Geplaatst En ze heeft het me niet gemakkelijk gemaakt. Niks kreeg ik cadeau, veel handelingen bestonden uit compromis sluiten. De berg geduld die ik nu heb, heb ik zeker aan haar te danken.
Na 1 of 2 jaar mocht ik voor het eerst op haar rijden. En dat heb ik geweten!
Korte zijde bij C was altijd drama, de grote fjord in les was een leuk object om op af te vliegen, de kleine witte pony kon in het voorbij gaan vaak een mep verwachten, en meerdere rijbroeken sneuvelden bij omdat Asja het nodig vond strak langs de bakrand te lopen.
En toch... ik bleef haar een uitdaging vinden, ik vond steeds beter de knopjes en soms wou ze ook haar best voor me doen. De klik ontstond! Zo gingen we dan ook op een gegeven moment door de bak:
Datzelfde jaar ging ik stagelopen op de manege. Wat een leuke tijd was dat! Asja was bepaald niet geliefd onder de ruiters, dus ik mocht naast mijn manegeles op haar, ook nog 2 x per week vrij rijden. En toen kwamen de woorden van de manege eigenaren heel hard binnen..
"we gaan Asja te koop zetten, ze is beter op haar plaats bij een eigen baas dan als manegepony."
Tranen prikten in mijn ogen, de brok in mijn keel slikte ik weg en ik zei dat ik het begreep.
En daar waren mijn fantastische, geweldige, super ouders! Ik vertelde in tranen dat Asja te koop kwam. Mijn ouders keken elkaar aan en de volgende woorden, die ik nooit had verwacht te zullen horen, zal ik nooit vergeten: "maar dan kopen wij haar toch gewoon?"
En zo geschiede. 28 juli 2006, ik had een eigen pony! De zomervakantie kon niet beter beginnen!
Wat heb ik veel van Asja geleerd! Geduld te hebben, rustig te blijven, consequent te zijn, bij stress een keer extra de hand over de hals strijken, niet aan de teugels plukken maar gewoon verbinding houden en been geven. Te veel om op te noemen.
Over 1 ding zijn we het nooit eens geworden, en dat was poetsen in de box. Ik heb haar in haar waarde gelaten en deed dat dan ook buiten.
Toen de mogelijkheid kwam om Asja bij mijn ouders hun bedrijf te stallen kon ik mijn geluk helemaal niet meer op! Asja 'thuis' hebben, wat een feest! Een gepensioneerde manegepony ging met ons mee als maatje voor haar en ze konden het over het algemeen goed met elkaar vinden.
Sinds 3 jaar deed Asja eigenlijk niks meer dan paard zijn. Ze kreeg een peesblessure, ik raakte zwanger en na mijn bevalling vond ik het lastig tijd te vinden om Asja weer op te pakken.
Vorige zomer kreeg Asja een rare plek op haar neus, deze leek haar neus op te 'eten'. Vee arts erbij, zalf smeren, en het leek niet erger te worden. De winter die daarna kwam, kwam ze niet mooi door. Ze zat niet mooi in haar vacht, leek wat down, was vermagerd, had bulten tussen haar kaken, haar neus was verder 'opgegeten' en mijn gevoel was niet goed.
Plek van haar neus in spoiler, is niet voor de zwakke maag.
Spoiler:
Weer de veearts erbij. Van alles onderzocht en gedaan. De bulten tussen haar kaken waren afvalstoffen van de lymfeklieren. Deze konden de afvalstoffen van de plek in haar neus niet aan. Besloten haar een mooie zomer op de wei te geven en te kijken hoe ze er in de herfst bij zou staan.
Halverwege de zomer de veearts nogmaals laten komen. De bulten tussen de kaken werden groter en groter en bikkelhard. De plek op haar neus had haar neusvleugel opgegeten en ging richting het andere neusgat. Sommige dagen was Asja niet blij.
Twijfel bij mezelf... Mag ik haar zo nog laten lopen? Is dat nog eerlijk? Heeft ze pijn?
Besloten haar een week op buut te zetten, mocht haar gedrag dan aanzienlijk verbeteren dan was het klaar. Met pijn leven is een no-go.
Maar ik zag en merkte geen verschil. Ze gaf geen pijnsignalen, zelfs niet de kleinste signalen die je normaliter niet snel zullen opvallen. Overleg met mijn ouders, vriend en veearts. Wat doen we? En we besloten haar de rest van de zomer nog te geven. Eind september trouw ik, wat zou het mooi zijn als ze nog mee op de foto kan. Als het land straks te nat zou worden en ze zou weer naar stal en bak moeten, dan zouden we haar in laten slapen. Hooi kreeg ze door de bulten tussen de kaken niet meer weg, haar neus was op stal niet goed schoon te houden. Het zou dan genoeg geweest zijn.
Totdat Asja in het weekend van 15 september niet meer mee wil naar stal om te poetsen, slobber te eten en om te tutten. Eenmaal bij stal, wil ze niet meer terug naar het land. Wat is dit? Wat doet ze nou? Wil ze me iets duidelijk maken? Die maandag neem ik haar weer mee naar stal en staat ze er zo bij:
Tranen prikken in mijn ogen, hier staat geen blij paard...
Ik stuur de foto naar mijn ouders en krijg terug: "ze voelt zich duidelijk niet goed".
Ik neem mijn besluit, dit kan zo niet langer. Het is genoeg geweest, dit verdiend ze niet. Haar lichaam is op. Ik bel de veearts en deze komt de volgende avond mijn allerliefste Asja inslapen. Mijn vader, vriend, ik en haar maatje blijven bij haar. Haar maatje neemt afscheid en ik huil en geef haar voor de laatste keer een aai. Dan gaat het zeil erover en is ons leven samen geëindigd... 12 jaar in eigendom gehad, 16 jaar kenden we elkaar..
18 september 2018, wat een poedersuiker dag. Mijn allergrootste vriendin is niet meer. Ik ben verdrietig maar zit midden in de voorbereiding van mijn bruiloft die een week later is. Tijd om er veel bij stil te staan is er niet. Na de bruiloft gaan we een week op vakantie. Ik zie mooie stukken grond en zeg tegen mijn man: "hier kun je een mooi paddock paradise van maken! Zie je Asja en Rhona al staan?"
BAM! die komt binnen... ik huil...
We krijgen onze trouwfoto's binnen. BAM! ik raak geëmotioneerd, want Asja staat niet samen met haar maatje en ons op de foto. Asja zal nooit meer op een foto komen te staan. Ze is er niet meer, en dat doet zeer. Als het straks winter is komt er niet meer een hoofd over de deur als mijn auto over de brug rijdt. Er komt geen zacht hinnikje meer nadat ik de autodeur dichtgeslagen heb. Er komt geen gehinnik meer als ze in de bak staan en ik fluit om ze op te halen.
Het leven zonder Asja is begonnen, en ooit zal ik vast aan haar kunnen denken zonder te huilen. Maar nu nog even niet, en dat hoeft niet. Stapje voor stapje... en dit topic is het eerste stapje.
Dag leave Asja, wat sil ik dy ôfgryslik misse!
