Geplaatst Ik wil m hier dan nog 1 keer in het zonnetje zetten en een laatste eer bewijzen omdat hij dit echt wel heeft verdient
R.I.P. Bento, mn once in a lieftime paard
Voor deze dag ben ik altijd een beetje bang geweest.
Ik wist als je bijna 33 bent dat deze dag steeds dichter komt. die zaterdagmorgen om half 6 werd ik wakker door gebonk uit de stal. Mn bed uit en gaan kijken. Je had je vastgerold. Ik kreeg je niet van de kant getrokken dus ben ik mn man gaan halen en hebben we je van de kant gekregen.
Maar je was moe, kon de kracht niet meer vinden om op te staan. Je probeerde wel maar het lukte niet.
Ik heb altijd gezegd je mag blijven zo lang je alles kan. En je gelukkig bent.
Maar wist vrij snel dat we deze strijd niet zouden winnen. Dat het anders was. De dierenarts die ondertussen gearriveerd was bevestigde mijn gevoel.
Je ging achteruit en zou in chock gaan. Dat had je niet verdient dus was het tijd om je te laten gaan.
Ook al wist ik dat dit de juiste beslissing was, vind ik het heel moeilijk. Je hebt me 28 jaar alles gegeven en geleerd.
Als ruiter maar nog veel meer als mens.
Zoals mijn mama zei: jij was mijn dagboek, kende al mn geheimen, we zijn samen opgegroeid en zoveel meegemaakt. Heel veel lief en leed gedeeld.
Zondag hadden we gelukkig nog een paar mooie foto's gemaakt.
Bedankt voor alles, mn bollie, flappie Bentebol.
Ik ga je zo ontzettend missen.
Zo begon ons mooie avontuur, bijna 28 jaar geleden
We begonnen samen met springen, maar jee wat was jij sterk. Veel te sterk voor mij. Ik zal nooit vergeten dat ik je in een parcours niet tijdig gestuurd kreeg richting hindernis 1. Jij zag een oxer staan en vloog dr overheen alsof het niks was. Alleen sprong je hem wel vanaf de verkeerde kant en was het pas hindernis 8 of zo,
Dus zijn we daarna vooral ons gaan toeleggen op dressuur en dit was niet onverdienstelijk. Samen hebben we het Z gehaald. En ook ooit nog belgisch kampioen geworden in de klasse b.
Samen zo veel mooie momenten beleefd, ons vertrouwde groeide enorm in elkaar en je was echt mn maatje, mn zielsverwant, mn allesje.
Uiteraard mocht je ook niet ontbreken op onze trouwdag in 1999. En wat was je toen knap
Hier was ik 6 maanden zwanger van ons 1e kindje. Samen met mn eerst pony Caprice die 2 jaar geleden overleden is op bijna 40 jarige leeftijd. Op je 17 mocht je dan ook met pensioen omdat je artrose had in je spronggewricht en het nivo niet meer goed aankon.
dr kwamen 3 kids en een jong paard, maar ik bleef steeds zo verliefd op jou prethoofd. Jij voelde me aan als geen ander en riep altijd naar me als ik je naam riep of jij mn voetstappen hoorde.
Dat is ook wat ik nu zo erg mis, jou gehinnik en gemompel of het kabaal als je eten niet op tijd was volgens jou.
En ook mn 3 kids waren zo gek op jou. Ik kon met een gerust hart jou mn kostbaarste bezit toevertrouwen. Dit beeld maakte me zo gelukkig.
Ook de jongste kon met je mee op buitenrit want je was altijd supervoorzichtig met ze. En je werd steeds grijzer op je hoofd.
Jou mooie en zo betrouwbare oog ooit.
En deze foto heeft mn dochter van je gemaakt. Ze is nu 14 en ook gek van paarden en heeft ook zo een mooie tijd met je beleefd. Om je nog voldoende afleiding en uitdaging te bieden heeft ze je kunstjes geleerd. Je kon de chambette, op het blok en als mn vroeg of je een snoepje wilde knikte je nee.
En zo mooi om ook haar met jou te zien opgroeien
Zozo je vriendinnetje mist je ook heel erg. Ze heeft in die 12 jaar nog nooit zonder jou op de wei gestaan. Ik weet nu zeker dat ook paarden rouwen.
Je begon steeds slechter te zien op het eind en als je rolde moest je een paar keer aanleggen voor je werkelijk kon opstaan. Dus ik wist wel dat deze winter zwaarder voor je zou worden.
Lieve Bollie, het is nu bijna 2 weken geleden en ik ben erg diep gegaan deze keer. Het lijkt wel of je een stukje van mij hebt meegenomen. Jij was mn zielsverwant, mn steun en toeverlaat. Ik heb je moeten loslaten en ook al is het goed zo, het doet heel veel pijn. Deze laatste foto's zijn gemaakt een week voor je vertrok, het leek wel of het zo moest zijn.
Bedankt lief dagboek, voor alles, onze geheimen neem jij voor altijd met je mee. Ik zal altijd van je houden en vergeet je nooit meer.
Het was heel moeilijk om de leukste foto's te kiezen van 28 jaar samen zijn. Dus ik heb gekozen om diegene te nemen die me blij maakte.
Bedankt aan iedereen die ons hele verhaal leest.
