Bokt.nl

Geen groot spektakel deze keer, wel een fijn (kleiner) stukje.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mijn 6e uur verloopt dan ook vrij vlot, het is een groep derdeklassers die het hele circus niet lijken te hebben meegekregen of doen of ze het niet hebben meegekregen. Als de zoomer is gegaan en ze allemaal mijn lokaal uitstormen zie ik bij de deur Nina en het meisje waar ik vanochtend tegen uitgevlogen ben, staan.

‘Melanie moest nablijven bij jou?’ – Nina kijkt me met een vragend gezicht aan.
‘Dat klopt, heeft ze ook gezegd waarom?’
‘Iets met een opmerking die een vriendin van haar heeft gemaakt naar jou vanochtend.’
‘Weet je heel zeker dat jij het niet zelf was, Melanie?’ – ik kijk Melanie strak aan en trek mijn wenkbrauwen op.
‘Nee, het was Eline… Ze vertelt ook al de hele dag dat ze ermee weg is gekomen.’ – Ze durft me niet aan te kijken en ik kijk naar Nina.
‘Mevrouw Santing, ik ken Melanie als een heel lief meisje, dus ik kan niet helemaal plaatsen dat zij zo’n opmerking gemaakt zou hebben. Ik denk dat het gewoon een gevalletje verkeerd moment, verkeerde plek is geweest.’
‘Wil jij dan Eline deze week nog mijn richting in sturen?’
‘Maar Mevrouw, dan weet ze dat ik gezegd heb dat zij het heeft gezegd en niet ik.’ – Nina kijkt van Melanie naar mij en zegt tegen Melanie dat ze zich geen zorgen hoeft te maken en dat zij in ieder geval vast kan gaan. Nina stapt naar mijn bureau toe en zegt:
‘Ik regel dit wel Daniël, jij hebt al genoeg te regelen met betrekking tot Sofie en Quin. Ga je mee pauze houden?’ – Eigenlijk wil ik ertegenin gaan en Eline zelf spreken over zulke opmerkingen, maar Nina heeft wel gelijk. Pick your battles. Nina ziet de twijfel op mijn gezicht en moet er om lachen.
‘Laat gaan Daniël, jij weet net zo goed als ik dat er continue zulke opmerkingen gemaakt worden als we buiten gehoorafstand zijn. Maar ik snap je frustratie aan de hand van de opmerking.’
‘Oké, je hebt gelijk… Ik laat het voor nu gaan, maar nu pauze gaat het niet worden Nien, ik moet nog even bellen met de maatschappelijk werker in verband met Quin en Sofie en daar ben ik al laat mee zie ik nu.’
‘Oké, ik ben na de pauze weer naar huis, dus ik zie je morgen weer!’ – ze maakt nog een zwaaibeweging met haar hand als ze mijn lokaal uitloopt.
‘Tot morgen.’

Mijn belletje met de maatschappelijk werker duurde langer dan ik gepland had, hij wil zowel Sofie als Quin spreken, maar daarvoor hebben we wel de toestemming van de ouders nodig en ik heb zo’n vermoeden dat de ouders van Quin daar niet in meegaan. Ik loop de docentenkamer in om Eric nog op de hoogte te stellen, maar krijg hem zo snel niet gevonden. Wel zie ik Ingrid zitten, dus vraag haar naar Eric.

‘Die is nog steeds in gesprek met de ouders van Quin. Ze hebben gevraagd of ze met Niels mogen spreken, gezien hij de afdelingsleider is van de onderbouw, maar hij is er niet, dus wilden ze enkel met Eric spreken.’ – Ze brengt het op een manier dat iedereen aan tafel voelt dat ze op haar tenen is getrapt.
Ik besluit om er verder niet op in te gaan, aangezien ze al behoorlijk geïrriteerd overkomt, de pauze bijna voorbij is en ik verwacht eigenlijk wel dat Eric zo gaat afronden met de ouders van Quin en dan kan ik hemzelf op de hoogte brengen. Op een bepaald moment richt Ingrid zich ook weer naar haar tafelgenoten in plaats van enkel op mij, wat voor mij het signaal is dat ik zonder al te veel scheve blikken nog even naar mijn eigen plek kan verplaatsen.
Echter wanneer ik bijna bij onze tafel aangekomen ben, hoor ik de zoomer gaan en iedereen aanstalten maken om naar hun lessen te gaan.
Syl staat ook op en ik zie haar rondkijken op zoek naar Eric, maar die is nog steeds nergens te bekennen. Ik loop naar haar toe en vertel wat Ingrid mij net heeft verteld, tevens stel ik voor om zijn klas even op te vangen tot hij klaar is met het gesprek.
We lopen samen op en kletsen wat over de chaos van deze dag, dat je het door heel de school heen lijkt te voelen zoemen en dat het docententeam behoorlijk veel lijkt op de klassen van de school zelf. Het is onbezorgd, luchtig en voor het eerst in lange tijd hebben we weer een gesprek zoals we die hebben gevoerd voordat er zich van alles tussen ons heeft afgespeeld.

Het lokaal van Eric is vlakbij en de leerlingen staan al te wachten bij de deur. Een paar gezichten staan verbaast als ze ons aan zien komen lopen en de luidruchtigste van het stel brult door de gang:

‘Waar is Meneer Boulanger?’
‘Meneer Boulanger is nog even in gesprek, ik kom jullie in de gaten houden totdat hij er is en aangezien jullie een zooitje ongeregeld bij elkaar zijn komt Mevrouw Jonker me even assisteren.’
‘Heeft de Meneer dat gezegd? Dat wij een zooitje ongeregeld zijn?’
‘Nee, dat zeg ik. Dat zijn jullie als jullie bij mij binnenkomen voordat Meneer Gerards er is altijd wel namelijk!’ – Ik zeg het op een plagerige toon en met een lach om mijn mond. Heerlijk als ze zo snel op de kast te jagen zijn.
Als ze eenmaal binnen zijn, stuiteren ze alle kanten op dus ik gebied ze om op hun plek te gaan zitten en even hun mond te houden. Een van de jongens achter in de klas schreeuwt door de klas:

‘Ik zag Quin daarstraks op school, wordt ze nu van school gestuurd?’
‘Als je nu eerst eens even je vinger in de lucht steekt in plaats van door de klas te brullen.’ – Met zijn vinger in de lucht herhaalt hij zijn vraag nogmaals op dezelfde toon en op hetzelfde volume.
‘Nu nog even wachten tot ik je het woord geef en voor jou ongeveer op fluistertoon, misschien beantwoord ik dan je vraag.’ – een gedeelte van de klas grinnikt en draait zich half om naar Sven.
Sven maakt een “ttt-geluid” en zwaait met zijn vinger.
‘Ja, Sven.’
‘Wordt ze nu van school gestuurd?’
‘Dat weet ik niet, we zijn namelijk niet allemaal van die nieuwsgierige aagjes als jij bent.’ – de rest van de klas begint te lachen en Sven zet een gemaakt boos gezicht op.
Ik babbel wat met de klas en zie Syl achter in de klas het haar hand onder haar kin wat door de klas en naar mij kijken.

‘Maar jongens, ik zie dat Mevrouw Jonker zich stierlijk aan het vervelen is, dus ik denk dat ik achterover ga leunen en jullie lekker aan haar overlaat.’

Het gezicht van Syl verschiet in een verschrikte blik en, ik denk onbewust, knikt ze “nee”. Ik loop naar haar tafel en gebaar dat ze op moet staan en voor de klas kan gaan staan. Enigszins weifelend loopt ze naar voren als ik op haar plek ga zitten. Ik neem dezelfde houding aan als zij en vermaak me kostelijk als ik haar wat zie stuntelen zo voor de klas. Ik krijg weer flashbacks naar de eerste keren dat ik zelf voor de klas stond en hoe ontzettend bewust ik me was van mijn hele lijf. Het leek of mijn armen een soort overbodige aanhangsels waren geworden die nergens een logische plek leken te hebben. Als ik me omdraaide had ik het gevoel dat wereldoorlog 3 zou ontketenen omdat ik ze niet in de gaten kon houden, maar in de praktijk zaten ze eigenlijk heel erg braaf te wachten op de aantekeningen die op het bord zouden komen. Ik kan me ook nog goed herinneren dat ik het doodeng vond om daadwerkelijk de klas in te stappen en tussen de tafels door te lopen, niet omdat de leerlingen dan iets zouden doen, maar ik was vooral bang om over een tas te struikelen, tegen een tafel te stoten of per ongeluk de spullen van een leerling van tafel te vegen terwijl ik langsliep.

Ik kan soortgelijke gedachten bijna van Syl haar gezicht aflezen als ze heel de tijd de klas scant. Haar hele lijf is gespannen, haar schouders heeft ze bijna tot aan haar oren opgetrokken en ze speelt heel de tijd met een lok haar of wrijft onder haar neus.
Ondertussen houd ik de rest van de groep wel mee in de gaten of de raddraaiers geen misbruik gaan maken van de situatie, maar vooralsnog lijkt het goed te gaan. Ze babbelt over zichzelf, vraagt naar de leerlingen en vertelt over haar opleiding. De leerlingen lijken het te accepteren, maar dat heeft er denk ik vooral mee te maken dat ze nu geen les hebben over aardrijkskunde.
Een van de leerlingen vraagt vervolgens of ze een vriendje heeft en haar ogen schieten even heel snel naar mij. Haar boodschap: “Help.”
Ik steek mijn duim zo onopvallend mogelijk op en probeer haar gerust te stellen met mijn gezichtsuitdrukking.

‘Nou, nee, ik heb geen vriendje… Maar die ga ik ook nooit eentje krijgen.’ – De klas valt even stil, de boodschap komt nog niet echt bij ze binnen.

**Geplaatst**: 02-07-21 16:08

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 02-07-21 16:08

Jaaaaa, ik ga een bakkie koffie erbij pakken en dan lezen!

**Geplaatst**: 02-07-21 22:37

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 02-07-21 22:37

Heerlijk stuk weer om te lezen

**Geplaatst**: 03-07-21 09:23

Geplaatst: 03-07-21 09:23

Leuk dat er wat meer verhaal in komt!

**Geplaatst**: 04-07-21 11:47

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-07-21 11:47

Leuk!!!

**Geplaatst**: 05-07-21 09:28

Geplaatst: 05-07-21 09:28

Het eerste stuk heb ik meerdere keren moeten lezen en nu snap ik hem nog niet

. Maar aangezien de rest het een fijn stuk vind zal het wel aan mijn maandagochtend liggen

**Geplaatst**: 05-07-21 13:19

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 05-07-21 13:19

Je laatste zin loopt alleen niet. Ik denk dat je “eentje” eruit wilt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-21 19:37

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-21 19:37

amies100 schreef:
Het eerste stuk heb ik meerdere keren moeten lezen en nu snap ik hem nog niet . Maar aangezien de rest het een fijn stuk vind zal het wel aan mijn maandagochtend liggen

Welk eerste stuk?

Enjoy_ schreef:
Je laatste zin loopt alleen niet. Ik denk dat je “eentje” eruit wilt?

Is dat niet gewoon spreektaal?
"Die ga ik ook nooit een(tje) krijgen."

**Geplaatst**: 05-07-21 19:44

Geplaatst: 05-07-21 19:44

amies100 schreef:
Het eerste stuk heb ik meerdere keren moeten lezen en nu snap ik hem nog niet . Maar aangezien de rest het een fijn stuk vind zal het wel aan mijn maandagochtend liggen

Ik heb vrijdag gelezen en ben het hier wel mee eens, vond dit stuk niet helemaal lekker lopen zoals de andere stukken. Maar dat kan aan mij liggen.

**Geplaatst**: 06-07-21 07:26

Geplaatst: 06-07-21 07:26

ApplePapple schreef:
amies100 schreef:
Het eerste stuk heb ik meerdere keren moeten lezen en nu snap ik hem nog niet . Maar aangezien de rest het een fijn stuk vind zal het wel aan mijn maandagochtend liggen

Ik heb vrijdag gelezen en ben het hier wel mee eens, vond dit stuk niet helemaal lekker lopen zoals de andere stukken. Maar dat kan aan mij liggen.

Ik had hetzelfde.. Ik denk omdat ik in eerste instantie dacht dat Nina een leerling was ondanks dat ze al eerder in het verhaal voorkwam en daar raakte ik van in de war :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-07-21 15:44

Geplaatst door de TopicStarter : 09-07-21 15:44

Het is weer vrijdag toch?

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Waarom?’ – Een van de meisjes vooraan in de klas zit met een verbaasde gezichtsuitdrukking naar Syl te kijken terwijl ze de vraag stelt.
‘Omdat ik geen vriendje wil. Een vriendin daarentegen wel.’ – Weer kijkt ze even mijn richting in, maar slaat vervolgens verlegen haar ogen neer. Och meis toch…

De klas valt weer even stil, het is geen vervelende stilte, maar je merkt dat ze even de tijd nodig hebben om te laten bezinken wat Syl net gezegd heeft. Ik kijk de klas weer eens rond en zie eigenlijk alleen een paar gezichten die een grote “huh” uitstralen en een heleboel gezichten die niet veranderd zijn. Ik merk wel dat dit een moment is waarop het handig is als ik even inspring om het gesprek iets meer te begeleiden.

‘Wat Mevrouw Jonker bedoelt, is dat ze niet verliefd wordt op mannen, maar op vrouwen.’
‘Maar mevrouw… Ze is toch zelf een mevrouw?’ – de verlegen jongen voor mij heeft zich naar me omgedraaid en fluistert deze vraag bijna.
‘Ja dat klopt, maar vrouwen kunnen verliefd worden op vrouwen, mannen op mannen en natuurlijk ook vrouwen en mannen kunnen verliefd worden op elkaar. Het maakt niet uit op wie je verliefd wordt, het gaat erom dat je een fijn gevoel krijgt van iemand. Dat je graag bij die persoon wil zijn en daar jouw tijd mee wil delen.’ – De ogen van de leerlingen wisselen van Syl naar mij en weer terug naar Syl.

Het meisje waar de vraag over het vriendje vandaan is gekomen, heeft nu weer haar vinger in de lucht. Syl kijkt naar haar en ze stelt de vraag opnieuw, met de nodige aanpassing;
‘Heeft u een vriendin dan?’ – Wat ontzettend fijn dat de leerlingen er zo goed mee omgaan, deze vraag maakt het alsof er niets vreemds gezegd is en ik trek me weer terug uit de conversatie. Syl antwoord;

‘Niet echt, ik vind wel iemand ontzettend leuk, maar ze is niet mijn vriendin.’
‘Waarom niet?’
‘Soms vind je iemand heel erg leuk, maar ben je niet meteen iemands vriendin.’
‘Vindt zij u dan niet “heel erg leuk”?’
‘Goede vraag, daar heb ik nog steeds geen duidelijk antwoord op.’ – Ze vermijdt nu expres de hoek waar ik zit, wat ik volledig snap.
‘Goed, willen jullie nog meer weten?’ – Ondertussen gaat de deur zacht open en zie ik Erics vermoeide gezicht door de kier gluren, Syl heeft nog niks door en beantwoord nog een paar vragen voordat Eric helemaal binnenstapt en zijn klas begroet.
Hij bedankt Syl en mij voor het opvangen van zijn klas en dat hij zijn klas nog even toe wil spreken over de kwestie Quin en Sofie dus dat Syl niet achterin hoeft te komen zitten. Na wat spullen bij elkaar geraapt te hebben lopen we samen het lokaal weer uit.

‘Dankje.’ – Ze blijft wel voor zich uitkijken.
‘Waarvoor precies?’
‘Het bijspringen net. Ik merkte dat ik een beetje dichtsloeg.’
‘Geen probleem hoor, het is niet de eerste keer dat ik zo’n gesprek voer met een klas.’ – ik kijk in haar richting en wil naar haar lachen, maar ze kijkt me nog steeds niet aan.

Ik voel mijn telefoon trillen in mijn broekzak en ik kan er donder op zeggen dat Niels nu belt. Het zou me niet verbazen als Eric toch gebeld heeft en Niels nu wil weten wat er allemaal gaande is hier. Ik kan het echter niet over mijn hart verkrijgen om nu op te nemen en Syl weer te confronteren met Niels na haar ervaring net in het lokaal.

‘Daniël?’
‘Ja?’
‘Ik denk dat het misschien niet heel verstandig is als ik je zo nog zie.’
‘Hoezo?’
‘Omdat…’ – ze laat een korte stilte vallen. ‘Ik wil antwoord.’ – ik weet meteen dat ze refereert aan het antwoord dat ze net in de klas gegeven heeft. Ze kijkt me verdomme nog steeds niet aan en blijft stug in de richting van de docentenkamer lopen.
‘En ik wil je niet dwingen, ik wil jouw dag niet nog moeilijker maken dan dat hij al is, maar ik wil mezelf ook niet tekortdoen. Bovendien ben ik de rest van de week niet op school omdat ik een projectweek heb op de opleiding en het lijkt me ook wel handig als ik me focus op wat hogere cijfers halen. We zitten tenslotte al over de helft van het schooljaar.’ – Ze probeert er nu overheen te praten met cijfers en dagelijkse dingen, gezien we op nog geen 10 meter bij de docentenkamer vandaan zijn.
‘Oké.’ – wat weifelend komt het mijn mond uit. Ik snap haar wel, maar hoe egoïstisch het misschien ook is, voelt het niet eerlijk gezien ik altijd eerlijk ben geweest.
‘Goed, ik ga mijn spullen pakken en ik ben naar huis.’ – Ze kijkt me even kort aan, maar ik merk dat het haar niet goed lukt, ze slaat namelijk meteen haar ogen weer neer.
‘Syl, ik laat straks nog van me horen, oké?’
‘Prima, byebye.’ – Ze stapt de docentenkamer in, ik twijfel even, maar loop dan toch naar het kantoor van Niels.

**Geplaatst**: 09-07-21 16:00

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 09-07-21 16:00

Aaaah, een week ertussen is zoooo lang! Als het af is, ga ik er nog eens rustig voor zitten en lees ik het aan één stuk door