Geplaatst Hij kon niet meer, de afgelopen 6 maanden heeft hij heel hard voor mij gevochten toen hij zo ziek is geweest en nu was het tijd dat ik niet egoïstisch was en hem te zeggen dat het goed was en hij niet meer voor mij hoefde te vechten.
We hebben een heel mooi laatste weekend gehad en Lucky is afgelopen maandag heel vredig ingeslapen. Hij heeft niet gevochten en heeft zijn laatste adem uitgeblazen terwijl we aan het knuffelen waren.
En nu is het stil op stal, heel stil. Lucky was altijd de grapjas van het stel, hij was mijn schaduw en ging waar ik ging. Hij stond altijd mijn zakken te checken of er niet nog wat lekkers in zat en kon heerlijk zijn zachte neus tegen mijn gezicht aan duwen.
De afgelopen 5 jaar hebben we zoveel meegemaakt en ondanks alles zijn we elke keer weer voor elkaar gegaan.
Lucky was een vechter, opgeven stond niet in zijn woordenboek. Het moment dat hij maandag ging liggen met zijn hoofd in mijn handen toen was de vechtlust weg, er was geen paniek, er was rust. Ook hij gaf er aan toe en wist dat hij nu voor zichzelf mocht kiezen.
Via deze weg wil ik Lucky nog een keer bedanken voor alle jaren, het paard waar ik op slag verliefd op werd, waar ik veel lief en leed mee heb gedeeld en waar Jesse de eerste 1,5 jaar mee is opgegroeid.
Vanaf het eerste moment dat ik al gek op hem was.
Alle bijzondere momenten die we hebben mogen delen...
De prachtige jaren die we op de wei hebben gehad.
En afgelopen zondag, onze laatste momenten samen.
Naast Lucky wil ik ook alle lieve bokkers bedanken die steeds een hart onder de riem hebben gestoken als het tegen zat, die het hebben gevolgd toen Lucky op de kliniek stond en voor alle lieve woorden toen ik deze moeilijke beslissing had gemaakt...
Ik bekeek altijd je topics met je foto's, ik keek er graag naar. Vind het een dappere beslissing van je. Ik wil je heel veel sterkte wensen. 