Master Bert iets meer dan 2 jaar geleden kwam je op mijn pad. Je had een moeilijle tijd gehad nadat je carriere op de renbaan voorbij was. 5 keer verkocht in 1 jaar om uiteindelijk broodmager en vol met infecterende wonden tot zelfs 2 keer in 1 week tijd in de saleyards eindigde. Als je daar niet gekocht was door een prive persoon had dat waarschijnlijk al je laatste week geweest... Met moeite hebben ze je naar een veilige plaats gebraacht. Je stond namelijk erg wankel op je benen en hield ook nog eens niet van de trailer. (Waar je later met wat oefenen helemaal alleen in kon lopen. Wat was ik daar trots op want dat betekende dat we alleen op pad konden).
Na een maand of 8 gezond eten en vriendjes in de wei was je nog steeds ietswat schraal maar je had geen wonden meer en je voelde je goed. Het werd tijd om voor jou een forever home te zoeken. Nu was het zo dat jij wel retired was van de renbaan je voelde je nog altijd een renpaard en je eigenaar durfde niet zo goed op je te gaan zitten om te kijken hoe je onder het zadel was. Zo kwam je bij mij in de paddock thuis. Je zou maar een paar weekjes blijven. Rustig terug in het werk onder het zadel brengen en bekijken welke ruiter het meest geschikt zou zijn. Uiteindelijk ben je nooit meer weg gegaan. Je kon alleen maar linksom in de rijbaan en hoewel je daar vrij rustig was werd het me snel duidelijk dat je behalve heel hard galloperen weinig anders kende.
In de maanden daarop werkten we aan ontspanning in de rijbaan, leren longeren, trailerladen, grondwerk. We gingen naar lessen soms wel 3 uur van huis en bleven dan het hele weekend. Hoewel je dressuur erg moeilijk vond heb je altijd heel erg je best gedaan. Springen is nooit je talent geweest je stuikelde vaak over de hindernis of drafbalken en uiteindelijk zijn we daar maar gewoon mee gestopt. Wel vond je het geweldig als ik je liet rennen. Vorig jaar haalden we bijna 70km/h! En dat terwijl we niet eens trainden daarop. Jij bent geboren en gefokt om te rennen en dat kon je. Retired of niet.
Helaas in het tweede jaar dat we samen waren hadden we meer downs dan ups. Vaak was je na 2-3 weken werken wat stijf en wat kort in beide voorbenen. Contact gehad met dierenarts maar ja je was niet kreupel. Je leek gewoon stijf na wat harder werken. Misschien kreeg je wel artrose je had immers op de renbaan gelopen tot je 9 jaar was.
8 maanden zijn we zo doorgegaan. Een paar weken rijden, paar dagen rust en weer wat rijden. In de tussentijd zagen we wel zadelpasser, tandarts en had je maandelijks na onze les bodywork. Wat vond je dat prettig. Want ja je was nooit echt kreupel. Wat ga ik zeggen tegen de dierenarts? In de wei loop je prima maar ik voel onder het zadel soms dat je iets stijver en korter beweegd. We hadden al besloten dat je naar de kliniek zou moeten voor fotos maar nog steeds geen afspraak gemaakt. Dit was een hele planning want het was ruim 3,5 uur rijden. Totdat de smid je bekapte zoals iedere 6 weken en je liep alsof je hoefbevangen was. Gelijk hebben we gebeld en een afspraak gemaakt. Je kon binnen een paar dagen terrecht. Helaas bleek het foute boel. HKO in vergevorderd stadium. Het bot was al ernstig aangetast. Inspuiten heeft niks geholpen, hoefschoenen deden niets, ijzers hebben we uitgebreid over gepraat maar jij haalt die er graag zelf af een paar dagen nadat ze eronder gezet zijn en we willen juist de doorbloeding stimuleren in je voeten. Goed bekappen was dus wat we gingen doen en je kreeg buut. Helaas was er geen enkel verschil en je bleef kreupel. Erg kreupel. Alleen in heel zacht zand was je stap goed. Draf kon je nergens meer. Je ging ook achteruit. Je kreeg koliek waarschijnlijk deels door stress. Je vriendinnen deden namelijk graag een sprintje trekken in de wei zo 1 of 2 keer per dag. Waar eens jij degene was die voorop rende liep je nu achteraan in stap en maar hinneken naar Nikki. Het vuur uit je ogen verdween. Wat is nu een renpaard dat niet kan rennen?? De beslissing was gemaakt we zouden je thuis laten inslapen onder je geliefde boom en je een waardige begrafenis geven thuis. Ik wilde je niet naar de dierenarts brengen weg van je merries en je meer stress geven plus daar zou je eindigen als hondenvoer.
Bert je was een apart paard, veel ongelukjes gehad in de wei omdat je weleens wat klunelig was, een paard met heel veel energie, graag gooide je kleine baaltjes hooi in het rond. Je kon die optillen aan het touw en gooide het dan alle kanten op. Tot ongenoegen van Nikki die altijd honger heeft en dus moest wachten. Want ja jij was de baas in de wei, the king of the paddock! Wat houd ik toch veel van je en wat zijn we samen gegroeid. Jij hebt altijd een speciaal plekje in mijn hart. Ik mis je.
Bert zijn lichaam was op en hij is heel snel maar rustig gegaan. Het vermoeden is dat zijn slechte jaren een grote impact op zijn ingewanden ook heeft gehad en dat dit er ook voor heeft gezorgd dat zijn lichaam al zo snel aan het opgeven was. Onder zijn favourite boom en in het bijzijn van zijn merries, zijn steun en toeverlaat mrs Peanuts de geit en wij zelf natuurlijk.
Wat een powerhouse was hij... prachtig paard. Wat intens verdrietig dat hij zo kapot was en dat jullie maar zo kort met hem hebben kunnen genieten. Hij heeft in ieder geval die laatste twee jaar prachtig en als een koning kunnen leven.
Veel sterkte
ReadTheRulez
Berichten: 1430
Geregistreerd: 20-11-10
Woonplaats: friesland
Geplaatst: 09-01-19 10:48
Wat heb je nog veel met hem bereikt in de tijd die hij bij jou heeft gestaan, super!
Je moet maar denken dat ie bij jou een heerlijk leven als paard heeft leren kennen. Meer als hij zijn hele leven gewend was. Zonde dat t zo heeft moeten gaan, maar wees trots op wat je samen bereikt heb. Sterkte en dikke Knuf.
Heel mooi verhaal Wortel dat ik al kende in stukjes en nu in zijn geheel gelezen heb met tranen in mijn ogen. Heel fijn dat Bert nog bij jou mocht komen. Sterkte meid!
Sterkte Wortel. Hij heeft het echt nog fantastisch bij jou gehad, dat is aan alles te zien.
Pandora2
Berichten: 19854
Geregistreerd: 04-01-13
Woonplaats: Belgie
Geplaatst: 10-01-19 12:30
Veel sterkte met het verlies van je maatje Wat heeft hij geluk gehad met zijn gouden huisje bij jou ! Wat een ruimte daar. Was een prachtig paard. En het is maar net wat je zegt, wat is een renpaard dat niet meer kan rennen Mooie foto's, mooi eerbetoon aan je grote vriend.
Wat zonde dat zijn lijf zo kapot was, maar wat is hij in zijn laatste jaren bij jou goed opgeknapt! Fijn dat hij zo'n baasje heeft gehad - sterkte met het verlies.
rocymax
Berichten: 6484
Geregistreerd: 04-08-10
Woonplaats: Botarell, Spanje
Geplaatst: 21-01-19 20:58
Ach,lieve Bert. Hij had geen beter huisje kunnen treffen,met zoveel liefde en geduld heeft hij zich vast in de 2 jaar bij jou meer gelukkiger gevoeld dan in zijn hele leven. Sterkte met het verlies en een dikke knuffel
Wat erg dat een paard wat zeven jaar zijn longen uit zijn lijf heeft gelopen op de renbaan (hij zal niet zo slecht geweest zijn anders loopt hij daar niet zo lang) dat die geen waardig pensioen krijgt maar als grof vuil gedumpt word. En wat fijn dat hij bij jou nog een gouden liefdevolle tijd heeft gehad.
Hij heeft het zolang hij bij jou was het goed gehad. Renpaarden hebben altijd slechte voorbenen na jaren op de baan te hebben gerend. Ik heb een oudere renpaard gekend. Hij heeft ook jaren mee gedaan ,maar zijn voorbenen stonden krom.