Na een periode die alles behalve makkelijk was, zou ik me zo graag even willen verstoppen achter het stevige lijf van mijn lieve Indy.
Alweer ruim 2 jaar weg en het lijkt wel gisteren. Ik mis hem zo. Mijn liefste, mijn trots, mijn troost, mijn allerbeste vriend, mijn kanjer.
Indy kreeg in juni 2014 hevig koliek. Alles geprobeerd, niks mocht baten. Uiteindelijk is hij onder het mes gegaan en bleek het grootste gedeelte van zijn darmstelsel kapot. Geen kans op herstel en ik heb hem laten gaan.
Nu een rot periode achter de rug. In december kreeg m'n moeder een hartinfarct, gelukkig goed afgelopen en aan het revalideren. Afgelopen weekend werd mijn vriend ineens heel ziek. Na een hoop gedoe bleek zijn galblaas ontstoken en al verrot. Eruit gehaald en dan verwacht je herstel. Maar omdat er nog een lek was en hij onwijs veel pijn bleef houden, is hij vandaag opnieuw geopereerd.
Nu duimen dat het wel goed blijft gaan.
Indy was m'n alles, grote clown. Ik mis je zo en ik heb je zo nodig in tijden als deze.....