hallo.
Ik ben Breeze, hier met mijn baasje.
Ik ben in de hemel aangekomen. Ik ben een sterretje in de lucht.
als je me mist, kijk dan om hoog. Dan zul je me misschien wel zien.
Pepper's Breeze 15-05-2005 - 21-12-2010
Gister kreeg in een telefoontje van de Eppeljeck. Mijn mooie paarse zweetdeken met hals is er, die kon ik op halen.
Zou ik in de loop van de dag wel doen.
S' avonds zou ik les hebben. Kon ik hem mooi gelijk gebruiken.
Daarna werd ik gebeld door iemand van stal.
pfff, wat moet die nu weer. Gaat de les niet door? Ik had er zo'n zin in.
Nee. Breeze had vast gelegen in de stal, was in de deken vast komen te liggen en lag nogal te zweten. Ze had er even een dekentje over gelegd, maar het zou vast wel weer goed komen.
Ik zei dat ik er aan kwam, maar dat ik een half uurtje nodig had. Ik moest beloven rustig aan te doen.
Op stal aangekomen was de situatie echter wel iets anders dan ik me voor gesteld had. Breeze lag nog steeds. Het zweet droogde al wat op, maar waarom schopte ze zo?
De dierenarts was net geweest. We waren elkaar in het dorp voorbij gereden. he shít. Wat zei hij dan.
Waarschijnlijk Koliek en nu spierbevangen omdat ze zo gevochten had. Ah. Nou dat gaat wel weer over. Toch??
Uurtje later was de dierenarts er weer. Hij keek niet al te blij.
Ik vragen stellen, waarom doet ze dit, wat is dat, moet ze niet staan, etc.
Het leek wel of ze epilepsie had. Maar t is een gezond paard.. hoe kan dit.
Of misschien had ze haar rug gebroken bij het proberen los te komen. Oke.. en de pijnreflexen? Die getest. die waren er. Gelukkig. Geen rug stuk, nog gevoel.. maar diep van binnen hoorde ik al een waarschuwing.. Kijk uit, je kon vandaag nog wel eens een ontzettend moeilijke keuze moeten maken.
Eerst moest ze staan. Ze kreeg het benauwd. Lag al 3.5 uur op haar linker zij.
Door middel van een hijskraantje en 2 banden haar omhoog getilt.
Vrouwtje in de stress.. hyperventileren. Gelukkig waren er mensen die me dwongen weg te gaan. Even de kantine in.
Uiteindelijk bij de binnenbak aan gekomen. Breeze ging staan en liep. Weliswaar wat vreemd, ze hing aan het halster, liep niet in t spoor, viel over dr schouder en leek kreupel, maar niets wat niet onoverwinnelijk is..... toch???
Na 4 rondjes viel ze weer neer. wéér op die linker schouder. Weer zweten, helemaal buiten adem.
Maar goed. We hebben haar even met rust gelaten. We zouden het een half uurtje later wel weer proberen.
Dat gedaan, heeft breeze 1 lange zijde gelopen. Ze keek leuk, Oortjes naar voren. Klieren bij "haar" hoek. Maar nog steeds die enorme afwijking.
Na die lange zijde viel ze weer neer. Ze kon niet meer. Gelijk toch nog even geprobeerd, maar steeds zakte ze door haar linker kant heen, waardoor ze op haar linker zij terecht kwam.
Om 1700 uur hebben we haar blaas geleegd, ze ging zelf mee plassen. We hebben haar Cortisol gegeven, om een eventuele zwelling tegen te gaan. Breeze was er nog. Als je weg liep, "liep" ze met je mee. Ze kon alleen niet op staan.
Als ik haar riep, dan hinnekte ze. En als ik er niet was, dan zocht ze me.
2000 uur kwam de dierenarts weer. Als er verbetering was, konden we nog wat stappen misschien nemen.
Er was wel een verándering. Haar manier van schoppen (stuipen) leek anders, minder ongecontroleerd en meer van ik wil wel omhoog. Ze keek nog leuk, oortjes reageerde op geluid en ze keek je aan. Maar lag nog steeds op dr linker zij.
Opnieuw geprikkeld te gaan staan. Dit lukte.. weliswaar nog steeds zo scheef, maar ze liep weer.... een halve bak.
Toen het wonder Ze deed het zelf. Ze tilde haar hoofd op om op dr borst te komen liggen. Jaaaa ... Goed zo. We helpen je. Echt waar.
maar toen......
De dierenarts was nog niet weg of het ging achter uit.
Er waren te veel mensen bij haar. Het was te druk. Ze sloeg met haar benen, en swiepte met haar hoofd.
Ik heb met de dierenarts afgesproken en mensen doei gezegd.. Ze waren er al zo lang.. Ze waren allemaal zo lief.
1 persoon zat bij Breeze. Die kon haar vanmiddag heel goed rustig krijgen. Maar ze was niet rustig. Ze was juist onrustig.
Ik ben er heen gelopen en zag.................... ze keek niet meer, ze hoorde niet meer, ze was er niet meer.
De aanvallen duurde langer, waren heftiger en ongecontroleerder.
Ik wist het.. Ik wist het gewoon.
Ik moet haar laten gaan.
Dierenarts gebeld en gezegd dat ie terug moest komen. Hij zou er in een 3 kwartier tot uur zijn.
Ik heb iedereen, per 3, afscheid laten nemen.
Tot uiteindelijk Sipko, Ilse en ik over waren.
Toen was de dierenarts er ook al.
Om 21.45 is ze een sterretje geworden.
http://i265.photobucket.com/albums/ii21 ... g_2949.jpg
http://i265.photobucket.com/albums/ii21 ... g_2955.jpg
http://i265.photobucket.com/albums/ii21 ... g_2960.jpg
Liefs, Michelle
Laatst bijgewerkt door Nadia op 30-12-10 10:20, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Foto's in link gezet, je mag max. 2 foto's ter illustratie toevoegen