Geplaatst Je weet als hondeneigenaar (diereneigenaar in het algemeen) dat je jouw geliefde viervoeter maar een deel van je leven bij je mag hebben maar niets bereid je voor op het moment dat die afscheid komt. Voor mij kwam dat moment veel te snel...
Het verhaal van Joy
Na jaren rottweilers te hebben gehad en een Kees die ermee was opgegroeid kwam het besluit om voor een rottweiler puppy te gaan.
Ik kwam bij een fokker uit en even later werd je geboren. We zochten jou uit want jij was de eigenwijze die niet als een dolle met de andere mee liep maar je eigen plan trok.
Wat heb ik dat geweten wat was je een eigenwijze kleine terrorist. Ik heb me vaak afgevraagd waar ben ik aan begonnen maar wat heb je me veel geleerd.
We begonnen de puppy cursus waar je doorheen vloog de basis mochten we overslaan. Ik werd gevraagd of ik zelf trainer wilde worden dat wilde ik en daar begon ons balletje te rollen. We hebben van alles samen gedaan pakwerk, behendigheid en speuren, je ging door het vuur voor mij je was mijn grote beschermer.
Je ontpopte jezelf als een echte gedragshond jij zou zorgen dat elke hond leerde hoe een hond zich moest gedragen. Je was duidelijk maar eerlijk en ondanks dat je altijd kon grommen als een beer je wilde alleen maar geknuffeld worden.
5 jaar geleden was je zoals altijd vrolijk aan het rond huppelen toen scheurde je je kruisbanden en brak je jouw been op een klein piepje na ging je gewoon verder waar je mee bezig was pas toen we de volgende dag uit voorzorg een foto gingen maken kwam het naar boven zo sterk was je voor jezelf. We gingen een lange revalidatie traject in waar we je rustig moesten houden. Makkelijker gezegd dan gedaan de volgende dag sprong je alweer op de bank. De angst dat jouw andere kruisband zou scheuren was groot dus ik hield jou vanaf dat moment erg in bedwang ergens heb ik spijt want je kon jezelf niet meer zijn want jij was een spring in het veld.
Je was nog altijd een grote puppy.
Nagels knippen pfff dat was drama waar je kon verstopte je de nagel schaar.
2009 werd je 10 en besloten we dat het tijd werd het stokje over te dragen, ik was bang dat je jezelf zou bezeren bij het begeleiden van het socialiseren. Ondertussen was de mens zich tegen de rottweiler aan het leren en kon je niet meer spelen met andere honden en wilde mensen je ook niet meer knuffelen. Het brak mijn hart en ik besloot toen ook dat jij mijn 6de en laatste rottweiler zou worden. Toen aussie Mila kwam nam je jouw taak weer heel serieus je liet haar zien dat jij de alfa teef was en je hebt haar alles geleerd wat je kon.
Je werd Wel wat stijver maar toch ging je door tot het aller aller laatste moment.
Zondag vond ik je wat gespannen de dierenarts dacht mss dat je wat last had van je rug of mss een blaas ontsteking de volgende ochtend hadden we een afspraak. We hebben nog gewandeld je hebt nog een verdwaalde stok meegenomen naar huis en lekker gegeten.
De volgende ochtend wilde je niks meer eten je was niet jezelf... bij de dierenarts gaf je jezelf helemaal over toen kreeg ik de nieuws waarbij de grond onder m’n voeten vandaan geschopt werd. Je buik zat vol met tumoren en je lever was 4x zo groot ik moest afscheid nemen. Je hebt niks laten merken tot nu...
Ik had voor de avond een afspraak gemaakt zodat we met jouw roedel afscheid konden nemen maar ergens had ik hoop dat je op zou krabbelen en het tegendeel zou je bewijzen. Maar niets was minder waar alsof je het wist liet je mij niet voor die keuze staan om half 2 heb je je ogen dicht gedaan om ze vervolgens niet meer open te doen je haalde je laatste adem en voor het eerst in bijna 12 jaar ging je verder zonder mij aan je zijde.
Verdrietig en verslagen blijf ik achter ik weet dat ik verder moet maar heel even staat voor mij de tijd stil, stil bij onze momenten samen stil bij jouw leven en stil bij jouw dood. Ik wou dat ik zo sterk was als jij tot het laatste moment was maar wat is het moeilijk. Ik mis jou mijn steun pilaar mijn partner mijn leermeester mijn joytje...
Ooit zal het slijten maar voor nu is er alleen gemis Voor jou dit eerbetoon joy want je mag nooit vergeten worden...
Mijn lieve gekke vrolijke Joytje poytje
https://youtu.be/2RZ82-0fFTQ
https://youtu.be/WIKPqM4JrbE
The saddest moment is when the one who gave you the best memories becomes the memory
Oostappen Jump for Joy Joytje
05-02-09 - 21-09-20
sterkte! 
Hoorde dat vreselijk afscheid wat we van ze moeten nemen maar niet erbij 
