[VER]100 dates

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

 
 
astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

[VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 06-11-20 21:06

Okay, heel wat anders dan mijn andere project :D ! En ik heb lang getwijfeld of ik het zal delen omdat mensen ongetwijfeld 'een mening' gaan hebben (over de inhoud in dit geval). Maar ik zit er al langer over te denken dit te doen en op zich motiveert het ook wel als mensen meelezen. Dus ik doe het gewoon! En anders kan ik altijd nog opgeven.

De bedoeling is diverse (niet alleen per se eerste-)dates op een luchtige manier beschrijven. Of het er 100 worden, weet ik niet, maar je moet ergens beginnen. Het zijn dus elke keer korte (nu, ja?) stukken en sommigen zullen meerdere keren terugkomen. Zoiets :) .

Mijn doelstelling is toch zeker wel een "date" per week te beschrijven, maar we zien wel :) . We beginnen rustig. Ik hoop vooral dat het niet te negatief is, want ik vind juist iedereen leuk, lief en mooi maar dat blijkt later wel. Dus, hold your horses! De uitdaging hier is voornamelijk om niet te uitgebreid te worden, haha.

1.
27 september

“Hi, ik zit binnen om de hoek!” appt Eelco me om precies 15h – ik ben dan midden in mijn ‘ik moet nu echt gaan’-ritueel waarin in probeer al mijn spullen zo snel mogelijk te verzamelen, wat in de haast alleen maar langer duurt. “Waar zijn mijn sleutels toch” verzucht ik. Mijn hondje Cookie heeft zijn tuigje al om en kijkt me verbaasd aan, alsof hij zich afvraagt of we ooit zullen vertrekken. Gelukkig is het restaurant waar we hebben afgesproken om de hoek. Hij had netjes gereserveerd nadat ik de plek voor had gesteld.

Dat bleek achteraf niet nodig als ik het restaurant in kom; het is bijna leeg. Op het tafeltje om de hoek na. Ik herken hem direct; ik had slechts één foto van hem kunnen vinden op Internet en dat lag zeker niet aan mijn zoekcapaciteiten. Eelco houdt niet van Social media.

Toch ben ik enigszins positief verrast met mijn blind date. Van een foto – en zeker geen foto van een universiteitssite – is het altijd moeilijk inschatten wat voor energie iemand heeft. Eelco lijkt vrolijk, jong van geest, een leuke verschijning (zeker niet een wereldvreemde nerd) en is gul met zijn lach (én hij heeft als bonus ook nog eens kuiltjes in zijn wangen). Hij heeft een gemiddeld, goed figuur en ik zie aan zijn blouse dat hij zijn best heeft gedaan zich goed aan te kleden: de kreukels in zijn bruine blouse zijn van ouder aard en hij ruikt naar ‘oude kast’. Ik mag dat zeggen, want ik heb ook kledingstukken in de kast liggen die er al te lang kostbare ruimte innemen en eender ruiken. We begroeten elkaar met drie zoenen.

“Ik hoef niet aan je te vragen of je een honden- of een kattenmens bent” lacht hij, terwijl ik mijn hondje optil en op mijn schoot zet. Hij doelt op een van de vragen uit het datingexperiment van het wetenschappelijke tijdschrift Quest, wat ons uiteindelijk aan elkaar gekoppeld heeft. Op dat moment weten we beide nog niet of we zijn gematched op basis van overeenkomsten of op basis van tegenovergestelden – een van de onderzoeksvragen in het experiment. “Opposites attracts” zeggen mensen wel eens, maar of dat waar is?

We babbelen er vrolijk op los. Eelco bestelt een verse muntthee (ik heb een mening over mannen die verse muntthee bestellen op dates) en ik een latte machhiato. Uiteraard ben ik zeer benieuwd hoe lang hij reeds in Warmond woont; hij vertelde over de e-mail dat hij hier pas woont en dus nog niets kent. Hij verteld dat hij er inmiddels toch al een jaar woont. Ik verbaas me over het feit dat hij deze plek dan niet kent: zo groot is Warmond niet en het ligt midden in het centrum. “Ach, ik kom gewoon niet vaak buiten” antwoordt hij. Het verschil met mijzelf – mij doe je geen groter plezier dan met buiten de deur eten en drinken en nieuwe plekken ontdekken – kan niet groter zijn.

Eelco is inmiddels 40 (of bijna 40, ik weet het niet meer precies) en de summiere informatie die ik kon vinden leerde mij dat hij nog bezig is met zijn PhD. “Tja, studievertraging” verzucht hij. En niet zo’n beetje ook, denk ik. Ik ben iemand die altijd alles op alles stelt om zaken op tijd af te ronden, dus ik kan me er niets bij indenken. “En nu krijg ik geen salaris meer, ook, dus moet ik maar een baan zoeken”. Natuurlijk moet iedereen zelf weten hoe hij zijn of haar leven inricht, maar dit is echt een ver-van-mijn-bed show.

Natuurlijk ben ik ook erg geïnteresseerd waarom hij mee heeft gedaan aan dit experiment. Eelco vertelt dat hij nog nooit aan online dating had gedaan en hem dit wel een goede, eerste stap in de richting vond. Want beaamt hij, niets is mooier dan echte liefde. “En ik ben ook de jongste niet meer” zegt hij er achteraan. “Ik wil later ook misschien wel een gezinnetje”. Kijk, staan we toch nog ergens hetzelfde in.

Ik vind family life erg belangrijk. Ik ben zelf opgegroeid met liefdevolle ouders die niet twee, maar één waren en juist zij hebben mij geleerd hoe fijn het hebben van een goede relatie kan zijn. Ik ben dan ook erg graag bij mijn zussen en broer. En bij mijn moeder in het bijzonder. “Zie jij je ouders vaak?” vraag ik, nadat hij eerder vertelde dat zijn ouders ook nog samen zijn.
“Mwa” antwoordt hij “zo’n drie keer per jaar”. Ik ben echt shook en ik denk dat ik dat laat blijken, want Eelco voelt de noodzaak zich te moeten verdedigen. “Ik heb dan ook geen auto, dus met het openbaar vervoer is het altijd lastig”. Enschede is inderdaad ver weg. Maar wacht eens even, geen auto? Ik vind eigen vervoer wel passen bij een onafhankelijke levensstijl. Ik reageer verbaasd.
“Tja” antwoordt hij “ik heb niet eens een rijbewijs”.

Het restaurant lijkt niet erg aan ons te willen verdienen: inmiddels zitten we al even met lege glazen voor ons, maar niemand komt vragen of we nog wat willen bestellen. Het maakt niet uit; ondanks dat we geen match zijn, kletsen we vrolijk verder, maar bovenal zijn we toch op zoek naar verbindingspunten. Maar hoe meer je hoort, hoe minder je weet en dat geldt ook in dit specifieke geval.

Ondanks mijn pogingen kan ik er niet achter komen wat zijn hobby’s zijn. “Wat doe je dan zoal” vraag ik hem meerdere keren. Hij vertelde al dat hij nooit TV kijkt, nooit films kijkt en niet meer sport. Naar de bioscoop gaan heeft hij ook al jaren niet gedaan – hij heeft niet echt iemand om daarheen te gaan en eigenlijk mist hij het ook niet. Blijkbaar komt hij niet veel buiten (hoe kun je anders de Oude School niet kennen – het is letterlijk op loopafstand van zijn huis) en buiten de deur eten is ook niet erg aan hem besteed. En als hij dat al doet, kiest hij het restaurant uit wat het dichts in de buurt is.

Eelco vertelt dat hij veel computert. Maar kun je dat de hele dag doen? Ik merk dat al mijn vragen hierover hem een beetje onzeker maken dus snel verontschuldig ik me. “Sorry, het maakt niet uit. Ik vind het juist tof dat je op de manier die jij prettig vindt, je leven in hebt gericht” en dat meen ik. Hij zal ook zo zijn mening hebben over mijn levensstijl. Gelukkig is niet iedereen hetzelfde en dat maakt het juist alleen maar interessant.

“Als je nu een blanco ticket zou krijgen” probeer ik “waar wil je dan heen?”. Het is een vraag die ik graag stel als een gesprek een beetje vastloopt en de antwoorden kunnen vaak veel zeggen. En daarbij denkt je gesprekspartner nu aan vakantie, wat direct een positief effect heeft op zijn humeur. Althans, daar ga ik vanuit.
“Mmm, ik weet niet. Jij?”. Ik weet het wel. “De Verenigde Staten” antwoord ik enthousiast. “California. En trouwen in Las Vegas. Gewoon omdat het kan. En omdat ik dat eens mee wil maken”. Eelco begint te lachen. “Dat zou het laatste zijn wat ik zou willen. Nee, niets voor mij. Ik denk dat ik een wandeling zou gaan maken in Zuid Amerika".
Ik hou best van wandelen, en zeker omdat mijn ouders naar Santiago zijn gewandeld en de leukste avonturen beleefd hebben tijdens die reis, maar dat lijkt me meer iets voor later. Niet voor in de shining 30’s/40’s.

Ik denk dat we inmiddels alles wel besproken hebben – ik vond zijn onderbouwing erg goed waarom hij de Beatles boven de Rolling Stones verkiest; een andere vraag uit het experiment – en stel voor te vertrekken. Het is inmiddels bijna anderhalf uur later dus je kunt niet zeggen dat we niks te bespreken hadden. “Ik betaal wel” stel ik voor, maar Eelco maakt een wegwerpgebaar. “Nee, ik betaal. Ik kan ook wel hoffelijk zijn, hoor” knipoogt hij. Ik kan het alleen maar waarderen, zelfs voor EUR5.

Buiten nemen we afscheid; Eelco moet rechtsaf en ik links – een mooie metafoor die het verschil tussen ons beide nog eens benadrukt. Ik bedank hem voor de koffie. Normaal zeg je bij een afscheid vaak “we spreken nog eens af” of “laat nog even weten hoe zus-en-zo ging”, maar in dit geval is alles anders. “Het was leuk je te ontmoeten” begin ik. “Succes met alles”. Hij knikt.
“Ach, we hebben in ieder geval meegewerkt aan de wetenschap” zegt hij. En daar heeft hij helemaal gelijk in.
Laatst bijgewerkt door astridastrid op 06-11-20 21:37, in het totaal 1 keer bewerkt

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)


Gothico

Berichten: 1329
Geregistreerd: 28-12-12
Woonplaats: Zaender

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-20 21:25

Dit is een interessant topic. Ik lees mee.

Wat is een leven zonder dieren en muziek nou eigenlijk? Die horen bij ons allen.

[ITP] Eindelijk mijn eigen maatje.
[ITP] Tinker Willow en zijn baasje

Summerdreams

Berichten: 1271
Geregistreerd: 17-05-18

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-20 21:31

Leuk! Ik volg hier ook maar weer.

http://www.flowerishtattoo.nl
Fineline tattoos & meer <3

kiki1976

Berichten: 16821
Geregistreerd: 17-04-10
Woonplaats: Kop van Noord Holland

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-11-20 21:39

Ah leuk, ik volg.

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 08-11-20 20:21

2.
Zondagmiddag 4 oktober

Het leek allemaal zo normaal te verlopen: we matchen op Tinder, we hadden een luchtig gesprekje, je vroeg netjes mijn nummer en we stapten over op WhatsApp alwaar we een afspraak maakten, vervolgens verzette en uiteindelijk definitief maakten.
“Borreltje en lekker eten?” stelde hij voor “dan regel ik het”. Hij had al punten gescoord met het vragen van mijn nummer, maar nu was het helemaal compleet. Een man die initiatief toont krijgt bij mij een plusje achter zijn naam.

In de tussentijd hadden we leuk, luchtig en casual contact via WhatsApp. Meer van het kaliber hoe-gaat-het-en-wat-ga-je-doen om af te sluiten met een nou-veel-plezier.
"Ik vind het zo leuk dat je zo vrolijk en spontaan bent" zegt Wilbert een aantal keer "dat is tegenwoordig bijna niemand meer". Hij baseert dit op basis van mijn Tinderprofiel-foto's en ik denk dat mijn persoonlijke Inner Circle dit ook kan beamen. Dat eerste, dan.
Nieuwsgierig als ik ben, deed ik met de weinige informatie die ik had wel mijn Internet research naar Mr. Match, maar eigenlijk vond ik bijna niets; zelfs geen foto die ik niet eerder gezien had. Vreemd, ook geen LinkedIn - zeker voor een Interim-manager. Ik kon niets anders doen dan afwachten. Natuurlijk had ik zin in mijn date (wijn en eten, wie zegt daar nu nee tegen), maar ik had zeker nog geen Zwitsers gevoel.
Niks deed me op dat moment vermoeden dat ik te maken had met mijn “droomman” in levende lijve.

Wilbert had zelf voorgesteld me op te komen halen (nog meer bonuspunten) en keurig op tijd stuurde hij, zoals afgesproken, een berichtje: “ik sta voor je deur”. Dat zijn de momenten dat ik aan alles ga twijfelen; aan mijn kledingkeuze, aan mijn make-up, aan mijn leven – maar realiseer ik me ook dat ik er op dat moment niets meer aan doen kan dan toch naar buiten te lopen en het allemaal over me heen te laten komen. Wat is er eigenlijk zo leuk aan daten?

Op het moment dat ik naar buiten stap, maakt mijn hart een hele grote SPRONG. WOW! Mijn match ziet er niet alleen FANTASTISCH uit (hij draagt een ripped jeans met een witte riem, een blauwe blazer, lichtblauw overhemd en witte Hugo Boss schoenen), hij heeft vooral een geweldige ‘vibe’. Hij heeft blonde haren, lichte ogen en doet een beetje Surfer-type aan. Hij had al verteld dat hij veel fiets (op het strand) en hij heeft dan ook een sportief (maar zeker niet smal) gestel. Het is niet snel dat ik onder indruk ben van iemands voorkomen (uiterlijk is maar uiterlijk), maar op dat moment ben ik het zeker en sta ik sinds lange tijd te trillen op mijn benen.

"Wow, wat zie je er tof uit!" prijs ik hem, mijn enthousiasme niet onder stoelen of banken stekend.
"Ja, maar jij anders ook" antwoordt hij en op dat moment lijkt er nog geen vuiltje aan de lucht.
Ik loop achter hem aan naar zijn zwarte Audi en hij houdt het portier voor me open, waarna hij naar de andere kant loopt en instapt.

Dit kan niet meer mis gaan, denk ik optimistisch, maar als hij zuchtend gaat zitten en vervolgens niets zegt, slaat bij mij de twijfel toe. Hij stelt zijn navigatie in (ik zie dat we naar Leiden gaan) en start de motor, maar het enige wat ik hoor is een oorverdovende, doodse stilte.
De radio zwijgt, Wilbert zwijgt. En ik doe een poging een gesprek te beginnen. Ik vraag hem of hij lang moest rijden, waar we heen gaan – ik vraag hem eigenlijk van alles, maar ik krijg geen noemenswaardige reactie. Het is een man denk ik nog, tegen beter weten in, misschien kan hij niet zo goed multitasken. Het enige wat hij vertelt is dat hij gisteravond een feestje gehad heeft en nog een enorme kater heeft, en dat hij het daardoor niet zo erg vindt om te rijden. Wow.
Het zijn de momenten waarop je achteraf denkt, had ik het daar maar kunnen stoppen. Omkeren!

We parkeren bij de Morspoort, een garage in Leiden, en lopen naar het restaurant. Althans, ik volg mijn date, want ik weet nog niet precies waar we heen gaan. Het blijkt zo'n 10 minuten lopen. Ik vind lopen totaal niet erg – het waait wel, maar het is gelukkig droog – maar lopen in doodse stilte is niet mijn favoriete bezigheid.
“Het is dierendag” begin ik luchtig, “ik had allemaal lekkere dingen voor mijn hond gekocht, maar hij liet het allemaal links liggen”. Ik krijg geen noemenswaardige reactie en vraag of hij dieren heeft.
“Ik heb in mijn vorige relatie een kat gehad maar die heeft de hele bank vernield. Dus dat was snel klaar”. Ok. Einde gesprek.

Niet veel later staan we voor de deur van Proeflokaal 1574, een wijnbar die een vriend van hem heeft aangeraden, weet ik inmiddels. Het bewuste jaartal heeft te maken met Leidens Ontzet, wat nog altijd in Oktober gevierd wordt, vertelt hij. Ik weet best veel, maar kan hem hierbij niet aanvullen. De wijnbar is vreselijk klein; beneden staat een hoge baktafel met twee krukken en boven zijn nog enkele kleine zitjes, maar zitten vooral ook veel andere mensen. Wilbert geeft aan dat hij gereserveerd heeft (op de één of andere manier lijkt hij het personeel vriendelijker te benaderen dan mij), waarop de ober aangeeft dat we mogen kiezen.
“Zullen we de tafel hier maar nemen” zegt hij, wijzend op de kleine bartafel met twee hoge krukken. Ik wil niet te moeilijk doen en knik, waarna we plaats nemen. Ik zit vreselijk ongemakkelijk; de krukken zijn eigenlijk te hoog voor de tafel en voor een zelfbewust iemand als ik, is dat niet erg fijn. Het is alsof je tegen over elkaar zit zonder de tafel ertussen. Ik voel me vreselijk onzeker en excuseer me. Door de wandeling in de wind heb ik tranen uit mijn ogen en druppels aan mijn neus – en het wordt niet charmanter als ik continue mijn neus ophaal.

Als ik niet veel later terug ben, blijkt Wilbert niet alleen de menukaart al gehad te hebben, hij heeft ook al zijn keuze gemaakt.
“Ik had eigenlijk bedacht voor een wijnproeverij’tje te gaan (we bleken beide wijnenthousiasten), maar ik denk nu toch dat ik gewoon voor een gerecht ga” zegt hij resoluut. Ik knik. Voor mij voelt het als een ‘afwijzing’, als een snel-eten-snel-klaar. Hij lijkt zijn besluit (of oordeel) al klaar te hebben. De ober komt eerst onze drankjes opnemen – ze hebben echt een geweldig assortiment – en ik besluit een glas Californische Chardonnay te nemen.
“Zon in het glas” zeg ik lachend, als niet veel later de zon in mijn inmiddels gevulde glas lijkt te schijnen. We praten, maar het gesprek komt niet erg op gang. Ik stel vragen, toon interesse (ik zit er nu toch, wie weet kan ik nog wat van hem opsteken), maar hij antwoordt mat, lauw. Alsof ik een vervelende collega ben met wie hij verplicht een praatje aan moet knopen.

Als de over voorbij loopt, breekt er wel een glimlach door. Hij kijkt me aan.
“Zullen we bestellen, want ik heb eigenlijk wel honger” zegt hij gehaast, mijn verhaal over familie onderbrekend. Hij had net zo goed kunnen zeggen dat ik beter mijn mond kon houden zodat we sneller erdoor waren. En toch blijven we beide zitten, ook al heb ik nog steeds geen idee waarom.

We bestellen beide de truffelrisotto en ik laat mijn glas nog eens volschenken. Wilbert niet; hij benadrukt nogmaals dat hij de avond ervoor al genoeg gedronken had en straks ook nog moet werken. Eerder had hij zelf voorgesteld zondag middag af te spreken omdat hij dan alle tijd had. Ik vind het goed. Dapper waag ik nog een poging en vraag ik hem wat zijn drie favoriete dieren zijn. Hij moet lachen als ik hem uitleg wat dat betekent. Gelukkig, hopelijk heeft hij dan toch nog iets leuks om terug op te kijken.

Zwijgend eten we even later ons gerecht. Ik maak dit zelden mee; ik voel me vreselijk onzeker en dik (ik doe mijn best rechtop te zitten) en neem me voor niet meer te daten. Wat is er aan de hand? We hebben het nog ‘casual’ over liefde en daten en ik vertel hem eerlijk dat ik moeite heb met ‘daten nieuwe style’. Zoals dit, dus. Je ontmoet iemand, beslist na 5 minuten of het wat is of niet, en zo niet, swipe je weer verder, alsof de date nooit plaats heeft gevonden. Ik krijg niet de reactie die ik gehoopt had. Blijkbaar is het zelfs teveel moeite om erover te praten.

Als de over de borden op komt halen, laat hij haar niet vertrekken zonder direct het ‘nagerecht’ te bestellen; koffie in dit geval.
“Doe maar een dubbele espresso” zegt hij, “kan ik straks nog even knallen”. Ik wil een Italian coffee bestellen, maar kies toch voor de Latte Macchiato. Het is even goed, misschien ga ik straks nog wel even naar de sportschool, denk ik.
Nog voordat hij zijn koffie op heeft, heeft hij de rekening al gevraagd. Ik stel voor om te splitten, maar hij wuift het resoluut weg.
“Ik betaal natuurlijk, ik had je uitgenodigd, toch?”.
Wilbert voldoet in alle opzichten aan mijn lijstje, maar ik kom tegelijkertijd tot de conclusie dat er iets ontbreekt aan dat bewuste lijstje en dat is humor. En dat het ook wel handig is als er een klik is.

Zwijgend lopen we terug naar de auto, een alternatieve walk of shame in dit geval. Keurig houdt hij mijn portier open en wacht hij tot ik zit. Wederom in stilte (ik durf niet te vragen of de radio aan mag), rijden we terug naar mijn huis, alwaar hij voor de deur stopt. Hij buigt naar me toe en geeft me drie zoenen, maar blijft zitten. Ik bedank hem voor de lunch, waarna ik uitstap en snel naar binnen stap, naar mijn veilige huis waar ik lekker mezelf kan zijn. Ik verwacht niets meer van Wilbert te horen en eerlijk gezegd voel ik de behoefte niet om iets van me te laten horen. Ik wil dit zo snel mogelijk vergeten.

Dinsdagavond krijg ik toch opeens een teken van leven. Ik hoop niet dat hij twee dagen nodig had om tot de conclusie te komen.

“Hoi, ik vond het erg gezellig maar ik miste de echte klik. Leuk je ontmoet te hebben! Heel veel plezier en geluk. Groetjes Wilbert”.

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)

Summerdreams

Berichten: 1271
Geregistreerd: 17-05-18

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-20 21:18

Mooi geschreven, alsof ik erbij zat :) maar dan was het een stuk gezelliger geweest :Y)

http://www.flowerishtattoo.nl
Fineline tattoos & meer <3

HELder

Berichten: 465
Geregistreerd: 04-08-06
Woonplaats: Zwijndrecht

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-20 21:40

Gaaf nieuw schrijfproject! Maar man, wat ongemakkelijk dit. Daten is toch wel een ingewikkeld proces. Ik ga weer volgen!

Pauww

Berichten: 395
Geregistreerd: 25-02-14
Woonplaats: België

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-20 21:52

Je verhalen lezen erg goed en het is een interessant project, ik volg ;)

Dispar_Vulgo

Berichten: 2996
Geregistreerd: 23-12-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 08-11-20 22:23

Zijn dit nou waargebeurde dates of verzin je dit ter plekken TS? :+

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 10-11-20 16:20

Dispar_Vulgo schreef:
Zijn dit nou waargebeurde dates of verzin je dit ter plekken TS? :+

Ik laat dat nog even in het midden :D . Overigens zet ik er expres geen data bij (okay, hier wel); sommige verhalen zijn dus misschien al van (veel) langer geleden (olifantengeheugen - moest altijd veel walnoten eten van mijn moeder voor mijn hersens; toch nog ergens goed voor geweest :)) ).

Okay, bij de volgende speel ik een beetje vals, want die had ik al eerder op mijn site gepubliceerd, maar door hem hier te plaatsen, "dwing" ik mezelf wel om nu eindelijk het vervolg eens te typen.

Overigens komt deze Mijnheer ook voor in mijn andere (Nina's) verhaal; ik twijfel nog of ik hem zijn opwachting wel-of-niet laat maken in het verhaal zelf (of dat hij op de achtergrond blijft).

3.
Juni/ juli 2018

Brief aan Mr. A.

Het is alweer even geleden dat wij elkaar voor het eerst ontmoette. Ik gok dat het ergens in juni/ juli 2018 was. De kans is groot dat jij nog precies weet welke dag het was.

Ik had vlak ervoor gezworen nooit te gaan daten via datingApps. “Dat had ik toch niet nodig?”. Maar toen een vriendinnetje enthousiast vertelde over haar geweldige dating-avonturen zette het me toch wel aan het denken. Mijn relatie was net over en ik kon wel wat afleiding gebruiken. Daarnaast had ik net ondervonden dat “samen” toch (vaak) leuker is dan “alleen”. Dus meldde ik me aan op Happn – dat was tenslotte minder erg dan Tinder, was mijn gedachte.

Al snel ontstonden er “matches”. Ik weet het nog precies. Jij stuurde me eerst een “hello”. Ik twijfelde of ik op het hartje moest drukken. Maar de paardenfoto in je profiel haalde me over. Ik heb tenlostte ook een paard. We raakten in gesprek. Al snel schakelden we over naar WhatsApp nadat je keurig mijn nummer had gevraagd. Ik ontving elke dag wel een foto: een beker koffie op het strand, een beker koffie in de auto en een beker koffie in het bos. Ik vertelde je dat ik gek was van wijn (maar ook op kofie). Je stuurde terug “ik zou je graag eens willen zien genieten van een glas Champagne”.

Het duurde echter even voor het dan eindelijk zo ver was: je had een druk schema. We spraken uiteindelijk af op een zaterdag avond. “Ik pik je op in Warmond rond een uur of 18. Dan verzorg ik de rest van de avond, reserveer een tafeltje en een mooie zonsondergang.. Leuk vooruitzicht toch?”
Zonder te vragen deed je precies alles volgens mijn “droomman boekje”.

“Prins op z’n witte paard is gearriveerd” appte je om 18h14. Ik weet nog dat we uiteindelijk in jouw (witte) auto zaten en dat je een paar keer de verkeerde afslag nam: vanaf het moment dat we onszelf voorstelden, zaten we verwikkeld in een geanimeerd gesprek. We lachten erom – het ijs was gelijk gebroken. Ik koppelde mijn telefoon aan jouw bluetooth en luisterend en lachend bereikten we Noordwijk. Je had gereserveerd bij Beachclub O. “Die stond als beste aangeschreven op Internet” vertelde je. Je was niet bekend in Noordwijk. Je wilt niet weten hoe erg ik het waardeerde dat je zo je best had gedaan.

“Ik heb een mooi tafeltje op het terras voor jullie gereserveerd” vertelde de ober ons bij aankomst. Ik kijk zoekend rond. De tafeltjes stonden bijna tegen elkaar aan en waren bijna allemaal bezet. Op twee stoeltjes na. Je keek me aan en zag mijn zorgelijke blik. “Of kunnen we binnen zitten?” vroeg je, waarop de ober zijn wenkbrauwen ophaalde. Het was inmiddels stralend weer en iedereen zat buiten. De ober ging checken of we binnen bediend konden worden – al het personeel liep inmiddels buiten. Gelukkig bleek dit geen probleem. Hij ging ons voor en wees ons een tweepersoons tafeltje aan. We namen plaats – tegenover elkaar – en bestellen wat drinken. “Het is zo ongezellig, zo tegen over elkaar” zeg ik en je begint te lachen. “Ik dacht precies hetzelfde”! Inmiddels komt de ober onze drankjes brengen. “Mogen we misschien ergens anders gaan zitten” vraag je de ober. De ober ziet er geen probleem in “het restaurant is toch leeg, zoek maar een plekje uit”. Ik had zelf al een mooi plekje gespot en loop erheen. Je volgt me met onze glazen.

Inmiddels zitten we naast elkaar en liggen de menukaarten op tafel. Ik ben onder de indruk van je verhalen. Je hebt ook nog eens een prachtige stem en kijkt me aan als je tegen me praat. Je bent in mij geïnteresseerd en stelt de juiste vragen. Opeens voel ik me onzeker worden. Ik heb rode lipstick op en wenste dat ik dat niet gedaan had. “Volgens mij zie ik er niet uit” zeg ik, “het is gisteravond een beetje laat geworden”. Ik weet nog dat je toen vroeg of ik de avond ervoor een andere date gehad heb. Iets wat niet zo was. “Nou, als je vindt dat je er nu “niet uitziet”, ben ik benieuwd hoe je eruitziet als je niet moe bent! Je ziet er nu al geweldig uit”. Je wilt niet weten wat dit compliment met me deed.

“Hebben jullie al een keuze kunnen maken?” vraagt de ober, die inmiddels aan onze tafel is verschenen. Beschamend vertellen we dat we er nog niet aan toegekomen zijn om te kijken. De ober lacht. Je vertelt me dat je niet zo’n honger hebt – wat is dat met die mannen. Ik had me juist verheugd op de truffel risotto. Wat doen we nu? Ik weet niet meer precies wie het voorstelde, maar uiteindelijk kwam het gesprek op oesters. Ik vertel dat ik een geweldige plek weet in Noordwijk waar je oeters kunt eten en je luistert geboeid. Er is al even geen ober binnen geweest. “Zullen we anders naar die plek gaan” stelde je voor. “Dit is toch een beetje te toeristisch en druk”. Ik had hetzelfde voorgesteld kunnen hebben en vind dat geweldig. Out of the box denken en niet bang zijn om in ogen van anderen “moeilijk te doen”. Met als resultaat het beste voor elkaar te kunnen krijgen.

We stappen even later weer in de auto. Het is druk in Noordwijk – de kans lijkt klein dat we een parkeerplek kunnen vinden. Maar precies voor het restaurant, en ook precies voor onze neus, rijdt net een auto weg. Even ben ik bang dat dit restaurant ook vol zal zitten. Maar mijn “verborgen parel” blijkt nog steeds goed “verborgen” – het is er heerlijk rustig en er hangt een dromerige, romantische sfeer. Iets wat precies past bij onze date. Het beste plekje – een bankje op het terras – is nog vrij. We zitten, knuffelen, praten en lachen en ik voel mijn benen steeds weker worden – ik ben onder de indruk van je. Je lijkt een beetje op Will Smith – die prachtige lach – en je bent verder alles waar ik van droomde. De zon is inmiddels onder, maar mijn wangen gloeien. Aan alles voel ik dat het wederzijds is. Er verschijnen sterren aan de hemel en bedenk me dat ik nog nooit zoveel sterren gezien heb. Inmiddels hebben we een kleedje over onze benen liggen – langzaam koelt het af. Jij hebt je handen op mijn benen gelegd. Op het terras zit nog een ander gezelschap. Ze hebben het duidelijk naar hun zin en de wijn vloeit rijkelijk. Op een gegeven moment merken ze ons op. “Kijk daar! Die twee hebben pas geluk. De liefde straalt er vanaf”. “Ik heb zeker geluk” fluister je daarna in mijn oor.

Als we het restautant uit lopen naar de auto, hou je me op een gegeven moment tegen en draai je me naar je toe. We kijken elkaar aan en hoewel het de hele avond windstil is, voel ik opeens mijn haren in de wind dansen. Alsof de wind ermee speelt. Het is een heel bijzonder moment waar ik nog vaak aan terug denk.

Uiteindelijk lig ik rond 1h10 in bed. Net voordat ik mijn ogen dicht doe, verschijnt er een bericht op mijn telefoon. “Ik ben blij dat ik je gevonden happn”.

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)

kiki1976

Berichten: 16821
Geregistreerd: 17-04-10
Woonplaats: Kop van Noord Holland

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 16:52

<3 <3 <3 <3 <3 <3

Volg Bo en haar verwachte veulentje [KS-MK] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

Gothico

Berichten: 1329
Geregistreerd: 28-12-12
Woonplaats: Zaender

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 10-11-20 17:36

Dat is een heel mooi geschreven bericht. Erg leuk om zo te lezen.

Wat is een leven zonder dieren en muziek nou eigenlijk? Die horen bij ons allen.

[ITP] Eindelijk mijn eigen maatje.
[ITP] Tinker Willow en zijn baasje

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-11-20 21:50

Vervolg op de vorige:

“Ik ben blij dat we wat zijn gaan Happn” appte ik je na ons etentje direct terug, verwijzend naar het platform Happn waar we elkaar hebben ontmoet. Ik heb vandaag wedstrijd met mijn Haflinger in het ZZ-licht. Je feliciteert me trots als ik je later vertel dat ik gewonnen heb.
“Op het EK ga je ook boven ieders verwachting presteren” zeg je, waarop ik antwoord dat ik dat nog niet helemaal voel of zie.
“Dan moeten we de luikjes aan de binnenkant ff afstellen bij je” antwoord je “Ik geef je die power-pep-talk”. Je gelooft heilig in de wet van de aantrekkingskracht en voelt veel dingen aan. Daarnaast heb je een natuurlijk coachende functie.
Ik vertel je dat het EK al over een maand is. “Laten we de kostbare tijd die nog rest dan maar goed benutten”.
Een ding is zeker; we kunnen niet wachten om elkaar weer te zien.

Het is de heetste zomer die ik me kan heugen. Op 27 juli, de vrijdagavond waarop we hebben afgesproken voor onze tweede date, is het zo’n 40 graden in mijn huis. Je stelde in eerste instantie voor bij mij thuis een kaas-wijn avondje te doen, maar ik heb dat, mede dankzij de hitte, af kunnen houden. Ik woon erg klein en “schaam” me voor mijn huis. Natuurlijk wuif je het weg, maar ik ben blij dat je voorstelt om in plaats daarvan naar Scheveningen te gaan – naar de bioscoop om precies te zijn.
“Er is airco en het is nu vast rustig” onderbouw je. Voor de zekerheid ruim ik mijn huis op – “wie weet kan ik je nog wel rondleiden” grap ik.

Het is druk in Scheveningen en ook al komen de meesten niet voor de bioscoop, het is een uitdaging een parkeerplek te vinden. We hebben al even rondgereden, als je opeens zegt: “hier om de hoek is er één. Ik voel het”. Ik weet niet hoe, maar je krijgt gelijk. Hand in hand lopen we, toch een beetje ongemakkelijk, naar de bioscoop. Je laat mij kiezen en ik ga voor een film over Sicario’s. Met een wijntje (ik), water (jij) en een grote bak nacho’s met alle soorten saus die ze verkopen, ploffen we neer op onze stoelen achterin de bioscoop, de film is inmiddels al begonnen. Niet lang nadat we zitten, laat je de hele bak nacho’s – inclusief alle sausjes – vallen. Niet alleen jij, ook het meubilair zit onder de kaassaus. Zo goed en kwaad als het gaat, ruim je alles op.

Tijdens de film gebeurt er nog iets raars. Elke keer voorspel je precies de volgende scene. Ik ben flabbergasted. En lichtelijk verveeld, en niet alleen doordat ik na 10 minuten het einde al weet. “Zullen we weggaan?” stel je voor “het is toch veel te mooi weer om in de bioscoop te zitten”. Ik lach en volg hem, totdat we uiteindelijk in een Marokkaans restaurant belanden. Galant schenk ik je thee in, waarop hij het resoluut terugkiepert in de theepot.
“Dat doe je niet goed” zeg je, passievol, waarna je me laat zien hoe het “hoort”. Ik proef geen verschil, maar geniet van de passie waarmee je het doet. En als we even later op het strand staan, voel ik het weer: de wind, die met mijn haar speelt, is terug. Er gaat een rilling door me heen.
Die avond blijf je bij me slapen en de magie van die nacht maakt dat ik me zelden zo verbonden heb gevoeld.

Een week later, op 3 augustus om precies te zijn, spreken we weer af - om 19h30 - maar om 19h40 heb ik nog altijd niets van je gehoord. Je laatste bericht is van 13h. Ik besluit te appen – ik heb me vreselijk gehaast om op tijd te zijn en zie het niet zitten om een uur te wachten voor nop - maar krijg geen reactie. Net als ik om 20h10 de deur uit stap om eten te halen (ik scheur van de honger), kom je aanrijden. We hadden afgesproken de tweede date te herhalen in iets andere vorm (bij jou afspreken 'gaat niet', zeg je), maar je geeft aan dat je moe bent en bij mij wilt “chillen”. Ik stel voor dan eerst patat te halen bij de snackbar om de hoek.
“Leuk” zeg je, en samen lopen we naar de snackbar. Het voelt anders. En zeker als je bijna niets eet, sla ik een beetje dicht.
“Trek lekker een fles Champagne open, om onze ontmoeting te vieren” zeg je als we even later weer thuis zijn, en ik vind het fantastisch - je moet alle goede momenten in het leven vieren. Ware het niet dat je blijkbaar helemaal niet drinkt. Zit ik dan, met mijn fles Champagne.
Die avond blijf je weer slapen en ik moet nog altijd blozen als ik eraan terugdenk. In de ochtend luisteren we naar Amor FM en imiteren we de stem van de presentator; we hebben vreselijk veel schik.

Vervolgens blijft het stil. Ik krijg alleen nog een foto doorgestuurd van een paard. Maar verder niets. Ik hou het vol tot 6 augustus.
“Waarom zeg je niks meer?” besluit ik te appen.
“Goedemorgen! Ik lag te slapen denk ik” antwoord je, vrijwel direct, meer dan 48 uur na ons laatste (app)contact. Er is familie over dus je bent erg druk. Blijkbaar zelfs te druk om te appen. Maar als je de volgende dag in de Ikea staat en me een foto stuurt, moet ik lachen. Ik heb een maand eerder precies dezelfde foto gemaakt. Er is “iets” met ons.
“Te eng voor woorden, we maken gewoon een foto van hetzelfde merk in dezelfde winkel” beaam ook jij.

Die avond heb ik afgesproken om met vriendinnetjes te gaan stappen; ze zullen rond 21h30 bij mij zijn. Ik ben net klaar met mijn make-up als je me belt via FaceTime. Ik neem op; je bent blijkbaar ergens in de duinen. We praten en lachen en opeens zeg je dat je langs komt. Nu. Het is ongeveer 9 uur als je bij me aan de deur staat en blijkbaar is het niet alleen om te kletsen. Als mijn vriendinnetjes aanbellen, weet je niet hoe snel je weg moet komen.
“Vreemd” zegt mijn beste vriendin terecht. Ik weet ook niet precies wat ik ermee aan moet.

In de week die volgt, vraag je een paar keer of ik 'spannende foto’s' wil sturen, een verzoek waar ik niet aan voldoe. Je stelt voor naar Elysium te gaan en ik krijg het direct Spaans benauwd, en niet door de hitte van de sauna. Dat is niets voor mij, en ik besluit hem dan te vertellen.
“Ah ok.. no problemo. Bonne chance..” stuur je terug. Ik snap er niets van.
“Met wat?” vraag ik dan ook.
“Avec le reste de la journée” antwoord je. Stik erin, denk ik en blijkbaar merk je dat, want nu app je me opeens wel frequent. Ik besluit het vuur wat terug te draaien.

Nu hoef ik niet lang te wachten tot je voorstelt om af te spreken en natuurlijk is het, als het eenmaal zover is, heel speciaal, bijzonder en lijkt het alsof er nooit iets gebeurd is. Vanaf dan is, tot mijn vreugde, ook ons app contact frequenter.
“Als een kristallen bol je de waarheid zou kunnen vertellen over jezelf, je leven, de toekomst of iets anders, wat zou je dan willen weten?” app ik hem, terwijl ik op de Oranje camping in Oostenrijk zit voor het EK. Je antwoord is waanzinnig.
“De hele dag kan ik aan niets anders denken, elke nacht vraag ik mezelf af: waar kom ik vandaan en wat moet ik doen? Ik zou het echt niet weten. Mijn ziel komt van een andere wereld, dat weet ik zeker. Even zeker als ik voel, Dat ik daar ook eindigen zal.
Wat is het toch met de mens... dat men zit met de wens over het willen weten over de toekomst?
Heb er zelf vaak over nagedacht, ben zelf ooit tot de conclusie gekomen dat nieuwsgierigheid over de toekomst niet gaat om het willen weten over de toekomst, maar over de controle erop uit te willen oefenen..”
Ik ben flabbergasted. Maar mijn mond valt pas echt open als je vervolgt: “Tijd voor iets wat wat minder filosofisch lijkt maar het eigenlijk niet is... Je vertelde mij: het ‘gevoel’ dat je krijgt als ik de trap oploop..
Turend langs de trapleuning
Zie ik je staan,
In de deuropening
Of achter de balustrade
En dat ‘gevoel’
Is ‘mutual’”.
En juist op dat moment voel ik het weer: de plotselinge wind die dartel met mijn haar speelt.
“Remember these upcoming days.. That you are not merely ‘one’
But you’re a ‘thousand’
You just have to light your lantern...
Behind my messages is the voice of my soul..
My soul has been given its own ears to hear things mind does not always understand..” zeg je, om je al krachtige woorden nog meer kracht bij te zetten.

Vanaf dat moment gaan we helemaal los; als we niet bij elkaar zijn maar vooral als we wel bij elkaar zijn. Ik ben blij dat er nog mensen zijn die me niet alleen fysiek, maar ook intellectueel kunnen boeien.

Je lijkt erg druk en van afspreken lijkt het niet te komen. Op de vraag of ik sexy foto’s wil sturen, app ik terug: “als ik iemand zo weinig zie, verlies ik mijn interesse” – het kan maar duidelijk zijn. En blijkbaar is dat het; je stelt direct voor de volgende dag langs te komen. Het is inmiddels drie weken na onze laatste ontmoeting.
Die dag hoor ik dat een oude bekende leeftijdgenoot uit het leven is gestapt en ben ik een beetje ‘shaky’. Ik stel voor naar Noordwijk te gaan om wat te eten en je stemt toe: we gaan naar Copper, een restaurant wat een vriend jou zou hebben aangeraden. Onderweg uit ik mijn teleurstelling over het feit dat we elkaar niet veel zien of zelfs maar spreken.
“Tja, we zijn beide druk” zeg je. Te druk om even te appen of interesse te tonen? Het is iets wat ik niet begrijp.
In het restaurant zeg je dat je eigenlijk geen trek hebt en ik zie er niet zoveel in om in mijn eentje te gaan eten. Je stelt voor om maar ergens anders heen te gaan. Naar Vesper om precies te zijn, iets wat inmiddels wel ‘onze plek’ geworden is. Op het moment dat we opstaan, pak je je telefoon en zie ik dat er een berichtje binnen komt. “U heeft een nieuwe match!” – het is een notificatie van de datingapp Happn. Ik voel van alles, maar wat ik precies voel, kan ik niet onder woorden brengen. Ik weet dat je gezien hebt dat ik het opmerkte.
Bij Vesper bestellen we nacho’s en nog meer lekkere dingen, maar mijn hoofd staat er niet naar. Niet alleen door alles omtrent jou, maar ook door het voorval met mijn kennis. Als ik even later terugkom van het toilet, kijk je op je telefoon. Onbewust kijk ik mee als ik achter je langs loop: er staat een app-gesprek open met iemand die behoorlijk pikante foto’s deelt – ik zie je langs een dame in sexy lingerie en dito posities scrollen.
Ik heb mijn conclusie wel getrokken, maar ik heb weinig zin in een confrontatie dus besluit de lieve vrede nog even op te houden. Ik wil het eerst even laten bezinken, hoewel ik in mijn hart al de juiste keuze gemaakt heb om je te laten gaan. Als we bij mijn huis zijn, stap je ook uit maar ik zeg je dat ik alleen wil zijn. Ik heb nog nooit iemand zo hard weg zien scheuren.

Maar nog geen 10 minuten later gaat mijn telefoon.
“Ik kom nu terug, we moeten praten”. Ik kan je niet op andere gedachten brengen. Eenmaal binnen, begint hij gelijk aan mijn kleren te trekken en – stom als ik ben – geef ik toe. Althans, totdat iets me treft als donderslag bij heldere hemel en ik je sommeer te vertrekken.
“Thanks for the good time. On my way home, a bit confused...” app je rond middernacht. Het is voor mij gedaan en je weet dit maar al te goed. Al snel laat je me met rust. We hebben elkaar losgelaten.

Totdat ik opeens op 1 juli, ongeveer een jaar na ons laatste contact, een berichtje van je krijg: “2:50 midden in de nacht. Iets maakt mij zorgen om je, alles ok?”.
Pas later zal blijken dat jij toen al wist wat ik nog niet wist, en wat ik nooit had kunnen weten maar wat uiteindelijk een van mijn grootste nachtmerries bleek te zijn.

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)

Vealosz

Berichten: 4556
Geregistreerd: 16-07-07
Woonplaats: ‘s-Heerenberg

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 16-11-20 23:28

Ik wil meeeeer.

Je typt je verhaal erg fijn :j.

:¨·.·¨:
`·.
Kaya

xmarritw

Berichten: 457
Geregistreerd: 22-04-19
Woonplaats: Groningen

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 17-11-20 19:54

Ik volg, je hebt echt een hele fijnen schrijfstijl om te lezen :)

Jara van de Edelweiss B+11 L1+1

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-20 13:05

Ook een oudere, maar nu heb ik het mooi onder elkaar.

5.
December 2019

Het is geen geheim dat ik dol ben op échte mannen. Op hoffelijke mannen. Ik vind het heerlijk om me ook een echte dame te voelen. Op de een of andere manier lijk ik gelukkig ook steeds mannen “die weten hoe het heurt” aan te trekken.

We gaan voor deze blog even terug naar 2019. Dit keer was het namelijk niet anders.

Als ik Jasper’s profiel tegen kom op Happn, een dating-App, ben ik echt onder de indruk. Hij komt over als een verzorgde man en bovendien niet bepaald dom. Ik ben onder de indruk van zijn brede interesses en zijn verzameling afgeronde opleidingen. Daarnaast is het een oud-turner. Zal het dan toch nog goedkomen met mijn wens om de handstand onder de knie te krijgen?

Jasper verzekert me dat hij een echte, ouderwetse romanticus is. En een echte man. Ik word enthousiaster en enthousiaster. Het duurt niet lang voor hij mijn telefoonnummer vraagt en we overstappen op een ander medium om verder te praten. Niet veel later vraagt hij me netjes mee uit.

We blijken beide dol op aangenaam verpozen in het algemeen en op oesters in het bijzonder. Jasper stelt voor om samen uit eten te gaan. Een aanbod wat ik niet kan weigeren en iets waar ik met zulk gezelschap zelfs enorm naar uitkijk. Ik vind het heerlijk om in inspirerend gezelschap te verkeren. En wie weet natuurlijk meer. Dat is altijd de insteek.

Jasper blijkt “een man met een plan”. Hij stelt de Harbour club in Vinkeveen voor en ik ben in “awe”. Het is een geweldig restaurant en de laatste keer dat ik er was, stond nog in mijn geheugen gegrift. Ik vraag hem hoe laat hij me komt halen en na een tijd overeen gekomen te zijn, deel ik mijn adresgegevens.

De dag van de date maak ik er een echte beauty-dag van. Ik doe er alles aan om er op mijn best uit te zien. Ik wil natuurlijk ook indruk maken. Bovendien vind ik het heerlijk om te tutten.

Op de afgesproken tijd meldt mijn date zich. Als ik de deur uitstap, is hij precies hoe ik hem verwachtte (hij lijkt een beetje op Pim Fortuyn - precies zoals zijn profielfoto) en waar ik op hoopte (galant, elegant, goed gekleed).
“At your service” zegt hij na onze begroeting, als hij de autodeur voor me open houdt. De hele weg praten we honderduit en het lijkt wel of we in een soort magische auto rijden. Ons hele gesprek is afgekaderd met een gouden randje. We praten over de wet van de aantrekkingskracht (The Secret) maar ook over Einstein’s theorieën en natuurlijk over het mooiste wat er is: de liefde. Het heeft iets mysterieus, iets bijzonders. Alsof we elkaar al jaren kennen.

Ondertussen probeer ik natuurlijk zoveel mogelijk te weten te komen over deze persoon die mijn “mind” zo weet te prikkelen.
“Waar woon je eigenlijk”, vraag ik als we zo’n 35 minuten onderweg zijn en bijna de bestemming bereiken. Het antwoord wat hij dan geeft, doet me compleet door de grond zakken.
“In Vinkeveen, hier om de hoek”.

Je zult wel begrijpen dat ik me kapot schaamde! Ik heb me 300X verontschuldigd (en echt, Jasper, mocht je dit lezen, nogmaals sorry).
“Ik vind het echt niet erg” verzekerde hij me. “Het is een feestje om naast je in de auto te zitten. En ik weet in ieder geval zeker dat je het nooit gaat vergeten”.

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)

amies100

Berichten: 2050
Geregistreerd: 12-03-09
Woonplaats: Deurne

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-11-20 13:25

Ik ga weer volgen!! Ontzettend leuk *\o/*

Silly1972

Berichten: 14770
Geregistreerd: 24-06-08
Woonplaats: Almere

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-11-20 16:53

Krijgen we nog het vervolg van dit verhaal te horen? Vind het einde nl een enorme cliffhanger :D

astridastrid schreef:
Vervolg op de vorige:

“Ik ben blij dat we wat zijn gaan Happn” appte ik je na ons etentje direct terug, verwijzend naar het platform Happn waar we elkaar hebben ontmoet. Ik heb vandaag wedstrijd met mijn Haflinger in het ZZ-licht. Je feliciteert me trots als ik je later vertel dat ik gewonnen heb.
“Op het EK ga je ook boven ieders verwachting presteren” zeg je, waarop ik antwoord dat ik dat nog niet helemaal voel of zie.
“Dan moeten we de luikjes aan de binnenkant ff afstellen bij je” antwoord je “Ik geef je die power-pep-talk”. Je gelooft heilig in de wet van de aantrekkingskracht en voelt veel dingen aan. Daarnaast heb je een natuurlijk coachende functie.
Ik vertel je dat het EK al over een maand is. “Laten we de kostbare tijd die nog rest dan maar goed benutten”.
Een ding is zeker; we kunnen niet wachten om elkaar weer te zien.

Het is de heetste zomer die ik me kan heugen. Op 27 juli, de vrijdagavond waarop we hebben afgesproken voor onze tweede date, is het zo’n 40 graden in mijn huis. Je stelde in eerste instantie voor bij mij thuis een kaas-wijn avondje te doen, maar ik heb dat, mede dankzij de hitte, af kunnen houden. Ik woon erg klein en “schaam” me voor mijn huis. Natuurlijk wuif je het weg, maar ik ben blij dat je voorstelt om in plaats daarvan naar Scheveningen te gaan – naar de bioscoop om precies te zijn.
“Er is airco en het is nu vast rustig” onderbouw je. Voor de zekerheid ruim ik mijn huis op – “wie weet kan ik je nog wel rondleiden” grap ik.

Het is druk in Scheveningen en ook al komen de meesten niet voor de bioscoop, het is een uitdaging een parkeerplek te vinden. We hebben al even rondgereden, als je opeens zegt: “hier om de hoek is er één. Ik voel het”. Ik weet niet hoe, maar je krijgt gelijk. Hand in hand lopen we, toch een beetje ongemakkelijk, naar de bioscoop. Je laat mij kiezen en ik ga voor een film over Sicario’s. Met een wijntje (ik), water (jij) en een grote bak nacho’s met alle soorten saus die ze verkopen, ploffen we neer op onze stoelen achterin de bioscoop, de film is inmiddels al begonnen. Niet lang nadat we zitten, laat je de hele bak nacho’s – inclusief alle sausjes – vallen. Niet alleen jij, ook het meubilair zit onder de kaassaus. Zo goed en kwaad als het gaat, ruim je alles op.

Tijdens de film gebeurt er nog iets raars. Elke keer voorspel je precies de volgende scene. Ik ben flabbergasted. En lichtelijk verveeld, en niet alleen doordat ik na 10 minuten het einde al weet. “Zullen we weggaan?” stel je voor “het is toch veel te mooi weer om in de bioscoop te zitten”. Ik lach en volg hem, totdat we uiteindelijk in een Marokkaans restaurant belanden. Galant schenk ik je thee in, waarop hij het resoluut terugkiepert in de theepot.
“Dat doe je niet goed” zeg je, passievol, waarna je me laat zien hoe het “hoort”. Ik proef geen verschil, maar geniet van de passie waarmee je het doet. En als we even later op het strand staan, voel ik het weer: de wind, die met mijn haar speelt, is terug. Er gaat een rilling door me heen.
Die avond blijf je bij me slapen en de magie van die nacht maakt dat ik me zelden zo verbonden heb gevoeld.

Een week later, op 3 augustus om precies te zijn, spreken we weer af - om 19h30 - maar om 19h40 heb ik nog altijd niets van je gehoord. Je laatste bericht is van 13h. Ik besluit te appen – ik heb me vreselijk gehaast om op tijd te zijn en zie het niet zitten om een uur te wachten voor nop - maar krijg geen reactie. Net als ik om 20h10 de deur uit stap om eten te halen (ik scheur van de honger), kom je aanrijden. We hadden afgesproken de tweede date te herhalen in iets andere vorm (bij jou afspreken 'gaat niet', zeg je), maar je geeft aan dat je moe bent en bij mij wilt “chillen”. Ik stel voor dan eerst patat te halen bij de snackbar om de hoek.
“Leuk” zeg je, en samen lopen we naar de snackbar. Het voelt anders. En zeker als je bijna niets eet, sla ik een beetje dicht.
“Trek lekker een fles Champagne open, om onze ontmoeting te vieren” zeg je als we even later weer thuis zijn, en ik vind het fantastisch - je moet alle goede momenten in het leven vieren. Ware het niet dat je blijkbaar helemaal niet drinkt. Zit ik dan, met mijn fles Champagne.
Die avond blijf je weer slapen en ik moet nog altijd blozen als ik eraan terugdenk. In de ochtend luisteren we naar Amor FM en imiteren we de stem van de presentator; we hebben vreselijk veel schik.

Vervolgens blijft het stil. Ik krijg alleen nog een foto doorgestuurd van een paard. Maar verder niets. Ik hou het vol tot 6 augustus.
“Waarom zeg je niks meer?” besluit ik te appen.
“Goedemorgen! Ik lag te slapen denk ik” antwoord je, vrijwel direct, meer dan 48 uur na ons laatste (app)contact. Er is familie over dus je bent erg druk. Blijkbaar zelfs te druk om te appen. Maar als je de volgende dag in de Ikea staat en me een foto stuurt, moet ik lachen. Ik heb een maand eerder precies dezelfde foto gemaakt. Er is “iets” met ons.
“Te eng voor woorden, we maken gewoon een foto van hetzelfde merk in dezelfde winkel” beaam ook jij.

Die avond heb ik afgesproken om met vriendinnetjes te gaan stappen; ze zullen rond 21h30 bij mij zijn. Ik ben net klaar met mijn make-up als je me belt via FaceTime. Ik neem op; je bent blijkbaar ergens in de duinen. We praten en lachen en opeens zeg je dat je langs komt. Nu. Het is ongeveer 9 uur als je bij me aan de deur staat en blijkbaar is het niet alleen om te kletsen. Als mijn vriendinnetjes aanbellen, weet je niet hoe snel je weg moet komen.
“Vreemd” zegt mijn beste vriendin terecht. Ik weet ook niet precies wat ik ermee aan moet.

In de week die volgt, vraag je een paar keer of ik 'spannende foto’s' wil sturen, een verzoek waar ik niet aan voldoe. Je stelt voor naar Elysium te gaan en ik krijg het direct Spaans benauwd, en niet door de hitte van de sauna. Dat is niets voor mij, en ik besluit hem dan te vertellen.
“Ah ok.. no problemo. Bonne chance..” stuur je terug. Ik snap er niets van.
“Met wat?” vraag ik dan ook.
“Avec le reste de la journée” antwoord je. Stik erin, denk ik en blijkbaar merk je dat, want nu app je me opeens wel frequent. Ik besluit het vuur wat terug te draaien.

Nu hoef ik niet lang te wachten tot je voorstelt om af te spreken en natuurlijk is het, als het eenmaal zover is, heel speciaal, bijzonder en lijkt het alsof er nooit iets gebeurd is. Vanaf dan is, tot mijn vreugde, ook ons app contact frequenter.
“Als een kristallen bol je de waarheid zou kunnen vertellen over jezelf, je leven, de toekomst of iets anders, wat zou je dan willen weten?” app ik hem, terwijl ik op de Oranje camping in Oostenrijk zit voor het EK. Je antwoord is waanzinnig.
“De hele dag kan ik aan niets anders denken, elke nacht vraag ik mezelf af: waar kom ik vandaan en wat moet ik doen? Ik zou het echt niet weten. Mijn ziel komt van een andere wereld, dat weet ik zeker. Even zeker als ik voel, Dat ik daar ook eindigen zal.
Wat is het toch met de mens... dat men zit met de wens over het willen weten over de toekomst?
Heb er zelf vaak over nagedacht, ben zelf ooit tot de conclusie gekomen dat nieuwsgierigheid over de toekomst niet gaat om het willen weten over de toekomst, maar over de controle erop uit te willen oefenen..”
Ik ben flabbergasted. Maar mijn mond valt pas echt open als je vervolgt: “Tijd voor iets wat wat minder filosofisch lijkt maar het eigenlijk niet is... Je vertelde mij: het ‘gevoel’ dat je krijgt als ik de trap oploop..
Turend langs de trapleuning
Zie ik je staan,
In de deuropening
Of achter de balustrade
En dat ‘gevoel’
Is ‘mutual’”.
En juist op dat moment voel ik het weer: de plotselinge wind die dartel met mijn haar speelt.
“Remember these upcoming days.. That you are not merely ‘one’
But you’re a ‘thousand’
You just have to light your lantern...
Behind my messages is the voice of my soul..
My soul has been given its own ears to hear things mind does not always understand..” zeg je, om je al krachtige woorden nog meer kracht bij te zetten.

Vanaf dat moment gaan we helemaal los; als we niet bij elkaar zijn maar vooral als we wel bij elkaar zijn. Ik ben blij dat er nog mensen zijn die me niet alleen fysiek, maar ook intellectueel kunnen boeien.

Je lijkt erg druk en van afspreken lijkt het niet te komen. Op de vraag of ik sexy foto’s wil sturen, app ik terug: “als ik iemand zo weinig zie, verlies ik mijn interesse” – het kan maar duidelijk zijn. En blijkbaar is dat het; je stelt direct voor de volgende dag langs te komen. Het is inmiddels drie weken na onze laatste ontmoeting.
Die dag hoor ik dat een oude bekende leeftijdgenoot uit het leven is gestapt en ben ik een beetje ‘shaky’. Ik stel voor naar Noordwijk te gaan om wat te eten en je stemt toe: we gaan naar Copper, een restaurant wat een vriend jou zou hebben aangeraden. Onderweg uit ik mijn teleurstelling over het feit dat we elkaar niet veel zien of zelfs maar spreken.
“Tja, we zijn beide druk” zeg je. Te druk om even te appen of interesse te tonen? Het is iets wat ik niet begrijp.
In het restaurant zeg je dat je eigenlijk geen trek hebt en ik zie er niet zoveel in om in mijn eentje te gaan eten. Je stelt voor om maar ergens anders heen te gaan. Naar Vesper om precies te zijn, iets wat inmiddels wel ‘onze plek’ geworden is. Op het moment dat we opstaan, pak je je telefoon en zie ik dat er een berichtje binnen komt. “U heeft een nieuwe match!” – het is een notificatie van de datingapp Happn. Ik voel van alles, maar wat ik precies voel, kan ik niet onder woorden brengen. Ik weet dat je gezien hebt dat ik het opmerkte.
Bij Vesper bestellen we nacho’s en nog meer lekkere dingen, maar mijn hoofd staat er niet naar. Niet alleen door alles omtrent jou, maar ook door het voorval met mijn kennis. Als ik even later terugkom van het toilet, kijk je op je telefoon. Onbewust kijk ik mee als ik achter je langs loop: er staat een app-gesprek open met iemand die behoorlijk pikante foto’s deelt – ik zie je langs een dame in sexy lingerie en dito posities scrollen.
Ik heb mijn conclusie wel getrokken, maar ik heb weinig zin in een confrontatie dus besluit de lieve vrede nog even op te houden. Ik wil het eerst even laten bezinken, hoewel ik in mijn hart al de juiste keuze gemaakt heb om je te laten gaan. Als we bij mijn huis zijn, stap je ook uit maar ik zeg je dat ik alleen wil zijn. Ik heb nog nooit iemand zo hard weg zien scheuren.

Maar nog geen 10 minuten later gaat mijn telefoon.
“Ik kom nu terug, we moeten praten”. Ik kan je niet op andere gedachten brengen. Eenmaal binnen, begint hij gelijk aan mijn kleren te trekken en – stom als ik ben – geef ik toe. Althans, totdat iets me treft als donderslag bij heldere hemel en ik je sommeer te vertrekken.
“Thanks for the good time. On my way home, a bit confused...” app je rond middernacht. Het is voor mij gedaan en je weet dit maar al te goed. Al snel laat je me met rust. We hebben elkaar losgelaten.

Totdat ik opeens op 1 juli, ongeveer een jaar na ons laatste contact, een berichtje van je krijg: “2:50 midden in de nacht. Iets maakt mij zorgen om je, alles ok?”.
Pas later zal blijken dat jij toen al wist wat ik nog niet wist, en wat ik nooit had kunnen weten maar wat uiteindelijk een van mijn grootste nachtmerries bleek te zijn.

[PP] [VOLG] Bonte Cashmiro van jaarling tot ............
Ceasar ter linden x Harmony 6 maart 2017 geboren

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-20 16:57

Haha eigenlijk niet!

Kan het wel doen trouwens, maar dat komt dan later. Het vervolg is eigenlijk ook wel bijzonder...

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)

Silly1972

Berichten: 14770
Geregistreerd: 24-06-08
Woonplaats: Almere

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 18-11-20 16:59

Ik ben echt heel benieuwd nl

[PP] [VOLG] Bonte Cashmiro van jaarling tot ............
Ceasar ter linden x Harmony 6 maart 2017 geboren

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-20 17:03

Haha ik ben er een beetje bang voor denk ik, want elke keer als ik over hem schrijf (waar of niet), kom ik hem “opeens” tegen hahaha...

Dat maakt het wel interessant, ook.

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)

PoelieWoelie

Berichten: 4717
Geregistreerd: 08-12-04

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-20 10:30

Kunnen we het vervolg verwachten in dit topic of het andere? :P

Ik vind het leuk om hier wat meer 'achtergrondinformatie' van Nina te lezen!

stitchlover

Berichten: 2600
Geregistreerd: 20-06-07
Woonplaats: Noord-Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-20 11:21

ik volg, super leuk hoe je schrijft! En ik ben ook heel benieuwd na het vervolg op de cliffhanger :D

Ushi Rust zacht 01-12-2011
Stitch Professioneel grasmaaier
Busted B+13 / L1+14/ L2+12/ M1+20/ M2+10/ Z1+18/ Z2+15/ ZZ-L+13/ ZZ-Z+11/ PSG+5/ InterI+3
Murphy Basis

Amado7

Berichten: 10719
Geregistreerd: 04-06-11
Woonplaats: In het leukste dorp.

Re: [VER]100 dates

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-11-20 12:46

Haha wel een vervolg op dat stukje hoor!

Niet perfect is ook goed

astridastrid

Berichten: 5792
Geregistreerd: 08-04-02
Woonplaats: Warmond

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-11-20 13:20

PoelieWoelie schreef:
Kunnen we het vervolg verwachten in dit topic of het andere? :P

Ik vind het leuk om hier wat meer 'achtergrondinformatie' van Nina te lezen!

Wat lief dat je dat zegt!

Nou, het vervolg is in Nina's verhaal natuurlijk al aan de orde geweest. Phoe, ik durf dat topic niet eens meer te openen ;( ik hou helemaal niet van ruzie en negativiteit; daar doe ik het niet voor. Dat is er al genoeg in de wereld, mijns inziens.

Ik geloof dat de meesten Nina's karakterschets al gemaakt hebben toch haha (beauty lies in the eyes of the beholder), dus wat kun je dan anders doen dan leven, om aan verwachtingen te voldoen. Daarom dit keer nog een lekker vrolijk, gek, happy-go-lucky verhaal <3 !

A. kwam ik in augustus nog tegen............ Precies de dag dat ik over zijn eerste ontmoeting had geschreven op mijn site. Heel bizar. Maar dat volgt later haha.

6.
Zaterdag 8 decemeber 2018

Ik vond hem gelijk leuk toen ik zijn datingprofiel op Happn tegenkwam: Bas heeft het uiterlijk van Antonie Kamerling (maar dan donker) en schrijft dat hij, net als ik, hedonist is. Perfecte match, dus! Hij komt ook nog eens uit Amsterdam en dan heb je bij mij direct een streepje voor.

“Welkom in mijn telefoon!” klonk zijn eerste spraakbericht, en blijkbaar had hij naast een goede, kwajongensachtige kop ook een geweldige stem: een tikkeltje bekakt, een tikkeltje Amsterdams, heel erg Antonie Kamerling. Het was bijna middernacht en ik sliep ook al bijna, maar besluit hem toch over mijn huidige staat (dat wil zeggen: horizontaal) in te lichten.

“Mooi” klinkt het even later, “dan ben je uitgeslapen als ik je straks kom halen”. Hier moet ik wel op reageren. Als hij maar niet denkt dat ik hem midden in de nacht bij me naar binnen laat! Waar zijn de echte gentlemen toch gebleven, die eerst iemand beter willen leren kennen?

“Schat, ik bied zelfs aan je te halen” antwoordt hij plagerig, en: "dan gaan we ook gelijk next level, don’t worry”. Ik vind het allemaal goed, maar vanavond kan hij het dak op, dus stel ik maar voor in plaats daarvan zaterdag af te spreken.

Hij twijfelt: “Ik weet niet zeker of ik kan… Ik ben heel slecht in plannen... Dat wil zeggen: ik heb vaak niet een heel duidelijk overzicht, diverse agenda’s die over elkaar heenlopen enzo” – hij pauzeert even, om vervolgens opgewekt te antwoorden: – “Weet je wat, zaterdag, we gaan het gewoon doen!”.
Helemaal leuk! “Drankjes en misschien ergens een bite’je?” stel ik voor. “Bij de Andaz hebben ze gratis nootjes” grap ik.

“Ik vind het nu al leuk!” reageert hij enthousiast. “En don’t worry , ik zal galant zijn. Maar het is toch ook aan de vrouw om de gentleman eruit te halen” beklemtoont hij. “De verschillen mogen best af en toe benadrukt worden, daar heb je helemaal gelijk in”.
Hij weet me nu al te boeien! Zaterdag komt inmiddels rap dichterbij, dus is het zaak het plan dicht te smeden.

“Mmm” hoor ik hem op een dag die volgt mysterieus mompelen, “wat voor scenario zullen we eens doen?”.
Ik heb geen idee wat hij bedoelt, totdat hij vervolgt “naakt verstoppertje in een openbare ruimte?”. Ik hoor zijn twijfels, waarna hij vervolgt: “Nee, ik weet wat beters. Jij mag de eerste 15 minuten van onze date niet praten, zo gaan we het doen. Je komt naar de bar, gaat naast me zitten, maar zegt niets. We gaan alleen kijken, ruiken, voelen…”.
Ik vind het geweldig! “Haha WTF, ik heb eindelijk iemand gevonden die net zo gek is als ikzelf” antwoord ik dan ook enthousiast.
“Ik ben gekker” antwoord je geheimzinnig, “eens kijken of je kunt gehoorzamen. In elke echte vrouw zit een stoute”.
“Ik ben een dame, hoor!” verweer ik.
“Ik zie je foto’s…” begint hij “...always a lady, but naughty eyes, met een licht ontvlambare, vrouwelijke energie. Wildebrasje!”

Bas heeft iets. Ik vertel hem dat ik erg naar onze ontmoeting uitkijk.
“Ik ben heel benieuwd naar je” antwoordt hij. “Ik weet nog helemaal niet wie je bent, maar ik hou nu al van je spontaniteit en alles. Create your own world, girl. I LOVE it!”. En op het moment dat ik dat hoor, krijg ik de glimlach niet meer van mijn gezicht.

Als ik zaterdagavond in de Uber zit van Amsterdam Centraal Station naar de Herengracht, voel ik me toch een beetje zenuwachtig worden. Nerveus trek ik aan mijn zwarte, strakke jurkje.
Langzaam daal ik even later de trap af naar de Vault, de bar van het Waldorf Astoria welke zich bevindt in de oude bankkuis van de MeesPierson bank, waar we elkaar zullen ontmoeten.
Bas is er al; onze ogen kruizen elkaar meteen en ik krijg direct een kleur. Hij is leuk!

Ik schrijd zijn kant op waarna we even later naast elkaar op de grote bank zitten. Op dat moment komt de ober eraan met twee glazen rood, wat Bas blijkbaar al geregeld had voordat ik er was. Ik ben flabbergasted.

Het kwartier dat volgt, is vreselijk intens. We kijken, ruiken, voelen, exact zoals Bas gezegd had. Hij is precies zoals ik hem verwachtte: wild haar, een tikkeltje yup-achtig, goed gekleed, maar niet té gepolijst, lichte “het kan me niet schelen”-gezichtsbeharing, , een tikkeltje “scruffy”. Ondeugend, creatief, intens, zelfverzekerd, diepgaand. Hij draagt een spijkerbroek met een crèmekleurige kabeltrui die vreselijk zacht voelt en hij ruikt heerlijk.

Het is zo puur om niet te praten: je kunt niets “verbloemen” met je stem. We voelen aan elkaars handen, armen, benen, spelen met elkaars haar: het is geweldig. Af en toe geef je me mijn glas wijn aan, waar ik gretig een slokje van neem. Het is een van de lekkerste wijnen welke ik ooit gedronken heb, wat alles te maken heeft met de setting van de avond.

En nog voor het kwartier is afgelopen, nog voor ik een woord heb kunnen zeggen, zoenen we elkaar. Hoewel het maar een zoen is, is het zo hevig intens dat ik niet merk dat het kwartier inmiddels allang voorbij is als onze lippen zich veel later van elkaar scheiden.

“U mag nu praten”.

:* Astrid Alida - fashion & beautyblog: astridalida.com
/3 Haflingersdressuur (Subtop): Happy Haflingers (Instagram)


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Gompernikkel, LoveGlove en 4 bezoekers