4 juni jl heb ik helaas moeten besluiten om mijn fjord Tammy, beter bekend als Jolande, in te laten slapen. Na vele hulp en inzet om haar te verhelpen van de koliek heeft dit helaas niet mogen baten. Ze kreeg zoveel pijn en het vooruitzicht was niet goed dat ik haar uit haar lijden heb laten verlossen. Wetend dat het de juiste beslissing is was dat het meest moeilijke wat ik heb moeten doen. Houden van is ook loslaten. Prachtige mooie leeftijd heeft ze bereikt, 29 jaar, maar wat mis ik die gekke ondeugende pony.
Dank jullie wel allemaal. Helaas hebben we gisteren ook afscheid moeten nemen van ons hondje. Hij was gek op Tammy en Tammy op hem. Altijd als ik riep 'Tammy toe' begon die te kwispelen en stond hij al bij de poort om zo snel mogelijk naar haar toe te gaan. En ook Tammy was altijd blij hem te zien en moesten ze neuzen met elkaar. Gisteren is hij voor altijd naar haar toe gegaan, die gedachte is mooi ondanks het verdriet. Het gemis is nu dubbel zo groot al zal het ooit een plekje krijgen.