Ketaki schreef:wat een afschuwelijk einde zeg.
heb je nog wel een stuk van der staart kunnen krijgen om bv een armband / ring oid te kunnen laten maken als nagedachten van je paard?
zo blijft ze altijd nog een deel bij je, of heb je iig een aandenken van der.
Nabster schreef:Sterkte.
Er zijn geen tips om om te gaan met zulk vers verdriet. Het moet slijten helaas. Heb je wel echt goed afscheid kunnen nemen? Stukje staat of zoiets? Om nog iets moois mee te doen?
Je mag voelen wat je voelt, je mag boos zijn, verdrietig en je mag lachen om leuke herinneringen. Niets is fout.
Coloured schreef:Sterkte! Krijg weer kippenvel. Lijkt mijn verhaal wel. Ook mijn eigen eerste paard, ook nog jong (9 jaar), ook een maagruptuur nu 25 jaar geleden.., alleen daar was wel een "oorzaak" voor gevonden bij sectie: afknikking van de dikke darm op de band tussen milt en nier.
Wat zal je je paard missen! Wat je zo geliefd heb, mis je dubbel. Zo bitter..
Koester de mooie herinneringen, dat is iets wat niemand je meer af kan nemen.. Ze was uniek voor je! Ze heeft meegeholpen te maken wie je nu bent.
emilyslaluna schreef:Nogmaals heel veel sterkte! En wat knap dat je nog zo hard bent gaan leren naderhand. Nu heb je gelukkig vakantie en kan je de tijd nemen om alles te verwerken.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 bezoekers