Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Moderators: Sica, C_arola, Neonlight, balance

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-01-17 07:38

Afbeelding
Fiëgo
17/03/2010 - 17-01-2017


Ik weet het nog als de dag van gisteren, ik herinner het me serieus nog zó goed, dat moment dat ik jou voor het eerst zag. Het grappige is dat ik niet eens voor jou kwam, maar voor een ander paard. Bovendien wilde ik eeecht geen schimmel. Dat andere paard was prachtig, maar toch voelde ik daar helemaal niks bij en daarom besloot ik met de handelaar om jou toch ook nog even uit je box te halen.
Waar het andere paard ongecontroleerd en wild door de bak heen denderde, maakte jij je verplichte rondje om daarna al gauw nieuwsgierig toenadering te zoeken bij ons. Dat was het punt waarop ik voor je viel, je zocht contact.

Nog diezelfde avond stond je bij mij op stal. Helaas bleek je bij het uitladen een wond bij je voet te hebben opengehaald, had ik gelijk echt iets om voor te zorgen :+ Gelukkig genas dat snel en mocht je al gauw nog even van het weideseizoen mee genieten.

Mijn plan was om je eerst beter te leren kennen en lekker te beginnen met grondwerken. Dit hebben we een half jaar gedaan en als ik terugdenk aan toen waren we echt een stelletje sukkels. We konden heerlijk klooien met elkaar, maar eigenlijk vond je ook alles wel best. Wat was jij leuk, nieuwsgierig en ontiegelijk leergierig. Geen greintje kwaad en zoooo'n goede sul <3 Iedereen dacht dat ik zo op jouw rug zou zitten..

Je was 3,5 toen je bij mij kwam en ik vond 4 jaar wel een mooie leeftijd om een stapje verder te gaan en je te gaan beleren. Ik wilde dit zelf doen, maar wel onder goede begeleiding. Je was mijn eerste echte eigen paard en ik wilde niks verkeerd doen. Bovendien had ik eigenlijk een minimaal 7-jarig paard met al een basis gewild (en geen schimmel, had ik dat al gezegd? :+ ), maar gezien mijn ervaring in Amerika met jonge paarden had ik er met zo'n goedzak als jij ook wel vertrouwen in.
Het leek mij leuk om hier een topic over bij te gaan houden en deze maakte ik dan ook aan: [PP] [VOLG] Fiëgo in training.

We zouden een maandje daar aan de slag gaan voor een basis, maar dat liep anders dan verwacht. Zodra het om iets op/rond je rug ging, bleek je in de paniek te schieten. En dit bleef zo, ondanks dat de dierenarts en ostopaat je hadden behandeld en zadelmaker je zadel had nagekeken. Ik heb er zelfs een paardenfluisteraar bij gehad, wat moet je dan uit wanhoop? Uiteindelijk liet je een ruiter wel toe, maar je had er geen vertrouwen in en daardoor ook geen plezier. Was dit iets waar we doorheen moesten?
Eenmaal thuis ging het voor de zoveelste keer mis en belandde ik weer in het zand. Jouw vertrouwen was er niet en het beetje wat ik er inmiddels nog in had was ook weg. Weer de zadelmaker, weer je rug laten controleren, etc.

Inmiddels was ik erachter gekomen dat de handelaar over jou had gezegd dat als er iemand op jou ging zitten, diegene levensmoe zou zijn. Dus je was waarschijnlijk toch niet zo "groen en onbeleerd" als hij mij had verteld, je kende volgens hem hooguit alleen maar het voetjes geven voor het uitkrabben van je hoeven.
En dan maar een gedragsdeskundige, want wellicht had je toch echt een slechte ervaring en wat moet je anders als je alle andere dingen al hebt gecheckt? Ondertussen bleef ik grondwerk doen, want ik wilde je vertrouwen op de grond echt niet kwijt. De gedragsdeskundige ging het gedeelte onder het zadel dan wel doen, dat durfde ik immers zelf echt niet meer. Stapje voor stapje zat er uiteindelijk weer iemand op je rug. Zeker niet van harte, mijn god wat was je gespannen, maar je liet het toe. Maar zag ik mijzelf dit nog met jou doen?

Ik besloot je te koop te zetten. Jij verdiende iemand die jou het vertrouwen en steun kon gaan geven onder het zadel, het vertrouwen welke ik jou niet zou kunnen bieden op dat moment. Er waren veel geïnteresseerden, maar door jouw gedrag onder het zadel was ik uiteraard wel kritisch met het uitnodigen van je mogelijke toekomstige nieuwe baasjes. Er was er eentje die heel fijn met jou overweg kon, maar helaas werd je afgekeurd voor de sport. Je had de hele heenweg naar de keuring stom staan duwen met je kont tegen de trailer-stang, en nou vonden ze het raar dat je te weinig gevoel toonde bij je staart en hem niet optilde. (Om je een dag later met een staart als een vlag door de paddock te zien sjezen, maar goed)
En zo belandde je weer terug bij mij op stal.

Een stalgenoot had de mogelijke koper met jou bezig gezien en stelde onverwachts voor dat zij je in de tussentijd wel wilde proberen op te pakken. Zij kende geen angsten en vond je altijd al een heel leuk paard om te zien (want dat was je ook, gekke clown). Zij kwam als een godsgeschenk en al gauw accepteerde je haar op je rug. En met accepteren bedoel ik ook echt accepteren, want ik zag voor het eerst een beetje ontspanning onder het zadel. Je had er een vriendinnetje voor het leven bij. Met mij als steun op de grond en haar met het volle vertrouwen in het zadel, gingen we eindelijk beetje bij beetje vooruit en ik besloot je toch nog even uit de verkoop te halen. We gingen zelfs dusdanig vooruit, dat ik weer op je rug ben geklommen.

Ondertussen bleef je rug wel een probleem, want die kwam steeds vast te zitten. Je toonde wel steeds meer ontspanning onder het zadel, maar je had ook nog genoeg spanningen in je lijf waardoor de osteopaat toch regelmatig moest komen. De dierenarts zag geen aanleiding voor foto's en het was heel aannemelijk dat jij gewoon vast kwam te zitten door je "trauma" & daardoor toch nog spanning met de ruiter. Jij was verder extreem soepel (volgens osteopaten, dierenartsen en chiropractor, want ik heb er meerdere gehad) en niet gevoelig op de wervels. Dus weer losmaken en even rust, en dan weer proberen verder te gaan. Je hoefde van mij ook niet veel onder het zadel, max. 3x in de week een half uurtje vond ik prima zat om te oefenen. Ik wilde het zo leuk mogelijk voor jou houden en ook voldoende afwisseling erin houden. Zo leerde jij het ene truukje na het andere, ik weet van de meeste niet eens hoe je wist wat ik bedoelde. Je deed het gewoon. Je was zo slim!

Ik ging je onder het zadel steeds meer zelf "oppakken", en dat was maar goed ook. Onze vriendin was helaas genoodzaakt met je te stoppen en vanaf nu móest ik het wel alleen doen. En dat deed ik. Wat was ik trots op ons, want eindelijk begonnen we samen een team te vormen onder het zadel. We hebben zelfs 1 "balkjes-les" gereden, wie had dat ooit gedacht?
Maar vlak daarna liep je kreupel. Ik liet de dierenarts komen en die adviseerde rust te geven en nog even aan te kijken. Je begon wel beter te lopen, maar toch kende ik jouw manier van lopen niet meer. Waar anderen het "wel heel minimaal" vonden, vond ik dat er overduidelijk iets niet lekker zat. Weer een andere dierenarts voor een kreupelheid-onderzoek, maar die vond het te minimaal om uit te verdoven, dat verschil zou praktisch niet te zien zijn. Dan toch maar weer de osteopaat erbij, misschien zat er wel weer iets niet lekker in zijn rug? Ook na die behandeling bleef mijn onderbuik-gevoel zeggen dat het niet goed was en liep je voor mijn gevoel nog niet rad. Ik zette je van de zomer dan maar gewoon op het land en als ik terug kwam van vakantie dan zouden we maar eens richting de kliniek gaan.

Halverwege de zomer zijn we naar de kliniek gegaan en heb ik de dierenarts de vrije hand gegeven uit te zoeken wat er met jou was, maar ook gezegd dat ik sowieso jouw rug wilde laten controleren. Die ging op de foto en je werd gescand, niks noemenswaardig te vinden. Ook werd je pees gescand en daar kwam een peesblessure uit. Zou dat dan je rugklachten veroorzaken? Die kans was heel groot natuurlijk. Ik besloot dit traject in te gaan en als je dan goed zou zijn verklaard, dan zou je een nieuwe frisse start mogen maken bij een nieuwe baas. Want ik had het gevoel dat ik alle pech steeds veroorzaakte en dat wij hier samen niet uit zouden komen, misschien had je bij een ander wel meer geluk.

We gingen een revalidatie-traject in met speciaal beslag en heuuuul veel stappen. Wat vond je dat saai zeg! Toen je doorhad dat je stil mocht staan om te plassen, moest je ineens elke keer weer "plassen" en ging je trots in je houding staan terwijl je allang leeg was :+ Wat hebben we toen om jou gelachen. Iedereen moest altijd om jou lachen, je was echt een gigantische clown <3
Maar het wierp wel zijn vruchten af, want je was uiteindelijk weer goed genoeg om belast te worden onder het zadel. En voor ik het wist zat ik op je rug, wat was ik trots. Je had al weken niemand meer op je rug gehad, maar voor het eerst had ik het gevoel dat je me écht accepteerde. Voor het eerst had ik het gevoel dat we hier echt uit zouden komen. Ik begon er zelfs aan te denken om, als je goed was, je toch lekker bij mij te houden. Want god, wat voelde dit eindelijk eindelijk eindelijk vertrouwd.

Ook met belasting onder het zadel bleef het goed gaan en onverwachts was je eerdere lieve vriendinnetje ook weer terug in the picture om mij mee te helpen in de rest van het proces. Wat waren wij blij dat zij weer terug was hè? Wat had je haar gemist en wat een plezier hadden jullie nu weer!
Totdat jij je op een dag weer in je stal omdraaide bij het zien van het zadel en ik dacht "Dit is niet goed.."
Bij het aanraken van je rug kromp je weer ineen. Je hele lichaam gaf aan dat het echt pijn deed en zelfs met de deken op en af doen gaf je weer je gespannen signalen. oliebol.
We moesten eigenlijk weer meer gaan belasten, maar dat deden we dan maar aan de lange lijnen tot de volgende controle. Tijdens een van onze laatste keren aan de lange lijnen, verstapte jij je. Je liep direct onzuiver op je goede achterbeen. Ik besloot je rust te geven en alleen nog maar aan de hand te stappen, we zouden immers toch die week weer op controle gaan. Ook besloot ik een maagendoscopie te doen, want spanning onder het zadel met opstappen kon ook een teken zijn van maagzweren. Je weet maar nooit, nog even alles uit de kast halen..

Bij de controle liep je inderdaad onzuiver en ik liet je goede achterbeen voor de zekerheid ook scannen. Je pezen waren overal goed genoeg om te belasten en zouden de kreupelheid en je rugpijn niet moeten kunnen veroorzaken. Aan het zadel kon de rugpijn ook niet liggen volgens de dierenarts en hij heeft opnieuw de foto's en scans nagelopen. Er was niks te vinden, maar hij besloot je voor de zekerheid in te spuiten met ontstekingsremmers/pijnstillers en je ijzer zat een beetje los dus ook even de hoefsmid ter controle laten komen. We maakten nog een nieuwe afspraak ter controle en dat zou de laatste worden..

De hoefsmid kwam, maar je bleef onzuiver. Niet meer zoooo kreupel, maar wel nog steeds niet 100%. Alleen je rug. Ondanks de pijnstillers reageerde je nog steeds (of eigenlijk alweer) zo heftig op alleen al aanraking. Ik heb je dan ook niet meer belast, maar we hebben gewoon lekker rustig vanaf de grond gewerkt.. misschien zou je dan bij de controle niet meer gevoelig zijn.

De dag van de controle. Je hinnikte naar mij toen ik je groette.. Je hinnikte nooit naar mij, alleen naar eten. Waarom op zo'n dag dan ineens wel, stom paard (grapje, maar dat weet je wel).. je maakte me aan het huilen, want ik voelde al dat het een rotdag zou worden.. Je wilde daarna ook al niet de trailer op, iets wat ook zooo niets voor jou is.
Ik herinner me nog dat een stalgenoot je naar buiten bracht, samen met je vriend Ed, en jij zo de openstaande trailer in was gelopen waar zij langs wilde lopen :') Maar vandaag was alles anders.
En helaas, het was nog steeds niet goed bij de controle. Ondanks het niet belasten, ondanks de pijnstilling..
Er waren nog 2 trajecten mogelijk, maar de toekomst was onduidelijk en de kans was groot dat het maar tijdelijke pijnbestrijding zou worden.
Op deze manier wilde ik geen eigen paard hebben en ik wilde jou al dit heen en weer gesleur niet meer aandoen. Zo jong en dan al steeds zoveel lichamelijke klachten, waardoor je vertrouwen steeds geschaad werd omdat je pijn terug bleef komen en nu bleef houden. Zelfs zonder belasting en met pijnstilling.

Dus de beslissing was duidelijk, ook voor de dierenarts. Samen liepen we naar een lekkere ruime box, gevuld met een heeele dikke laag stro. Het enige wat jij dacht was "ETEN!". Goh, wat verrassend. Je werd verdoofd en al gauw was je dusdanig van de wereld dat je volgensmij al niet meer hebt meegekregen dat het stro ook lekker was om te liggen, ipv alleen lekker te eten was.

Je bent gegaan met je oortjes naar voren. Zoals je was.
Doei aller allerliefste, vrolijkste en geweldigste paard van de hele wereld.
Ik ga je zo ontiegelijk missen..
En wat had ik stiekem heel graag gewild dat ik je WEL wit had zien worden.. (want eigenlijk mocht dat niet van mij)
Afbeelding
Laatst bijgewerkt door Dreamy op 18-01-17 07:47, in het totaal 3 keer bewerkt

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Re: Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-01-17 09:55

Afbeelding

Ik ga zijn kusjes zo missen ;(

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Re: Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-01-17 20:03

Dankjulliewel voor alle lieve berichtjes.

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Re: Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 26-01-17 15:43

Maandag de stal leeggehaald met hulp van bokker Detroit. 2,5 uur mee bezig geweest (lang leve de potlaag :+ )
Afbeelding
Dinsdag mijn kasten leeggeruimd en alles in de berging gedaan. Nog geen idee wanneer ik dat allemaal ga verkopen.

Ik dacht dat het emotioneler zou zijn, maar ik heb het gevoel dat ik hem verhuisd heb en dat hij nog "ergens" hier is. Het besef dat ik hem nooit meer kan aaien en zien, dat is er nu even niet. Heel raar.

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 31-01-17 16:00

Ik werd vannacht hardop lachend wakker van mijzelf, had een hele rare droom over hem en het was zo grappig. Maar toen ik eenmaal wakker was kwam het wel echt binnen en heb ik echt wel even hard liggen huilen. Gelukkig was mijn lieve vriend er om me te troosten, die had ik trouwens ook wakkergelachen :+
Ik mis hem..
Vandaag is het al weer twee weken geleden..

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-08-17 13:11

pien_2010 schreef:
Dag Dreamy, dit topic heb ik totaal gemist en omdat je onlangs in een ander topic schreef dat je nog steeds droomde over je paard dat ingeslapen was, ben ik geschokt berichten gaan zoeken over Fiëgo en vond dus dit topic. Ik ben geschrokken want je was zo gek op Diëgo. Meid heel veel sterkte en een dikke knuffel van mij :(:) . Ik vind het heel erg voor je dat dit zo rot is afgelopen.


Dankjewel :+:
Ik mis hem nog elke dag..

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Re: Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-08-17 15:08

Het gaat buiten het paardengedeelte om echt heel goed! :) Heb een maandje een verzorgpony gehad, omdat ik dacht dat ik wel paarden nodig zou hebben om me heen.. maar ik haal er echt geen plezier meer uit. Weet nog niet of dat weer terug gaat komen..
Een eigen paard komt er wat mij betreft ook niet meer.

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 30-08-17 23:41

Jolliegirl schreef:
Fie... Ik moet aan je denken...
Zomaar...opeens...een lach.. Een traan...

Lieve lieve fie...

Wat voel ik mij nogsteeds vereerd dat ik op je rug heb mogen zitten... <3


Wat was ik trots!
<3

Ik praat nog zoveel over hem. Vandaag ook weer met een collega. En elke dag check ik mijn herinneringen op Facebook, elke dag zie ik hem weer terug.

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-01-18 09:16

Een jaar geleden, maar wat blijft het een ontiegelijk gemis. Ik droom nog zo vaak over hem en mijn tranen zijn nog lang niet op. ;(

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Re: Fiëgo • 17/03/'10 - 17/01/'17

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 07-03-18 20:52

Jolanda, wat lief <3 :+:

Ik merk dat ik het niet goed heb kunnen verwerken en te veel ben door geraasd. Moet nu dan ook bewust meerdere keren per week tijd maken om aan hem te denken, zodat de pijn hopelijk echt kan slijten. Dus fijn dat je dit topic omhoog haalt, want dit is een goed moment.

Afbeelding
___
Lieve Fie,

Ik mis je nog zooo onwijs vaak. Als het mooi weer is dan heb ik zin om met je te wandelen, misschien hadden we ondertussen zelfs al buitengereden? Als ik boos ben of verdrietig, mis ik jouw schouder om op te huilen en weer rustig te worden. Jij was meer dan een hobby, jij was mijn passie. Nooit ga ik in een ander paard vinden wat ik in jou heb gevonden en je hebt me zo onwijs veel geleerd. Nooit had ik gedacht dat ik zoveel geduld en doorzettingsvermogen zou kunnen hebben, maar voor jou deed ik alles. Jij hebt mij mede gevormd tot de persoon die ik nu ben, altijd zal ik je bij me dragen. <3

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 07:39

Ik mis het zo om mijn armen om je heen te slaan en je te knuffelen. Je gekke gedrag en ontelbare kusjes. De bijzondere momenten op je rug en de speelse momenten ernaast.
Ik ben bang om het allemaal ooit te gaan vergeten en tegelijkertijd bang dat dit verdriet nooit zal slijten..
Oh vriendje, wat mis ik jou ;(

Afbeelding

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 25-09-18 12:37

SusanH schreef:
Ik kan me zo voorstellen hoe het voelt. In juli mijn grote vriend veel te vroeg moeten laten gaan. Wil nog altijd een topic voor hem maken. Maar ik kan het niet. Het doet nog teveel pijn. Ik denk niet dat je bang hoeft te zijn dat je hem ooit gaat vergeten. Je hebt het nog met zoveel liefde over hem.


Heel veel sterkte met jouw verlies. :(:) Wanneer het zover is komt je topic vanzelf. Ik wilde het direct van mij afschrijven en moest door van mezelf, de dag erna stond ik al weer op de werkvloer..
Denk dat mijn uiteindelijke burn-out ook gedeeltelijk met zijn verlies te maken heeft. Dus neem vooral je tijd :(:)

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 21-12-18 21:17

Bijna 2 jaar zonder jou, lieve lieve Fie..
Afbeelding

Dreamy

Berichten: 24063
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: Leiden

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 22-12-18 06:24

wortel115 schreef:
Vind je topic nu pas. Sterkte.

Wij moeten binnenkort dezelfde beslissing gaan maken helaas.


Heel veel sterkte :(:)

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 4 bezoekers