[VER] ...en ik dan?

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

[VER] ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-10-18 13:51

Mijn opa vertelde me...

De volgende avond zag ik mijn opa weer bij de open haard zitten. Ik liep naar hem toe en vroeg of ik erbij mocht komen zitten.

'Natuurlijk,... kom, ...ga zitten! Wat grappig, ik zat net aan je te denken. Ik liet mijn gedachten nog eens gaan over wat we gisteren allemaal met elkaar besproken hebben. Over de echte communicatie tussen mens en paard, weet je nog? Ik zal het illustreren met een voorbeeld uit het leven gegrepen.'

Heel kalm en rustig begon hij op zachte toon te vertellen.

'Izabell had een heel mooi paard. Een prachtige oranje, goudkleurige vos, een ruin, met de naam Ibtissam. Ibtissam betekent 'glimlach'. De ruin deed zijn naam eer aan, hij was niet alleen heel vriendelijk van aard en zachtmoedig in de omgang, maar ook, bij iedereen die hem observeerde verscheen er automatisch een glimlach op het gezicht.

Izabell was helemaal gek op haar paard. Elke dag waren ze samen te vinden. Zij verzorgde Ibitissam met alle liefde van de wereld, borstelen, hoeven krabben, staart wassen, manen kammen, noem maar op. Niets was haar te veel. Ze reden veel op de heide, door het bos, over velden en door dorpen. Samen, met zijn tweetjes, maar ook wel eens met een andere ruiter en zijn paard of in een groep. Ibtissam was in elke situatie erg braaf, betrouwbaar en gehoorzaam, hij zorgde goed voor Izabell, zij was veilig op zijn rug. Izabell genoot dan ook met volle teugen van de tochten die zij samen maakten.

Op diezelfde stal liep een man rond die elke dag bezig was met het mesten van de stallen, het omzetten van de paarden en het geven van water, hooi en brokken. Het was duidelijk dat deze man heel goed met paarden kon omgaan. In zijn aanwezigheid werden alle paarden gelijk weer 'zen'. Door zijn onopvallende rustige gedrag was hij als het ware 'onzichtbaar' voor de mensen op stal, maar zeker niet voor de paarden, integendeel. Alle paarden volgden hem heimelijk nauwgezet in zijn doen en laten. Zijn naam was Joseph.

Doordat Joseph zowat zijn hele leven tussen de paarden had doorgebracht was zijn observatievermogen sterk ontwikkeld. En het was hem opgevallen dat Izabell wel heel gelukkig was met haar paard, maar niet in het sociale leven. Onder de jongelui op stal kon ze maar geen aansluiting vinden. Hij zag haar vaak alleen rondlopen, terwijl haar leeftijdgenoten altijd in groepjes bij elkaar waren.

Op een dag hoorde hij haar praten. Hij was bezig met het vegen van de gang, toen hij vanuit de stal van Ibtissam een verdrietige stem hoorde. 'Ik snap het niet Ibbi, wat doe ik verkeerd?. Wat is er mis met mij? Iedereen heeft vriendinnen, en ik heb er geen een. Niemand vind mij leuk! Waarom lopen ze met een boog om mij heen? Gelukkig heb ik jou, Ibbi.' Joseph was op het stemgeluid afgelopen en zag dat Izabell haar armen om de hals van het paard had geslagen en dat er tranen over wangen biggelden. Uit respect voor de intimiteit van het moment liep hij weer weg, hij wilde Izabell en Ibtissam niet verstoren.

Joseph had met het meisje te doen. Maar begreep ook dat Izabell in een situatie verkeerde waar hij weinig aan kon veranderen. Wel nam hij zich voor om haar wat meer in de gaten te houden en haar te ondersteunen waar mogelijk. Zo kon het gebeuren dat hij haar over een langere periode meerdere keren haar hart hoorde uitstorten bij Ibtissam. Op een gegeven moment besloot hij met haar een gesprek aan te gaan.

'Hey, Izabell, ...wat een verdriet meiske.' Verrast keek Izabell hem met twee waterige rode ogen aan, 'heb je mij gehoord?' 'Ja, ja...', en hij knikte meewarig zijn hoofd op en neer. 'Lieve meid, ik kan jou niet helpen, ik kan hooguit, net als je paard, naar jou luisteren. Ik kan vragen stellen, en weer naar je luisteren. Meer kan ik niet voor je doen. Maar, ... ik kan wel wat betekenen voor je paard En, ...ik denk dat jij daar wel voor te porren bent. Gezien de diepe band die je met Ibtissam hebt.' Izabell knikte heftig van ja, 'ja, ...echt, ...een heel diepe band. Hij is mijn 'alles', ik kan niet zonder hem!', kwam het er half snikkend uit. 'Mooi, ...kom we gaan er even bij zitten.'

Ze lieten zich in het stro zakken, totdat ze naast elkaar met hun ruggen tegen de houten wand van de stal aanzaten. Joseph had de nieuwsgierigheid van Izabell gewekt, ze droogde haar tranen, haar ademhaling werd weer ontspannen en ze luisterde aandachtig.

'Ik weet dat je veel verdriet hebt en dat je altijd bij Ibtissam terecht kan met je verdriet. Hij luistert naar je, troost je en geeft je een veilig gevoel.' Izabell knikte aandachtig van ja. 'En heel vaak ga je dan weer met een opgelucht gevoel naar huis!' 'Klopt!' 'Dat is een prachtig gegeven, jullie tweetjes hebben echt een diep contact en hij is in staat jou te troosten. Jij kan altijd jouw verhaal bij hem kwijt. Maar, … hoe zit het met Ibtissam, kan hij bij jou zijn verhaal kwijt? Heb jij ook een luisterend oor voor hem, op momenten dat hij dat nodig heeft?'

Izabell zat inmiddels muisstil en roerloos naar Joseph te luisteren. Joseph voelde haar versterkte concentratie en haar aanwezigheid van geest, wat hem aanspoorde om vooral verder te gaan met zijn verhaal.

'Ga er van uit dat hij jou volledig begrijpt, hij pakt het gevoel achter elk woord wat jij uitspreekt. Maar, ...sta jij open voor zijn verhaal ?' Hierbij keek Joseph haar enige tijd recht in de ogen. En na een kleine stilte, 'moet je voorstellen dat je nooit gehoord wordt, ...moet je voorstellen dat jouw verdriet nooit opgemerkt wordt, ...moet je voorstellen dat jouw frustratie er niet toe doet, ...dat je keer op keer met je gevoelens tegen een muur aanloopt. Dat je keer op keer wel probeert, ...en probeert, ...en probeert, echter, ...er komt geen luisterend oor, ...geen troost, ….geen begrip. Stel je dat eens voor. Dat is voor veel paarden de harde realiteit. En wat Ibtissam betreft, hij houdt van je, hij staat voor je open, hij luistert naar je, hij troost je, heeft begrip voor je, ...hij doet alles voor jou. Wat hij voor jou betekent, zou jij ook voor hem kunnen betekenen.'

'Hoe dan, ...hoe doe ik dat Joseph, ...hoe dan?'

'Jullie band is enorm sterk ontwikkeld, dan is alles mogelijk. Ga bijvoorbeeld met hem wandelen, jullie tweetjes. Heerlijk ontspannen wandelen. Zorg tijdens het lopen dat jouw oren op een lijn zitten met zijn oren. En, ...wees stil, ...ontspan, ...loop samen en wees stil. Op den duur voel je precies aan wat er in hem omgaat, wat hij aan je kwijt wil. Luister naar dit gevoel en neem het serieus. Vertel hem daarna dat je hem hebt begrepen, dat je hem hebt gehoord. Op deze manier kunnen jullie als twee wezens met elkaar gaan communiceren en voor elkaar betekenen. Dan is het geen eenrichtingsverkeer meer. Dan is het geven en nemen tussen twee wezens. Lieve Izabell, als je dit kan doen voor Ibtissam, dan maak je hem heel gelukkig, en blijft hij lang gezond, dan heb je aan je paard een vriend voor het leven!'

Bij de laatste woorden veerde Izabell omhoog, 'Dat ga ik doen, dat is wat ik wil ...een vriend voor het leven, dat is wat ik zoek! Joseph wil je mij helpen? Als ik vragen heb mag ik dan bij jou komen, help je mij hiermee? Ik wil heel graag ook een luisterend oor voor Ibtissam zijn, zoals hij dat voor mij is, natuurlijk! Niets liever!' Ze liep naar haar paard toe en met een blije liefdevolle uitdrukking op haar gezicht sloeg ze haar armen om zijn warme hals.

Opa draaide zijn hoofd naar mij toe en keek me nieuwsgierig aan, 'hier wil ik het graag bij laten.'
'Wauw, opa, dat noemt ik nou 'de puntjes op de 'i' zetten. Zo simpel en toch zo ongewoon. Heel gek eigenlijk dat dit voor ons mensen zo moeilijk is, maar wat kan het mooi zijn als dit heel gewoon zou zijn, als dit vanzelfsprekend gedrag zou zijn in onze benadering naar paarden. Wat zou dat mooi zijn!'

Mijn opa en ik, we zaten nog heel lang na te praten.
Laatst bijgewerkt door Lous op 13-10-18 16:37, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Tag toegevoegd.

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.


tabaflab

Berichten: 1443
Geregistreerd: 26-08-12

Re: ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 14:46

Wat een ontzettend mooi verhaal en wat heb je het goed geschreven

Hey, jij ook hier?

anjali
Berichten: 14914
Geregistreerd: 25-07-15

Re: ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 14:55

Inderdaad heel mooi.

Lous

Berichten: 24237
Geregistreerd: 01-08-04
Woonplaats: Noord-Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 16:33

Aangezien het hier om een verhaal gaat verplaats ik dit topic hierbij naar UK. :)

NIET banketstaaf,MAAR POETSEN!!

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-10-18 17:35

tabaflab schreef:
Wat een ontzettend mooi verhaal en wat heb je het goed geschreven


Tabaflab, mag ik vragen welke aspecten van het verhaal jij het mooist vindt?

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

DreamGuide

Berichten: 2011
Geregistreerd: 10-08-14

Re: [VER] ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 17:46

Wat een prachtig verhaal! En wat ben ik het ontzettend eens met de boodschap! Heb het idee dat veel mensen alleen maar bezig zijn met dingen 'doen' met hun paarden en daarin dan niet naar hun dier luisteren.
Ik probeer altijd als ik met mijn paard ben, ook een rustig moment te zoeken om alleen even samen te zijn. En als we dan in stilte samen zijn, voelt het net even of onze harten samen kloppen, en dan weet ik dat zij mij begrijpt en ik haar.

Dat klinkt misschien zweverig, maar dat voelt heel bijzonder.

Dit verhaal doet me daar aan denken, en ik wordt er helemaal vrolijk van :)

Horonae• ZZ-licht + 10
Volg Horonae op instagram, klik hier!

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-10-18 18:05

DreamGuide schreef:
Wat een prachtig verhaal! En wat ben ik het ontzettend eens met de boodschap! Heb het idee dat veel mensen alleen maar bezig zijn met dingen 'doen' met hun paarden en daarin dan niet naar hun dier luisteren.
Ik probeer altijd als ik met mijn paard ben, ook een rustig moment te zoeken om alleen even samen te zijn. En als we dan in stilte samen zijn, voelt het net even of onze harten samen kloppen, en dan weet ik dat zij mij begrijpt en ik haar.

Dat klinkt misschien zweverig, maar dat voelt heel bijzonder.

Dit verhaal doet me daar aan denken, en ik wordt er helemaal vrolijk van :)


Dankjewel voor je hartverwarmende reactie. Wat ontzettend mooi dat jij jezelf in het verhaal herkent!
Dus het bestaat!!!!!! *\o/*

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

TinGu

Berichten: 1637
Geregistreerd: 27-08-10

Re: [VER] ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 18:17

Prachtig verhaal en inderdaad met een mooie diepere boodschap.
Gewoon samen zijn met je paard, kijken naar hem, luisteren naar hem, er zijn voor hem, dat vergeten heel veel mensen.

Dank je wel voor het delen!

"There are many wonderful places in the world, but one of my favorite places is on the back of my horse." ~ Rolf Kopfle [o]

MonteKarlo

Berichten: 2199
Geregistreerd: 28-07-10
Woonplaats: Brabant

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 18:26

Wauw heel mooi geschreven! Ik herken mijn eigen paard ook heel erg in 'Ibtissam', hetzelfde warme geweldige karakter. Net als DreamGuide probeer ik ook momenten te pakken waarin ik samen met hem ben. Hij zoekt dan sommige momenten ook toenadering en het gevoel wat ik dan krijg is onbeschrijfelijk. Hij is echt mijn once in a lifetime paard <3

Pandora2
Berichten: 19839
Geregistreerd: 04-01-13
Woonplaats: Belgie

Link naar dit bericht Geplaatst: 13-10-18 18:27

Wat mooi...ik word er een beetje stil van :o

Dit verhaal doet mij erg denken aan mijn eerste paardje. Mijn once-in-a-lifetime horse <3
Ik kon met hem lezen, schrijven en voelen.
Die speciale band met dat dier heb ik nooit meer ervaren met mijn volgende paarden, alhoewel die ook heel veel voor mij betekenen.
Maar dat diepe gevoel, nee. Dat is er nadien nooit meer geweest.

Wat kun jij buitengewoon goed schrijven trouwens :j

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-10-18 19:07

TinGu schreef:
Prachtig verhaal en inderdaad met een mooie diepere boodschap.
Gewoon samen zijn met je paard, kijken naar hem, luisteren naar hem, er zijn voor hem, dat vergeten heel veel mensen.

Dank je wel voor het delen!


Dankjewel TinGu! :)

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-10-18 19:12

MonteKarlo schreef:
Wauw heel mooi geschreven! Ik herken mijn eigen paard ook heel erg in 'Ibtissam', hetzelfde warme geweldige karakter. Net als DreamGuide probeer ik ook momenten te pakken waarin ik samen met hem ben. Hij zoekt dan sommige momenten ook toenadering en het gevoel wat ik dan krijg is onbeschrijfelijk. Hij is echt mijn once in a lifetime paard <3


Dankjewel MonteKarlo! Ja , inderdaad die toenadering is zo ontzettend ontroerend mooi,
ik ken het gevoel :j

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 13-10-18 19:20

Pandora2 schreef:
Wat mooi...ik word er een beetje stil van :o

Dit verhaal doet mij erg denken aan mijn eerste paardje. Mijn once-in-a-lifetime horse <3
Ik kon met hem lezen, schrijven en voelen.
Die speciale band met dat dier heb ik nooit meer ervaren met mijn volgende paarden, alhoewel die ook heel veel voor mij betekenen.
Maar dat diepe gevoel, nee. Dat is er nadien nooit meer geweest.

Wat kun jij buitengewoon goed schrijven trouwens :j


Dank voor het grote compliment! Waarschijnlijk was je eerste paardje heel bijzonder voor jou... <3

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 14-10-18 17:48

Afbeelding

Kacharell in dromenland *D

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 17-10-18 16:40

Wie heeft er al in stilzwijgen, in volledige ontspanning, oren op een lijn, met zijn paard gewandeld? :)
Wie heeft dit geprobeerd?

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 23-10-18 16:48

Marin_ka3 schreef:
Wie heeft er al in stilzwijgen, in volledige ontspanning, oren op een lijn, met zijn paard gewandeld? :)
Wie heeft dit geprobeerd?


Iemand?

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

Bernoe

Berichten: 1501
Geregistreerd: 06-10-06
Woonplaats: Achterhoek

Re: [VER] ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-10-18 17:09

Erg mooi geschreven!

Ik lees het nu net voor het eerst dus niks geprobeerd :P
Maar ik herken het ergens wel, in stilte naast elkaar wandelen... Puur genieten is dat!

Dimona Tamboerijn x Hoogheid
Wenslady Sirius x Wilhelmus
Rosaly O2 Mandienio WL x Alexandro P

Marin_ka3
Berichten: 599
Geregistreerd: 14-10-12

Re: [VER] ...en ik dan?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 23-10-18 18:06

Dank je wel Bernoe

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.


TinGu

Berichten: 1637
Geregistreerd: 27-08-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-10-18 19:13

Marin_ka3 schreef:
Wie heeft er al in stilzwijgen, in volledige ontspanning, oren op een lijn, met zijn paard gewandeld? :)
Wie heeft dit geprobeerd?


Ja hoor, regelmatig! <3
Ik ga minstens 1x per week wandelen met m'n paard, en inderdaad het samen rustig wandelen, helemaal in onze eigen wereld, is fantastisch

"There are many wonderful places in the world, but one of my favorite places is on the back of my horse." ~ Rolf Kopfle [o]


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AhrefsBot, Annefleur200, eva1969 en 6 bezoekers