moeder van de kittens en dochter van Toulouse, liep af en toe weg bij de kittens. En dan ging Toulouse erbij liggen, alsof zij de moeder was. Ze was de beste oma ooit voor onze katten.
Knappe Toulouse..
Hier was ze drachtig van drie kittens
Hier was ze mama geworden van drie lieve kittens
Ze vond werkelijk alles goed, zelfs als al haar kittens bij haar kwamen liggen in een veels te kleine mand
Samen met Toulon, een van haar kittens
Haar kittens groeide op, twee werden er verkocht. Één hielden we. Mijoux.
Hier liggen Toulouse en Mijoux lekker naast elkaar.
Mijoux kreeg een tijd later zelf ook kittens. 4 maar liefst. En wat was Toulouse een ongelooflijk lieve oma....
Mijoux met haar kittens:
En lieve oma speelde met haar kleinkindjes, zorgde voor ze, en nam zo af en toe zelf ook rust.
De twee kleinkinderen van Toulouse die we zelf gehouden hebben: Berlioz en Bayonne.
Mijoux ging weg. Zij ging bij mijn oma wonen, aangezien haar kat aangereden was en wij haar een nieuw maatje gunde. Daarbij ging het niet zo goed meer tussen Mijoux en haar eigen kinderen, dus dit was voor iedereen het beste.
Toulouse genoot vooral van de zomers, de zon was haar beste vriend. Ze lag elke dag heerlijk te zonnen. Elk jaar weer.
Helaas brak er vorig jaar zomer een moeilijke periode aan. Toen wij op vakantie waren in Frankrijk, meldde diegene die voor onze katten zorgde, dat Toulouse zich een beetje raar gedragen had. Ze liep scheef en raar. Echter was dat al snel over en hadden we er niet veel meer achter gezocht.. Wat we beter wel hadden kunnen doen..
Na de zomer, toen we weer allemaal aan het werk waren en naar school gingen, kwamen we Toulouse op een vroege ochtend tegen op een manier hoe we haar nog nooit hadden gezien. Ze kon amper lopen, ze liep constant opzij en haar kop stond scheef. Haar ene pupil was wijd open, terwijl het ander een normaal formaat had.
Zo lag ze erbij in het reismandje, voor we naar de dierenarts gingen, ze viel steeds om en ging dan bijna op haar rug liggen:
De dierenarts kon niet precies zeggen wat er gebeurd was. Maar ze gokte op een tia. Ze controleerde de bloeddruk van Toulouse, die veel te hoog was.. 120 is goed/ al best hoog.. Toulouse had 220! Dus we kregen medicijnen mee voor haar bloeddruk.
Thuis maakten we een hoekje voor Toulouse, bij de uitstroom van de kachel, waar ze het allerliefst altijd zat. We legden er een mandje neer, waar ze dagelijks ging liggen.
Langzaam maar zeker ging het weer iets beter. Op een gegeven moment kon ze weer normaal lopen, at ze en dronk ze weer goed en ging haar koppie steeds wat rechter staan. Toch had het veel impact op haar gehad. Haar lichaam was niet meer zoals het geweest was.
In de tuin, afgelopen zomer:
Lieve, kleine oma kat
Helaas mocht het niet baten... Toulouse ging op een gegeven moment weer minder eten.. Ze werd steeds magerder. Op een gegeven moment besloot ik even in haar bekkie te kijken, en wat ik daar zag.. Haar tandvlees was ontstoken, haar tanden vol tandsteen.. Arm dier. Verbaasd over hoe snel dat kon komen hebben we de dierenarts gebeld voor een afspraak om haar gebit te behandelen of desnoods haar tanden eruit te trekken als dat beter zou zijn voor haar..
Bij de dierenarts zeiden ze dat het inderdaad beter was om de tanden eruit te trekken. Maar dan zou ze onder narcose moeten. Dus nam de dierenarts wat bloed af en ging de nierwaardes controleren....
En wat bleek nou... De nieren van mijn lieve kleine Toulouse werken nog maar voor 25%.... Dat is dus een kwart van waarmee ze begonnen is.. Arme schat.. Daardoor is haar gebit zo slecht geworden en stinkt ze uit haar mond. Daarom drinkt ze zo veel, en plast ze zoveel. Daarom heeft ze een hoge bloeddruk... Alles viel op zijn plaats.. Mijn hart brak.
Onder narcose zou geen optie meer zijn. Dat zou ze niet overleven. Dan zou ze binnen 2 weken na de ingreep overlijden waarschijnlijk.
We hebben nu antibiotica en pijnstillers mee gekregen voor Toulouse. Eerst twee dagen om het uit te testen. Als ze niet verbeterde, zouden we haar laten inslapen. Want dat zou betekenen dat ze zoveel last ervan had dat haar nieren niet meer goed functioneren, dat ze niet meer kon.. Als de medicatie wel zou helpen, zouden we daar nog even mee door gaan, tot ze zelf zou aangeven dat het over was..
We hebben Toulouse goed in de gaten gehouden. De medicatie helpt! Wat ben ik blij voor haar.. Ze kan de laatste periode van haar leven nog even 'pijnloos' door. Ze eet ineens ook onwijs veel, ze geniet er echt weer van. Dat deed natuurlijk hartstikke veel pijn met dat ontstoken gebit.
Echter zit er één groot nadeel aan die medicatie... Ook de antibiotica en de pijnstiller zal haar nieren aantasten.. Wat betekend dat die 25% steeds minder word.. Daarom ben ik alvast onbewust bezig met het afscheid nemen van mijn lieve kleine kat, waar ik zoveel van houd..
Want als zij weer symptomen van pijn gaat krijgen, als ze weer minder gaat eten of weer lusteloos word... Is het over. Dan brengen we haar naar de dierenarts en geven we haar een spuitje.. Want hoeveel ik ook van haar hou... Zoveel pijn gun je niets of niemand..
De dierenarts zei dat het nog 3 jaar kan duren voor de nieren er echt mee ophouden. Het kan echter ook al binnen 1 week gedaan zijn. Dus we genieten nog elke dag van haar, zolang het nog kan.. We vertroetelen haar nog extra veel. Want elke dag kan de laatste zijn...
Lieve Toulouse, je bent een bijzondere, lieve, prachtige kat.. En dat zou je altijd blijven.. Als jij aangeeft dat je niet meer kan, zullen we je helpen met er een einde aan maken... Tot die tijd zullen we je extra verwennen..
Dit moest ik even van mij afschrijven... Ik hoop dat jullie het begrijpen.
En HEEEEL erg veel respect voor de mensen die dit allemaal gelezen hebben...
xx
