De maan laat haar nooit een seconde alleen
Mijn lieve knappe Pollekind, in mijn leven gekomen in 1999 als 2 jarige guppekop. Na een paar maanden verzorgen kon en mocht ik haar kopen en begon mijn leven als paardeneigenaar.
Wat heeft ze me veel gegeven, liefde, vertrouwen, samen rijden, vrijheidsdressuur, keihard crossen naast de fiets, sleetje rijden (en dan wel zo hard mogelijk), met de wagen over de veluwe. Gewoon alles uit het leven halen wat erin zit
Ze is zo weer ontdooid
Zolang ze bij mij is verveel ik me nooit
kindjes leren paardrijden, ze heeft 2 geweldige veulentjes gegeven die ze probleemloos deelde, vanaf het eerste moment mocht ik erbij komen, en na vele nachten waken lag dat stro best lekker..
Zij is de zon en de maan voor mij
Zij is het beste van allebei
Geweldige vriendin voor onze zoon, vanaf dag 1 vertrouwd samen, ik kan me niet heugen hoe vaak hij op en af gestapt is in de stal, voetjes heeft opgetild, manen geborsteld, kusjes gegeven, knuffelen.. alles was prima
Verandert de kleur van mijn dag
Na een fantastische zomer in 2017 waarin ze zelfs nog een keertje voor de wagen heeft gestaan ging ze afgelopen december na een periode van langzame achteruitgang ineens hard onderuit, flinke koliek die maar moeilijk onder controle te krijgen was en in januari kwam daar een stevige hoefbevangenheid overheen. Na alles wat ze voor mij betekend heeft en met in het achterhoofd dat ze wegens epilepsie al 8jr met actief pensioen was heb ik moeten besluiten dat het op was.
Ik kon en wilde haar niet weer het hele traject laten doorlopen wat bij bevangenheid hoorde en uit de rontgenfoto's op de kliniek bleek ook dat dat de enige juiste beslissing was.
Mijn kleine moppie mocht niet langer pijnlijden en in de aanwezigheid van haar liefste maatje is ze rustig ingeslapen.
Dankjewel allerliefste moppie voor de fantastische tijd, ik heb in mijn leven meer jaren met haar dan zonder haar doorgebracht. Het einde van een prachtig tijdperk, ik zal goed op je vriendje letten.