Ze hadden het zooo goed geheim gehouden!
Gisteravond laat in bed zegt Peter: morgenochtend staan we om 7 uur op. Ikke: huh? Peter: Ja, Sanderijn die wou koffie komen drinken en kon alleen om half negen.
Nou doet Sanderijn wel vaker gekke dingen op gekke tijden , dus ik geloofde dat meteen...
De volgende ochtend zei Peter bij het opstaan: Oke, laat ik het je dan maar vertellen... we gaan nog even gezellig naar m'n werk in Ede, Sanderijn die wilde dat eens zien.
Ik wist dat ze belangstelling voor z'n werk had daar, dus ik harstikke blind: oke!
Had er zelf niet zo'n zin in maar ja... het was in elk geval superleuk om weer met Sanderijn bij te kleppen.
Toen kwam Sanderijn om half negen. Ze had twee handen vol met stapels kaarten!!! Allemaal van bokkers!!! Ik was helemaal door het dolle, wilde ze meteen lezen, maar na de helft te hebben 'doorgeworsteld', kreeg ik te horen dat het tijd was.
Eerst moest ik een andere broek, en andere schoenen. Mijn stalschoenen
Toen wou ik een oud t-shirt en een vieze spijkerbroek aan doen, want we zouden dan wel naar de pony van Sanderijn gaan? Nee dat mocht niet, ik moest er wel redelijk goed uit zien, wel een net t-shirt aan, en een schone spijkerbroek was goed
Toen in de auto, richting Arnhem, richting Ede, dat we niet naar z'n werk gingen was me al duidelijk, maar verder?
Uiteindelijk kwamen we bij de stal aan waar Hope en Coppers en High Point stonden. Echte lieverds!
Toen Marieke en Rianne (Pam) kwamen, hebben we eerst wat gedronken in de kantine, en daarna gingen Marieke en ik Hope en Coppers pakken uit de paddocks.
Hope wilde ik bloedje mooi poetsen voor de foto's, maar dat hoefde allemaal niet volgens de anderen, zadel nou maar op Dorine, we wachten op je!
Toen ik eenmaal op Hope zat, glunderde ik zo hard dat je er alle linten rond de wei van onder stroom kon houden .
We reden naar de buitenbak, en daar legde Marieke uit wat zo'n beetje het verschil was tussen western en engels rijden.
Voor mij nog niet eens zo simpel. Ik begreep Marieke wel. Mijn hersens werken super. Alleen die knopjes die ervoor zorgen dat mijn hersens de goeie seinen geven aan mijn benen en armen en zit, dat komt soms niet goed of op tijd aan.... Ah, die rotmotoriek van mij!
Daardoor vergat ik linker of rechterbeen, mijn zitknobbels of mijn handen, niet te geloven zo moeilijk...
Het duurde even maar uiteindelijk had ik dan toch door hoe ik Hope in galop kreeg. Arme Hope had er af en toe meer dan genoeg van. Wat wil je, wanneer het vrouwtje midden in de bak lekker staat te kletsen met die meneer met dikke buik en die andere twee meiden, en zij moest lopen in die hitte...
Dan ook nog een vrouwtje op je rug die verwarrende hulpen gaf, en als je dan reageerde begon ze weer opnieuw en deed het nog eens? Oh ze bedoelde wat anders... ja geef dan ook gewoon duidelijke hulpen vrouwtje!
Maar Hope was ondanks dat erg lief, en bokte niet, steigerde niet, niks. Echt een paard voor Peter die niet kan rijden. Ik keek Peter dan ook eens lief aan en vroeg of hij misschien????
Nou nee. Foto's maken wil hij wel. Voor chauffeur spelen ook. Een paard kopen doet hij zelfs voor mij.
Maar er op? No way!!
Rianne is in het begin met het idee gekomen om een van mijn wensen op paardengebied uit te laten komen, en heeft Sanderijn ingeschakeld.
Sanderijn heeft samen met haar Marieke gevraagd, en eigenlijk zou Kim (nimber) ook nog komen maar die moest op het laatste moment wegens rampje op het werk afzeggen .
Rianne ontzettend lief idee van je! En iedereen ontzettend bedankt, en oh ja, de foto's zijn morgen klaar en ik hoop dat Peter dan helpt om ze hier op Bokt te zetten!!!
Wat betreft de doktoren die mij vanmiddag nog bekeken hebben: ze zouden de foto's van mijn longen hebben gekregen van afdeling chirurgie: niet dus . Betekent: ze konden niets zeggen, waren wel erg lief voor me maar ik moet eerst volledig onderzocht worden.
Vrijdag bloed prikken en rontgenfoto's van mijn longen, lever, etc.
Dinsdag scannen ze o.a. mijn botten enz.
Volgende week vrijdag spreek ik dan weer de twee doktoren. Zucht. Het duurt me te lang, maar ja.
Flink paarden knuffelen, dan is alles zo voorbij.
Dan kan ik beginnen aan mijn gevecht.
En ik wéét het, zoals ik het ook wist, toen ik uit mijn vorige dal kroop:
Er is altijd
Hope .