Geplaatst: 11-04-18 00:57 Lieve, lieve, lieve Imara. Mijn once in a lifetime paard.
Een laatste ode aan het paard die zowel mijn leven als die van de fokster en eerdere eigenaar heeft verreikt.
---------------
07-08-2013 - 24-01-2015
10-04-2017 - 11-02-2018 ☆
~ Op 7 augustus 2013 kocht ik mijn allereerste eigen pony: een 2.5 jarige haflingermerrie. Mijn trots ging met me mee naar huis, na lang dromen van een eigen paard!
~ Na een dik jaar werd het tijd voor zadelmak maken, dus met wat hulp van een stalgenootje werd Imara een heuse rijpony. En wat voor één! Zadelmak geboren denk ik.
~ Een flink dieptepunt hakte erin waarop ik besloot Imara te verkopen. Door mijn depressie kon ik haar niet meer de liefde, aandacht en het geduld geven wat mijn lieve pony verdiende, dus vond ik een 5-sterren huisje in Drenthe. Imara mocht een moeder en dochter heel gelukkig gaan maken en kwam met vriendjes in de weide.
~ Na heel veel tranen en weggestopt verdriet durfde ik het na een jaar aan: op bezoek bij Imara! Ik werd zelfs bijrijder van mijn oude pony en stapte iedere week 45 minuten in de auto om een uurtje Imara te kunnen rijden. Waar ik eerder de klik dacht te missen kwam deze weer helemaal terug. Wat was ik blij dat ze zo nog een klein beetje 'mijn' pony bleef.
~ Eind maart 2017 besloten de moeder en dochter om Imara te verkopen vanwege te weinig tijd + een vreselijke puber pony. Ik had eerste keuze dus moest een beslissing maken: Imara voor altijd in mijn leven of Imara voor altijd kwijt.. Ik heb veel nachten wakker gelegen, met mijn ouders overlegt en tranen gelaten. Nee, ik kan haar niet geven wat ze nodig heeft. Ja, ik ben het beste baasje voor haar. Nee, ze is hartstikke moeilijk. Ja, ik heb haar nodig, ik hou van haar. Jep, ik hield van haar dus besloot haar terug te kopen. 10 april 2017 stond mijn eerste eigen pony weer in mijn stalletje. En wat was ik blij met deze vreselijke draak van een pony!
~ Na veel grondwerklesen, rijlessen en ontelbare buitenritjes met vriendinnetje Tessa en haar bijrijdpony groeiden we weer naar elkaar toe. Het staken in de bak werd opgelost, evenals het staken aan de hand. Stapritjes aan de hand werden dappere galopritten over de dijk en we zijn zelfs naar huis gereden! Er staat een paard in de tuin! Ook onze ritjes naar het strandje werden wekelijks.
~ Het leven is niet altijd zonneschijn
~ Na alle buitenritjes en leuke dingen zijn we van stal gewisseld. Helaas zijn we na 3 maanden weer gewissels, maar dit keer naar de stal waar we zijn begonnen. Wat een fijne plek! Ze hebben zo onwijs goed voor mijn knappe haflinger gezorgd! De buitenritjes hielden niet op, maar de dag waar we zo naar toe werkten en naar uit keken werd ook een dag om nooit te vergeten. Imara verdiende een prachtige eerste premie op de merriekeuring!
~ Na de keuring trainden we hard door voor ons debuut in de klasse B dressuur.
~ En inderdaad.. 6 januari 2018 reden we onze eerste dressuurwedstrijd.
~ Elke dag begon ik meer van haar te houden en deden we dingen zoals grondwerklessen (parelli), dressuurlesjes, buitenritten, poetsen, knuffel, meer knuffelen en nog meer knuffelen! Mijn haflinger was mijn beste vriend en ik kon al mijn verhalen bij haar kwijt. In de nazomer van '17 hebben we een prachtige fotoshoot op de heide gedaan, waarvan de resultaten me erg dierbaar zijn geworden.
~ Op 11 februari 2018 werd ik gebeld rond 18:00. Het ging niet goed met Imara, dus als het kon moest ik naar stal komen.. Eenmaal op stal zag ik het al.. Mijn arme, allerliefste en mooiste paard was overleden. Imara van de Achteres, mijn beste vriendin.
~ Mijn laatste keer op haar rug was heerlijk. Ze was vollop aan het briezen, liep heerlijk ontspannen en ik maakte mijn laatste foto van haar - op haar rug. Deze laatste keer bij mijn paard had niet beter kunnen zijn. Mijn laatste foto, mijn laatste herinnering.. Gelukkig heb ik ontelbare foto's van Imara: elke foto herrinnert me aan een andere tijd in onze diepe-dalen-hoge-pieken vriendschap. Al mijn facebookvrienden werden vast gek van al die posts! Maar ik was trots, en dat zal ik altijd blijven.
Lieve, lieve Imara van de Achteres. Jij bent mijn once in a lifetime paard en ik weet dat je doorleeft in mijn nieuwe vriendinnetje Olivia en haar nog ongeboren veulen.
Ik wens je heel veel sterkte! 
