Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

 
 
Shauniraquel

Berichten: 1594
Geregistreerd: 04-02-07
Woonplaats: Arnhem

Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 02-04-17 12:59

Namke L
18-04-2004 - 30-03-2017 Y;(
Afbeelding

Pffoe, waar moet ik beginnen. Wij hebben zo enorm veel meegemaakt. Ik begin helemaal van het begin, respect voor diegene die het helemaal lezen!

Via een vriendin kwam ik bij Namke. Een 4 jarige Fries, al een tijdje stilgestaan sinds zij bij een stal ingereden was. Het was nogal zoeken in het begin, maar langzamerhand wende wij aan elkaar en je had stiekem nog van die kleuter streken. Ik weet nog goed dat jij voor geen meter te longeren was, ik heb letterlijk aan de longeertouw gehangen en werd gesleept over het zand in de bak. Een aantal jaren later longeer ik je zonder touw en luister je direct naar al mijn stemhulpen.

We deelden alles. Verdriet en geluk. Jij werd mijn steun en toeverlaat, een luisterend oor, altijd meteen je hoofd de lucht in als je mij hoorde met je schattige lange oortjes naar voren gespitst. Dat koppie vrolijkte mij altijd op en toverde een lach op mijn gezicht, echt goud waard! <3 Er is niets wat wij nooit gedaan hadden, je kon zelfs zwemmen als de beste, echt een waterrat! Ons vertrouwen was 100%, ik kon met jou lezen en schrijven, onze band was onbeschrijfelijk en we waren onafscheidelijk.

Na 5 jaar kwam hier een gruwelijk eind aan. Jouw eigenaar had al zijn paarden te koop gezet waaronder jij, nog voordat ik ervan wist. Hij vroeg een belachelijk bedrag en ik kon het niet betalen. Hij zorgde ervoor dat ik eerder mijn spullen pakte en met ruzie jou moest verlaten. Je werd verkocht, maar ik wist nooit waarheen en naar wie. Een halfjaar lang heb ik gehuild en gezocht, ik moest en zou je vinden. Heb enkele keren oproepen geplaatst op bokt. Wekenlang elke dag Friezen zitten kijken op marktplaats, of je hiertussen zou staan. Op het punt dat ik het zowat had opgegeven zag ik toch ECHT jouw foto op facebook bij iemand als profielfoto. (Misschien ken jij deze mensen?) Ik klikte te snel ergens anders op en weg was het, ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan..

Die volgende dag kreeg ik een prive bericht, en ja, het was toch echt die profielfoto met jou erop! Ik herkende jou uit duizenden. Het waren jouw nieuwe eigenaren die verhaal kwamen halen bij mij! Zij belde mij die avond en het bleek dat de vorige eigenaar heeft gelogen om haar te kunnen verkopen. Deze mensen mochten geen contact met mij opnemen van hem, maar hebben het toch gedaan. Een week later ben ik naar jou toegekomen. Wat was ik blij om jou te zien en jij mij ook. Voor deze mensen was het onbegrijpelijk hoe Namke op mij reageerde, ze zagen een compleet ander paard. Ik mocht haar longeren en zelfs rijden, uiteindelijk het bos in geweest. Deze mensen konden niks met haar, ze ging in het bos ervandoor en ze was niet meer te stoppen. Ik kon dit niet geloven en stapte met hun samen het bos in, aan de lange teugel, ze waarschuwde mij nog even, PAS OP, ze kan gaan rennen. Maar natuurlijk niet, dacht ik, dit is Namke, die doet geen vlieg kwaad! Met veel bewondering en verbaasd keken zij hoe ik met haar aan de lange teugel door het bos stapte, ze konden het niet geloven.

Enkele weken later werd ik opgebeld door hen, Shauni, wij willen Namke verkopen, aan jou. Wij hebben gezien wat jij met dit paard kan en jullie horen samen te zijn. Helaas was de vraagprijs veel te veel en zou ik een eigen paard nooit kunnen betalen. Ik besloot kei hard 7 dagen per week te werken, zoveel mogelijk geld te verdienen. Helemaal uitgerekend en geschreven hoe het wel mogelijk zou kunnen en dit aan mijn ouders laten zien. Ik hoefde alleen mijn pa te overtuigen. Hij zei, als jij 1500 euro kan afdingen, is ze van ons. Zo gezegd zo gedaan, van 2500 euro heb ik er 1600 van kunnen maken. Mijn pa belde hun de volgende dag en zei; Shauni, regel maar een trailer wij halen haar dit weekend nog op! Ik kon het niet geloven, Namke nu echt helemaal van mij? Mijn grootste droom kwam uit!

Wij haalde haar op en ze liep meteen de trailer op, ook een wonder want normaal duurde dit een uur. Ik was zielsgelukkig, mijn verjaardagscadeau. <3 We zijn vanaf toen veel verhuisd van stal naar stal, wat jou niet veel goed deed. Er waren momenten dat zij er ongelofelijk slecht uit zag, tot wij op bij Stal van Westeneng stonden in Arnhem. Je was hier op je plek en bloeide compleet op. Bos aan de stal, hebben wij heerlijk genoten van deze plek. Waren hard aan het trainen om weer te gaan starten en dat ging wel lukken.

De hoefsmid kwam, en na deze dag liep ze toch wel erg kreupel. Dit duurde nog 1 maand zo voort, tot ik de dierenarts liet komen. Deze dacht aan artrose, dus foto's laten maken in de kliniek, gelukkig geen artrose maar een botje wat iets naar voren stond. Dit kon geen kwaad. Maar ze bleef kreupel. De stal zou gaan verbouwen dus wij moesten na 1,5 jaar weer verhuizen.

We bouwden het langzaam op, aangezien je niet meer kreupel liep. Buiten sprong je omhoog omdat je aangevallen werd door een hond. Je klapte neer op je benen en je liep stok en stok kreupel. Eenmaal op stal had je een enorme pees. Na 3 weken foto's laten maken en dit was toch echt een hele zware peesblessure aan de oppervlakkige buigpees. Een jaar op het land zetten en dan maar weer verder zien werd er geadviseerd. Hier is niks meer mee te doen.. Ontzettend overstuur heb ik haar een halfjaar lang laten staan op het land. Het werd niet beter, dunner of kouder. Het bleef dik en warm. Toch ben ik via een bekende bij Gertjan gekomen van de Hofstede in Leusden. Een revalidatiekliniek voor paarden. Hier toch maar voor een dure PRP behandeling gekozen. De weken vorderde, en zij ging wonderbaarlijk goed vooruit. Ik keek mee met echo's en het zwarte gat werd zo waarlijk opgevuld en moest alleen nog sterk worden.

Elke week mocht ze wat langer stappen en we waren na een lange tijd zelfs bezig met het opbouwen met draven. Zeker goed nieuws, eindelijk licht aan het einde van de tunnel! We spraken af voor afgelopen zaterdag om de stand van zaken te bespreken, want ze mocht zowat bijna naar huis! *\%/*

Toen kwam donderdag 30 maart. Ik werd gebeld door de kliniek. Het gaat niet goed met Namke, ze heeft koliek en heeft ontzettend pijn. Ze wilt alleen maar liggen. Hebben wij toestemming om met haar naar Utrecht te rijden en haar daar te laten opereren. Vanaf toen besefte ik hoe ernstig het was, ik raakte compleet in paniek en ben in tranen uitgebarst op het werk. Ik heb meteen mijn spullen gepakt en ben naar Utrecht gereden. Mijn moeder heeft last minute vrij kunnen krijgen van het werk en is meteen gekomen. Ergens wist ik dat ik een keus moest maken die middag en ik wilde niet alleen zijn. Mijn vriend was werken en had patienten, dus dat kan niet zomaar afgezegd worden. Ik kwam daar aan en mocht naar haar toe.

Ik kwam binnen en zei; 'hee meisje, namke', met veel moeite keek ze iets op toen ze mijn stem hoorde. Ze stond in een ruimte tussen de palen, zodat ze niet ging liggen. Een grote buis door haar neus, infuus in het hals met bloed. Haar hoofd hing er verloren bij, haar lijf zag er niet goed uit. Ik schrok en moest mij erg inhouden om niet vol te schieten. Na overleg met de arts liep ik eindelijk naar haar toe, ik wilde haar zo graag vasthouden en aanraken. Ze was warm, bezweet maar koude oren. Ik aaide haar nek achter haar oren, raakte haar oren aan en legde mijn hand op haar voorhoofd. Ze liet haar hoofd iets afhangen en duwde met mijn hand op haar hoofd richting mij. Alsof ze haar hoofd bij mij neerlegde. Nu later besefte ik wel dat het een vorm was van afscheid nemen. Zo van; 'vrouwtje ik weet dat je hier bent, het is goed zo'. Ik moest papieren invullen en ik wilde snel terug maar ze was al weg. Ik weet nog dat ik dacht, ik moet hier blijven waarom ga ik papieren invullen? Ik liep als een kip zonder kop rond, en wist niet wat ik deed, paniek, paniek %) .

Ze was weg en ik baalde als een stekker, wat nou als dit de laatste keer was dat ik haar kon aanraken leven. Ik ging naar boven naar de OK, daar stond ze dan, iets in mij wilde erheen maar dat kon niet. Ze viel langzaam weg en brachten haar achter de schermen waar ze schijnbaar omviel en op de brancard werd gelegd. Ondertussen was mijn moeder aangekomen. Een halfuur later kwamen ze de OK inrijden. Een naar gezicht. Je eigen geliefde paard, op haar rug, met de benen omhoog vastgeboden, grote slang in haar keel en haar ogen geopend. Even later werd ze netjes afgedekt en open gemaakt. Ik wist niet wat ze deden maar met moeite haalde ze haar darmen eruit. Het was een goede roze kleur, dus ik had hoop! En toen mijn moeder zei Shauni kijk eens, dit kan niet goed zijn. Een groot gedeelte was donkerrood/zwart, afgestorven. Toen wist ik dat het voorbij was. De chirurg kwam omhoog en vertelde 'ik heb helaas slecht nieuws'. Ik zakte door de grond toen ze het vertelde. Ze konden het niet weghalen, het zat vooraan. De darm zelf was ook slecht, blijkbaar was het de dunne darm, maar hij was 3 keer zo groot. Alles zat klem en strak binnen. Dus dat was sowieso al niet goed. Ze had geen schijn van kans. Ze is jaren geleden geopereerd aan een cyste en tumor aan de eierstokken. Waarschijnlijk is er iets achtergebleven en gegroeid wat de darmen in de weg hebben gezeten en dit misschien veroorzaakt hebben. 1 ding is zeker, we hadden het niet kunnen voorkomen of kunnen weten.

Ik heb gezien toen ze vroeg beneden of ze het spul mocht toedienen, en gezien hoe ze haar laatste adem uitblies. Ze kreeg nog stuiptrekkingen wat erg akkelig was. Het leek even of ze nog leefde.. |( Toen alles netjes af was mocht ik beneden afscheid nemen. Daar lag ze dan. Zo'n groot machtig paard, levenloos op haar zij op een tafel met haar benen in de touwen. Wat een naar gezicht. Ik heb gehuild, en flink ook. Het is onbegrijpelijk en heb haar geknuffeld en gekust, ik wilde haar niet alleen laten. Ze was nog warm en zo zacht.

Vrijdag is ze opgehaald door het dierencrematorium SHCN in Roermond. Wij belde deze vrijdag en ze werd gelijk opgehaald. Alles is zo netjes en respectvol gedaan. De mensen waren heel geïnteresseerd en meelevend. Dat gaf me zo'n goed gevoel. Vrijdagochtend mochten wij afscheid nogmaals nemen. Ditmaal helemaal koud natuurlijk en ze lekte was, ook geen fijn idee maar goed. Ik heb rozen bij haar neergelegd en wat brokjes, waar ze dol op was. Ongelofelijk hoe hard die klap dan nogmaals aankomt, dat ze er echt niet meer is. Daar stonden we dan, pap, mam, vriend en ik alle 4 te huilen. Ons zorgekindje. Ik heb haar zelfs nog mogen zien toen ze in de oven lag (deze stond wel uit). Netjes met een doek onder haar hoofd en bloemen erbij, echt een prachtig gezicht, hoe raar het ook klinkt. Nu heb ik wel het gevoel alsof ik haar echt tot het einde heb gebracht en een waardig afscheid heb gegeven.

Het voelt alsof het ons nooit gegund is. Namke heeft sinds ze van mij is veel gestunteld en meegemaakt. We waren er bijna en toen werd ze van ons ontnomen. Het is oneerlijk. Zo'n prachtig en puur paard, met een gouden hart, nooit iemand kwaad gedaan, waarom moet precies zij dan dit meemaken en pijn leiden? Ze had nog 10 jaar mee gekunnen. Helaas mocht dit niet zo zijn en deze vragen blijven zich afspelen. Net zoals het beeld van de operatie. Maar ik probeer ook vooral aan de mooie momenten te denken, maar die komen later denk ik wel.

Mijn prachtige, knappe meisje is niet meer. En het gat is zo groot, ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. Ik huil, en staar de gehele dag zielloos voor mij uit. Ik voel mijzelf langzaam in een depressie vallen. Het is zo zwaar en er is geen enkel paard die haar kan vervangen. Ik rijd nog wel een ander paard, maar weet niet wanneer ik hier weer mee kan beginnen. Ik denk aan niks anders. Mijn prachtige knappe Namke.

Rust zacht daarboven, met eindelijk een pijnvrij leven, in de uitgestrekte groene weides, samen met andere missende geliefden. Je bent een groot gemis in onze familie en je blijft voor altijd in mijn hart. Binnenkort word ze uitgestrooid over de Noordzee met andere huisdieren. Ik krijg zelfs de tijd en de coördinaten door. Misschien dat ik met deze coördinaten wel iets mooi's ga doen zoals een tattoo. Ook laat ik sierraden maken van haar manen en staart, en natuurlijk worden er foto's groot afgedrukt voor in huis.

Deze foto is van ons gemaakt toen ik afscheid nam in de kliniek. Ze was hier al overleden. Misschien voor sommige raar, maar deze foto is voor mij een symbool van onze liefde. Het straalt veel emotie uit en zelfs meerdere mensen hebben hier een traan om gelaten. /3 |(
Afbeelding

Bedankt voor het lezen en laat graag een reactie achter. Misschien kunnen wij die hetzelfde meemaken elkaar erdoorheen slepen. Y;(

Uit het oog, maar niet uit het hart. Voor altijd in mijn hart, mijn knapste en liefste Namke.
Shauniraquel @ [IM] Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Polly
Moderator Algemeen1
No drama, no glory!

Berichten: 23315
Geregistreerd: 09-04-01

Re: Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-2004 - 30-03-20

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:07

Met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen, wat ben jij een fantastische baas geweest voor haar. Ze heeft nu geen pijn meer, heel veel Sterkte met dit verlies een plekje geven, neem je tijd :(:)

kleine muisjes hebben kleine wensjes,
beschuitjes met gestampte mensjes!

Fleuribelle
Berichten: 755
Geregistreerd: 01-02-09

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:08

Heel veel sterkte met het verlies van jou prachtige Namke.

Fries Maike P. Ster Maiko 373 x Olof 315
Yinthe fan ‘t Boveneind Martzen 521 x Maiko 373
Minente KWPN, Elite Impresario x Jazz x Casanova

Supervixen

Berichten: 12718
Geregistreerd: 28-04-11

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:09

Wat een verhaal.. ik wil je heel veel sterkte wensen!

Life starts at the end of your comfort zone. Volg me op instagram @trail_running_tessa

geerke

Berichten: 31213
Geregistreerd: 06-09-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:12

vreselijk...wat een ontzettend triest verhaal |(
Geen woorden voor...je eerste paardje en zo gewenst!
Heel veel sterkte,wat een pech dit. |(

Ik ben niet intelligent genoeg om depressief te zijn.Ik begrijp dat soort problemen niet

Shauniraquel

Berichten: 1594
Geregistreerd: 04-02-07
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 02-04-17 13:14

Polly schreef:
Met tranen in mijn ogen heb ik het gelezen, wat ben jij een fantastische baas geweest voor haar. Ze heeft nu geen pijn meer, heel veel Sterkte met dit verlies een plekje geven, neem je tijd :(:)


Met tranen in mijn ogen lees ik jullie reacties. Dat raakt mij toch telkens weer. Ik heb er alles aan gedaan om haar een geweldig leven te geven met alle mogelijkheden. Zo fijn als andere mij dit ook vertellen, daar hecht ik veel waarde aan. <3

Uit het oog, maar niet uit het hart. Voor altijd in mijn hart, mijn knapste en liefste Namke.
Shauniraquel @ [IM] Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

meisje2000
Berichten: 2613
Geregistreerd: 30-10-05
Woonplaats: ergens in friesland

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:15

pff het verhaal over de koliek lijkt zo erg veel op wat ik met mijn merrie heb meegemaakt. de tranen staan me in mijn ogen ook al is het voor mij al bijna vier jaar geleden. ik weet hoe je je voelt en wil je dan ook heel erg veel sterkte wensen. de pijn zal nooit weggaan maar wel drgelijk worden. heel veel sterkte met het verlies van je paard.

15-05-2000 rip shauntay (meisje) 03-05-2013
Chameur 01-03-2013. Dondersteen in hart en nieren
Www.stalaristocraat.nl kerstmuts

tiwi1969

Berichten: 7572
Geregistreerd: 04-04-10
Woonplaats: in een huis met een tuintje

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:15

Wat naar om zo plotseling afscheid te moeten nemen.
Sterkte ermee!

Help en bescherm de paarden in Tennessee
https://www.change.org/p/protect-horses ... hRNtUd3YOo

Miesemuisje

Berichten: 3069
Geregistreerd: 14-01-10
Woonplaats: Hengelo (O)

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:15

Wat heftig, heel veel sterkte gewenst :(:)

Granoek
Blogger

Berichten: 10457
Geregistreerd: 26-11-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:20

Heel veel sterkte met het verlies van Namke, ze had het niet beter kunnen treffen met jou :(:)

Oblivion

Berichten: 649
Geregistreerd: 18-07-14

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:21

Wat een heftig verhaal, sterkte! Y;(

Autumnn

Berichten: 8004
Geregistreerd: 26-03-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:21

Ach TS, tranen stromen over mijn wangen, ik lees je liefde uit elke zin. Wat een rot situatie, is ze eindelijk van jou... Denk er maar aan dat het zo had moeten zijn. Jullie zijn tot het einde bij elkaar gebleven.
Sterkte TS!


Shauniraquel

Berichten: 1594
Geregistreerd: 04-02-07
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 02-04-17 13:26

Lizzyy schreef:
Ach TS, tranen stromen over mijn wangen, ik lees je liefde uit elke zin. Wat een rot situatie, is ze eindelijk van jou... Denk er maar aan dat het zo had moeten zijn. Jullie zijn tot het einde bij elkaar gebleven.
Sterkte TS!


Lief van je Lizzy! We zijn zeker tot het einde bij elkaar gebleven. Ik wilde niet loslaten maar je moet wel.

Nogmaals bedankt iedereen voor deze reacties en jullie het hele verhaal hebben gelezen. Fijn om zoveel steun te krijgen van mede'lotgenoten'. <3

Uit het oog, maar niet uit het hart. Voor altijd in mijn hart, mijn knapste en liefste Namke.
Shauniraquel @ [IM] Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Pikachu2004
Berichten: 121
Geregistreerd: 15-04-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:30

Wat heb je dat mooi geschreven :(:)
Heb het met tranen gelezen
En vind die foto ook erg mooi
Heel veel sterkte!!!

Jackie82

Berichten: 639
Geregistreerd: 05-10-15
Woonplaats: Thuis

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:31

Ik heb het hele verhaal gelezen en wat een verhaal, jeetje wat jammer dat alles zo is gelopen!
En wat jammer dat jullie niet langer van elkaar hebben kunnen genieten, heel veel sterkte!!

Spoiler:
Kiekeboe haha ;)

xGoldenHero

Berichten: 1902
Geregistreerd: 04-05-11
Woonplaats: Zwolle

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:38

Met tranen over mijn wangen je verhaal gelezen. De liefde voor je paard knalt ervan af. Je hebt haar een prachtig en waardig afscheid gegeven. Heel veel sterkte

Rex & Jazz

LiannePuthzy

Berichten: 6914
Geregistreerd: 10-05-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:40

Heel veel sterkte ts! Y;(
De tranen staan in mijn ogen

Puthzy 1996~07-07-2020
Pinokio 15-05-2015

Strooigoed

LukieBradley

Berichten: 6558
Geregistreerd: 08-11-04

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:43

Wat een sterk verhaal :(:)
Je krijgt het zelfs voor elkaar om gevoelloze mij aan het huilen te krijgen Y;(
Wat ben jij een fantastische baas geweest voor haar <3

Lukie* <3 15-06-2011 / 01-02-2013 Ik mis je kleine man..
Heino* mijn allerliefste kleine leermeester. 01-01-1995 / 13-07-2016. Mijn kleine koning ruim 3 jaar lang :)

nutella
Berichten: 361
Geregistreerd: 11-03-07

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:49

Wat een liefde had jij voor jouw paard. Je hebt het prachtig opgeschreven. Veel sterkte gewenst!

Dreamy

Berichten: 24062
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Re: Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:49

Wat straalt jouw verhaal veel liefde uit. Heel veel sterkte..

hildemenna

Berichten: 88
Geregistreerd: 31-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:54

Tranen over mijn wangen terwijl ik je verhaal lees. Een betere baas had ze niet kunnen treffen. Heel veel sterkte! Y;(

Anoniem

Re: Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 13:59

Wat heb je dat mooi (wat een niet-passend woord hiervoor) omschreven. Ik zit hier op de bank te huilen als een klein kind en ik ken jullie niet. Je hebt enorm veel liefde voor haar gehad, maar ook van haar gehad. En je bent heel sterk en dapper!

CoonArt

Berichten: 23264
Geregistreerd: 20-05-07
Woonplaats: Harderwijk, Oh yes baby!

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 14:03

Héél véél sterkte en denk maar vaak terug aan de betere dagen met Namke. Die k*tkoliek ook altijd. We kunnen alle ziektes zowat oplossen maar koliek? Was er maar een medicijn er tegen...

By the edge of a woods, at the foot of a hill,
is a lush, green meadow where time stands still.
Where the friends of man and woman do run,
when their time on earth is over and done.


For here, between this world and the next,
is a place where beloved creatures find rest.
On this golden land, they wait and they play,
til The Rainbow Bridge they cross over one day.


No more do they suffer, in pain or in sadness,
for here they are whole, their lives filled with gladness.
Their limbs are restored, their health renewed.
Their bodies have healed with strength imbued.


They trot through the grass without even a care,
til one day they whinny and sniff at the air.
All ears prick forward, eyes sharp and alert.
Then all of a sudden, one breaks from the herd.


For just at that second, there's no room for remorse.
As they see each other...one person...one horse.
So they run to each other, these friends from long past
The time of their parting is over at last.


The sadness they felt while they were apart
has turned to joy once more in each heart.
They nuzzle with a love that will last forever.
And then, side-by-side, they cross over...together.
Afbeelding

Have You Hugged Your Horse Today?

Shauniraquel

Berichten: 1594
Geregistreerd: 04-02-07
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 02-04-17 14:05

Weer veel lieve reacties erbij. Sorry dat ik jullie aan het huilen maak Y;( Maar ergens ook weer fijn om te weten dat ik met mijn verhaal mensen raakt. Jullie reacties houden mij sterk! <3
Laatst bijgewerkt door Shauniraquel op 02-04-17 14:17, in het totaal 1 keer bewerkt

Uit het oog, maar niet uit het hart. Voor altijd in mijn hart, mijn knapste en liefste Namke.
Shauniraquel @ [IM] Rust zacht mijn knappe, liefste Namke, 18-04-04 - 30-03-17

Danielleeee_
Berichten: 3159
Geregistreerd: 26-05-12
Woonplaats: Almere

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-04-17 14:15

Wat een verhaal zeg, heel veel sterkte TS! Y;( Volgens mij had Namke zich geen betere plek kunnen wensen dan bij jou. Ik heb dit verhaal huilend zitten lezen, wat een avontuur hebben jullie samen doorgemaakt en wat een emoties heb je te verduren gekregen. Je mag trots zijn op jezelf!

*pum*

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: SentiBot en 7 bezoekers