Geplaatst Je hebt voor altijd een plekje in mijn hart.
https://vm.tiktok.com/ZMLVhkN6V/
Gisteravond laat op 14 april begon de bevallig, jij was op.
Het hoofd van het veulen lag terug en die kregen ze niet goed, een spoedkeizersnee volgde waarna jij voor eeuwig mocht gaan slapen. De laatste dagen heb je jezelf in leven gehouden en ben je blijven vechten voor je veulentje ondanks de pijn. Zo trots op jou!
Je bleek geen schijn van kans te hebben, er zat een dikke verkleving die je darm dicht drukte en je had buikvliesontsteking, zelfs een operatie zou je niet meer kunnen redden.
Ik ben zo trots op jou, wat een bijzonder paard met wilskracht en karakter ben je geweest.
Rust zacht lief meisje
Vanochtend was vreselijk zwaar, ik heb afscheid moeten nemen van je en daarna mocht ik kennis maken met je kleine ventje. Zo dubbel.
Santiago zal hij gaan heten, is erg zwak en moet nog bijkomen van de keizersnee. Hij krijgt antiplasma, glucose infuus en om de 2 uur biest. Ook heeft hij een slangetje in zijn neus voor wat extra zuurstof maar meneer lijkt op zijn moeder en schud de slang er steeds uit.
We gaan hard duimen draaien dat hij snel aansterkt want het kan nog alle kanten op.
Je bent daar op de beste plek met een topteam om je heen die je de beste zorg geven!
Zo fijn hoe jullie me steeds opvangen Dierenkliniek Wolvega Paard en in het speciaal Eveline Vandenberghe die gisteravond geen dienst had maar meteen is gekomen toen Wita begon, en me foto's en film heeft ge-appt vannacht en me straks weer op de hoogte brengt. Zo onwijs bedankt!!!
Zonder jou
Dat pijn zo pijn kon doen is mij nooit verteld
De leegte voelt nog leger dan dat ik mij had voorgesteld
Het verdriet is zoveel zwaarder dan dat ik uit kan leggen
Ik mis je zoveel meer dan dat ik nu kan zeggen.
We hebben net Santiago in laten slapen. Je bent maar 36uur op deze wereld geweest maar bent nu weer samen met je moeder.
Hij was toch een dummy veulen, en ging te ver achteruit, had geen slik reflex meer. Had nog niet geplast dus een katheter geplaatst vannacht. Hij had hoge nierwaarden,ontstekingswaarden, en zo goed als geen witte bloedlichamen. Hij had relux en zijn darmen waren schijnbaar nog niet klaar. Ze vonden het raar dat hij nog niet comatisch was. Dan moet je realistisch blijven en hem laten gaan.
Hier voorafgaan ging dit:
Omdat ik van een vriendin heb geleerd dat het je goed doet om dingen van je af te praten, deel ik dit bericht (en ook omdat mensen mij als een emotioneel wrak de buurt door zien gaan)
Ik leef momenteel in grote spanning, ben er letterlijk ziek van, continu hoofdpijn en misselijk.
Sorry er komt een lang verhaal aan
Gisterochtend kwam ik in de stal om de kalveren te voeren en de paarden te doen. Wita zweette als een gek en was aan het rollen, alarmbellen koliek. Ze had zich vast gerold en dus los gehaald en naar buiten stappen en hopen dat er wat darmactiviteit komt ondertussen de dierenarts gebeld.
Ze is grondig onderzocht en heeft lichte verdoving en darmontspanners gehad. Het veulen was goed en lag helemaal klaar voor de bevalling alleen de ontsluiting mist nog.
Wat is er mis? We hebben het een 45 minuten aangekeken en nog een dierenarts gebeld en die zei ik zou Paardenkliniek Wolvega bellen en hup gas erop want ze is hoogdrachtig.
Daar aangekomen werd ik erg fijn opgevangen door de spoedarts en medewerkers. Meteen een infuus erin en echo onderzoek om te kijken waar nog darm activiteit zat. Nog een arts kwam meekijken om zeker te zijn.
Haar dunne darm zit verstopt (slag erin??)
Ik kreeg een aantal opties:
1:koliek operatie met grote risico's voor Wita nog meer ivm de dracht + mega duur
2: keizersnee, dan laten we de merrie gaan en gaan we voor het veulen maar omdat het veulen nog niet klaar is voor de geboorte brengt dit ook grote risico's met zich mee (dummy veulen, google zelf maar even)
3: inlaten slapen en blijft met lege handen achter.
Ik moest snel beslissen want elke minuut telde.
Na overleg met het thuisfront koos ik voor optie 1.
En urenlange operatie volgde, waarbij updates volgde en waarbij ik weer beslissingen moest maken. Want tijdens de operatie konden ze pas de schade zien, of de merrie nog overlevingskans heeft.
5 meter darm is afgestorven (best veel) die hebben ze er tussenweg gehaald en dan de merrie dichtmaken was de beste optie. Ze geven haar 30-40% overlevingskans. En hopen dat het veulen nog eff verder groeit en dan kijken of keizersnee of gewone geboorte.
Ik kon daarna weinig meer doen behalve afwachten hoe ze wakker werd en heb besloten voorzichting huiswaarts te gaan.
Eindelijk telefoon... Wita is goed uit de narcose gekomen en ze was wat boos omdat in de recovery stond. Ze mocht zo naar de box omdat ze nog wiebelig was en willen graag 100% wakker hebben(in de recovery zitten allemaal kussen op de wand mocht ze omvallen, en ruikt gek naar ontsmettintsmiddel en is dicht zonder uitzicht)
Later op de avond nog weer telefoon dat ze goed bij was en in een box stond. Ze houden haar goed in de gaten want het is spannnend maar ze hinnikte al wat en wou graag uit de stal als de deur openging dus dat is positief. Geen bericht is goed bericht nu
Ik heb vannacht geen telefoon gehad, geen bericht was goed bericht. Dus ik ben iets positief.
Ik heb amper geslapen, steeds 'hoorde' ik mijn telefoon afgaan dat er slecht nieuws kwam, wat kan je brein je dan foppen.
De arts belde met een update na de eerste check ronde. Meteen weer spanning.
De nacht was goed gegaan maar dat ze nu erg onrustig was (schrapen,draaien,hinniken)
Ze hebben haar weer een slang in de neus/maag gedaan om te kijken voor ruflux (als er voedsel terug komt in haar maag is iets mis, paarden kunnen niet overgeven namelijk) en die laten zitten want ze had karakter en moesten met 3 mensen de slang plaatsen dat was beter dan steeds om de paar uur erin/eruit. En daarom ook de 'muilkorf'
Ze gingen nu kijken of ze ontsluiting kreeg of dat de onrust is.
Dat is voor nu het meeste gunstige dat het veulen normaal geboren word ivm de hormonen die dan vrij komen, minder kans op dummy veulen.
Ik was al van plan om naar haar toe te gaan en Rob is meegereden omdat ik geen ongelukken wilde. Amper slaap/emotioneel/spanning over hoe en wat.
Voor nu is ze weer rustig, de dierenarts kwam toen ik bij haar in de stal was en ze vond het een heel ander paard ineens (met een belgisch accent 'amai dat doet haar deugd dat u haar bezoekt')
Dus voor nu is alles licht positief al zijn we bij lange na niet uit de gevarenzone.
Afwachten nu tot ik weer een update krijg. Maar nu is geen bericht een goed bericht (op een update telefoontje na)
Ze staat in stal 7, my lucky number. En ze is in goede handen duimen jullie ook voor ons...
UPDATE 7 APRIL
Hier nog steeds geen telefoon gehad vannacht, geen bericht is goed bericht dus ik pak elke positieve strohalm aan en streep elk uur af.
De dierenarts belde om 9uur, Wita heeft naar sonde eruit gewerkt vannacht ondank de 'muilkorf'. Woepsie iets met karakter wat nu in haar voordeel werkt.
Ze is op de sonde eruit knooien rustig de nacht doorgekomen. Ze laten voor nu de sonde eruit omdat ze hem gister met 3 man moesten plaatsen, alleen bij nood moet die er weer in. Ook gaan ze rustig aan opstarten met wat hooi en een lichtverteerbaar/laxeer drankje zodat de darm rustig kan wennen aan voeding. Ook is het infuus iets rustiger gezet zodat ze zelf weer iets kan gaan drinken.
Rond half 11 was in wolvega met een zak borstels want we hadden wita dinsdag in de wei gezet omdat ze zich steeds vastrolde in de stal, wei+water=modder.
Ze waren net bezig met een nieuw infuus met katheter te zetten omdat haar halsinfuus gesneuveld was, ze heeft ze hem achter haar voorbeen (gebeurde vaker)
Meteen een lading medicatie erdoor heen.
Daarna een grondige poetsbeurt en ze begon wat te ontspannen en er kwam zowaar een klein poepie
Ze kreeg ook een schone stal want hij was aardig nat, al het infuusvocht moet er ook weer uit.
UPDATE 8 APRIL
Vannacht 5 uurtjes slaap kunnen pakken, en wederom geen telefoon gehad. Goed nieuws dus
Ben in Wolvega geweest net, onderweg belde de arts met goed en wat minder nieuws.
Ze is de nacht goed doorgekomen maar ze blijft een hoge hartslag houden, stress/pijn/veulen die beweegt bij de wonden of toch nog van de zware operatie. Ze krijgt zo elektroden opgeplakt zodat ze haar hartslag continu in de gaten kunnen houden.
Ze zijn begonnen met opstarten van voeding. Ze maaien 5x per dag vers gras voor haar en maken er een lichtverteerbare mix van. Ook willen ze het infuus wat zachter zetten zodat ze wat meer zelf gaat drinken, hopelijk kan die er dan binnenkort uit als het goed blijft gaan.
Toen ik aankwam vond ik haar wat sloom/suf al stond ze wel op rust dus kan een tukje zijn. Maar toen ik begon te borstelen duwde ze me wat aan de kant om richting voerbak te gaan en nu sta ik met tranen over mijn wangen te kijken naar een etend paard.
Ik zit nog steeds met samengeknepen billen want we zitten nog steeds in de gevarenzone maar nu al enorm blij,dankbaar en gezegend dat ze al 3 nachten doorgekomen is ondanks de 30-40% kans die ze haar gaven.
Ook super dankbaar voor de fijne medewerkers/stalhulpen/artsen van Dierenkliniek Wolvega Paard die me daar steeds opvangen en begeleiden en indien nodig een arm om me heen slaan.
UPDATE 9 APRIL
Iets minder nieuws.
Ze heeft 38.6 dus verhoging, haar hartslag is ook nog hoog maar continu hoog dus dat is voor nu wel positief (als er ineens pieken waren moesten ze kijken waar het vandaan kwam)
Ze hebben haar maag en darmen met een echo bekeken omdat ze de neus/maag sonde echt niet tof vind dus willen ze haar niet meer plagen nu.
Haar maag was klein en de darmen zouden gevulder moeten zijn. Ze hebben hooi en kuil erbij gedaan omdat ze minder eetlust had (het zal haar pijn doen langs de wond in haar darm dus misschien denkt ze ik eet niet meer zodat mijn buik niet meer pijn doet) en ze gaan zo even met haar stappen en zelf gras laten eten. Even een beetje vitamine D op haar bol dat kan ook wonderen doen.
Het veulen zat nog lekker en ondervond nog geen last van alles en ligt helemaal klaar. Ze heeft al wel een flinke puntkont en er is een begin met het uier dus nu wachten tot die meer vult en er ontsluiting komt.
De chirurg Marco de Bruijn net ook even snel gesproken, hij was nog niet heel optimistisch, ze eet veel te weinig. Ze stond als een dooie pier in de stal toen we kwamen maar na een poetsbeurt,kusjes en knuffels van de jongens kwam er weer wat leven en wou ze uit de hand wat hooi.
We blijven duimen draaien en vinken elk uur af die ze goed doorkomt.
UPDATE 10 APRIL
Pff wat een rollercoaster...
Gister eind van de middag telefoon-> Wolvega. oliebol foute boel want geen bericht goed bericht.
Marco belde het gaat niet goed. Ze gooien nu een muntje op en welke kant hij op valt, gaat het worden leven of dood. Het is erop of eronder. Duimen draaien en schietgebedjes.
Ze zijn bang dat er iets in de darmen niet goed zit, met de echo zien ze wel wat voedsel maar ze heeft nog niet gemest.
Ze leefde wel op toen ze even met haar naar een wei zijn wandeld en ze at wat gras. Dus dat willen ze zo weer gaan doen want ze is erg onrustig en oncomfortabel.
Dan zakt je bijna letterlijk door je benen, en zat er even helemaal doorheen en ben voor mijn gevoel een paar liter vocht verloren.
Een zenuwslopende nacht volgde, hoe machteloos kan een mens zich voelen.
Maar ik ben niet gebeld dus we kunnen weer wat uren afstrepen. Probeer positief te denken want gister heb ik haar in mijn gedachten haar laatste adem zien uitblazen en kreeg meteen migraine en overgeven, moet mezelf op de been houden voor zover mogelijk.
Ik kwam aan bij de kliniek, kwam Marco naar me toe lopen, schrik niet ze staat niet in haar stal. Meteen ging mijn hartslag omhoog, waarom staat ze daar niet, waar is ze wat doen ze.
Ze is de nacht met hangen en wurgen doorgekomen. (Een stalhulp sprak ik even, ze had late dienst en durfde vanochtend bijna niet richting haar stal omdat ze bang was dat ze de nacht niet zou overleven)
Toen hebben ze besloten te kiezen tussen 2 kwaden:
1:een kleine wei maken en haar los gooien en hopen dat ze niet gaan rennen/rollen/gek doen. Want ze leefde enorm op nadat ze savonds nog even aan de hand gras heeft gehad.
2:af en toe naar buiten aan de hand en duimen draaien
Optie 1 werd het.
Toen liep ik richting waar ze stond en riep haar, koppie ging omhoog en een hinnik. Nou daar kwamen de waterlanders maar nu van geluk.
Ook had ik eigen hooi meegenomen, misschien geur van thuis, je probeerd maar wat. En madame begon te knabbelen, toen weer wat happen gras en dat wisselde zich steeds af. Na wat borstelen kwam er zelf wat mest, wederom tranen van geluk.
We mogen nog geen vreugdedansje doen
Het kan ook ineens een opleving zijn voor de crash/dood ,dat zien ze namelijk vaker.
We zijn er nog lang niet maar voor nu ben ik even heel blij.
UPDATE 11 APRIL
Wita is de nacht redelijk comfortabel doorgekomen. Ze stond door het luik te kijken en nam afentoe een hap hooi. De bak die ik had meegenomen is helemaal leeg dus straks hooi mee.
Ze zijn nog steeds niet gerust ook met hoe en wat met de naderende bevalling. Is het veulen klaar? Hoe verloopt de bevalling want daar kan ook alles nog fout gaan.
Het infuus is er nu uit, ze drinkt voldoende maar gaan vanavond weer een infuus prikken ook preventief mocht ze wel ineens moeilijkheden krijgen dan zit die er al in, indien nodig eventueel wat vocht of calcium voor het veulen.
Ze heeft ook een temperatuur van 39graden dus iets sterkere pijnstilling gespoten na een bloedonderzoek (nieren waren goed).
Een appel en een beetje brok maalt ze nog niet echt om, ze is wel alert op voorbijgaande paarden maar ik vind haar wat triester ogen dan gister, ze maalde ook niet om mijn appel en brokjes.
Na knuffelen en een poetsbeurt bij haar gezeten met een kopje koffie.
UPDATE 12 APRIL
Ben weer bij wita geweest. Het gaat goed en slecht.
Ze heeft nog steeds niet gemest en weinig tot geen eetlust. Ze hebben haar weer buscopan (darmontspanners) gespoten hopelijk werkt dat want je ziet dat ze wel drang heeft om te mesten.
Haar hartslag werd er wel lager van (was steeds rond de 100 en nu 68)
Toen ik aankwam riep ik haar want ze stond weer in het wei-tje en ze reageerde alert op me, dat deed ze gister niet.
Een half zakje wortels heeft ze ook opgegeten, alle beetjes helpen. Maar ze moet nu gaan eten, haar darmen liggen anders te lang stil.
Het kan nu twee kanten op, -of de merrie word te slecht dan gaan we een keizersnee doen en nemen we afscheid van haar (want dan is het ook niet meer eerlijk tegenover haar) ze begint ook in te vallen wat opzich niet raar is na een week geen eten en een groeiend veulen.
-Of ze krabbelt op en gaat weer wat eten.
Als ze niet hoogdrachtig was en zo zwak dan wouden ze weer opereren om te kijken waarom ze niet op gang komt maar dat gaat ze niet overleven nu. We blijven duimen draaien en probeer hoop te houden dat ze weer opkrabbeld.
UPDATE 13 APRIL
Het gaat allemaal even K!@#$$@ en ben een wrak.
Ze hebben vannacht meerdere keren buscopan gespoten. Ze ging vanochtend in de stal liggen, paniek, zal ze bevallen/is ze uitgeput. Maar loos alarm. In de wei ging ze weer een keer liggen en weer ging ze staan.
Ze willen haar voor nu nog niet opgeven. Ze verliest wel wat slijm, ze hopen dat ze snel gaat bevallen. Om 5uur hebben we weer contact met de artsen.
Hele lieve mensen tegenover Wita hadden esparcette brok en geweekt grasbrok die hebben we ook geprobeerd maar ze wil helemaal niks en draait haar hoofd weg.
Hooi, koeienkuil, hartog digest (had ik vanochtend gekocht) wortel, appel ze wil helemaal niks.
Wanneer moet ik de keuze maken om de lijdensweg te stoppen, dan word het inleiden of keizersnee(dit betekend het einde voor Wita want ze is te zwak voor de narcose, geen idee of een staande keizersnee met plaatselijke verdoving mogelijk is)
Ze is al zo sterk geweest maar valt enorm in, blijft ze vechten voor haar veulen? Misschien haalt ze kracht uit het veulen als het geboren is. Het is allemaal zo lastig, wanneer doe je het goed.
UPDATE 14APRIL
Zit er eff doorheen.
Ze hebben dextaject gespoten vanochtend voor de laatste rijping van het veulen. Wita heeft koorts en lijkt oncomfertabeler, ze zijn bang dat de darmwond lekt want ze heeft veel oedeem. Ze willen wachten tot morgenochtend of ze zelf begint, zo niet gaan ze het opwekken. Gaat het nu slechter dan spoedkeizersnee en merrie afspuiten.
Ik heb een tijd bij haar in de wei gezeten, ze loopt wat rond, komt soms naar me toe, loopt weer wat. Staat op rust etc etc
Duimen draaien
Toen was je stal leeg...
