Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-17 10:33

Mijn twee shetjes

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-17 10:33

In een ander topic ( [PP] [VOLG] Het tij keren, kan dat? ) heb ik beloofd wat over mijn heerlijke shetjes te vertellen.

Mijn shettenliefde begon toen ik 6 was, dat was lang lang lang geleden ergens in 1969. Een vriendinnetje reed op een manege in de ponylesjes en dat wilde ik ook, maar daar was bij ons thuis toen geen geld voor. Paard- en ponyrijden was toen nog een elitesport voor rijke kindjes. Maar er was wel een boer in de omgeving die een shet had lopen en die mocht ik verzorgen en daar mocht ik op rijden. Ze was zwart, heette Wanina en was echt een shet zoals je ze toen kende. Had niets met mini te maken. Groot hoofd, en benen en lichaam niet in verhouding. Geen idee hoe groot ze was, maar zeer flink aan de maat, daar ik er tot mijn 10e op "gereden" heb.

Uren was ik in de weer om haar manen en staart te kammen. My little pony op en top. Dat rijden stelde uiteraard niets voor. De zoon des huizes knoopte een touw als teugels aan het halster, we trokken Wanina die enorm in verzet was dan helemaal naar achter in het land. Kropen erop en de pony scheurde dan als een gek terug naar het begin van het land. Natuurlijk vielen we er vaak af, braken nooit wat en hadden verschrikkelijk veel lol. Met haar is mijn liefde voor harige paarden en pony's ontstaan en dat virus is nooit meer over gegaan.

Ik ga een foto van haar zoeken en hier plaatsen.

**Geplaatst**: 08-12-17 11:50

Geplaatst: 08-12-17 11:50

Hee wat leuk.
Trouwe volgster van Callas meld zich.
Want ik ga zeer zeker dit topic over je shetjes volgen.
Leuk.
En zoooo herkenbaar!
Ik ben ook zo begonnen met "rijden" bij een boer met haflingers .
Gewoon in de weides en hopen dat je erop bleef met hun crossen Door de wei.
Maar man wat een lol had ik toen.
Nu dik 40 jaar later denk ik wel eens wat heb ik vroeger uitgespookt!
Achteraf levensgevaarlijk.
En zo kan ik nog tig voorbeelden opnoemen wat ik vroeger deed en zo'n lol bij had met de pony's.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-17 13:33

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-17 13:33

Hi Joey, ja dat had ik ook, veel gevaarlijke avonturen, maar dat kan dan ook als je jong bent...

Zo, ik heb hem gevonden. De enige foto die ik van Wanina heb. Ik wist dat ik hem moest hebben. Ergens in een fotomapje. Maar dat zat nog in verhuisdozen in een bijna ontoegankelijke schuur. Pff. Doos gevonden, veel foto's zaten los in enveloppen en zijn aan elkaar geplakt, maar ze komen wel los. En er zaten zilvervisjes in! Yak! Ik had geen zin om in te scannen, dus heb een foto van een foto gemaakt.

Hier zie je Wanina, met haar veulentje. Ik denk dat ze ieder jaar een veulentje had, maar dat weet ik niet meer zeker. Ik ben hier denk ik 10 jaar oud en het veulentje was op mijn schoot in slaap gevallen. Zo lief! Wanina vond ook alles best.

Dus dat was mijn eerste harige liefde...

Afbeelding

Hierna kreeg ik na onze verhuizing toen ik 11 was een new forestpony waar ik tot in de M mee gekomen ben, ook met springen. Crossen en springen vond ik het leukst.
Toen in 1981 na mijn 18e op (spring)paarden overgeschakeld, naar Deurne geweest, niet afgemaakt, het was allemaal mijn ding niet de klassieke dressuur.
Paarden verkocht, paar jaar niet gereden en in 1987 begonnen met een nieuwe start: westernrijden op maneges. Daar viel ik ook weer op harig, alleen een maatje groter dan een shet: de haflingers.
In 1993 kocht ik een op een haflinger gelijkend paard, Thor. 152hoog. Was gewoon een zweetvos met wat langere manen, maar mijn vriend vond een haflinger te klein voor hem en hij wilde ook wel eens paardrijden. Hij reed ook western af en toe.
En in 1994 kocht ik er een gezelschapspaardje bij en daarmee kwam shetje Shadow in ons leven...

**Geplaatst**: 08-12-17 13:40

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 08-12-17 13:40

Hier ook een volger uit het Callas-topic. Leuk om nu ook over de shetjes te lezen!

**Geplaatst**: 08-12-17 13:48

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 08-12-17 13:48

$*\o/*$ Ik ben ook van de partij!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-17 13:52

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-17 13:52

EDIT ruintje = fout, HENGSTJE!

Hi Love Mirra en EMJ23

En hoe Shadow in ons leven kwam was ook wel leuk. Mijn vriend werd 30 en als verrassing hadden we een feest georganiseerd en met alle gasten bij elkaar hadden we geld bij elkaar gelegd (300 gulden toen nog) en mijn hoefsmid wist ergens een shetlanderhengstje te staan, tussen afspenen en een jaar oud, hoe oud wist hij niet precies. Die zou hij op de verjaardag komen brengen. Mijn vriend wist hier helemaal niets van. En bij mij sloeg de schrik me om het hart toen de smid zonder trailer het erf op kwam rijden. Ik dacht dat het niet gelukt was. Maar toen deed hij de schuifdeur van zijn bus open en plop, een zwart veulenkoppie dook op tussen de dozen met hoefijzers, aambeeld en andere zooi. Mijn vriend was helemaal flabbergasted!

Het is een zoekplaatje omdat het nogal donker is, maar die witte stip is het oog van Shadow. Dan weet je waar je kijken moet. Mijn vriend is die met die baard. En Shadow is die zwarte met die baard...

Afbeelding

O, p.s. dit wordt geen volgtopic hoor. Gewoon hun story tot en met heden.

EDIT ruintje = fout, HENGSTJE!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-17 14:18

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-17 14:18

Uiteraard was hij nog een hengstje, ik vergiste me in de vorige post. En dat hebben we geweten dat het een hengstje was. Shet is al eigenwijs en dan ook nog hengstje... Helaas heb ik verder niet zoveel foto's van zijn eerste jaar bij ons. Digitale fotografie was nog niet in en alles ging toen nog met fotorolletjes. Wat ik wel heb zal ik hier neerzetten, maar ik weet helaas niet meer precies de volgorde van jaren.

Even voor de volledigheid een foto van Thor, waar we Shadow dus bij hadden gekocht als vriendje.

Afbeelding

Dit was de kleine man in het eerste jaar bij ons

Afbeelding

Het paste nét niet...

Afbeelding

En dit is harig naar mijn smaak

Afbeelding

Helaas is Shadow een aantal keren erg gebeten door ons varken. Zijn eigen schuld, want Shadow wilde altijd stoeien met het varken, op zijn paards. Varken vond dat niet leuk. Ik dacht na de eerste keer dat Shadow er wel van geleerd zou hebben, maar het is nog een keer gebeurd. Die kuil daar boven zijn boeg was een wond waar je volgens de dierenarts tot op zijn bot keek. Ik kon er met gemak een vuist in stoppen. Hij heeft toen dagelijks een paar keer in de badkamer gebivakkeerd zodat ik een paar keer per dag alles schoon kon houden en rondom de drain kon schoonmaken.

Afbeelding

**Geplaatst**: 08-12-17 14:21

Geplaatst: 08-12-17 14:21

lig al helemaal in een deuk om dit verhaal tot nu toe. Mo wat lijk je nog veel op dat meisje van vroeger. Absoluut herkenbaar.

**Geplaatst**: 08-12-17 15:17

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 08-12-17 15:17

En toch is dit n volg topic(je)

.
Want ik volg je avontuur

.

Nee alle gekheid op een stokje.
Jeetje Shadow heeft n behoorlijke bos manen

.

Ik blijf erbij, jij schrijft erg leuk en boeiend.
Nog nooit een boek geschreven?

**Geplaatst**: 08-12-17 15:29

Geplaatst: 08-12-17 15:29

Leuk! Ik volg. Sinds een maand of 2 staat er hier ook een shetje. Wat een geweldige karakters zijn het toch, het past alleen niet bij dat schattige kleine formaatje.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-12-17 15:41

Geplaatst door de TopicStarter : 08-12-17 15:41

Hey leuk Pien en Floortz, jullie ook hier!
En Joey, op de eerste foto uit de bus stonden zijn maantjes nog recht overeind, zo weinig was het. En ik herinner me ook dat hij nog veulen-slagjes in zijn staartharen had. Helaas geen foto's van. Nu fotografeer je alles, dat was toen veel te duur met nog echte foto's. En die foto waar ik vind dat hij al lekker veel haar heeft, is nog peanuts bij wat hij later had. Toen hingen zijn manen echt op zijn knietjes.

Goed even denken wat ik me nog herinner. Etterbakje met een groot ego is het eerste wat bij me opkomt die eerste jaren. Hij was echt een bijterig etterig shetje. Typisch shet zoals ze toen bekend stonden. Hij was ook een grappige dondersteen uiteraard, maar zijn klierigheid heeft wel een tijd lang overheerst.

Wat zijn favoriete actie was, was als wij in het land liepen, dat hij keihard kwam aan galopperen en je dan in vliegende vaart beet en weer verder rende. Dat was echt niet grappig en het werd ook gevaarlijk. Uiteraard na de eerste paar keren, zodra ik hem hoorde aankomen galopperen, confronteerde ik hem. Meestal was het met mestballen verzamelen. Dus met harkje en bak zwaaien, helpt goed, maar soms kreeg hij het dan toch nog voor elkaar te happen.

Op een zaterdag liepen we gewoon in het land te wandelen, niet gewapend met gereedschap en hij flikte het weer. Zo flitsend snel. Ik schopte naar hem toen hij aan kwam galopperen en hop weer een paarse plek erbij in mijn kuit. Er moest iets gebeuren. Ik klaagde mijn nood bij een vriendin en zij was bezig met NH. Toen (ik heb het over ik denk 1996) was dat nog heel apart en speciaal en vooral zweverig. Zij zei tegen mij dat ze het hem in een minuut kon afleren.

Yeah sure, paardenfluisteren echt wat voor mij, not.

En ze leerde het hem af in 1 minuut.

En ze leerde het mij hem af te leren.

Uiteraard ging het om respect. Zij deed het wel heel anders dan ik nu NH doe. Ik moest Shadow aan een halstertouw nemen. En achteruit gaan lopen. Hij moest uiteraard volgen. Iedere beweging die ik niet wenste, moest ik afstraffen met een enorme ruk aan het halstertouw. En iedere fractie van een seconde dat hij niet maar mij keek of weg wilde kijken, weer een ruk geven aan het halstertouw. En het werkte. Binnen een minuut. En het werkte 100% direct. Geen gebijt meer, want hij was altijd bijterig met alles, geen geklier meer het was gewoon duidelijk. Wel probeerde hij het iedere paar maanden weer eens en dat pakte ik dat weer op en was het weer duidelijk.

Nu tegenwoordig heb ik problemen met zo'n techniek, hij werd er toch ook wat kopschuwerig van. Maar tja, als het werkt, werkt het. Scheelde heel veel blauwe plekken!

Geen foto's van die periode. Ook niet van die blauwe plekken ;-)

**Geplaatst**: 08-12-17 22:16

Geplaatst: 08-12-17 22:16

Leuk een shetten topic van je

Volg je Callas topic ook.
Je schrijfstijl is zo leuk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-12-17 00:24

Geplaatst door de TopicStarter : 09-12-17 00:24

Hey TinkerSally jij ook hier!

Iets wat ik me nog goed herinner was ... dekken. Jawel, een buurmeisje had ergens een merrietje, shet grote maat, groter dan Shadow en of ze Shadow mocht lenen als hengstje. Dat vond ik niet zo'n goed plan om hem van huis te laten gaan. Je weet nooit wat andere mensen met je paardje doen, maar ze mocht van mij wel het merrietje naar mij brengen. Zo gezegd zo gedaan. Ze kwam met het shetje en Shadow zag, overwon en kwam.

Dus niet.

Dat komen al helemaal niet en hij had geen idee waar te beginnen. Ow yes, hij was op slag en stoot verliefd, maar dat stoten ging een beetje verkeerd. We lieten ze namelijk los met zijn tweetjes en hij begon bij haar hoofd. Ze was niet onder de indruk van zijn oralesekspoging en graasde tevreden door.

Liefde door de maag en zo. Dus dacht Shadow, dan moet ik het bij haar maag proberen, de zijkant. Ook dat ging uiteraard niet en mevrouw graasde gewoon door.

Goede raad was duur. Was ze wel hengstig? Ze bood zich niet aan. Het buurmeisje was iets van 14 en ik weet niet of ze ooit van hengstigheid gehoord had, maar volgens haar was haar pony wel hengstig. Ze sloeg immers niet af.

Na een poosje Shadow te hebben laten aanmodderen en hij nog steeds niet gevonden had waar het moest gebeuren, tot grote hilariteit van de halve buurt die was komen aanlopen, besloten we ze dan maar niet los te laten lopen en hen vast te houden.

Shadow was inmiddels half uitgeput, die arme kleine man, maar hij wist van geen stoppen. Dus ik hem vasthouden bij haar achterkant. Ooooo moet het daarin! Maar met zo'n zwiebelding dat viel niet mee. Uiteraard vonden de diverse buurmannen dat ik het dan maar moest begeleiden, mwah, ik ben toch echt voor natuurlijke dekkingen zullen we maar zeggen.

En toen kwam de grote afknapper, nu wist hij eindelijk waar het in moest, had alles netjes recht voor de ingang geparkeerd, was ie te klein! Niet zijn ding, maar Shadow zelf. De hele straat lag in mijn weiland te gieren van het lachen.

Right. Daar sta je dan met een hengstje met zijn tong en zijn ding op de grond. Goede raad was alweer duur, in ons land was een heuveltje, ooit opgeworpen om konijnenberg te worden. Shadow daarop geparkeerd, merrietje ervoor en poging tig. Het merrietje vond alles best, maar was volgens mij echt niet hengstig, maar goed. En YES, we hadden het voor elkaar, het paste!

Maar dat hebben we een stuk of vier keer overnieuw moeten want hij duwde haar naar voren en dan viel hij van het bergje af. Letterlijk. Hij rolde om. Dus kwamen er een paar sterke buurmannen aan te pas die het merrietje tegenhielden, dit weer onder luid gejoel van de rest van de buren. En die kleine man zijn best maar doen.

En dan komt de grote vraag, hoe weet je nu of het gelukt was, als je begrijpt wat ik bedoel. We hadden tenslotte geen camera van binnen hangen.
We zijn echt uren bezig geweest en toen Shadow echt kapotmoe was, zijn we gestopt aannemende dat het wel gelukt zou zijn.

En nee, ook hier heb ik geen foto's van.

En nee, helaas het merrietje is van Shadow nooit drachtig geraakt en andere verzoeken zijn er niet gekomen en als die gekomen zouden zijn, zou ik het afgeslagen hebben. Wat een gedoe...

**Geplaatst**: 09-12-17 00:41

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 09-12-17 00:41

$_/-\o_$ Wat kun jij heerlijk beeldend vertellen.
Zie een hele rij gniffelende en giechelende oude mannetjes voor me.

**Geplaatst**: 09-12-17 01:40

Geplaatst: 09-12-17 01:40

Hilarisch, wat zullen ze een lol hebben gehad destijds...

Ik ben aan het heropvoeden. Mevrouw is superbraaf, maar zoals alle shets moet ze altijd de tram halen. Laatst was ze ontsnapt, ik zag haar al aandachtig kijken hoe ik poortgreep opende, en de keer erop was ik er al verdacht op, maar ze floepte er zo langs. Potverdrie... shipsshet.

Ze rende wat rond, graasde wat en ik heb het halster en wat lekkers opgehaald. Maar ze was niet van plan zich te laten pakken en peerde hem. Totdat ze zichzelf vastliep. Ik rustig ernaartoe wandelen, en ze trok al een sprintje tot ik me vooroverboog met een handje lekkers toen ze 2 meter van me af was. Ik heb nog nooit een paard zo verbaasd zien kijken. Huh? He?
Ze had gedacht dat ik een graai zou doen naar haar, maar dat deed ik dus niet. Ze at de brokjes, halstertje om en braafjes liep ze mee de paddock in. Kostelijk, wat een ding.

**Geplaatst**: 09-12-17 08:40

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 09-12-17 08:40

Ik zie de oude mannetje (met een pet en een oude stok al aan de kant staan met de sigaar uit de mond bungelen) op n rij staan te lachen over jullie gestuntel. _O-

ik kan me voorstellen dat het hilarisch moet zijn geweest.
En natuurlijk pas als jullie alle optie's hadden geprobeerd dan komen ze pas in actie om jullie te helpen.

Arme Shadow was helemaal uitgeput van het avontuur.
En ook nog allemaal voor niks 8)7

.

**Geplaatst**: 09-12-17 08:45

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 09-12-17 08:45

Ik volg ook! Super leuk geschreven weer!

**Geplaatst**: 09-12-17 13:53

Geplaatst: 09-12-17 13:53

Hahaha, wat weer geweldig geschreven, Mo! Ik volg ook natuurlijk

**Geplaatst**: 09-12-17 16:31

Geplaatst: 09-12-17 16:31

Hilarisch. Zie het helemaal voor me.
Zo ook meegemaakt bij mijn broer dat er op straat ook een dekking moest gebeuren maar dat ging totaal niet. Vlak voor zijn deur speelde het gedoe zich af, op het platteland in Friesland.
Kwamen de boeren vragen of mijn broer zijn hengstje het mocht doen en dan andere hengstje toekijken om te leren voor volgend jaar

. "Tja wat schuift dat " :Y)

. Broertje stevig onderhandeld en was voor een jaar van zijn mestprobleem af

. Dat gedoe met die merrie was al uren aan de gang. Hij pakt zijn mooie hengstje (Abdullah, arabier met papieren), kuiert op zijn dode gemak naar de dijk→ Abdullah, kwam, zag en overwon en sprong er gelijk bovenop. Dat was dus een gelukt veulen. Ik heb me toen een kriek gelachen. Mijn broertje, kuierde binnen paar minuten terug op zijn dode gemak met zijn hengstje , en dat was dat. Mestprobleem opgelost voor een jaar _O-

iedereen blij en gelukkig. Zo geestig.

**Geplaatst**: 09-12-17 16:43

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 09-12-17 16:43

O geweldig, ik ken je verder niet en de pony's ook niet, maar het leest zo lekker weg :')

**Geplaatst**: 10-12-17 18:20

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 10-12-17 18:20

Ik lees ook mee in je Callas topic en hier nu ook.

Wat leuk om dit zo allemaal te lezen. Die dekking met echt hilarisch zijn geweest. Bij ons op de manege werd het hengstje op de mesthoop geparkeerd en de grotere merrie ervoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-12-17 14:43

Geplaatst door de TopicStarter : 11-12-17 14:43

hallo allemaal, nimbletje, eclair98, rocymax, mainat en Senna, hoop niet dat ik iemand vergeten ben.

Goed weer eens verder met het oliebol. ;-)

Inmiddels was er bij ons op de rijvereniging (in Nederland toen nog) een menklas gekomen. Dat leek me wel erg leuk om met Shadow ook te gaan doen. Het doet mij enorm veel plezier hier op bokt zoveel volwassenen serieus te zien werken met hun shetten, maar toen midden jaren 90 van de vorige eeuw, was dat echt ondenkbaar. Ik werd hard uitgelachen toen ik zei dat ik graag wilde gaan mennen met Shadow.

Ik voelde me precies weer 18 jaar toen ik uitgelachen werd met starten van springwedstrijden met mijn new forest bij de paarden. Maar toen lachte ik het laatst, want ik reed ze er wel uit met mijn wendbare pony die over 1.20m kon!

Dus wie het laatst lacht...

Ik ben aan de gang gegaan met die kleine man te trainen. Hij zal toen drie zijn geweest. Eerst natuurlijk bitje in, toen tuigje eraan en slepen. Dat tuigje was nog een mega-uitdaging, want er was toen bijna niets voor shetten. Ik heb het uit Engeland moeten laten komen!

Ik kan me niet meer herinneren dat de training problemen heeft opgeleverd, hij was gewoon een verschrikkelijk cool hengstje. Ook zijn eerdere dekpoging maakte niets uit naar de merries toe. Wat dat betreft vind ik het toch zo jammer dat ze maar zo'n klein lijfie hebben, zou graag paarden met het karakter van een shet rijden.

Toen moest er iets van een kar komen. Tweewielig dat is het beste om jonge paarden af te richten ivm dat zo'n kar niet kan scharen. Internet was nog niet gebruikelijk in die tijd, dus moest je het gewoon van krantenadvertenties en de gouden gids hebben. Nou, tweewielige wagentjes voor shetten bestonden niet in de winkel. Tweede hands was er wel wat, maar te groot, meest voor welshjes en dat moest dan toch verbouwd worden. Nu kan mijn vriend lassen, dus dat was het probleem niet, maar er werden nogal hoge prijzen voor gevraagd. Logish natuurlijk want er was maar een heel klein aanbod.

Dus besloten we zelf een karretje te gaan maken. We hadden een steekwagentje staan, je weet wel voor dozen op te zetten en te verrijden en Shadow paste precies tussen de handvatten. Het uitgeklapte klepje voor de dozen, was eigenlijk al een rugsteuntje voor mij er ontbrak alleen nog een bodempje voor mij om op te zitten. En van het een kwam het ander, want de wieltjes waren te klein, dus moesten er grotere wieltjes komen. Uiteindelijk werd het een ludiek bouwsel dat in de omgeving snel bekend werd als de klomp. Toen nog uit een papieren boek leren hoe je moest inspannen en gaan met die banaan.

Afbeelding

Een nieuwe tijd brak voor ons aan, want nu konden we samen gaan rijden. Ik lichtgewicht ging dan in het karretje met Shadow en mijn vriend ging op Thor. En ik denk nog met ontzettend veel plezier terug aan die tijd. Heerlijke tijden waren het. Door het karretje voelde ik me 1 met Shadow. Hij reageerde super op het gebroken bitje en het was echt een toppony om mee te werken. Levenslustig, karakter, moedig en uithoudingsvermogen en supersnel!

Inmiddels ging de menles gewoon door en ging ik daar vaak kijken om te leren. Er reden twee friezen, een soort kleine percheron en een chique welsje in mee. Daarmee zat de les ook vol. Vier aanspanningen was de max voor onze bak van de rijvereniging. Toen op een dag een van de friezen niet meer ging komen, heb ik de meninstructeur gevraagd of ik mee kon doen in de menles. Die blik van die man! of ik niet goed bij mijn hoofd was of zo. ik ben die blikken mijn hele leven al gewend, want ik doe mijn hele leven dingen als anders kennelijk dan de menigte, dus ik kon er niet mee zitten. Ik was tenslotte ook de enige westernruiter op deze rijvereniging en reed mee in de spring en klassieke rijlessen. Tja, als ik de boel niet zou ophouden mocht ik meedoen.

En Shadow deed het super in de lessen! Natuurlijk hield hij de boel niet op, hij was een volwaardig paard en hij was met zijn korte beentjes veel sneller dan menig ander paard. En met zijn karaktertje veel temperamentvoller dan de andere drie. En iedereen had zo'n schik in die kleine man.

Tot de onderlinge wedstrijden. Toen vonden ze hem niet meer zo leuk. De samengestelde wedstrijd voor de menners bestond uit een bosparcours, een dressuurproefje en een balletjesparcours. Bij dat laatste werden er tennisballen op pilonnen gelegd, werden de pilonnen op de breedte van je kar +20cm afgesteld en was het de bedoeling dat je zo snel mogelijk het parcours aflegde. Ik won met gemak op het bosparcours. Zo'n kleine kar, je stuurde het overal met gemak doorheen. Het balletjesparcours had ik ook supersnel en foutloos helemaal in galop afgelegd, want voor ons waren de langere stukken echt langer en kon ik makkelijk in galop aanzetten. En bij de dressuur werd ik tweede omdat hij zo mooi aan de teugel liep. Nou deed ie dat helemaal niet, maar hij was zo opgefokt die dag, ik kon hem maar met moeite bij me houden en hij werd in feite gewoon in de krul door mij getrokken. Maar eerlijk is eerlijk, hij deed het verder keurig. Precies daar doen wat ie moest doen. Dus overall was ik gemiddeld eerste en dus clubkampioen geworden. En dát werd me niet in dank afgenomen door de andere 3 menners. Hoe kleinzielig kun je zijn. (het jaar erna heb ik het ze weer geflikt en toen waren we inmiddels met 7 menners in twee groepen, en weer ben ik lang doodgezwegen. tja)

Toen vond ik het tijd om mijn koetsiersbewijs te gaan halen. Daarvoor moet ik een vierwieler hebben. Van oude autoassen en van alles en nog wat hebben we een prachtig vierwielkarretje in elkaar gedraaid, wat weer een heel nieuwe wereld voor ons opende. Chiquer vooral, maar niet zo sportief vond ik als de tweewieler. Er konden nu wel mensen mee op het karretje en voor familie en vrienden met hun kids was een bezoek aan onze kinderboerderij inclusief ritje met de kar een goed excuus om een dagje uit te doen. Wij woonden toen in heuvelachtig Nederland en dat vond ik best zwaar af en toe voor die kleine man, dus liep ik vaker naast de kar dan erop.

Afbeelding

Voor het koetsiersbewijs was ik denk ik de eerste shetmenner die deze instructeur/jury had gehad en hij was positief verbaasd over het werkwillige en koelbloedige karakter van mijn kleine man. Het was overigens de enige en laatste keer dat ik met oogkleppen heb moeten rijden. En ik heb gewoon op een gebroken trensje gereden. Oogkleppen vind ik echt niet goed voor paarden, dus snel van het hoofdstelletje afgesloopt. Wel was het mannetje erg chiq met zijn vlechtjes en bandages. Helaas niet zulke goede foto's, maar hier moeten jullie het maar mee doen...

Afbeelding

Wat ook erg leuk was, is dat ik een vriend kennelijk had aangestoken in het mennen. Ik was het contact verloren met hem, en járen later toen ik al in Frankrijk woonde, vertelde hij me dat hij tinkers had en ermee mende, nav een ritje dat hij ooit met Shadow had gemaakt. Leuk!

Wat ook enorm leuk was, was mennen met de sneeuw! Een oude kinderslee van zolder gehaald, achter die kleine man geknoopt, letterlijk. En wat had ie daar een lol in! En wij ook!

Afbeelding

Volgende keer weer meer.

**Geplaatst**: 11-12-17 14:58

Geplaatst: 11-12-17 14:58

Mo, met een grote glimlach je verhaal gelezen. Je schrijft zo verschrikkelijk leuk. Ik zie het helemaal voor me.

Monique1963 schreef:
Wat dat betreft vind ik het toch zo jammer dat ze maar zo'n klein lijfie hebben, zou graag paarden met het karakter van een shet rijden.

Ze zijn er wel, namelijk de merens paardjes.

Monique1963 schreef:
Dus overall was ik gemiddeld eerste en dus clubkampioen geworden. En dát werd me niet in dank afgenomen door de andere 3 menners. Hoe kleinzielig kun je zijn. (het jaar erna heb ik het ze weer geflikt en toen waren we inmiddels met 7 menners in twee groepen, en weer ben ik lang doodgezwegen. tja)

Ja hebben wij ook mee gemaakt, toen mijn instructeur met Hercule mocht meedoen met de menwedstrijd, daar zijn paard geblesseerd was. Iedereen vond het goed (moest gevraagd worden) want dachten die merens (kende niemand) bakt er toch niets van en toen hij als een speer ging door de baan en won, waren er ook mensen die boos waren. Maar ze konden er ook wel om lachen, dat ze dachten, een concurrent is uitgeschakeld en dat dit juist helemaal niet zo was. De menners hadden wel bedongen dat mijn instructeur met de paarden mee moest doen (zijn pony was uitgevallen), want dan wisten ze zeker dat hij nooit kon winnen :Y)

Met glans reed hij iedereen er dik uit!!

**Geplaatst**: 11-12-17 15:14

Geplaatst: 11-12-17 15:14

Leuk Mo, die verhalen over je shetten,ik geniet ervan!
Mijn dochter sleept de bak met haar mini, ze zijn zo leuk en grappig, en ondeugend dat die is, stookt de hele boel daar op

Enne, wat Pien schrijft kan ik beamen, neem een Merens, is groot en ondeugend als een shet, en heeft dezelfde humor!, ik heb altijd zo'n plezier om die van mij, ze is altijd vrolijk $_/-\o_$

**Geplaatst**: 11-12-17 15:44

Re: Mijn twee shetjes

Geplaatst: 11-12-17 15:44

Wat een leuk topic en wat schrijf je leuk. Mooi verhaal over die 'klomp' waarin je ging mennen!

Het kriebelt bij mij al een poosje voor een Shet en die kriebel wordt op deze manier alleen maar groter, haha.