Een paar weken geleden droomde ik dat mijn merrie in de regen lag te bevallen van een lichtgekleurd merrieveulen. Het was net even droog, maar verder is het uitgekomen; mijn Temptation Weiland-veulen is eindelijk geboren! Na 350 dagen dracht (en een steeds humeuriger wordende ik door al het waken...) is mijn IJslandermerrie afgelopen vrijdag bevallen! Donderdag nog een superfitte merrie met amper uier, vrijdagmiddag trof ik haar volle uiers kegelend in de wei. Dat ging niet lang meer duren!
Sæunn was de hele avond ontzettend onrustig. Ik heb me klaargemaakt voor een nachtje op de bank in de kantine, een vriendin kwam 's avonds gezellig een paar uurtjes mee-waken en toen ik om half 12 net even een dutje wilde doen werd ik door mijn vriend gebeld die op de camera zag dat Sæunn was gaan liggen.
Om 23.50 is in het bijzijn van mij, mijn vriend, de staleigenaar en zijn vrouw een klein grijs merrieveulen geboren op het weiland. Ik was zo uitgegaan van een hengst dat ik de boer heb gevraagd of ie nog een keer het staartje wilde optillen, want dat het een merrie was paste even niet in mijn hoofd.
1. Moeder en dochter maken kennis
De kleine dame stond binnen een kwartier en ook de nageboorte was er in een half uurtje af. Een bevalling uit het boekje dus. Echte IJslanders wachten blijkbaar niet op lekker weer, maar bevallen bij voorkeur als het koud is buiten. Daarom hebben we de dames zo snel mogelijk op stal gezet, waar het veulen kon opdrogen. Het duurde ruim een uur voor ze de melkbar had gevonden.
2.
3.
4. Zaterdagochtend voor het eerst een halstertje om en naar buiten. Mevrouw bleef tijdens het halsteren gewoon liggen.
5. De stalhond wilde ook graag mee
6.
En dan is het tijd voor ontdekken, drinken, slapen, spelen, drinken, slapen...
7.
8.
9.
10.
11. En knuffelen natuurlijk!
Voor een hengstveulen stond de naam al vast. Voor een merrie had ik wel een lijstje, maar geen voorkeur. Uiteindelijk is het een combinatie geworden van een naam van dat lijstje (Saga) en haar kleur. Voluit heet ze Silfursaga van het Schapenland. Mijn paarden wonen al 12 jaar op een schapenboerderij en het is gebruikelijk dat de stalnaam verwijst naar de plek. Bovendien is IJsland natuurlijk ook een schapenland. En schapen zijn
12.
Sæunn en Saga staan de komende dagen nog lekker binnen 's nachts, in de stal naast de flessenlammetjes. Ik ben heel erg blij met hoe de kleine dame gelukt is! Ze is stoer, dapper, mensgericht en heel open. De kleur en het beenwerk heeft ze van paps, de eigenwijsheid van mams.