Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
BAStable

Berichten: 851
Geregistreerd: 26-05-12

Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-06-18 20:33

Zaterdag 16 juni.
Ik ben hard aan het studeren voor mijn examen (Diergeneeskunde...), als mijn bijrijdster opbelt. Om 20.00... zij belt nooit? Ik neem op, met een raar onderbuikgevoel. Dit werd direct bevestigd: mijn paard heeft koliek. De dierenarts werd gebeld en ik ging zo snel mogelijk een auto proberen te regelen, want ik zat 250 kilometer verderop. Gelukkig had ik al snel een auto gevonden en ik ben zo snel mogelijk naar Nederland gereden. Onderweg werd ik weer opgebeld: de dierenarts voelde niks, waarschijnlijk was het de heftige hengstigheid waar ze een aantal jaar geleden ook last van had. Darmontspanner + pijnstiller gegeven en daar zou ze het goed op moeten blijven doen. Hoe dan ook, ik wilde er perse voor mijn merrie zijn dus ik ben doorgereden: op weg naar stal.

Driekwartier later word ik weer opgebeld: ze heeft weer koliek.. Ik was ondertussen al even onderweg maar ik was er nog lang niet. Dierenarts opnieuw laten komen: dit keer had ze wel gas op het cecum ('blindedarm' die bij het paard vrij groot is). Ze werd doorgestuurd naar de kliniek, de bijrijdster en eigenaresse van stal brengen haar weg en ik rijd gelijk door naar de kliniek. Gelukkig was ik er eerder dan hen.

22.45 komt mijn merrie aan en volgens de bijrijdster en eigenaresse van stal oogde ze al een stuk beter. Ze werd opgevoeld en er werd echografisch onderzoek gedaan. Ze was wel gevoelig, maar de bloedwaardes waren goed. Geen reden tot directe actie maar voor de zekerheid toch een nachtje op de kliniek blijven ter observatie. Aangezien ik vaker voor stage op deze kliniek geweest was, mocht ik blijven slapen. Iedere twee uur hebben we haar gecheckt. Een keer draaide ze rond alsof ze wilde liggen, maar toen ze mij zag, deed ze haar oortjes naar voren en deed ze alsof er niks aan de hand was. De co-assistente zei om 04.00: ze is rustig, ik denk dat dit wel goed komt. De volgende ronde doen we om 08.00, dan is de dierenarts er ook.

Zondag 17 juni.
Om 06.00 wilde ik toch even kijken, voor mijn eigen geruststelling. Ze voelde wat koud aan en ze was aan het rillen. Ik vertrouwde het niet helemaal aangezien ik ook geen darmgeluiden meer hoorde.. We hebben bloed genomen en de waardes waren wel wat slechter aan het worden. Het kon ook dehydratatie (= uitdroging) zijn, dus nog geen reden voor paniek. Om half 8/8 uur zou de dierenarts komen, dus dan zouden we verder kijken. Ik ben de hele tijd bij haar gebleven, ze begon nu ook te zweten en ze was ondanks de darmontspanner wel pijnlijk.

Om 08.00 kwam de dierenarts en die vertrouwde het ook niet helemaal. Rectaal opgevoeld, was niet direct iets te vinden. Maar de bloedwaardes waren slecht... Op de echo waren 3 overvulde darmen terug te vinden (= niet goed!) dus moest de keuze gemaakt worden: of euthanasie of operatie. De dierenarts dacht op dat moment aan een liggingsverandering. Medicatie gegeven, maagsonde gedaan (geen reflux, enkel gas) en op stal gezet. Ze heeft nog een infuus gehad en daarna heb ik haar meegeholpen met induceren en voorbereidingen voor de operatie.

Toen de buik open ging, wist ik het gelijk... dit was niet goed! Er kwam gas uit, de darmen zagen er echt niet goed uit. Kortom: hier was niks meer aan te doen. Ik heb haar zelf geëuthanaseerd, dat was het laatste wat ik voor haar kon doen.. Daarna heb ik nog meegekeken (+ gevoeld) naar de doodsoorzaak: maagruptuur (= scheur in de maag) door maagimpactie (= opstapelen van voedsel).

De dierenartsen waren zo goed, maar hier was echt niks meer aan te doen.. Waarschijnlijk is de maag al op stal of onderweg naar de kliniek gescheurd, waardoor ze zich daarna een stuk beter voelde door de vermindering van de druk. Helaas betekent inhoud van de darm of de maag bij een paard einde verhaal door peritonitis (= buikvliesontsteking).. De oorzaak is waarschijnlijk een verminderde maaglediging door een autonoom probleem (verminderde werking van de bezenuwing, verminderde maagwerking, Grass Disease-like?). Kortom: puur pech. Het had niet voorkomen kunnen worden, er is eigenlijk niet echt een reden..


De dagen daarna waren moeilijk en hard. Ik heb 8 jaar (10 jaar inclusief sparen) kei hard voor haar gewerkt, altijd alles zelf voor haar betaald ondanks mijn zware studie. En toch moest ik weer door met mijn studie, ik zit midden in de examenperiode van het een na laatste jaar van de opleiding Diergeneeskunde. De vrijdag na dit vreselijke weekend had ik nota bene het examen ziekteleer van het paard, waar veel over koliek, pathologie etc. in terug kwam.. Hele dagen studeren, worstelen met emoties, continu de hele film in mijn hoofd van het hele weekend. Helaas gaat dat ook door.

Volgende week start mijn laatste jaar van de opleiding. Nog één jaar en dan ben ik afgestudeerd als dierenarts. Wat keek ik uit naar volgend jaar, eindelijk weer dichterbij mijn paard. Meer tijd voor haar, meer plannen om samen het rijden op te pakken en buitenritjes te maken. Meer tijd om van haar te genieten! Maar het mocht niet zo zijn.. De afgelopen 6 jaar heb ik hard doorgewerkt omdat ik na mijn studie nog jaren van haar zou kunnen genieten..

Die lieve gekke merrie.. iedereen vindt zijn/haar eigen paard uniek en speciaal. Maar zij had zo'n bijzonder karakter. Ze liet precies weten wanneer ze iets niet wilde, heel erg haar eigen willetje. Eigenwijs, vol karakter en af en toe ook lekker gek. En toch zo lief... Ik heb haar zelf ingereden en de eerste keer dat ik op haar zat, was geweldig: zoveel vertrouwen, zoveel liefde en zo onbeschrijfelijk gevoel. Ik kon met haar lezen en schrijven, ik wist precies wat ze wilde of juist niet wilde. Ze was een geweldige unieke merrie. Nog zoveel plannen en dromen, veel te vroeg overleden.. Wat ga ik haar ontzettend missen!

Afbeelding

27-04-2008 - 17-06-2018


Ik ben kapot, gebroken.. mocht iemand tips hebben hier je hier nu het best mee om kunt gaan, ik hoor het graag..
Laatst bijgewerkt door BAStable op 27-06-18 21:03, in het totaal 2 keer bewerkt

A horse doesn't care how much you know, until he knows how much you care..

[IM] Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

BAStable

Berichten: 851
Geregistreerd: 26-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-06-18 21:01

Ketaki schreef:
wat een afschuwelijk einde zeg.



heb je nog wel een stuk van der staart kunnen krijgen om bv een armband / ring oid te kunnen laten maken als nagedachten van je paard?

zo blijft ze altijd nog een deel bij je, of heb je iig een aandenken van der.


Dankjewel voor jullie lieve berichtjes!

Ja ik heb een stuk van haar staart eraf geknipt. Waarschijnlijk weet ik al welke ring ik wil, na de examens nog eens goed kijken en dan een afspraak maken. Ik heb ook een houten kist besteld: hier wil ik haar foto op 'bedrukken' met haar naam etc. In deze kist doe ik een sjabrakje met haar naam, peesbeschermers, hoofdstel etc, alles wat ik wil bewaren van haar: een herinneringskist met haar geur. Ook heb ik een dieptelijst gehaald voor foto's met stukje staart en halster. En ik ben bezig foto's verzamelen voor haar fotoalbum.. ergens mee bezig zijn voor haar helpt mij wel

A horse doesn't care how much you know, until he knows how much you care..

[IM] Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

BAStable

Berichten: 851
Geregistreerd: 26-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-06-18 21:09

Nabster schreef:
Sterkte.

Er zijn geen tips om om te gaan met zulk vers verdriet. Het moet slijten helaas. Heb je wel echt goed afscheid kunnen nemen? Stukje staat of zoiets? Om nog iets moois mee te doen?
Je mag voelen wat je voelt, je mag boos zijn, verdrietig en je mag lachen om leuke herinneringen. Niets is fout.


Goede vraag.. soms denk ik nog wel eens terug: had ik haar nog maar een extra knuffel gegeven of een dikke kus. Maar ze had zoveel strijdlust in haar ogen, dat ik nooit verwacht had dat ik haar kwijt zou raken. Tijdens de operatie 'voelde' het ook niet echt meer als mijn paard: de blik in haar ogen was er niet door de narcose. En aangezien ik wel redelijk wat operaties gezien heb, was ik meer daar mee bezig. Heel dubbel.
Daarna was ze ook al weg, ik heb het licht uit haar ogen zien gaan. En tegelijkertijd wilde ik mij sterk houden tegenover de dierenartsen. Of ik echt goed afscheid heb genomen, geen idee..

A horse doesn't care how much you know, until he knows how much you care..

[IM] Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..


BAStable

Berichten: 851
Geregistreerd: 26-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-06-18 21:15

Coloured schreef:
Sterkte! Krijg weer kippenvel. Lijkt mijn verhaal wel. Ook mijn eigen eerste paard, ook nog jong (9 jaar), ook een maagruptuur nu 25 jaar geleden.., alleen daar was wel een "oorzaak" voor gevonden bij sectie: afknikking van de dikke darm op de band tussen milt en nier.
Wat zal je je paard missen! Wat je zo geliefd heb, mis je dubbel. Zo bitter.. :(:)

Koester de mooie herinneringen, dat is iets wat niemand je meer af kan nemen.. Ze was uniek voor je! Ze heeft meegeholpen te maken wie je nu bent. :j Y;(


Toevallig ook een Fries(kruising) ;) ?
Bij mij dachten ze eerst ook een miltnierband, omdat ze bij rectaal opvoelen zo hevig was ter hoogte van die plaats (maar dat komt ook omdat de maag daar natuurlijk zit) Heftig om je eigen paard zo plots te moeten verliezen he.. door iets waar je niks aan kunt doen

A horse doesn't care how much you know, until he knows how much you care..

[IM] Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

BAStable

Berichten: 851
Geregistreerd: 26-05-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 28-06-18 07:22

emilyslaluna schreef:
Nogmaals heel veel sterkte! En wat knap dat je nog zo hard bent gaan leren naderhand. Nu heb je gelukkig vakantie en kan je de tijd nemen om alles te verwerken. :(:)


Bedankt voor alle lieve reacties! Het is voor mij inderdaad heel fijn geweest dat ik haar kon 'helpen' door haar te laten gaan, hoe oneerlijk ook.. Op dat moment voelde dat goed. Zoiets hangt af van het moment: 'mijn' hond (van mijn ouders) is al oud en ik heb altijd gezegd dat ik haar niet zou kunnen euthanaseren. Maar toen het moment daar was bij mijn paard, voelde dat gewoon goed om te doen.

Helaas heb ik morgen nog examen en zondag starten mijn klinieken. In augustus heb ik wel een paar weken vrij maar dan moet ik studeren voor de herexamen(s) + ik moet mijn masterproef nog afronden. Tijd heb ik pas echt in september :') in de weekenden en buiten klinieken om ga ik wel echt tijd nemen voor mijzelf, om alles te verwerken van de afgelopen weken.

Eind mei is mijn shetlander nog eens acuut bevangen geweest (nog nooit ziek/bevangen etc geweest) + paar dagen daarna flink ziek geweest met hoge koorts (geen idee waarvan, hij zat al aan de medicatie..) mijn twee paardjes, waar ik met hart en ziel voor werk(te) flink ziek en plotseling overleden: dat wens ik echt niemand toe! (Al helemaal niet tijdens de examens..)

A horse doesn't care how much you know, until he knows how much you care..

[IM] Veel te vroeg, veel te plotseling: dag lieve gekke merrie..

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 bezoekers