Ivm mijn eigen kapotte pony was ik op zoek gegaan naar een pony van een ander voor "bruikleen" of geef het maar een naampje.

Ik ben nu in gesprek met iemand die de perfecte pony lijkt te hebben voor me.
De bedoeling is dan dat de pony bij mij komt te staan, ik er gewoon fulltime voor zorg en mee aan de slag mag en ermee mag doen wat ik wil.

Ik zóu de eigenaren niets hoeven betalen voor het lenen van de pony maar ik zal alle kosten die ik heb gewoon zelf betalen: stalling, voer, hoefsmid, 1 x per jaar tandarts normale behandeling, enting jaarlijks en ontwormen. Daarbij zullen de kosten als supplementen,vervanging spullen en bv ostheopaat ed ook voor mij zijn.

Maar dan..... de medische kosten? Wat zouden hier normale afspraken in zijn? Het blijft natuurlijk een lastig onderwerp en vergt veel vertrouwen van de eigenaren. Want er is ook altijd nog zoiets als de schuldvraag. Maar als je puur kijkt naar kosten. Zijn er mensen die hier ervaring in hebben? Ben benieuwd naar de meningen van diverse mensen

Volgens mij valt dat onder de term bruiklenen. Wellicht kan je hier over wat vinden!

Als je van mijn pensionhouder een paard least,dan betaal je alles alsof het je eigen paard was. Ook de veearts. Maar hele grote medische kosten gaan dan in overleg.Overigens blijft het paard hier wel op zijn eigen stal staan.

NinaCharlie schreef:

Volgens mij valt dat onder de term bruiklenen. Wellicht kan je hier over wat vinden!

Jaaa dat is een betere benaming. Gelijk titel ook veranderd. Thanks!

anjali schreef:

Als je van mijn pensionhouder een paard least,dan betaal je alles alsof het je eigen paard was. Ook de veearts. Maar hele grote medische kosten gaan dan in overleg.Overigens blijft het paard hier wel op zijn eigen stal staan.

Maar dat is geheel andere situatie. Het gaat me meer om privé situaties

Ik durf je niet te zeggen wat normaal is met bruikleen maar waarom zou je de pony in dit geval dan bijv niet kopen? En waarom zou de eigenaar hem niet verkopen? Ik zie hierin niet helemaal de logica want er wordt inderdaad mbt de schuldvraag nogal wat risico genomen. Misschien is het wel heel logisch maar zie ik het gewoon niet hoor, vandaar mijn vraag!

Ik moet ergens nog het contract hebben liggen dat ik toen der tijd heb gebruikt bij het uitlenen van mijn pony.
Wij hadden afgesproken dat als er iets bij haar gebeurt (koliek, wond, botbreuk, mok), dat de kosten voor haar waren. Als ze iets krijgt wat bij mij ook zou zijn gebeurd zoals artrose of andere chronische/ernstige ziektes dat de kosten voor mij waren. Zo heb ik op een gegeven moment ook de supplementen betaald voor de artrose van mijn pony. Maar dan nog blijft de scheidingslijn best lastig. Alle handelingen zouden trouwens in overleg gaan. Maar mocht ze acuut iets mankeren en mij en mijn vriend niet kunnen bereiken zou ze sowieso zelf mogen handelen.

Mijn ervaring met bruikleen is heel goed. Alleen als je de verkeerde persoon treft is het wel echt een moeilijk iets. Alhoewel ik denk dat het voor de eigenaar van de pony moeilijker is dan voor de persoon die de pony leent.
Mijn pony woont inmiddels een soort blijvend bij haar omdat het simpelweg mijn hobby niet meer is maar ik haar absoluut niet wil verkopen. Ik heb der al 12,5 jaar en hou heel veel van der. Ze is ook al 20 jaar dus ik ben veel te bang dat ze in de handel terecht komt. Die vrouw is dolblij met haar dus mooie oplossing zo Mocht zij niet meer voor haar kunnen zorgen komt ze terug en vinden we wel weer een oplossing maar waarschijnlijk blijft ze tot der dood daar.

@Pascalle90 Bij ons was het toen een tijdelijke oplossing omdat ik geen tijd en geld voor haar had door mijn studie. Die persoon wou haar graag lenen omdat dat precies de tijd was tot haar pony oud genoeg was om te rijden. Er zijn nog wel meer redenen te bedenken waarom bruikleen een goede optie is

Dierenartskosten is iets wat ik toch liever bij de eigenaar plaats. Uiteindelijk blijft het hun pony natuurlijk en kunnen zij nog steeds de beslissing nemen wat er wel/niet gedaan moet worden. Ik ga ervan uit dat je de pony niet opzettelijk 'stuk' zou rijden en dat je je best doet om de pony goed te verzorgen en gezond te houden. Ondanks dat alles, blijft het wel een dier kan die iets mankeren. Ze kunnen zich net zo goed op stal of op de weide blesseren. Uiteraard wil dat ook zeggen dat als er een beslissing moet genomen worden in bv al dan niet operatie, dat die keuze wel bij de eigenaars ligt. Als zij de kosten niet willen doen en de pony liever op het land houden en met pensioen laten gaan, dan ben jij de pony natuurlijk wel kwijt voor de sport.

ik had iets staan dat vooraf besproken werd of eigenaar met de komende kosten akkoord was om te maken en de rekening te delen.

De 1 wil na 1 dag onregelmatig al het gehele dier rondom op foto en scan en de ander zegt wacht eerst een weekje. Dus voor dat soort dingen kan je voor het aangaan van de kosten beter overleggen.

Mogelijk kan je ook nog overwegen de pony te verzekeren, dat dekt misschien ook wat risico’s?

Ik heb een bruikleen pony!
Nou ken ik deze eigenaren ook wel redelijk maar er zijn natuurlijk wel afspraken gemaakt.
Ik zorg voor eten, hoefsmid en ontwormen. Daarnaast heb ik haar spulletjes ook meegekregen en kan ik met haar doen wat ik wil (wandelen, longeren, mennen) en ik hoef niets te betaalden voor het feit dat ze bij mijn pony staat.
Mocht er toch iets zijn, stel ik de eigenaresse op de hoogte en bepaald zij of ze er een dierenarts bij wil of niet, deze kosten blijven voor haar.
Mocht je nog vragen hebben, mag je mij altijd pb doen

MadelonSunny schreef:

Wij hadden afgesproken dat als er iets bij haar gebeurt (koliek, wond, botbreuk, mok), dat de kosten voor haar waren. Als ze iets krijgt wat bij mij ook zou zijn gebeurd zoals artrose of andere chronische/ernstige ziektes dat de kosten voor mij waren.

Ik snap niet echt op welke basis je het verschil nou maakt, waarom zou een koliek/wond/botbreuk niet ook bij jou gebeurd zijn?

Ik heb meerdere paarden in bruikleen staan en meerderen gehad. Ik spreek altijd af dat de kosten van verzorging, die jij al noemt, voor mij zijn. De dierenarts kosten zijn voor de eigenaar, tenzij de verwonding mijn schuld is. Dus kosten na koliek is voor de eigenaar, heb ik iets veroorzaakt dan zijn de kosten voor mij.

Wil je zeker zijn dat alles goed verloopt, zou ik een overeenkomst maken met alle afspraken erin

Ik heb hier ooit ook over na gedacht.
Ik zat te twijfelen tussen verkopen of leasen.

Voor mij zelf had ik bedacht DA kosten en hoefsmid zelf te betalen. Mede zodat ik ook zeker weet dat er op die basis behoefte niet bespaard zou worden.
Door een beetje platvoeten voor moest hij gewoon echt elke 8 weken.

Bedankt voor alle reacties! Heb ik veel aan!

GDG schreef:

MadelonSunny schreef:

Wij hadden afgesproken dat als er iets bij haar gebeurt (koliek, wond, botbreuk, mok), dat de kosten voor haar waren. Als ze iets krijgt wat bij mij ook zou zijn gebeurd zoals artrose of andere chronische/ernstige ziektes dat de kosten voor mij waren.

Ik snap niet echt op welke basis je het verschil nou maakt, waarom zou een koliek/wond/botbreuk niet ook bij jou gebeurd zijn?

Omdat die dingen afhankelijk zijn van externe factoren. Koliek kan komen door zand eten of in het geval van mijn pony door kuil. Een wond/botbreuk door een ongeval in de wei of tijdens het rijden. Daar heb ik zelf geen invloed op maar degene die mijn pony heeft wel. Maar zoals ik al zei is er geen strakke lijn te trekken. De lener in kwestie heeft natuurlijk ook geen invloed op of mijn pony lomp is en zich verstapt maar je moet ergens een lijn trekken. Wij waren het toen over deze lijn eens Er was van beide kanten ook veel vertrouwen dus wat er ook gebeurt we overleggen altijd en komen er wel uit. Nu staat mijn pony daar zelfs zonder contract omdat ik der eigenlijk aan haar wil geven en zij der wilt hebben maar nog niet weet of ze het kan betalen ivm persoonlijke omstandigheden. Dure dierenartskosten zullen er niet komen want op haar leeftijd ga ik niet meer aan het doktoren. Een keer een zalfje of supplementje, of koliek, daar komen we samen wel uit.

Ik ben van mening dat elke situatie anders is en dat je als lener en uitlener je er beide goed bij moet voelen. Zet allebei op papier wat je reëel vindt en ga dan samen zitten om op één lijn te komen. Lukt dat niet, dan is het niet de goede match en moet je het niet doen.

Klopt maar het is een blijft heel erg moeilijk om die lijn te bepalen, zowel voor eigenaar als voor "lener" . Ik wil dat soort situaties het liefste voorkomen. Ik persoonlijk denk dat medische kosten het beste bij 1 partij kunnen blijven om dit soort dilemma's uit te sluiten. Die partij heeft in mijn ogen dan ook beslissingsbevoegdheid. Met uitzondering van acute zaken uiteraard als bellen even geen optie meer is.

Als je je daar goed bij voelt is dat toch helemaal prima
Ik vind het alleen moeilijk als iemand onverantwoordelijk heeft gehandeld (omheining van het land slecht, uitstekende scherpe dingen, gedrag tijdens buiten rijden). Wanneer is het iemands schuld en laat je de lener toch voor de kosten opdraaien? Daar zou ik dan goed over nadenken. Ik hoop uiteraard dat alles goed gaat en je er nooit meer over na hoeft te denken maar altijd goed om er van tevoren goed over na te denken dus top dat je om tips vraagt!

Klopt MadelonSunny. Lijkt me vooral moeilijk voor de eigenaren. Die moeten vertrouwen in mij hebben.

Kleine dingen betaalden wij (inentingen, een onstoken oog oid) maar echt bij ingrijpende situaties zoals koliek en dergelijke zouden we de eigenaar inschakelen. Niet gebeurd overigens en tot nog toe hadden wij eigenlijk alle kosten op ons genomen. Vond ik niet meer dan schappelijk gezien iemand ook zijn paard beschikbaar stelt ('gratis').

Waar ik ooit een paard gehuurd heb waren alle kosten voor mij, behalve de medische kosten. Eigenaar van het paard bepaalde dan ook of de dierenarts moest komen of niet, en de eigenaar maakte dan ook de afspraak met de dierenarts. Vond de eigenaar de dierenarts niet nodig, en ik wel, dan waren de kosten voor mij. Maar dat is nog nooit voorgekomen.

Shanna, dat is nu mijn voorstel aan de eigenaren, exact zo.

Ik denk dat een goeie afspraak zou zijn.
Als je ze toch iets tegemoet wil komen zou ik een vast bedrag afspreken. Bijvoorbeeld DA kosten tot 200 euro (of welk bedrag dan ook) betaal jij en wordt het meer, dan springen zij bij.