Geplaatst Het is daar heel leuk en gezelig, alleen zijn er maar een paar paarden wat het mij daar leukt maakt. Een van hun in Umberto.
Ik weet niet hoe oud Umberto is geworden maar ik schat niet ouder dan 5.
Het was een lieve en actieve paardje waar je altijd lol mee had.
Als je hem in de wei bracht maakte hij bokjes van blijschap.
En dat zou ik nooit meer zien.
Op een vrijdag ochtend hoorde ik dat hij verschrikkelijk kreupel was en het nooit meer goed zou komen.
Ik baalde ontzettent want dat betekende een ding, hij moest weg.
Ik wou naar huis gaan ondanks ik een zwaargekneuste zenuw heb maar ik moest hem vast houden want hij kon niet ver lopen. Zelfs de wasplaats haalde hij niet.
Toen vroeg ik aan een medewerker wat er met hem zou gebeuren en het liefst had ik dat niet gevraagt.
Waar ze hem hebben afgemaakt weet ik niet, en het kan me ook niet veel schelen.
Wat ik weet is dat ik me beste vriend ben kwijtgeraakt en dat ik daar nooit van af zou komen.
Iedere keer als ik langs zijn oude stal loop huil ik van binnen.
Umberto, je bent mijn vriend en je mag er dan niet meer zijn je blijft me vriend en ik hou van je
http://www.mijnalbum.nl/Foto=XRVMLTRC
Marijke
Maar heel veel sterkte meid! 
