3 weken geleden ondertussen. Het gemis is enorm. Al probeer ik beetje bij beetje de draad weer op te pakken. Terug met mn dochter en haar paard op pad, naar jumping Amsterdam geweest. Dat doet raar, want je zou graag daarna thuis wat dingen willen porberen in je eigen training. Maar dat gaat niet meer. Ze komt nooit meer terug. Al zou ik er alles voor geven om die speciale band met haar weer te voelen, diegene die me rust geeft. Dat heerlijke gevoel.
Langs de andere kant is het nu zo mooi om alle foto's en herinneringen te zien. Wat hebben wij mooie 18 jaren gehad. En stilaan kan ik hier heel dankbaar op terug kijken. OOk de andere paarden hier verdienen hun zorg en mijn liefde, ze trekken me dr wel doorheen. Altijd met dat speciale plekje in mn gedachte en hart voor haar......
Vandaag 2 maanden geleden,........ Ik mis je elke dag meer en meer. Het voelt een beetje alsof ik al 2 maanden heb leren overleven, mezelf opnieuw uitvinden. Het leven draait verder, met zeker ook terug een lach. Ik voel me nog steeds het meest gelukkig als ik bij de paarden ben. Maar het is anders. Jou energie voel ik nog steeds, maar dat maakt me ook weer erg verdrietig. Gewoon omdat ik je mis. Wat was je toch bijzonder...........