Ik wil graag het verhaal van de dood van mijn vriend Zoncorde Texel (V. Concorde x VM Animo) van mij afschrijven. En hem een ode brengen in de vorm van woorden en foto's. Hij verdient het!
Woensdag 15 november begon als iedere andere woensdag; naar stal, bakkie koffie drinken, opstrooien, poetsen en zadelen. Omdat er een paard geƫuthanaseerd zou worden op stal, heb ik maar kort in de bak gereden en ben na een paar rondjes draf en galop lekker naar buiten gegaan. Het was ideaal weer voor een ontspannen staprondje. Dat werd het ook, heen lekker rustig terug helemaal blij. Want Zoncorde ging graag naar buiten, maar ook heel graag weer naar huis!
Eenmaal thuis ging paardlief lekker even in de paddock om te rollen, mesten en plassen. Het dagelijkse ritueel zeg maar. Daarna sloeg het heerlijke ritueel van mijn paardenbestaan radicaal om. Zoncorde bleef aandrang houden om te plassen, wilde steeds aan zijn koker zitten met zijn neus en ging eenmaal op stal zelfs liggen. Foute boel, beseft ik mij gelijk. Zoncorde zweette en ademde zwaar. Koliek!
De dierenarts was net weg, maar kon gelukkig vrij snel terugkomen. En wat ik vreesde, werd bevestigd. Koliek en heel ernstig ook. De dunne darm voelde enorm verdikt. We zijn na het opvoelen en een maagsonde met een flinke pijnstiller direct doorgestuurd naar Utrecht. Daar werden we keurig ontvangen, wel met grote spoed. Want jeetje, wat ging mijn grote (1.76 m!) vosvriend hard achteruit. Het vermoeden van de dierenarts werd bevestigd door de buikpunctie: een draaiing in de dunne darm. Het vocht uit de buik zag er allesbehalve normaal uit.
Opereren zou nog redding kunnen brengen, maar de prognose was niet best. Een gesprek met de dierenarts deed mijn hersens even op tilt slaan. Pfff percentages, intensive care, complicaties. Het werd mij even teveel, maar ja, daar hielp ik mijn vriend niet mee. Gelukkig kon ik nog wel een minuut of 10 nadenken, wat mensen bellen en de feiten en cijfers even op mij in laten werken.
Dat heb ik gedaan. Ik heb de in mijn ogen slechte prognose in combinatie met het loodzware herstelproces en de risico's op complicaties afgewogen. Na overleg met mensen die mij heel na staan en natuurlijk ook met de behandelend dierenarts, heb ik besloten mijn vriend niet te laten opereren.
Dat betekende gelijk ook dat ik afscheid van hem moest nemen. Dat heb ik gedaan, met veel liefde en waardigheid, zonder al te hoog oplopende emoties heb ik m bijgestaan. Ik wist niet dat ik die kracht had. Nu twee dagen later overheerst het verdriet, maar beginnen de goede herinneringen ook al boven te komen. Wat een geweldige tijd hebben we gehad. En niet alleen ik, maar ook de vriendinnen die er in zijn leven geweest zijn hebben geweldige dingen met hem meegemaakt.
Met zijn brutale hoofd deed Zoncorde menig hart smelten. Zijn hoofd getuigde ook van zijn karakter. En karakter had hij! Niet altijd makkelijk met rijden, maar wel altijd zin om te lopen. Crossen vonden we allebei het leukst. Wat ben ik blij dat ik onlangs nog met Zoncorde naar Moordrecht ben geweest voor een crosstraining!
Nu moet ik proberen het verdriet te verwerken, de mooie dingen met een glimlach te herinneren. Dit topic aanmaken helpt daarbij. Bedankt iedereen voor het bekijken/lezen van dit IM topic. Zoncorde Texel is zijn officiƫle naam. Zoncorde is maar 13 jaar geworden.
Laatst bijgewerkt door mireilledons op 17-11-17 11:25, in het totaal 1 keer bewerkt
Jeetje wat naar, en wat is dat dan snel omgeslagen... Eerst nog lekker buitenrijden en bijna meteen daarna die draaiing. Ongeloofelijk, veel sterkte met je moedige besluit ik heb een soortgelijke keus gemaakt 15 jaar geleden. Heel moeilijk want je wilt ze eigenlijk elke kans geven die er is, maar hoe eerlijk is het tegen over het dier...
02-07-2015 mama van een prachtig prinsesje! Opzoek naar een LennyLamb draagtrui maat XL!
Dank voor jullie lieve berichtjes! Zoncorde stond inderdaad bij Stal Verwey @Dreamy
@Daantjuh88: de dierenartsen vertelden mij dat een draai in de dunne darm een kwestie is van dikke pech. Zoncorde rolde meerdere keren op een dag in de paddock. Hij vond het heerlijk om in het zand te liggen, met een bokkesprong op te staan en even gek te doen. Na het rijden liet ik m altijd rollen trouwens. Maar wie weet heeft is het woensdag dus tijdens het rollen gebeurd.
Wat een nachtmerrie om je paard zo in eens te moeten laten gaan. "houden" van is ook 'laten gaan', als het niet meer gaat. Dappere keuze.
Meneer Anton M dressuur ZZ vaardigheid mennen Aladdin L dressuur M vaardigheid mennen L2 dressuur Madness, draver, 7 overwinningen, kilometer record 1.14.7 Janouk ZZ dressuur ZZ vaardigheid mennen
Heel heel veel sterkte gewenst met het verwerkingsproces.
Vind jij ook dat diplomering in zorg en welzijn voor volwassen zij-instromers veel te ingewikkeld is? Onderteken dan mijn petitie: https://mbozijinstroom.petities.nl/
Bedankt voor jullie medeleven. Het weekeind valt mij zwaar, zwaarder dan ik had verwacht. Zoncorde was pas 13, hij was in de bloei van zijn leven. Zijn karakter zat hem minder in de weg, hij was een stuk hanteerbaarder en ook dressuurmatig fijn voor elkaar. Jeetje, wat had ik graag een rondje polder gereden vandaag... het is er mooi weer voor.
Ach wat vreselijk verdrietig, zo midden in het leven weggegrepen Heel imposant paard om te zien, prachtig dier. En wat een vreselijk dappere en eerlijke keuze heb jij gemaakt zeg, alle respect voor Sterkte met het verlies van je maatje, hopelijk kun je het mettertijd een beetje een plekje geven.
Verschrikkelijk zeg :'( gelukkig heb je die dag nog een fijne buitenrit kunnen maken en hebben jullie nog samen kunnen genieten van het rijden. Veel sterkte!
Veel sterkte met je verlies! Wat een prachtig paard had je. Heerlijk dat vrolijke koppie met zijn oortjes naar voren. En och ik herken me goed in je verhaal. Mijn paard is ook een halfjaar geleden met spoed naar Utrecht gebracht. Mijn merrie werd wel geopereerd en eenmaal opengemaakt was het zo slecht dat we haar in de narcose hebben laten gaan.
Ik vind het zo moedig dat je die beslissing hebt genomen. Ik weet hoe moeilijk het is om die keus te maken. Enorm leef ik met je mee, sterkte! Koester de mooiste herinneringen.
Jeetje Mireille, ik weet nog dat hij er net was, op Verwey. Nog niet zo braaf toen hihi.. Maar wat heeft hij je mooie tijden bezorgd en jij hem een goed leven. Sterkte! Groetjes Elyne
~..Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain..~