oji schreef:Kendra schreef:Uhhh...als je een aankoopkeuring doet vraag je de DA per definitie een advies en een waardeoordeel. Dus ja dat dient hij te geven. Als ie zich onthoudt van adviezen voldoet hij niet aan datgene wat een aankoopkeuring is. En ja een advies is altijd gekleurd door de persoonlijke kennis en ervaring van een DA, er zit dus altijd een subjectief element in. Maar dat geldt ook als je met een dier met een blessure naar de DA gaat, dan krijg je ook een advies over de behandelmethode...dus ja...je krijgt bij een DA altijd een advies erbij. Het is aan jou wat je er mee doet en hoeveel geloof je er aan hecht. Heb je geen vertrouwen, dan haal je een second opinion...maar ook dat blijft een "opinion".Volgens mij hoort een dierenarts te keuren. Op basis van zijn bevindingen maakt hij een rapport op. De conclusies daarin kunnen verschillen afhankelijk van het gebruiksdoel. De dierenarts dient zich verder te onthouden van adviezen, behalve als daar om wordt gevraagd.
Het ligt er aan wat je als 'advies' omschrijft. Een dierenarts spreekt bij een aankoopkeuring over geschikt/ongeschikt, over verhoogd risico, enz. Dat zijn wat mij betreft conclusies die worden getrokken op basis van de bevindingen, maar geeft geen advies over wel/niet kopen. Dat besluit de koper zelf. Dat bedoel ik. Ik denk dat onze ideeën niet zo heel ver uit elkaar liggen, het is meer de interpretatie.
Dat niet alle DA's hetzelfde oordelen klopt ook. Daarom nemen wij het liefst een DA die ook voor verzekeringen werkt, dat is toch een soort van kwaliteitskeurmerk (hopen we dan maar).