Geplaatst 
Toen wij een aantal weken geleden thuiskwamen van huwelijksreis en onze twee katten zouden ophalen, kregen we dat ene telefoontje die niemand wil: in tranen vertelde het meisje van het pension dat één van de twee was overleden. Wat er mis is gegaan was niet duidelijk, ze wilde op een ochtend simpelweg niet meer wakker worden. Onze andere kat, Kyara, was natuurlijk helemaal overstuur. De eerste dag thuis was hartverscheurend: ze is elke kamer luid miauwend afgegaan op zoek naar haar maatje. In de tijd erna ging het met heel veel knuffels gelukkig beter, maar we merkten wel dat ze zich verveelde. Waar ze eerst altijd samen heel speels het huis door renden, bleef ze nu maar wat luieren. Daarom hebben we na een tijdje nadenken (want 't is toch een lastig iets) besloten eens te kijken naar een kittentje. We kwamen een heel leuk boerderijnest in de buurt tegen. Hele lieve, open mensen en wat een schatjes van katten! Het was nog even wachten tot onze kleine mee mocht, maar gister was het dan zo ver! Stilzitten kent ze nog niet, dus een heuse fotoshoot zit er niet in, maar ik denk dat jullie na deze plaatjes wel snappen waarom wij zo verliefd op d'r zijn!
Ernie! 
De eerste keer bij het nestje kijken... ik had ze allemaal wel mee willen nemen!
Met het ophalen nog de allerlaatste slokjes melk (maar goed ook, mamapoes was er echt klaar mee
).
Na de rit naar haar nieuwe thuis zo onder de indruk van alles, dat ze eerst eens lekker tegen me aan kroop voor een dutje.
Om daarna natuurlijk weer lekker te kunnen ravotten!
"Hoi, ik ben een hamster!"
Bert die Ernie verwelkomt! 
Ernie lijkt wel te willen, maar Kyara nog niet. Ik hoop dat ze gewoon even tijd nodig heeft en vanzelf bijtrekt, maar als iemand tips heeft: graag!
