Heel wat katten kwamen langs als geschikte kandidaten, zoals Snuffel, geenideemeerhoedezeheet, Tonky en nog veel meer. Deze dame viel helaas al af, omdat zij een dieet had voor gevoelige darmen/maag en Tiamat een blaasgruisvoorkomend dieet heeft en twee dieten in huis vinden we geen goed idee (tenzij natuurlijk één van de katten later alsnog een dieet krijgt, dan valt er wel een trui aan te breien). De verzorging was het daar ook mee eens, dus ook alle katten met een nierdieet of ander dieet vielen ook af. Deze enorm leuke heer viel ook af, omdat hij pas 8 jaar was.
Super leuk dier. 
We hebben ook een kijkje genomen in de ziekenboeg, waar ook ontzettend leuke diertjes zaten. Helaas heb ik van hen vergeten wat foto's te maken...
Na alle kattenverblijven en de ziekenboeg te hebben gezien, hebben mijn vriend en ik nog een eigen tour langs te geschikte kandidaten gedaan en eigenlijk waren we het er al heel snel over eens welke katten het zouden worden. De eerste was Toetsie (13 jaar), een dame uit de ziekenboeg met een te snel werkende schildklier en Mieps (ook 13), een kater die al bijna anderhalf jaar lang in het asiel zat. Van hem heb ik wel foto's van in het asiel.
Afgelopen woensdag heb ik de katten opgehaald en was een vrijwilligster zo vriendelijk om me een lift naar huis te geven. Twee reismanden meenemen in de bus is toch behoorlijk zwaar.
Thuis aangekomen vond Toetsie, die wij Nimueh hebben genoemd, het meteen goed hier. In de beschrijving stond dat ze erg schuw was en daarom alleen mee ging met mensen die hier goed mee konden omgaan, maar toen ze eenmaal hier was, liet ze zich van een hele andere kant zien. Zo zie je maar weer hoe anders ze kunnen zijn in een echt huis. Ze heeft alles besnuffelt, liet zich goed aaien, plofte overal even neer en vond de binnenkant van de krabton meteen leuk.
S'nachts is ze zelfs meerdere keren bij ons op de slaapkamer geweest.
Muninn, in het asiel Mieps, is nadat hij uit het reismandje kwam, meteen naar boven vertrokken. Bovenaan de trap zat hij heel zielig in een hoekje heel, heel erg bang te wezen. Na een aantal uurtjes konden we hem zelfs niet meer vinden en toen bleek hij onder mijn gitaar te zitten.
We hebben er toen maar voor gekozen om hem eventjes af te zonderen in de logeerkamer, zodat hij kon acclimatiseren.
Ondertussen zat mevrouw Nimueh al op de bank:
En at ze koekjes uit onze hand:
Vrijdag heb ik de deur van de logeerkamer open gezet en na wat aarzelen durfde meneer het zelfs aan om op de trap te gaan liggen:
Vanmorgen toen we wakker werden en mijn vriend zijn arm buiten boord hing, gaf hij ineens (Muninn had onder ons bed geslapen) een enorme kopstoot tegen zijn hand. We hebben hem toen een behoorlijke tijd kunnen aaien en zelfs onder zijn buikje kunnen kriebelen:
Voor de rest is alles nog erg wennen voor hem, maar dat komt allemaal wel goed. We vonden het al super dapper van hem dat hij vandaag al geaaid wilde worden. We hadden namelijk gedacht dat hij minstens een week of 3 onder het bed zou wonen. In het asiel had hij namelijk ook behoorlijk wat tijd nodig om te wennen, maar hier laat hij zich dus zelfs al na een paar dagen aaien.
Super van hem.Nimueh vind het alleen eng als je plotseling langs loopt, opeens opstaat of als ze harde geluiden hoort, voor de rest is ze erg ontspannen. Ze spint zelfs als ze lekker ligt te slapen en begint al meteen te spinnen als je haar benadert. Ze speelt ook graag. Als ze hadden gezegd dat ze 5 jaar was, had ik het ook geloofd, zo actief is ze.
Tussen Tiamat en de nieuwe katten gaat het allemaal ook boven verwachting. Muninn heeft hij eigenlijk meteen geaccepteerd en bekijkt hij eigenlijk nauwelijks. Nimueh heeft een mep van hem gehad en zij heeft twee keer naar hem geblazen, maar dat is het.
Het andere topic over hen: Klik!
Echt een knap ding om te zien, zeker op de foto waar ze zo trots op de bank zit.
! En wat goed dat jij ze een warm thuis geeft 
. 
Hier in het zonnige zuiden is dat rond de 60,- (weet het niet precies) 
