Geplaatst 
Al meer als twee weken geleden is voor mijn lieve grote vriend de strijd afgelopen...
Een jaar lang heb ik hem bijgereden voor mijn buurmeisje. Een jonge pony die pas net beleerd was en ik die alleen maar manege pony's gewend was.
We gingen lekker in de wei rond hobbelen en gingen elke woensdag met de trailer naar les, we gingen met grote sprongen vooruit. Je had extreme zomerexceem maar dat groeide mooi aan in de winter.
We maakten veel buitenritten en genoten van alles wat we deden, zelf zijn we nog bij een fotomeeting geweest.
De zomer begon en ik had drie maanden vakantie, we trainden harder en de band werd alleen maar sterker. Helaas ging het bij jou eigenaren thuis niet goed en werd je weidemaatje weggehaald. Gelukkig bleef lieve dikke Rosa wel achter.
Toen begon het mank lopen, eerst leek het onschuldig maar het bleef maar terug komen. Het was ondertussen al bijna eind zomer en je zat onder het exceem, helemaal kal geschuurt en overal wondjes. We reden niet mee door je kreupelheid dus verloor al je bespiering en zelf je vacht glansde niet meer. Je kwam op een andere plek te staan en lieve Rosa kreeg een dood veulen...
Je eigenaar ging met je naar de dierenarts en kwam terug met slecht nieuw. Aangeboren hoefkatrol en je pezen zagen er al helemaal niet goed uit... Je zal altijd kreupel worden en pijn hebben.
Nog een paar weken hebben we er tegen aan gekeken en uiteindelijk heef de eigenaar besloten je af te maken. Het liefst hadden mn moeder en ik je overkopen je proberen beter te maken, maar dat had ik jou nooit plezier mee gedaan.
De eerste week, je had nog amper manen
Maar in de winter groeide ze mooi aan
Vanaf de eettafel kon ik je zo in de gaten houden
Na les samen knuffelen in de stal
In het filmpje zie je dat we samen vallen, we hebben daar beide niks aan overgehouen...
Heel veel sterkte! 
