Bokt.nl

**Geplaatst:** 23-04-18 17:30

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 17:30

Waar zie jij de objectiviteit dan precies in jouw "vraag", maximuss?

**Geplaatst:** 23-04-18 17:31

Geplaatst: 23-04-18 17:31

Hmm misschien wel. Ik heb nu een 30 jarige pony die ik al 12 jaar heb. Ik denk dat ik gek word als ik die kwijt raak en veel steun uit mijn omgeving hoef ik niet te verwachten, want 'toch al oud en je doet er niks meer mee'.

**Geplaatst:** 23-04-18 17:40

Geplaatst: 23-04-18 17:40

MiniMeLona schreef:
Waar zie jij de objectiviteit dan precies in jouw "vraag", maximuss?

Wat volgens Zooist de meerwaarde is van haar training tov wat iedereen gratis/vrij kan vinden over dit onderwerp?

(Ik denk niet dat ik het nog objectiever of simpeler kan verwoorden...)

Is een heel normale vraag die men vaak genruikt als het over projecten gaat...

**Geplaatst:** 23-04-18 17:43

Geplaatst: 23-04-18 17:43

maximuss schreef:
MiniMeLona schreef:
Waar zie jij de objectiviteit dan precies in jouw "vraag", maximuss?

Wat volgens Zooist de meerwaarde is van haar training tov wat iedereen gratis/vrij kan vinden over dit onderwerp?

(Ik denk niet dat ik het nog objectiever of simpeler kan verwoorden...)

Maar dat is toch met alles zo tegenwoordig, maakt niet uit waar mensen moeite mee hebben. Verlies, dood, verkrachting, werkloos , ernstig ziek, psychisch in de knoop. Alles is op het net te vinden maar soms zie je door de bomen het bos niet meer en kan hulp van iemand anders je net op een ander spoor zetten om wel weer de zon te zien schijnen. En ja, die mensen hebben er voor doorgeleerd en mogen ook een salaris ontvangen voor hun hulp.

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 23-04-18 17:47

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 17:47

@ bigone: zooist giet vrij verkrijgbare info in een algemene "training" op afstand.
Het gaat hier niet om deskundige, persoonlijke begeleiding door iemand die ervoor geleerd heeft... Beide dingen kun je imo echt niet vergelijken.

**Geplaatst:** 23-04-18 18:05

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 18:05

Ik vind het knap dat je weet hoe de cursus er uit ziet/welke mensen helpen/ en dat er geen deskundigen in voorkomen of je moet de cursus al gedaan hebben, dat kan

. Waarom is iemand die psychologie gestudeerd heeft niet deskundig??

We live in a time where intelligent people are being silenced so that stupid people won’t be offended.

**Geplaatst:** 23-04-18 18:12

Geplaatst: 23-04-18 18:12

Sorry, ik vind het overdreven, onzinnig en geldklopperij!

Kom op zeg!

Iedereen weet dat het moment ooit komt net als bij de huisdieren.
Het hoort bij het leven.

Je bent dan even verdrietig maar daarna gaat het leven gewoon door.
Iedereen verwerkt het op eigen manier en echt, je komt eroverheen.
Hoort ook bij het leven.

Laatst bijgewerkt door Ragdollcat op 23-04-18 18:16, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 23-04-18 18:16

Geplaatst: 23-04-18 18:16

@ bigone: je snapt het echt niet hè... Ik begin ineens te begrijpen dat dergelijke hapklare jip en janneke dingen misschien wel een publiek hebben... Zooist heeft hierboven zelf de inhoud en werkwijze uitgelegd, het is haar training.

Deze training: statisch gegeven van filmpjes en bestandjes met minimale/ geen directe interactie tussen deskundige en "leerling". Eventueel wel interactie met lotgenoten (geen deskundigen).

Face to face rouwbegeleiding: directe interactie tussen deskundige en patiënt, hulp op maat van de patient.

Zie je nu het verschil?

**Geplaatst:** 23-04-18 18:20

Geplaatst: 23-04-18 18:20

Ragdollcat schreef:
Sorry, ik vind het overdreven, onzinnig en geldklopperij!

Kom op zeg!

Iedereen weet dat het moment ooit komt net als bij de huisdieren.
Het hoort bij het leven.

Je bent dan even verdrietig maar daarna gaat het leven gewoon door.
Iedereen verwerkt het op eigen manier en echt, je komt eroverheen.
Hoort ook bij het leven.

Door zulke reacties zijn cursussen zoals deze niet overbodig...

**Geplaatst:** 23-04-18 18:24

Geplaatst: 23-04-18 18:24

Zijn de mensen tegenwoordig zulke tere zieltjes dat men daarin begeleid of getraind moet worden na het overlijden van je paard of pony?

Er wordt hier gedaan alsof het om iets ernstigs en zwaar traumatisch gaat, tenminste zo komt het wel op mij over.

Mijn paard heb ik ook moeten in laten slapen en ja ik was ook paar dagen verdrietig......maar alles gaat wel gewoon verder en zijn gangetje.

Laatst bijgewerkt door Ragdollcat op 23-04-18 18:26, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst:** 23-04-18 18:26

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 18:26

Wel als je uit de omgeving geen enkel begrip krijgt en dus niemand om mee te praten? En dan zijn zulke reacties zoals die van jou ook niet echt bevorderlijk...

**Geplaatst:** 23-04-18 18:31

Geplaatst: 23-04-18 18:31

Amy schreef:
Wel als je uit de omgeving geen enkel begrip krijgt en dus niemand om mee te praten? En dan zijn zulke reacties zoals die van jou ook niet echt bevorderlijk...

Omdat het hier ook gedaan wordt als iets ergs en groots, alsof je hiermee zwaar getraumatiseerd bent....dat je hulp nodig hebt, dat vind ik onzinnig.

Natuurlijk is het niet leuk en verdrietig..........er is heus wel iemand die het begrijpt maar als iemand er nog wekenlang of maandenlang of zelfs jarenlang over verdrietig is..........dan heb ik echt wel zoiets van ja ja, dat hoort erbij in het leven als je dieren hebt.

**Geplaatst:** 23-04-18 18:34

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 18:34

Dan is er duidelijk meer met je aan hand en heb je wel hulp nodig, maar daar zal een dergelijke cursus niet in voorzien, vrees ik -O-

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

A bird sitting on a tree is never afraid of the branch breaking,

because her trust is not on the branch but on her own wings.

Always believe in yourself !

**Geplaatst:** 23-04-18 18:35

Geplaatst: 23-04-18 18:35

Amy schreef:
Wel als je uit de omgeving geen enkel begrip krijgt en dus niemand om mee te praten? En dan zijn zulke reacties zoals die van jou ook niet echt bevorderlijk...

Maar Amy, als je hier een topic over opent, denk je dan ook geen steun te krijgen en een luisterend oor?

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

A bird sitting on a tree is never afraid of the branch breaking,

because her trust is not on the branch but on her own wings.

Always believe in yourself !

**Geplaatst:** 23-04-18 18:40

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 18:40

Oh, dat zeker wel Shirley! Maar dat is online, wat uiteraard ook heel fijn is. Maar dat vervangt niet die real life knuffel of arm om je schouder...

**Geplaatst:** 23-04-18 18:41

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 18:41

Dat begrijp ik :(:)

Maar die cursus is ook online...

Ƹ̵̡Ӝ̵̨̄Ʒ

A bird sitting on a tree is never afraid of the branch breaking,

because her trust is not on the branch but on her own wings.

Always believe in yourself !

**Geplaatst:** 23-04-18 18:43

Geplaatst: 23-04-18 18:43

Ragdollcat schreef:
Sorry, ik vind het overdreven, onzinnig en geldklopperij!

Kom op zeg!

Iedereen weet dat het moment ooit komt net als bij de huisdieren.
Het hoort bij het leven.

Je bent dan even verdrietig maar daarna gaat het leven gewoon door.
Iedereen verwerkt het op eigen manier en echt, je komt eroverheen.
Hoort ook bij het leven.

Precies!
Ik vind het persoonlijk! ook niet heel gezond als ik iemand spreek die drie jaar na dato aangeeft nog niet over het paard te kunnen praten zonder te huilen oid.
Dan zou ik real life een psycholoog bezoeken, niet via internet.
Hoe erg ook. De dood hoort bij het leven, en zeker bij dieren gaan ze normaal gesproken eerder dan jij.

**Geplaatst:** 23-04-18 18:47

Re: Het verliezen van je beste maatje

Geplaatst: 23-04-18 18:47

Maar zijn er al mensen die deze cursus gevolgd hebben?

**Geplaatst:** 23-04-18 18:48

Geplaatst: 23-04-18 18:48

Shirley schreef:
Amy schreef:
Wel als je uit de omgeving geen enkel begrip krijgt en dus niemand om mee te praten? En dan zijn zulke reacties zoals die van jou ook niet echt bevorderlijk...

Maar Amy, als je hier een topic over opent, denk je dan ook geen steun te krijgen en een luisterend oor?

Dat dus!

Zat mensen hier die de ervaring hebben en kunnen gaan delen.

Zelf had ik stalgenoten, stalhouders, mijn ouders, mijn vriend en mijn collega's die het niet raar vinden dat ik even verdrietig was en mij begrijpen.

Maar om nou speciaal dit te gaan doen, vind ik wel erg overdreven en te ver gaan.

En je hebt mensen die er niet goed mee om kan gaan na een tijd, maar dan is er meestal wel meer aan de hand, dan is het beter om echte hulp te gaan vinden in de vorm van bijvoorbeeld een psycholoog.
En niet dit soort geldklopperij.

**Geplaatst:** 23-04-18 18:51

Geplaatst: 23-04-18 18:51

Sunnda schreef:
Ragdollcat schreef:
Sorry, ik vind het overdreven, onzinnig en geldklopperij!

Kom op zeg!

Iedereen weet dat het moment ooit komt net als bij de huisdieren.
Het hoort bij het leven.

Je bent dan even verdrietig maar daarna gaat het leven gewoon door.
Iedereen verwerkt het op eigen manier en echt, je komt eroverheen.
Hoort ook bij het leven.

Precies!
Ik vind het persoonlijk! ook niet heel gezond als ik iemand spreek die drie jaar na dato aangeeft nog niet over het paard te kunnen praten zonder te huilen oid.
Dan zou ik real life een psycholoog bezoeken, niet via internet.
Hoe erg ook. De dood hoort bij het leven, en zeker bij dieren gaan ze normaal gesproken eerder dan jij.

Mee eens met jou hoor!

**Geplaatst:** 23-04-18 18:53

Geplaatst: 23-04-18 18:53

Heb zelf voor 5,5week terug mijn pony moeten laten gaan. Tuurlijk mis ik hem, maar het verdriet slijt en gaat over in mooie herinneringen. Zie daarom het nut er ook niet zo van in om dan zo'n training te doen. Vooral het online gebeuren.. persoonlijk vind ik dat echt heel onpersoonlijk. Zou dan toch echt een interactie IRL willen, als ik al zoiets zou volgen.
Helaas hoort het bij het leven en iedereen gaat er anders mee om, dus hoe kan een training jou voorbereiden op wat komen gaat en het omgaan ermee.

Las hierboven ook iets met niet uit een paarden familie/vrienden komen en daardoor daarbij niet terecht kunnen. Ook dit is weer iets hoe anderen ermee om gaan.
Kom zelf ook niet uit een paarden familie, maar heb wel op mijn ouders kunnen rekenen toen ik de pony liet gaan. Werd dagelijks gebeld (woon 50km van ze af) en na een week kreeg ik van mijn ouders een nieuwe pony en een aanhanger vol hooi met het bericht: We weten hoe gek je op de pony was en dat wij er niets mee hebben, maar hier kan jij een nieuwe start en nieuwe verhalen mee gaan maken en maakt het verdriet miss weer plaats voor een lach!
Vrienden die niets met paarden hebben, hoorden allemaal mijn verhalen aan en trooste me. Maar dan meer als normale reactie op het iets dierbaars verliezen en verdriet hebben.

* Jorine G ♥
* Rotan's Parvani ♥
* Blacky † ♥

**Geplaatst:** 23-04-18 18:59

Geplaatst: 23-04-18 18:59

@ Sunnda & Ragdollcat:

Sluit me bij jullie aan. Dan lijkt me er toch meer aan de hand dan alleen het paard verwerken.. dan heb je na mijn mening toch meer problemen met het verwerken van verlies en tegenslag in je leven.

* Jorine G ♥
* Rotan's Parvani ♥
* Blacky † ♥

**Geplaatst:** 23-04-18 19:04

Geplaatst: 23-04-18 19:04

Yanaa schreef:
Heb zelf voor 5,5week terug mijn pony moeten laten gaan. Tuurlijk mis ik hem, maar het verdriet slijt en gaat over in mooie herinneringen. Zie daarom het nut er ook niet zo van in om dan zo'n training te doen. Vooral het online gebeuren.. persoonlijk vind ik dat echt heel onpersoonlijk. Zou dan toch echt een interactie IRL willen, als ik al zoiets zou volgen.
Helaas hoort het bij het leven en iedereen gaat er anders mee om, dus hoe kan een training jou voorbereiden op wat komen gaat en het omgaan ermee.

Las hierboven ook iets met niet uit een paarden familie/vrienden komen en daardoor daarbij niet terecht kunnen. Ook dit is weer iets hoe anderen ermee om gaan.
Kom zelf ook niet uit een paarden familie, maar heb wel op mijn ouders kunnen rekenen toen ik de pony liet gaan. Werd dagelijks gebeld (woon 50km van ze af) en na een week kreeg ik van mijn ouders een nieuwe pony en een aanhanger vol hooi met het bericht: We weten hoe gek je op de pony was en dat wij er niets mee hebben, maar hier kan jij een nieuwe start en nieuwe verhalen mee gaan maken en maakt het verdriet miss weer plaats voor een lach!
Vrienden die niets met paarden hebben, hoorden allemaal mijn verhalen aan en trooste me. Maar dan meer als normale reactie op het iets dierbaars verliezen en verdriet hebben.

Wauwwww, wat lief van jouw ouders

**Geplaatst:** 23-04-18 19:07

Geplaatst: 23-04-18 19:07

Jeetje, ik heb er een van 24 op stal staan, al 20 jaar dus dat zal best wel even slikken zijn. Maar hij is best al oud (overigens nog hartstikke gezond) dus hier kan ik naartoe leven. Waar ik wel hulp bij nodig zal hebben is hoe je tot de beslissing gaat komen als het allemaal niet zo voor de hand liggend is. Mijn andere paard is recentelijk onder narcose geweest, heeft allerlei onderzoeken gehad (niets gevonden trouwens) en dan zit ik echt met samengeknepen billen bij de telefooon: stel dat het mis is gegaan. Ik zou het mezelf nooit vergeven, en ja, daar heb ik hulp bij nodig. En wanneer neem je bij een ziek paard de beslissing ‘dat het goed geweest is’ en het beter is om je paardje te laten gaan. Wanneer is het moment daar, hoe zou je het ‘aanpakken’, waar doe je goed gaan- of juist niet, spijt van je beslissing. Het gevoel van ....had ik maar....
Ik ben altijd bang dat ik het niet goed gedaan heb of ga doen, helemaal als het mijn dieren betreft. Dus ja, ik zou het zeker het overwegen waard vinden.

www.wereldasielen.nl kijk hier eens op voordat je naar het zonnige Zuiden vertrekt....zomercampagnes>vakantietips
En dan ineens is ze er niet meer: de liefste hond van de wereld. Zsa Zsa, rust zacht in de grote hondenhemel. Ik mis je...
Je spreekt vloeiend Frans en je wilt wat bijverdienen op free-lance basis? PB me voor meer info!

**Geplaatst:** 23-04-18 19:10

Geplaatst: 23-04-18 19:10

Iedereen gaat op zijn eigen manier om met verdriet. Als deze cursus mensen kan helpen, dan top! Voor mij zal het niet werken. Ik zal enorm verdrietig zijn, dit kunnen delen met manlief en vrienden, en het leven gaat door. Ooit iets zeer dierbaars af moeten geven, is ook gelukt om weer gelukkig te worden. Dus lukt ook met de paarden ook al moet ik er niet aan denken.

Wie is er online