Mijn twee shetjes

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 16:09

Hey allemaal, dank voor jullie reacties!

Diane leuk dat je meeleest en zeker een shet nemen! Niets zo dankbaar als een shetje. Maar bedenk wel dat het volwaardige paardjes zijn en dezelfde verzorging nodig hebben als grotere paarden. Ik bedoel niet denigrerend te zijn of zo of belerend, maar vaak denkt men te licht over shetties. Van die nemen we er wel even bij...

Ik zie overigens dat in mijn vorige post er een foto van Shadow met bandages om en vlechtjes in staat bij het koetsiersbewijs, maar dat was denk ik gewoon een foto van een dressuurwedstrijdje, want de klomp mocht niet voor het koetsiersbewijs dat moest vierwielig zijn.

En merens zou inderdaad helemaal aan mijn wensen hebben kunnen voldaan. Harig en karaktervol. Wie weet ooit...

ik heb nog een foto van de klomp gevonden, een betere denk ik en nog een foto van de vierwieler.

Afbeelding

Afbeelding

Verder vond ik nog deze, zo grappig die sproetjes op zijn snuit (die had hij vroeger niet) en die eksters die wol zitten te plukken ook zo grappig!

Afbeelding

Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.


Diane_

Berichten: 1984
Geregistreerd: 28-08-07
Woonplaats: Woudenberg

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-12-17 16:14

Ik kom nu tijd tekort voor een extra paardje erbij. Maar ooit komt er in ieder geval één en die wordt zeker als volwaardig gezien! Ik snap je punt :)

Op deze foto is de klomp inderdaad beter zichtbaar, leuk!!

Mooie hals heeft hij, mooi macho, hij ziet er stoer uit voor de wagen <3
Laatst bijgewerkt door Diane_ op 11-12-17 16:29, in het totaal 2 keer bewerkt

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 16:21

Hey Diane, Macho is helemaal het goede woord! Dat is hij inderdaad. Nog steeds trouwens.

Iemand schreef die typische shettentrek, van ik kom wel, maar wanneer ik wil. Dit filmpje, (is al van in Frankrijk, maar kwam het net tegen en wilde ik nav die opmerking even delen.)

Ik heb hier de drie paardjes aan hun halster met touwen uit het land gehaald en met zijn drietjes tegelijk door die blauwe poort ging niet en Shadow trok zich los en ging gewoon lekker staan eten. Ik roep, maar uiteraard bij mij niet komen. Wel als Callas die dan al op stal staat roept, dan denkt hij na een poosje, ok ik zal maar eens naar binnen gaan. Met het halstertouw lekker rondzwierend. Bij mijn andere huis, hiervoor, deed hij ook vaak een rondje van de zaak door de tuin. Was zijn spelletje. Even stout doen, even eigenwijs doen en dan natuurlijk naar binnen.

https://www.youtube.com/watch?v=6RZlnd2ddHo

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

SassyMoon
Berichten: 281
Geregistreerd: 31-12-10
Woonplaats: Lelystad

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-12-17 16:31

Zo leuk weer om te lezen, die klomp, geniaal. Doet me ook denken aan hoe Rien Poortvliet een karretje voor zijn Shetjes liet maken. Volgens mij is een IJslander wel een beetje een grote Shet? Shadow is wel een hele mooie grote Shet met ook een hele mooie kleur. Samen met jouw schrijven zou je er zo voor gaan (eerder dan voor een Tinker ;) ).

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 16:46

Goed dit was even een zijsprongetje.

Hi SassyMoon, dank voor je complimentjes over Shadow. Zijn kleur is eigenlijk lelijk. Hij hoort zwart zwart te zijn maar verkleurt naar rossig in de zomer, maar dat staat hem wel erg goed!

In Nederland sloeg het noodlot een tweede keer toe met het varken. Dat was een hangbuikzwijnmannetje met grote slagtanden. Shadow die kennelijk niets geleerd had van de 1e keer, had waarschijnlijk weer ruzie met hem gehad en werd weer gebeten. Daarna mochten ze niet meer bij elkaar uiteraard. Had ik na de 1e keer al niet meer moeten doen, maar goed.

Hier nog even ter herinnering de foto van de eerste keer, nadat het jaren later was en dus mooi genezen was. Maar aan die rare huidplooi en bobbel zie je nog hoe erg het geweest is en hoe raar ze het bij elkaar had moeten trekken. Mijn geluk toen was overigens dat het midwinter gebeurde. Ik kwam thuis en wilde de paardjes binnenzetten en Shadow wilde niet lopen. Dat was raar. Pas toen ik naast hem stond kreeg ik mijn hartverzakking. Afschuwelijk was het, maar gelukkig was de hele klomp vlees die naar voren gekiept uit mijn ponietje hing, bevroren! Dat heeft hem zijn leven gered. Daardoor geen infectie gehad, niet doodgebloed en hij relatief weinig pijn gehad.

Afbeelding

Het hangbuikzwijn had echt grote slagtanden, als messen zo scherp, dus het was weer flink raak. Dit keer in zijn linkervoorbeen. Echt een jaap alsof er een mes doorheen was gegaan. Gelukkig niet bij zijn pezen, maar allemaal boven de knie vlak onder zijn elleboog, maar een drama was het wel. Het aantal hechting ben ik dit keer vergeten, maar het was weer enorm. Een drain hoefde niet dit keer gelukkig.

Ik heb toen een soort jarretel met een kous voor hem gemaakt om het vuil eruit te houden. De kous was een mouw van een sweater meen ik en verder had ik van reepjes leer een tuig om zijn hals en schouder gemaakt.

Hieronder een foto van het zwijntje en zijn tanden je moet goed kijken bij dat strootje uit zijn lip zie je een puntje van zijn tand. Maar als hij dus zijn bek open deed was dat wel een slagtand van denk ik 10cm.

En eentje van Shadow met zijn jarretel. Als je goed kijkt tenminste want die foto is zo oud en verkleurd, je ziet het haast niet.

Afbeelding

en het zwijntje

Afbeelding
Laatst bijgewerkt door Monique1963 op 11-12-17 17:21, in het totaal 1 keer bewerkt

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 17:18

Toen kwam de verhuizing naar Frankrijk. Dat is zo'n 17 jaar geleden en Shadow moet toen (reken reken reken, 1993 geboren,) zo'n 7 jaar geweest zijn. Thor was toen, (reken reken reken, overleden in 2013 was toen 28 jaar oud, in 1985 geboren,) 15 jaar oud.

Hier nog een foto van voor de verhuizing met vorst

Afbeelding


Frankrijk was een hemel op aarde voor ze. Van een postzegel van 2000m2 (al heerlijk groot voor NLse begrippen en paard bij huis) naar 5 hectare. Ik vergeet nooit meer dat Thor, maar telkens in de verte bleef kijken. Miste hij iets, hoorde hij iets, kon hij zijn geluk niet op met al dat gras? Ik weet het niet, maar feit was, dat mijn twee heerlijk gehoorzame tamme paardjes, ineens verwilderden tot wilde dieren die echt geen belangstelling meer voor mij hadden. Uit het land halen? Forget it. Wij gaan echt niet komen. Veels te veel fijn gras en uiteraard was Shadow hierin de onruststokert.

Onze Franse buren wisten niet wat ze zagen. Ze hadden shetten alleen in het circus ooit gezien.

Door de drukte die op ons afkwam met de emigratie ging ik minder met de paarden doen. Als ik wat deed dan ging ik rijden op Thor en het tijdvretende inspannen van Shadow kwam op een lager plan. Zeker ook omdat de vierwieler veel te zwaar voor hem was in het heuvelachtige landschap waar we nu woonden. Dus ik ging nog wel met mijn vriend en Shadow en Thor rijden, maar het was wel heel wat tandjes minder dan in NL.

Wat nog wel grappig is om te vertellen, is dat ik een keer met een vriendin een rit ging maken. Zij op Thor en ik met Shadow. (Overigens als ik hem inspande dan was hij niets vergeten en deed alles weer keurig) We gingen over een pad en daar bleek een grote boom overheen te zijn gevallen. Omdraaien was zo stom. Meestal als ik een obstakel op een rit tegen kwam, dan stapte ik van het karretje af, mende Shadow er al overheen en dan tilde ik zelf de klomp eroverheen. Dit keer was de boom zelf al zeker meer dan een halve meter dik en Shadow kon er eigenlijk niet overheen, hij had te weinig grondspeling, hahaha.
Toen hebben we Shadow uitgespannen. En hebben we hem met zijn tweetjes eerst voor opgetild over de boom en toen hing hij daar met zijn dikke buikje op de boomstam, hahaha, dat was wel zo geweldig grappig, we hebben zo veel gelachen die dag. En Shadow maar wippend balanceren. Zo'n schatje! Dus toen hij ging krabbelen met zijn achterbeentjes om over dat ding onder zijn buik te komen, hebben we ieder een achter beentje genomen en hem er zo overheen getild! Zo'n lieverd! Hij liet ook echt alles toe! En thor was ook braaf blijven staan en we hebben Shadow weer ingespannen en zijn weer verder gereden. En ontzettend jammer maar geen foto's van.

In 2004 kwam Bubbles, vanuit Nederland op pensioen. Ze was 16 en een kruising welsh quarter. Oeps een merrie in de kudde... Ondanks dat Shadow geen reputatie van dekhengst had, to say the least, kon ik het niet riskeren dat zij drachtig raakte van hem. Vond haar ook al veel te oud, ook al zou een bevalling van een halve shettenbaby niet erg geweest zijn qua grootte. Dus moest hij gecastreerd worden op zijn 11e! Dat gebeurde gewoon in het weiland door de Franse dierenarts. Shadow kreeg een roes en plaatselijk verdoving, klein sneetje dat niet eens gehecht werd en klaar was kees.

Ze hebben daarna nog een heerlijke tijd met zijn drietjes gehad. Shadow en Thor waren wel erg op elkaar gericht dus het was moeilijk voor Bubbles om geaccepteerd te worden, maar toen ze eenmaal was geaccepteerd, claimde ze Thor helemaal voor zichzelf. Daar had ze een dagtaak aan, en Shadow werd helaas het overbekende derde wiel aan de wagen. Hier wat foto's van de kudde toentertijd. Dit zijn foto's van de dag van de introductie van Bubbles bij hun tweetjes:

Shadow er rennend naar toe, leuk een ander paard!

Afbeelding


Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding

Afbeelding
Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 17:33

Met de introductie van Bubbles brak weer een ander soort tijd aan. Omdat ze Thor helemaal voor zichzelf claime, kon ik eigenlijk niet meer uit rijden gaan. Ze werd helemaal hyper als ze hem ook maar 1 seconde niet zag. En dan overdrijf ik niet. Niet met die ene seconde en niet met dat hyper. Als ik thor uit zijn stal haalde om bijv op het poetsplaatsje te zetten dan zag ze hem heel even achter een muurtje verdwijnen en vervolgens werd ze echt gek. Hij was weg, o ramp. Gillen, rondjes galopperen!!!!! in haar box! Soort extended piaf en dan was ze in een minuut helemaal doorweekt van het angstzweet. Ik kon haar zodoende niet in het land laten als ik met Thor wegging want ik was veels te bang dat ze door het schrikdraad zou komen en vervolgens in het prikkeldraad dat erachter zat zou blijven hangen.

Dus als ik al wegging met Thor voor een rit of buiten trainen dan moest ze in haar box opgesloten worden. En ik heb van alles geprobeerd om het minder te krijgen. Muziek aan hard en zacht, heel veel eten, vastzetten, you name it, maar niets hielp. Zelfs boeide het haar niet als Shadow bij haar was. Ze schreeuwde de hele buurt bij elkaar en ik kon dat kilometers ver weg nog horen. Thor waar mee ik zeg maar een soort afspraken verstandhouding had, wilde daardoor al helemaal niet van huis en op de terugweg was hij een complete draak. Rijden werd zo een stuk minder leuk voor me. Altijd maar meppen om van huis weg te komen, kost zoveel energie. En de stukken terug naar huis dat was dan op zich wel leuk, maar een piafferend paard de hele weg onder je naar huis, gaat ook een keer vervelen. Thor werd ook een dagje ouder en ik reed eigenlijk nog maar een tot twee keer per week ipv dagelijks.

Hier een foto van hun drietjes en hoe Bubbles Thor claimde.

Afbeelding

Afbeelding

Ik vond het verschrikkelijk zielig voor Shadow. Zijn grote vriend en toeverlaat geclaimd door een bezitterige merrie. Ik ging op zoek naar een shetje erbij of een ezeltje. Dat is helaas door allerlei omstandigheden op niets uitgedraaid en de kudde is zo gebleven tot febr 2013.

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

SassyMoon
Berichten: 281
Geregistreerd: 31-12-10
Woonplaats: Lelystad

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-12-17 17:53

Vind het toch wel sneu klinken voor Shadow, Thor en jou. Bubbles kwam met pensioen bij jou? Was ze niet van jou? Kon ze niet terug?

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 18:09

Dat is een understatement SassyMoon. Ik heb al mijn menselijke projecties op paarden heel erg moeten onderdrukken. Zo zou het in de natuur ook gegaan zijn. Ja, ik geef eerlijk toe, ik had haar graag teruggedaan naar Nederland. Maar ze had een 88-jarige eigenaar die dreigde haar naar de slacht te doen, als niemand het paardje zou nemen. Hij wilde dat ze een goed tehuis kreeg of anders moest ze dood. hij kon lichamelijk niet meer voor haar zorgen.
Heel korte zijsprong want dit is het shettenverhaal, maar Bubbles is haar hele leven lang alleen op een paddockje met een stal bij het huis van die meneer geweest. Ze was geen paardje meer, maar een mensje toen ze bij mij kwam. Ze poepte en pieste op commando op een emmer en wist niet wat ze met gras aan moest. Ze had een luchtzuigtik door de verveling en door het verkeerde stoppen in de sliding stop had ze artrose aan haar voorbenen.
ik heb haar via via "in mijn maag laten splitsen". Ze zou ook nog bereidbaar zijn namelijk. Mwah. Als het geen artrose was, was het wel haar angst waardoor ze niet bereidbaar was, want ze had nog nooit iets gezien op deze wereld behalve dat stukje paddock van die meneer. We hebben haar een of twee keer bereden, maar buiten rijden was geen doen, ze schrok ze overal van en op ons terrein rijden bleek al gauw dat ze dus artrose had...
Bubbles heeft me heel vaak tot wanhoop gedreven met haar onnatuurlijke dwangmatige karakter. Ja ik heb spijt gehad dat ik haar genomen heb, maar ja, zo is het leven. En terugdoen naar NL ging niet, want die meneer wilde haar ook niet meer.
Daarnaast was ze een koliekpaardje en heeft er wel voor de 5 sterren vakanties van mijn dierenarts gezorgd...
Maar voor Shadow vond ik het het rotst. Maar wat ik zei dat is mijn menselijk projectie op hun kudde.

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 18:52

Dus zo was de situatie tot 11 februari 2013. Ondanks dat dit het shettentopic is, weer even een zijsprong.

Op zondag de 10e februari heb ik gewoon nog gereden op Thor, zoals ik elke zondag in ieder geval nog deed.

Maandag ochtend heel vroeg in de ochtend zo rond vijven, hoor ik gestommel in de stal. Veel te veel gestommel. dus ik uit bed en toen vond ik thor zittend in zijn stal. Hij kon niet meer opstaan en leek achter verlamd. Zijn achterhand was ook helemaal koud en hij was in paniek. Hij wilde gaan staan, maar omdat het achter niet meer werkte duwde hij zich zittend op zijn achterhand om met zijn voorbenen om zich heen. Waarbij hij zich vastdraaide tegen de muur. De dierenarts gebeld en die was er pas om 8 uur. Had een ander spoedje gehad. Ik had hem ondertussen nog tig keer gebeld, ook zijn collega's maar iedereen leek wel een spoedje te hebben. Dat tergende wachten met een paard dat vecht om op te staan is het ergste dat ik heb meegemaakt tot nu toe met paarden. Drie lange uren vechten. Kalmeren. Huilen. Machteloosheid. Frustratie. Een vriend die het niet begrijpt. Hem eindelijk kunnen overhalen een takel aan de plafondbalken te maken zodat we zijn achter hand weer konden optillen met de lier van de landrover. Mijn oude lieve vriend zo machteloos. Wat heb ik gehuild. Ik had zo gehoopt dat hij vredig zou kunnen overlijden. Zonder pijn, gewoon een hart dat stopt en dat ik hem dan in het land zou vinden. Tussen zijn kudde. Het heeft niet zo mogen zijn. Zijn gevecht was natuurlijk al eerder aan de gang dan die vijf uur in de ochtend dat ik wakker werd. ik kon alleen maar bij hem zijn en wachten op die K-dierenarts, waarvan ik achteraf niet geloofde dat ze allemaal op spoedje waren, maar meer dat ze pas om een redelijker tijd hun bed uit wilden. Thor had gewoon helemaal geen gevoel meer. Ik kon een prikkend voorwerp in zijn achterbenen zetten en pas als ik heel heel heel ver doordrukte trok hij iets terug. Dus hij was niet echt verlamd, maar had geen kracht meer.

De dierenarts wilde toch nog iets proberen. Een pijnstiller met weet ik niet wat voor cocktail erdoorheen. Namen van geneesmiddelen gingen mijn ene oor in en het andere weer uit. Ik wilde alleen maar dat mijn maatje die al 20 jaar bij ons was vredig heenging. Een kind kon zien dat dit niet meer goed ging komen.
Samen met de dierenarts hebben we hem in een zo comfortabel mogelijke positie getakeld.

De dierenarts zou in de middag na vieren weer terugkomen om te kijken of er verbetering was. Ik wilde alleen maar schreeuwen maak hem af, NU! Maar dat deed ik niet, want ook ik hoopte uiteraard op een mirakel.

Ik ben maar heel weinig bij hem weggeweest alleen even om een grote boodschap te doen. De kleintjes deed ik gewoon in de stal. En toen ik daarvan terugkwam grinnikte hij naar me zoals hij altijd deed als ik op stal kwam. God toen pas echt brak mijn hart, hij wilde helemaal nog niet dood, hij wilde nog eten!

Ik ben niet meer van Thors zijde geweken. En samen hebben we gewacht tot de dierenarts uiteindelijk weer kwam. De fatale spuit was eigenlijk al niet meer nodig hij was al aan het overlijden en was volgens de dierenarts comateus. De dierenarts vroeg of we sectie wilden. het was geen koliek. Maar volgens hem een gesprongen hartslagader. Dat schijnt bij oude paarden te kunnen gebeuren. Ik heb het niet willen weten. Wat maakte het uit. Mijn maatje was er niet meer.

Ik heb een hommage aan hem gemaakt. Ik had er ook eentje in het Nederlands maar die ben ik kwijt. Deze had ik voor Engelse vrienden gemaakt.

https://www.youtube.com/watch?v=NNlhgzL7vo0

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

pien_2010

Berichten: 42810
Geregistreerd: 08-12-10
Woonplaats: Limousin

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-12-17 19:04

Mooi,tot tranen geroerd!

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 19:06

Thors overlijden vier jaar en precies acht maanden geleden nu, had uiteraard grote impact op de kudde. Toen we hem wegsleepten naar een plek in het weiland waar de destructie hem makkelijk zou kunnen komen ophalen ben ik er met Bubbles en Shadow achteraan gelopen. Zij begrepen wel dat er iets aan de hand was, maar niet dat hij dood was. Ze liepen gewoon achter hem aan, zoals ze altijd gedaan hebben.

En toen werd het nog erger dan ik ooit kon verwachten. We lieten Bubbles en Shadow los en ze wilden niet van zijn zijde wijken. Allebei niet. Ik dacht dat alleen filmdieren getraind waren om dergelijke dingen te doen, maar Shadow begon te graven met zijn hoefje aan Thor. Bij zijn buik, bij zijn hoofd, bij zijn benen. En Bubbles maar duwen met haar neus. We hebben allebei staan janken als kleine kinderen. God wat was dat afschuwelijk verdrietig.
Natuurlijk hebben we ze weggehaald en maar 1x per dag bij Thor gelaten die we ondertussen onder een zeil hadden gelegd. De stank weerhield hen er niet van hem te willen laten opstaan. Pas na 4 dagen werd hij opgehaald. Gelukkig was het koud in februari. We hebben nog wel een stuk van zijn staart geknipt en daar heb ik een dreamcatcher van gemaakt.
De dagen erna waren hel. Bubbles liep galopperend door het land te schreeuwen en Shadow ging maar achter haar aan. Ze klitten enorm samen want ze waren hun leider kwijt. Dagelijks gingen ze naar de plek waar Thor het laatst had gelegen. Zoekend. Gravend in de grond. Snuffelend. Roepend. Dramatisch.
Ik heb overwogen om er een schrikdraad lint over het hele land te spannen zodat ze niet meer op die plek konden komen, maar dit was hun manier van verwerken. Waarom zou ik dat ze afnemen.
Het zoeken nam af met de weken. De onrust verdween een beetje. Shadow had er eerder vrede mee dan Bubbles. Zij heeft nog zeker een half jaar lang iedere dag als ik ze uit stal haalde op de heuvel staan kijken naar die plek in de verte. Na een paar minuten staren, ging ze grazen. Hij was er echt niet.
Die plek zijn ze nooit meer geweest. Dat stuk van het land verwilderde want ze kwamen er niet meer. Bubbles stond nog vaak zomaar te staren in de verte. Herinnerde ze zich iets? Kon ze zich hem nog voor de geest halen? Ik zal het nooit weten.

Bubbles en Thor stonden op stal naast elkaar en Shadow stond tegenover hem. Thors lege box heb ik Shadow in gezet, zodat ze in ieder geval houvast aan elkaar hadden.

En ook bij paarden heelt de tijd alle wonden. Bij mijzelf weet ik het nog niet zonet. Ik houd het nooit droog als ik over hem praat. Nu ook niet. Sorry. Straks weer verder.

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

assebassie
Berichten: 1247
Geregistreerd: 19-02-13
Woonplaats: in de provincie Zeeland

Link naar dit bericht Geplaatst: 11-12-17 19:42

Nou, ik hou het ook niet droog hoor, kan me je gevoelens, toen en nu, goed voorstellen |(

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 19:46

Sorry wilde jullie niet aan het huilen maken.

Het is het verhaal van de shetjes, maar dit hoort er dan toch ook bij.

Shadow die kleine dappere man, ging gewoon verder met zijn leven. Dood hoort bij het leven en zo gaat dat in de dierenwereld. Bubbles claimde hem nu, maar er was niemand meer die daardoor alleen bleef, dus zo hebben we het gelaten.

Ik kon het niet aan een ander paard te kopen. Thor was 20 jaar mijn allessie geweest. Die was onvervangbaar ondanks dat het een moeilijk paard altijd was geweest, en de laatste jaren niet leuk rijden was door Bubbles.

Pas toen we in 2015 binnen Frankrijk verhuisden, vond ik het een mooi moment om tegelijk met die verhuizing een nieuw paard te kopen. Natuurlijk moest het harig zijn. En pony. En dat werd in oktober 2015, Callas een tinker. (Over haar lees je alles hier [PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat?)

Toen ik Callas kocht logeerde ik bij die fokker omdat het 1000 km van mijn huis was. De koop was rond en ik deelde met haar mijn gedachten dat ik nu toch echt een maatje voor mijn shetje Shadow moest hebben, omdat ik had gezien dat Bubbles claimt en dan zou hij weer alleen blijven. Ik moest een oud shetje erbij hebben omdat Shadow zelf al 22 was en een jonkie leek me wat te wild voor hem.

Spontaan bood ze mij haar Poupette aan. Poupette was een 16 jaar oud mini dekmerrietje dat niet meer gedekt kon worden. Begin 2015 hadden ze haar laatste veulen moet kapotsnijden in de baarmoeder. Het was te groot geweest en overleden in barensnood in de baarmoeder. Ze kregen het er niet uit. Waarom ze dan niet gekozen hebben voor een keizersnede ipv zo'n walgelijke actie weet ik ook niet, maar goed, zo was het.

Poupette was hierdoor getraumatiseerd, goh, hoe kan dat nou, en was no good for nothing no more. Ze liep bij een oud pensionpaard als weidemaatje, maar ze hadden totaal geen binding met elkaar volgens de fokster.

Ik vond dat het zo had moeten zijn. Eindelijk een vriendinnetje voor mijn Shadow. En wat voor eentje, zo'n prachtig popje! (poupette is popje in het Frans) We gingen naar haar kijken in het landje, maar het was veel te donker om haar te zien, behalve dat haar lichte maantjes oplichtten in het donker leek het wel. Maar ze was te schuw om te benaderen. Ik nam aan dat dat kwam doordat we in het donker haar beslopen en nam aan dat dat allemaal wel goed zou komen.

Dus zo kon het gebeuren dat er op 7 oktober eindelijk een vriendinnetje voor mijn oude man kwam! Op 22 jarige leeftijd kreeg hij er nog een vriendin bij, die ook middelbaar was.

Ik zag het helemaal voor me. De nieuwe Callas vredig saam met de stokoude Bubbels, 27 toen en de twee shetjes gezellig samen. Tja, je kunt het zo leuk bedenken, maar zo werkt de natuur niet.

Maar eerst hoe Poupette/Poupetje/Toepetje/Poepie/Poupetteke/Pettekind/Petje bij ons aankwam. De vrachtwagen haalde net ons huis niet en vanwege het reistijdenbesluit en moest stoppen op 20km van ons huis. Wij zijn met onze trailer Poupetteke en Callas gaan ophalen. Wat was dat gek om haar te zien, want ik had Poupetteke alleen maar in de nacht gezien!

Hier het overladen van de ponys en hun eerste stapjes in ons land. Shadow en Bubbles heb ik er nog van weg gehouden, zodat Poupette en Callas eerst konden wennen aan het land, de omgeving en elkaar. Want ze hadden bij die fokker elkaar nooit gezien. Poupetjes staart is hier nog heel kort, want die hebben ze bij die abortus in de lente heel kort afgeknipt omdat het in de weg zat. Sommige shots van haar zijn lelijk. Daar komt haar hoofdje een beetje monsterlijk over, maar ze is een lief draakje om te zien. Met van die poepie oortjes en die neusgaatjes zijn zo schattig, echt een striptekening draakje...

https://www.youtube.com/watch?v=RvAJygJsFcY

De dag erna liet ik Shadow en Bubbles in het landje naast hen. Kijk die oude man toch prachtig draven, met zijn koppie er mooi op! Hey wat is dat voor een stuk! Maar Poupette en Callas verstopten zich al gauw in de struiken. Veel te eng al die nieuwe paarden. Hierna hun kennismaking.

https://www.youtube.com/watch?v=ovjoXMed8E4

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 20:04

Hier de meest oncharmante foto van Poupette ever dit was haar eerste dag bij mij:

Afbeelding

En het is dan eigenlijk net als met moeders die hun pasgeboren baby in hun armen houden. Het is het mooiste kindje ter wereld, ook al is het eigenlijk een lelijk rimpelig roze monstertje. Waag het niet te zeggen dat het een lelijkerd is! Zo was het ook bij mij. Ik sloot het eigenlijk lelijke ponietje gelijk in mijn hart. Ik voelde zo haar pijn van haar verleden van die lente. Ze was duidelijk getraumatiseerd. Ik kon niet bij haar achterhand komen en beentje optillen achter was een no-go. Aaien over haar manenkam trok ze haar hoofd weg, zie je ook op het filmpje, dus daar zat heel wat werk in om een 16 jaar oud ponietje nog op te voeden. Een ouwe hond leer je geen trucjes, maar gelukkig was ze geen hond.

In de maanden die volgden heb ik haar vertrouwen weten te winnen. Ik kan nu alles aanraken, maar ze vindt het zelden prettig. Borstelen is ook niet echt favoriet, maar ze laat het wel toe, ook al gaat ze staan draaien om weg te kunnen.

ik heb een jaar lang twee poetsmeisjes van 11 jaar gehad, die Shadow en Poupetje poetsten. Dat heeft haar goed gedaan, want nu moest ze iedere zaterdag wel een uur netjes stilstaan, samen met Shadow en ze is een stuk liever geworden. Alles gebeurde altijd onder mijn supervisie, terwijl ik Callas poetste om ervoor te zorgen dat de meisjes haar angst respecteerden en er zorgvuldig mee omgingen.

En ze leek mooier te worden met de maanden dat ze bij ons was. Hier wat foto's van haar van dit jaar, haar staart ook weer netjes lang en eentje met mijn labrador om te laten zien hoe klein ze is. Ik moet haar echt eens meten. Maar ze is zeker onder de meter.

Afbeelding

Afbeelding

En dit is ze wanneer het geregend heeft, dan heb ik een zebra!

Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 11-12-17 20:30

Ga ik weer even terug naar toen de meisjes, Callas en Poupetje bij ons kwamen.

Bubbles bleef helaas Shadow claimen en Poupette was de paria van de kudde. De underdog en niemand wilde wat met haar te maken hebben. Nu was ze zelf ook nog eens een solopaardje, dus mijn plan: koppeltje Shadow / Poupette en Bubbles / Callas viel gigantisch in het water. En liefde kun je niet dwingen.

Het bleef Bubbles / Shadow, maar de oude Bubbles was vaak niet snel genoeg om Callas te beletten Shadow af te pikken. En eerlijk is eerlijk, Shadow vond Callas veel leuker. Dus langzaam veranderden de verhoudingen. Als Bubbles kon claimde ze Shadow, maar ze moest met lede ogen toezien dat hij koos voor Callas. In de kudde van vier werd Shadow zelfs de leider en onervaren jonge nog veulen Callas volgde hem overal. Bubbles sjokte overal dan weer achter hen twee aan, en Poupetje was altijd de hekkensluiter.

Dus nu hadden we het setje Shadow / Callas. Solo Bubbles en solo Poupette. Poupetteke werd door Bubbles en Callas altijd overal weggejaagd. En dan is het toch weer zo lastig om niet mijn menselijke gevoelens op hen te projecteren. Zo is de natuur. Dat is niet erg. Een paard ervaart dat niet als erg, zo is het gewoon.

Door omstandigheden (val van Callas en daarna samen met haar een maand in training gaan) was Shadow samen met Bubbles en Poupette in augustus 2016 een maand alleen thuis, zonder de dominante Callas. Het is in die maand geweest dat mijn vriend die thuis was achtergebleven me het goede nieuws vertelde dat de twee shetjes wat dichter naar elkaar toe trokken en hij had ze zelfs een keer betrapt op groomen als Bubbles even te ver weg was om het te beletten!

Toen ik van die maand terugkwam met Callas, was er weer een hernieuwde kennismaking. (voor de mensen die Callas topic volgen, dit hebben jullie misschien al gezien, maar misschien leuk om nog eens te zien vanuit het oogpunt van de shetjes)

https://www.youtube.com/watch?v=I7oaLRVVgUA

Je kunt zien dat Poupette in die maand heel veel nader tot Shadow is gekomen dan in het bijna jaar dat ze bij ons was ervoor. Rond 50 seconde zie je echt dat ze bij Shadow wil blijven, maar Callas drijft haar weg van Shadow.

Daarna lijkt de originele dominantievolgorde weer hersteld te zijn. Wel moeten we op 3.5 minuut allemaal rollen van oversprongedrag. Niets aan de hand hoor, wij zijn helemaal relaxed! Zie je ons lekker ontspannen rollen? We weten ons geen houding te geven, dus gaan we oversprongrollen. en rond de 5 minuten, komt petje naar mij toe, want ik ben de enige die haar niet negeert. Ze laat zich zelfs wat aaien, dat was toen nog uitzonderlijk voor haar.

later weer meer, ik heb nu visite gekregen

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

SassyMoon
Berichten: 281
Geregistreerd: 31-12-10
Woonplaats: Lelystad

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-12-17 17:49

Wauw je schrijft weer in sneltreinvaart heerlijk. Maar ik wou nog even reageren op je stukje over Bubbles. Respect hoor!

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 18:59

Hi Sassy en iedereen dank voor jullie reacties.

Waar was ik gebleven. Ergens september 2016 toen ik terugkwam van een maand training met Callas. Tijdens die afwezigheid waren Shadow en Poupette nader tot elkaar gekomen, omdat de dominante Callas er niet was.

Dat deed mijn koppelhart goed, maar ik vroeg me ook af hoe dat nu zou gaan nu Callas weer terug was en wat Bubbles nu ging doen. Eigenlijk bleef het bij het oude cirkeltje.
Bubbles wilde Shadow claimen. Shadow vond Callas veel leuker. Iedereen, dus alledrie de meiden vonden Shadow geweldig, hij is hun leider.

Heel langzaam vond er een verandering plaats gedurende de wintermaanden van 2016. Bubbles kon Shadow letterlijk niet meer bijbenen en moest het meestentijds opgeven hem te claimen. Dus Shadow en Callas waren veel bij elkaar in de buurt. Poupette was toch een einzelgänger, maar zocht toenadering bij Bubbles. Die joeg haar niet weg, maar negeerde haar. En elke keer moest ik weer mijn menselijke projecties loslaten en niet over nadenken hoe ik daar in stond en hoe sneu ik het allemaal vond vooral voor Poupettekind en voor Bubbles. Dieren ervaren dat nu eenmaal anders.

Maar nu Bubbles Shadow niet meer zo vaak kón claimen, leek Callas hem wat meer los te laten en af en toe zag ik Shadow naar Poupette lopen om te groomen. YES! Eindelijk kon hij iemand op zijn schoft knagen. Het was vroeger altijd zo onbevredigend geweest voor Thor als Shetje knaagde, want die kwam maar tot zijn schouder. Thor knaagde dan wel een beetje terug, maar het was het gewoon niet helemaal. Je kon zien dat groomen tussen hen altijd een teleurstelling was. Nu eindelijk kon hij groomen en werd lekker teruggegroomd!

Die groomsessies werden vaker en Bubbles die nog nooit gegroomd had, (volgens mij wist ze niet eens hoe dat moest of wat het was, of misschien vond ze die haren vies tussen haar tanden, het was tenslotte een mensje en ik bood geen floss aan) stond er dan met een droevige blik op een eindje vandaan naar te kijken. Als ze energie had kwam ze er nog wel tussen. Callas niet. Die liet ze gewoon gaan.

Even een sprong terug in de tijd, want omdat ik van Shadow geen dagboek bijgehouden heb, is het niet zo gestructureerd als Callas haar topic.

Toen we in aug 2015 verhuisden naar deze plek in Frankrijk, is Shadow begonnen met zich te verslikken. Ik dacht eerst dat hij propte, maar dat is niet zo. Toen dacht ik dat het het droge stof van de omgeving hier was, wat hij uiteraard niet gewend was. Dat heeft zeker bijgedragen. Wat er gebeurt is wat wij mensen ook wel eens hebben, dat je bijv iets kruimeligs eet en dat er een kruimeltje de verkeerde afslag neemt. Dan moet je verschrikkelijk kuchen om dat er weer uit te krijgen. Dat gebeurde met Shadow bij veel dingen. Dus bix gaat goed, maar als hij een korreltje verkeerd krijgt dan gaat hij verschrikkelijk kuchen en ik hoop dan maar dat ie eruit komt. Als eenmaal zijn keel geïrriteerd is, dan triggert het minste geringste al een kuchsalvo. Droog zand, stro, hooi, stof, groomen, you name it. Dus hij krijgt nat hooi, natte bix, weinig schoon stro, (ik vermeng het altijd met oud nat stro van de dag ervoor) en als het erg droog weer is, dan laat ik ze niet op een bepaald stuk lopen, waar weinig groeit en dus stof. Daarnaast krijgt hij een hoestsiroop. Verder kan de dierenarts er niets mee. Het is geen stofallergie. Er is afkloppen nog steeds geen ontsteking door ontstaan, hij heeft geen neusuitvloeïng, geen vieze oogjes, maar soms in de zomer kun je hem wel horen ademhalen. Niet rochelend, maar je hoort de lucht naar binnen gaan. Ouderdom komt met gebreken, maar dit is wel een heel vervelend gebrek voor hem.

Waarom deze zijsprong, omdat ik die medicijnen dus iedere dag moet geven en dat gaat het beste in zijn box. Dus haal ik ze in de nacht naar binnen. Ik had twee binnenboxen, dat was voldoende voor Bubbles en Shadow. Maar toen de twee meisjes erbij kwamen, moest Shadow zijn box afstaan en stonden de twee grote meiden in de boxen en de shetjes strooide ik op, op de gang voor de boxen. Ik had het idee opgevat om de 2 shetjes samen in de uitloopstal te laten de nacht, ook lekker luchtig voor Shadow, maar Bubbles werd helemaal gek als ze hem niet zag. Déjà vu. Dus bleef de oplossing zoals hij was. Grote meiden in de grote boxen en kleine shetjes in het gangpad ervoor.

Maar dat was niet ideaal, want Poupette ramde Shadow regelmatig een hoek in. Nu is er ruimte zat in die gang, dus waarom ze dan zo dicht bij elkaar moesten staan? Of misschien rook hij aan haar achterhand en dan werd ze boos. Maar dit vond ik niet grappig voor mijn oude mannetje, dus maakten we een hek in de gang en hadden de shetjes ieder rust in hun eigen gedeelte van de gang.

Alhoewel de rust op deze manier teruggekeerd leek, merkte ik aan Shadow dat er iets was veranderd. Wat weet ik niet, maar hij was weer bezig ernstig eigenwijs te worden. Dat was lang niet zo geweest. Niet meer komen als ik riep, voornamelijk en niet netjes naast me willen lopen maar vooruit willen sjezen.

Naar aanleiding van wat ik geleerd had met Callas, besloot ik ook Shadow weer eens een join up te laten doen. Hier een filmpje

https://www.youtube.com/watch?v=icn_V8HjB6Q

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

joey2010

Berichten: 4345
Geregistreerd: 08-09-11
Woonplaats: limburg

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst: 12-12-17 20:59

Met een traan en een lach lees ik dit topic.

Je geeft het zelf al een paar keer aan dat we ze niet moeten vermenselijken.
Dit is iets waar ik ook altijd voor moet waken.

Lijkt me trouwens vreselijk om je paardje pijn zien lijden en zien strugelen om recht te komen en dan nog eens zolang op de dierenarts te moeten wachten.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 21:52

Hi Joey, nee vermenselijken is niet goed. Paarden ervaren het zelf totaal anders. Voor hen is dit natuurlijk.

En ja, het overlijden van Thor, is het ergste dat ik in mijn leven heb meegemaakt. Een dier laten euthanaseren is ronduit kl..., maar een doodsstrijd zijn geen woorden voor om dat te beschrijven. En het was geen doodsstrijd, dat was het akelige. Als je een ongeluk krijgt waarbij je alleen maar een ader openhaalt, dan ben je niet aan het doodgaan, maar je strijd om te overwinnen. Tot je leeggebloed bent. Het moet een afgrijselijke strijd zijn geweest. Een paard móét staan en als hij niet kan gaan staan is dat het ergste wat hem kan overkomen. En uiteraard kan hij niet begrijpen waarom hij niet kon gaan staan. Dat frustreerde hem. En hij had ook waarschijnlijk geen pijn. Dus het was echt het meest afschuwelijke dat ik heb meegemaakt. En dat blijft een heel heel pijnlijk punt. Dit is eigenlijk de eerste keer dat ik het zo opschrijf en nu is het al zo lang geleden en toch moet ik er altijd weer om janken als ik eraan terugdenk. Machteloosheid. Bah.

Afijn, weer ff wat leukers. In dit hak op de tak topic kwam ik deze foto nog tegen van mijn knappe man. Ja die ook, maar ik bedoel natuurlijk Shadow. Dit was wel grappig. Toen we net in Frankrijk woonden kwam er een kunstenaar/fotograaf die een project deed over "zij die van buiten kwamen". Ik had er een ernstig ET phone home gevoel bij, maar hij bedoelde van buiten Frankrijk. Hij zocht mensen die wilden vertellen over hun levensinvulling en maakte daar dan een foto van van hetgeen hen typeerde.
Een shetlander bleef een vreemde eend in de bijt en die vreemde eend heb ik in mijn armen. Want ook dat was gek dat je een tamme eend had die niet in de pan tam was geworden. Deze foto is in een boekje gekomen en heeft ook in het groot op een expo gehangen een poos. Wat een knapperd die man van mij! Shadow bedoel ik alweer...

Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 21:56

En even dan een foto van Thor omdat hij Shadows grootste vriend was

Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 22:08

en omdat het toch een hap snap topic is, hier een filmpje van Petteke als ze door de baggu naar binnen moet, vorige winter. Ze houdt echt niet van natte voeten. Nou ja, voetjes. Laatste stuk is te donker, maar ik kon het er niet meer afknippen.
https://www.youtube.com/watch?v=KU3G-ZK8mJc

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 22:13

En dit blijft mijn favofoto van het hele groepje, hij staat ook in Callas' topic, maar voor degene die dat niet volgden:


Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Re: Mijn twee shetjes

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 22:18

De winter van 2016 op 2017 was erg zacht met veel regen en waar veel paardenvoetjes lopen wordt het een baggerzooi. Voor Poupetteke erg onhandig want waar Callas een hoefspoor maakt van 15 cm, zakt die kleine er tot aan haar knietje in. We hadden een paar dagen flinke sneeuw die winter. Hier een foto van Shadow en Callas. De andere twee waren de sneeuw niet ingegaan. Bubbles stond vanuit de uitloopstal haar vriendje in de gaten te houden. En nee, de foto is niet scheef. De paarden staan rechtop en de heuvel is zo schuin.

Afbeelding

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.

Monique1963

Berichten: 8560
Geregistreerd: 14-03-17
Woonplaats: Frankrijk, Gers

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 12-12-17 23:02

En dan zijn we door de winter heen en op 21 januari duwt Callas de oude Bubbles om en dat is begin van haar einde. Om niet in herhalende bladvulling te vallen, hier is de link naar het verhaal van "de val van Bubbles". En dat mag je zo opvatten als je zelf wilt ...

[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Behalve dat het arme dier uiteraard veel pijn heeft, zit ik met mijn handen in het haar. Ik kan niets met haar. Ik heb nauwelijks plat terrein waar ze kan lopen. En waar het plat is, kunnen ze niet met zijn vieren staan. Er is geen eten en ik wil de anderen niet omwille van Bubbles hun weidegang ontnemen. Maar ik kan haar niet alleen ergens neerzetten, want dan wordt ze gek als ze Shadow niet ziet en dan gaat ze door haar pijn heen rennen. De dierenarts vond haar nog te goed om in te laten slapen. Ik heb haar op enorme pijnstillers gezet, met het gevolg dat ze best wel weer goed liep. Ik heb toen toch maar besloten Shadow en Bubbles apart te zetten van de rest.

Hier een filmpje daarvan (is nieuw, had ik nog niet op yt gezet). Shadow luistert hier overigens weer keurig:

https://www.youtube.com/watch?v=J_Nw3mMYVo8

Dit filmpje had ik al wel op yt gezet dat hoort daar aan vast:
https://www.youtube.com/watch?v=1TpqrXrbIE8

Gek genoeg interesseert het Callas helemaal niets dat Shadow niet bij haar staat. Toegegeven ze kunnen elkaar zien, maar Callas blijft niet aan die kant van het weiland hangen omdat ze bij hem wil blijven. Vond ik apart. Poupette lijkt er meer moeite mee te hebben en blijft wel meer aan de aangrenzende kant van het weiland.

Shadow hinnikt ook niet naar de andere twee meiden, iedereen accepteert het maar gewoon. Eigenlijk zijn het allemaal ontzettend lieve paardjes. Ik voel met uiteraard weer schuldig dat ik ze moet scheiden van elkaar. Maar goed. die menselijk projectie, daar hadden we het al over gehad.

Het was wel een heel getob, want Shadow moet nat hooi, en dat wil Bubbles weer niet eten, dus moet het allemaal gescheiden worden.

Het platte stukje waar Bubbles en Shadow op staan was mijn trainingsveldje, dus ik kon nu niet trainen voorlopig. Het weer was er ook niet naar.

's Avonds gaat iedereen gewoon weer naar de boxen, zodat iedereen zijn portie bix binnenkrijgt en medicijnen kan krijgen en ze weer een beetje kunnen neuzen met elkaar. Alhoewel het ook niet erg was geweest als Bubbles en Callas niet hadden kunnen neuzen, want sinds ze uit elkaar staan, is iedere neusaanraking een gil bij Bubbles. En een pies. Ze is er hengstig van geworden!

Shadow wil wel graag neuzen met Poupette maar die negeert hem.

En dan 10 maart dit jaar is het zover. We hebben Bubbles laten inslapen.
Hier in het Callas topic, haar stukje,
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat?

Natuurlijk was het verschrikkelijk verdrietig allemaal maar ik was ook opgelucht. Opgelucht dat ik geen moeilijke beslissingen meer hoefde te nemen over wel of geen pijnstillers, of ik haar wel of niet te veel liet lijden en ook opgelucht dat de ondoenlijke situatie met paarden allemaal van elkaar gescheiden moeten houden over was.

Nu brak er een BubblesLoos tijdperk aan. Hoe ging dat uitpakken?

Ontzettend goed. Shadow noch Callas heeft getreurd om Bubbles. Totaal niet zoals met Thor. Dat was een charismatische leider en Bubbles was maar gewoon een paard. Kennelijk. Die twee trokken meteen weer gewoon met elkaar op zoals in de herfst ervoor en hadden geen centje pijn van Bubbles verdwijnen. Poupette daarentegen wel! Dat was wel het meest onverwachte. Zij liep wel soort van te zoeken. Een paar dagen maar, en je moest haar kennen om het te herkennen, maar ze was onrustig. Er was iets niet wat er wel moest zijn, of zo.

En dat was maar goed ook, want al na een week, was de kudde weer helemaal goed. Shadow is de leider. Callas volgt hem overal. Poupette is redelijk solo en volgt de rest op afstand. Maar een aantal keren per dag staan die twee ukkies bij elkaar en groomen ze.

Daar ben ik heel blij om!

Met Shadow heb ik het trainen een beetje opgepakt, beetje mennend achter hem lopen, maar hij was de eerste dagen wel veel vergeten. Nu gaat het wel beter. Ik wilde gaan kijken of ik hem als tandem voor Callas kan gebruiken dat lijkt me wel leuk. Helaas de laatste maanden veel moeten werken, waardoor het wat minder in beeld is geweest, maar ik had zeker het idee dat hij het wel weer eens leuk vond met me te werken, dus dat blijven we doen. Het tuig heb ik namelijk allemaal wel van hem gehouden, alleen de karren hebben we verkocht toen we hier gingen wonen, omdat het hier veel te heuvelachtig en stijl is om te kunnen mennen.

Shadow is uiterlijk wel een oud mannetje aan het worden. Zijn kuif is beduidend minder aan het worden. Zowel korter als dunner. Zijn gezicht heeft al vele jaren witte haren, maar dat wordt nu wel steeds sneller meer. Zijn schoft wordt scherp en hij krijgt echt van die oude opa-oogjes. Zijn rug is aan het doorzakken en de bespiering op zijn achterhand is minder aan het worden. Maar ja 24 is natuurlijk ook een hele leeftijd! Verder, behalve het verslikkuchen, is hij zo vief als een hoentje. Hij kan nog steeds lekker rennen de heuvel op! En ook wil hij nog wel eens gek bokken!

Poupette is een oud dametje van 18. Een meidje met duidelijk een eigen willetje en soms is ze heel meegaand, en soms is ze letterlijk niet meegaand, dan gaat ze gewoon de andere kant op als ze niet aan een touw vastzit. En ze blijft dus een beetje solo, maar toch wel bij de kudde. Ik vind haar een liefie en ik vind haar ook mooi opgeknapt sinds ze hier is. Als ze op stal staan dan knuft ze de hele tijd met Shadow, over zijn lage deurtje en dat is schattig om te zien. Deze foto staat ook in Callas haar topic, maar toch nog even dan om dit verhaal af te sluiten:

Afbeelding

En daarmee is mijn shetten verhaal op. Mijn belofte aan jullie is ingelost met over hen te vertellen en ik vond het erg leuk al die oude foto's letterlijk weer eens uit de oude doos te halen.

Als ik weer foto's of filmpjes van die doerakjes heb, zal ik het hier ook neerzetten. Dank voor het lezen en kijken, tot weers, Mo

Klik: Boek over Callas en haar drama
[PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? Doorzetten of verkopen? Dé vraag na de val.
Klik: Wekelijks vlog over Frankrijk, Callas, Prisca en 'de kudde'
Je beseft pas wat je had, als het er niet meer is.


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 bezoekers