Na 3 jaar ploeteren, dierenarts bezoeken, naar het dekstation en verslagen weer terug was het eindelijk gelukt!
De dracht verliep heel voorspoedig, Joan wandelde er met gemak doorheen. Op het laatst werd ze wel zwaar en liep ze meer te waggelen dan stappen maar ze deed het nog steeds prima.
De uitgerekende datum kwam steeds dichterbij en zodoende ging het alarm om en de camera erop zodat we erbij konden zijn en alles in de gaten konden houden.
So far so good..
Op 30 mei om 6:45 uur krijg ik een telefoontje van de pensionhoudster. Helemaal overstuur. Het veulentje is geboren en het is dood!
Ik heb me in 2 tellen aangekleed en ben naar stal gereden.
Daar aangekomen trof ik Joan zo aan (in een spoiler want misschien wil niet iedereen dit zien)
Spoiler:
Een prachtig Classic Champagne merrieveulen.
Ze is in de vruchtzak blijven zitten en daardoor gestikt
Hoe kon dit toch gebeuren?! Het alarm heb ik zelfs de avond ervoor nog gecontroleerd.
Maar het is een voldongen feit, ze is niet meer bij ons. Het enige wat ik kan doen is huilen en mijn merrie troosten.
Ze is zo ontzettend lief voor haar veulentje. Heel zachtjes hinniken, voorzichtig aanstoten en aan het neusje snuffelen...Hartverscheurend..Als ik er weer aan denk prikken de tranen alweer achter m'n ogen
Nadat ik van de eerste schok bekomen was en weer een beetje helder kon denken heb ik Joan eerst even gewassen en de stal weer op orde gemaakt.
Toen ze weer op stal stond was ze gelijk weer op zoek naar haar kind (deze had ik uit de gehaald om uit te mesten). Op dat moment besloot ik om een pleegveulen te zoeken voor haar. Ze wilde zo graag mama zijn. Ook had ze de biest nog en dan had zo'n kleintje zonder mama toch een kans.
Zo gezegd, zo gedaan.
ik plaatste een oproep op Facebook en na 15 minuten was er al een reactie. Een springpaard merrieveulen die haar moeder had verloren aan een inwendige bloeding. Gelijk contact opgenomen en zodra ze konden zouden ze onze kant opkomen met het veulentje.
Ik heb daarna nog contact gehad met de dierenarts over hoe te handelen als het veulen er is. Antwoord: "Het dode veulen bij de moeder laten liggen en nageboorte bewaren. Het nieuwe veulen insmeren met de nageboorte en dan voor de stal houden zodat de merrie kan kennismaken. Is ze niet gelijk nijdig dan kan het veulen erbij om te proberen het aan het drinken te krijgen en kan het dode veulen tegelijkertijd uit de stal gehaald worden."
Kortom, een grote wisseltruc dus.
Door omstandigheden duurde het nog erg lang voordat het veulentje er was. Pas om 22:00uur waren ze er. Ze hadden 2 uur gereden dus nu maar hopen dat Joan zou accepteren.
De klep van de trailer ging open en daar lag een prachtig bruin merrietje met de meest mooie bruine kijkers ons aan te kijken. Wat een lief koppie!! En wij waren niet de enigen die er zo over dachten. Achter ons een hoop gehinnik en druk gedoe, Joan had de baby ook gezien!
We hebben de kleine voor de zekerheid maar ingesmeerd met de nageboorte maar eigenlijk was het niet nodig.
Het arme ding kwam wiebelend de trailer af, verzwakt door weinig melk en de lange reis, arm ding.
Eerst maar even voor de stal zodat Joan kon ruiken. Dat ging goed, geen oren in de nek of trappen. Volgende stap: stal deur open, de kleine erin en tegelijkertijd het dode veulen eruit. Een spannend moment. Gelukkig ging het goed, heel goed zelfs. Joan ontpopte zich als een perfecte moeder. Ze begon de kleine gelijk droog te likken en richting de melkbar te duwen. Die was binnen no-time gevonden. Succes!!
We moesten eventjes helpen omdat de kleine zo wiebelig was maar na 5 minuten zijn we de stal uit gegaan en konden ze ongestoord samen zijn om goed aan elkaar te binden.
En zo komt het dat we dit jaar toch een veulentje hebben
Ook had ze nog geen naam en het moest met een L beginnen. Het werd Lavendel. Een prachtige naam voor een prachtig meisje.
Genoeg gepraat.
Kijk en geniet mee!
De eerste momenten samen:
Samen moe maar voldaan:
Voor het eerst buiten:
Deze staat ingelijst thuis
Ruim 2 weken oud en al flink gegroeid:
Een maand oud en we kunnen inmiddels al over de rand kijken:
In de tussentijd is Joan weer gedekt en drachtig bevonden.
Ruim 2,5 maand:
Met handdoek:
3,5 maand oud en een nat pak:
4 maanden oud:
Inmiddels is Lavendel weer terug naar haar baasje en richten wij ons op het veulentje dat komen gaat.
Verdriet en vreugde staan dicht bij elkaar, dat hebben we wel geleerd in deze tijd..maar mocht zo'n situatie zich weer voordoen zou ik me geen moment bedenken en het weer helemaal overdoen.