Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 19-11-17 22:31

Een ode aan mijn aller grootste vriend....

Geplaatst door de TopicStarter: 19-11-17 22:31

Op 26 oktober heb ik mijn aller beste vriend moeten laten gaan. Hij was mijn eerste eigen paard, 5 jaar geleden gekregen van mijn ouders en dolgelukkig dat ik was...

Helaas op 22 jarige leeftijd een uitgebreide beschadiging van het check ligament gekregen. Jaren lang heeft hij internationaal eventing gelopen en bij mij de afgelopen jaren op B niveau. Hem in leven houden zou niet eerlijk zijn, zo blij en vrolijk dat hij nog was. Vol energie, glimmende vacht en een ronde buik. Hij zou nog minstens een jaar boxrust moeten. Daarna kon hij hopelijk nog pijnvrij weide paard zijn.

De korte tijd die hij op rust stond vond hij verschrikkelijk. Hem dat nog een jaar lang aan te doen, kon ik niet. Ik kon niet aanzien hoe hij zou veranderen in een hoopje ellende, weg kwijnend in de stal. Met als hoogst mogelijk haalbare weide paard. Ook dat was niks voor nico...

Altijd heb ik er rekening mee gehouden, met mezelf afgesproken dat hij geen pijn mocht lijden, dat hij nog vrolijk moest zijn. Bij de controle hield ik in gedachte dat het foute boel kon zijn, maar die verdriet die er op volgt als je hoort dat er niks meer te doen valt, het verdriet als je hem zijn laatste adem ziet uitblazen, daar kan je je niet op voorbereiden. Het verdriet is zo intens, dat heb ik niet eerder gehad. Elke dag mis ik hem, elke dag wenste ik dat hij nog in zijn stal staat, zacht hinnikend als ik met zijn warme slobber kom aanlopen.

Soms overstemmen de mooie herinneringen het verdriet, maar soms wil het wel uitschreeuwen, zo'n mooi en lief paard, waarom nou hij.

Daarom ook dit topic, als eerbetoon aan zo'n pracht dier, eentje die ik nooit meer zal tegen komen...

**Geplaatst:** 19-11-17 22:48

Re: Een ode aan mijn aller grootste vriend....

Geplaatst: 19-11-17 22:48

Heel veel sterkte gewenst, wel heel dapper dat je deze keuze voor jou vriend maakte.. hij zal jou vast dankbaar zijn, al maakt dat het allemaal niet minder verdrietig..