dorothea schreef:Jeetje, ik heb er een van 24 op stal staan, al 20 jaar dus dat zal best wel even slikken zijn. Maar hij is best al oud (overigens nog hartstikke gezond) dus hier kan ik naartoe leven. Waar ik wel hulp bij nodig zal hebben is hoe je tot de beslissing gaat komen als het allemaal niet zo voor de hand liggend is. Mijn andere paard is recentelijk onder narcose geweest, heeft allerlei onderzoeken gehad (niets gevonden trouwens) en dan zit ik echt met samengeknepen billen bij de telefooon: stel dat het mis is gegaan. Ik zou het mezelf nooit vergeven, en ja, daar heb ik hulp bij nodig. En wanneer neem je bij een ziek paard de beslissing ‘dat het goed geweest is’ en het beter is om je paardje te laten gaan. Wanneer is het moment daar, hoe zou je het ‘aanpakken’, waar doe je goed gaan- of juist niet, spijt van je beslissing. Het gevoel van ....had ik maar....
Ik ben altijd bang dat ik het niet goed gedaan heb of ga doen, helemaal als het mijn dieren betreft. Dus ja, ik zou het zeker het overwegen waard vinden.
Al die vragen horen er helaas ook bij. Voor mij was het 5,5 week terug ook de 1e keer dat ik de keuze moest gaan maken, maar het werd me zo in 1 dag duidelijk dat het niet meer zo door kon gaan en dat dit het einde was. Heb er nog een van 27 staan, waar ik me ook bewust van ben dat die niet het eeuwige leven gaat hebben.
Het gevoel van had ik maar.. en heb ik hier wel goed aan gedaan.. en was als.. die zijn ook meermaals door mijn hoofd gegaan. Maar ook dat is het stukje van verwerken.. en dat is ook weer voor ieder persoon anders hoe je hier mee om gaat.
Ieder heeft hier eigen coping manier voor en kan je niet voorgeschreven worden hoe je het doen moet.