Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Maureen95, Firelight
DreamGuide schreef:Wat een prachtig verhaal! En wat ben ik het ontzettend eens met de boodschap! Heb het idee dat veel mensen alleen maar bezig zijn met dingen 'doen' met hun paarden en daarin dan niet naar hun dier luisteren.
Ik probeer altijd als ik met mijn paard ben, ook een rustig moment te zoeken om alleen even samen te zijn. En als we dan in stilte samen zijn, voelt het net even of onze harten samen kloppen, en dan weet ik dat zij mij begrijpt en ik haar.
Dat klinkt misschien zweverig, maar dat voelt heel bijzonder.
Dit verhaal doet me daar aan denken, en ik wordt er helemaal vrolijk van
MonteKarlo schreef:Wauw heel mooi geschreven! Ik herken mijn eigen paard ook heel erg in 'Ibtissam', hetzelfde warme geweldige karakter. Net als DreamGuide probeer ik ook momenten te pakken waarin ik samen met hem ben. Hij zoekt dan sommige momenten ook toenadering en het gevoel wat ik dan krijg is onbeschrijfelijk. Hij is echt mijn once in a lifetime paard
Pandora2 schreef:Wat mooi...ik word er een beetje stil van
Dit verhaal doet mij erg denken aan mijn eerste paardje. Mijn once-in-a-lifetime horse
Ik kon met hem lezen, schrijven en voelen.
Die speciale band met dat dier heb ik nooit meer ervaren met mijn volgende paarden, alhoewel die ook heel veel voor mij betekenen.
Maar dat diepe gevoel, nee. Dat is er nadien nooit meer geweest.
Wat kun jij buitengewoon goed schrijven trouwens
Marin_ka3 schreef:Wie heeft er al in stilzwijgen, in volledige ontspanning, oren op een lijn, met zijn paard gewandeld?
Wie heeft dit geprobeerd?