Lieve, lieve, lieve Celine! Ik weet nog goed dat jij onder mijn topic een reactie schreef, hoe geschokt je was om 'Namke' te lezen. En tot mijn grote verdriet moet ik nu een reactie onder jouw topic van 'Famke' plaatsen. Ik heb je verhaal dagelijks gevolgd, en ik krijg er constant een brok van in mijn keel. Ik heb het zo met je te doen! Je prachtige meisje, je soulmate, in de oneindige groene weides, samen met alle missende geliefdes.
Ik wil je super veel sterkte wensen en laat al je emoties gaan. Het bewijst alleen maar hoeveel zij voor je heeft betekent en wat jullie samen hebben gehad. Koester al je herinneringen en foto's, want geloof me, daar houdt je je enorm aan vast. Gelukkig heb je plukken haar, want daar kan je zoveel mooi's van laten maken zodat je haar altijd bij je kan dragen... Misschien gek maar ik ruik nog regelmatig aan Namke's halster die ze tot het einde om had, en de plukken haren. Dan komt alles weer even omhoog, hoe ze rook, dat voelt zo vertrouwd en fijn. Want helaas kunnen we niet alles blijven herinneren en vergaan veel dingen, wat ik op dit moment doormaak, en dat is ontzettend moeilijk en verdrietig.
Ik ben er voor je meisje, wees moedig!