[VER] Writing prompts topic?

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

[VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 19-08-18 22:35

Hee Bokkers,

Ik lees vaak writing prompts en ik vind ze altijd erg interessant en denk er dan aan om er zelf ook een te schrijven. Maar ik kom er natuurlijk nooit aan toe. :Y)
Ik dacht misschien is het leuk om wekelijks(?) hier een opdracht te posten en daar samen invullingen aan te bedenken?
Er zijn er een hoop op internet te vinden maar misschien kunnen er ook wel zelf verzonnen worden.

Ik zal gelijk maar aftrappen dan:
Afbeelding
(Mij maakt het persoonlijk niet uit of je in het Nederlands of Engels schrijft. :) )


Voorbeeld van een invulling van een verhaal:
https://imgur.com/t/writing_prompt/ODNFdvW
https://imgur.com/t/writing_prompt/70684YC
Erg lang: https://imgur.com/t/writing_prompt/OAM1FhB
https://imgur.com/t/writing_prompt/D0Vs7JU (eerste deel)

De invulling kan lang of kort zijn, net waar je zin in hebt.


Ik hoop dat dit een leuk schrijftopic kan worden *\o/*

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*


julius_juut

Berichten: 3095
Geregistreerd: 14-11-10

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst: 19-08-18 22:47

Bedoeling dat hier invullingen worden gepost? Klinkt namelijk heel leuk!

"You're neither unnatural, nor abominable, nor mad;
you're as much a part of what people call nature as anyone else;
only you're unexplained as yet -- you've not got your niche in creation."

Weerwolven van Wakkerdam op bokt: https://www.facebook.com/groups/1484683858440167

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-08-18 07:17

julius_juut schreef:
Bedoeling dat hier invullingen worden gepost? Klinkt namelijk heel leuk!

Ja :) Sorry als dat niet duidelijk was.

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*

julius_juut

Berichten: 3095
Geregistreerd: 14-11-10

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-08-18 08:13

Dan ben ik helemaal voor! :D

"You're neither unnatural, nor abominable, nor mad;
you're as much a part of what people call nature as anyone else;
only you're unexplained as yet -- you've not got your niche in creation."

Weerwolven van Wakkerdam op bokt: https://www.facebook.com/groups/1484683858440167

Vero

Berichten: 9778
Geregistreerd: 11-03-14

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-08-18 08:25

Klinkt leuk! Ookal weet ik niet zeker of ik genoeg tijd heb, haha.

Be enough for yourself first, the rest of the world can wait

Kairos
Berichten: 2693
Geregistreerd: 07-08-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-08-18 18:40

Ik heb eens wat geprobeerd. Ik zal niet altijd meedoen, maar ik had zin om wat te schrijven en vond het wel leuk om eens te doen.

Ik geloofde het niet. Het was altijd zo'n bijgelovige mensen dingetje, iets waar alleen de mensen die mijn vrienden weirdo's noemden, in geloofden. Als ik had geweten dat het echt was, had ik nooit zo gemeen tegen ze geweest. Dan had ik wellicht ook aardiger geweest tegen Charley, maar zij was ook een van hen. Ook zo'n weirdo, die ik nu absoluut niet meer raar zou noemen.
Ik word wakker in een situatie die me bekend voorkomt. De wedstrijd die bekend stond als mijn rodeowedstrijd en waar jaren later nog over gesproken werd. Ik ging voor de lol met de nieuwste Haflinger op stal starten. Nou, dat heb ik geweten ook. Gehaast spring ik op. Ik wil dit niet nog eens meemaken. Het heeft zoveel moeite gekost om te blijven zitten en bij het afwenden struikelde de lompe Haflinger over zijn eigen benen, gezien hij niet aan het opletten was, onrustig en enorm veel hinnikte en schoot ik over zijn hals. Zoveel moeite, alsnog een val. Even later beland ik in een andere foto. Ik houd mijn ogen stijf dicht, bang voor wat ik daar aantref.
Kort voel ik een hand op mijn schouder. Het examenfeest. Wat een prachtige tijd was dat. Zoenen met jongens die je zonder drank op niet eens zou durven aan te spreken. En ja, misschien waren we wat jong, maar goed. Dit keer zal ik proberen iets meer nuchter te blijven. Het zou leuk zijn om iets van de avond te kunnen herrineren.
Ik geniet van het feest en herleef het helemaal. Tot de foto met Thomas, de knapste hunk van de havo. Zelf deed ik vwo, maar als ik een keus had, had ik liever havo gedaan. Op het moment dat de foto gemaakt is, staat de hele tijd stil. Ik probeer wanhopig verder te gaan met de foto's, maar het lijkt niet te gaan. Verloren staar ik naar de grond. Ben ik nu echt dood? Of is dit de echte wereld, maar werkt mijn bewustzijn niet mee?
Ineens met een klap raak ik verder. Gedesoriënteerd door het snelle wisselen van de omgeving, weet ik het weer. Het is vlak voor het einde. Een prachtige foto, gemaakt bij het meertje samen met de andere ruiters. Ik raak in paniek bij het idee. Maddy, de liefste en fijnste Tinker die de stal had staan, leek onverstoorbaar te stappen. Niets te merken, niets te weten. Toen de groep langs de grote kuil moesten stappen, raakte ik in paniek, maar ik kon niets uitbrengen. Ik wilde schreeuwen:'Niet hierlangs! De rotsen zullen breken!' Maar mijn stem leek niet meer te functioneren. Niets leek meer te functioneren.
Huilend schoot ik wakker. Ik heb het stervenskoud en bonk op het dak. Waar ik ben, komt niet bij me binnen. Ik lijk in een metalen kist te liggen. Panikerend bonk ik door, tot ik achteruit geschoven wordt en recht in de ogen van de patholoog kijk. Is dit werkelijkheid?

~ The comeback is always stronger than the setback ~

julius_juut

Berichten: 3095
Geregistreerd: 14-11-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 20-08-18 21:50

Is het ook gewenst om elkaars stukjes te beoordelen? Hier is opbouwende kritiek namelijk zeer welkom!
Mijn poging tot promptfill die een pietsie langer werd dan bedoeld:


Misschien was het de nabijheid van haar stoffelijke overschot, misschien was het gewoon het zieke gevoel voor humor van wie er ook aan de touwtjes trok in het universum, maar de eerste foto waar Marriët in wakker werd was de foto die op haar kist stond. Een groot bloemstuk benam het zicht op de helft van de kerk, maar andere helft was verbazend leeg. Waar was iedereen? Ze had werknemers en collega's, familie en aanbidders bij de vleet, hoe konden al die banken leeg zijn?

Het was maar goed dat een foto niet misselijk kon worden, want blijkbaar was ze net op tijd wakker geworden om naar de lijkwagen gedragen te worden door een stel oude mannen in slecht passende kostuums. Iemand pakte haar fotolijst van de kist en met een zwaai belandde die ergens half onder een tweede bloemstuk op een tafeltje. Een dikke spin hing al in een web en een rolletje stof lag tegen de vaas aan, blijkbaar had niemand de moeite genomen de bloemen van de vorige dag te vervangen.

Na een half uurtje naar de stilzittende spin te hebben gestaard vond Marriët het wel welletjes. Ze was haar hele leven een carrièrevrouw geweest, de dood zou dat niet zo maar van haar afpakken. Ze was misschien dood, maar niet verslagen! Als één foto werkte -en hemeltje ze kon eigenlijk niet geloven dat dat zo was, waarom had ze nooit oma's foto van het nachtkastje gehaald?! Het arme mens moest wel opnieuw zijn gestorven van een rolberoerte als ze toevallig op het verkeerde moment in de foto op bezoek was geweest- zouden er vast meer zijn die dienst konden doen.

De eerste die ze probeerde was de familiefoto van acht jaar terug. Het was de laatste keer geweest dat ze haar neefjes in Canada had gezien, de laatste kerst die ze met haar familie had doorgebracht. Haar broer had elk jaar een uitnodiging gestuurd en zij had elk jaar braaf een 'Gelukkig kerstfeest' kaart zijn kant op laten brengen, maar hij kon niet verwachten dat ze telkens maar weer dagenlang van kantoor weg bleef.

Die foto was echter een grove teleurstelling. In plaats van lekker een beetje gluren in de huiskamer had ze uitzicht op een rasterwerk van streepjes licht. Het duurde nogal even voordat ze doorhad dat die streepjes de sluiting van een kartonnen doos waren. Woede maakte zich van haar meester. Had die eikel de ene foto die hij van de familie had ergens in een doos gegooid? Klootzak. Ze hoopte maar dat hij daar flink spijt van had nu ze dood was.
Nu waren boos zijn en flink mopperen dingen waar Marriët ontzettend goed in was geweest bij leven, maar het viel toch tegen wanneer er niemand was om het tegen te doen. Geen trillende onderlippen, geen pegeltjes zweet.... Na een half uurtje brommen was ze al strontziek van de doos waar ze in zat, en besloot ze op zoek te gaan naar een foto waar meer te doen was.

De ingelijste foto op haar kantoor was beter. Er was nog steeds niemand om mee te praten, maar er was in elk geval iets te zien. De congiërge die haar elke ochtend een kop koffie had gebracht kwam om de ramen open te zetten, een schoonmaker schoot even met een stofzuiger onder haar bank door... Veel meer leven dan in karton of onder een bloemstuk.

Jammer genoeg werd haar vermaak ruw verstoord. Pieter van drie kamers verder -ze was hem altijd de baas geweest en dus had zij het kantoor met ramen- kwam binnenstommelen, met in zijn handen, jawel, eengrote doos. De plastic plant die op de hoek van haar bureau stond ging er als eerste in, haar diploma's vlogen er achteraan. Een handvol stressballen, pennen, en een stripje maagtabletten volgden, en daarna was ze zelf aan de beurt. Ze bleef nog even in de foto hangen, om te zien wat er zou gaan gebeuren, maar helaas verdween ook hier de doos in het archief. Ze herkende de goedkope plafondplaten en het flakkerende licht en maakte dat ze weg kwam.

Foto na foto ging ze langs, maar eigenlijk nergens hing ze op een plek die ook maar enigszins interessant was. Na een tijdje ontdekte ze dat er een foto bij haar overlijdensadvertentie had gestaan, en gluurde ze lekker zo veel mogelijk huiskamers in, maar na verloop van tijd verdwenen steeds meer van die kranten in de oud papier bak.

Het ging goed tot de laatste krant. Ze wilde graag eventjes kijken bij de buurvrouw waar ze alijd mot mee had. Het stomme mens liet standaard haar al even stomme hond uit op Marriët's stoep, en ze hadden al zo vaak woorden gehad dat ze elkaars vocabulaire op het gebied van scheldwoorden flink vergroot hadden. Nu kon ze eindelijk eens even gluren naar hoe die heks haar huis voor elkaar had.

Verbazend genoeg had de buurvrouw de advertentie net in handen. Een grote grijns stond op haar lippen en ze liep schijnbaar met de krant door de kamer, het rare mens. Marriët had geen oren meer om mee te luisteren, maar als ze ooit had leren liplezen had ze de bui kunnen zien hangen. 'Nou dag buuf.' zeiden die lippen. 'Mooi dat je er niet meer bent.' Helaas had Marriët die moeite nooit genomen, en dus was het laatste wat ze zag voordat de duisternis haar overgebleven stukje ziel nam de schoorsteen van de open haard, en de vlammen die haar foto verteerden.

"You're neither unnatural, nor abominable, nor mad;
you're as much a part of what people call nature as anyone else;
only you're unexplained as yet -- you've not got your niche in creation."

Weerwolven van Wakkerdam op bokt: https://www.facebook.com/groups/1484683858440167


Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 20-08-18 23:29

Uhmm feedback geven kan denk ik wel, misschien kan ieder voor zich aangeven of dit op prijs gesteld wordt?

Spannend zeg Kairos ik zat er helemaal in! :oo

En die van julius is ook leuk. Wat ik zo grappig vind aan de prompts is de "problemen" waar je tegenaan loopt (dus dat je er inderdaad achterkomt dat je al die tijd begluurd kon worden door je overleden oma :oo )

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*

Kairos
Berichten: 2693
Geregistreerd: 07-08-17

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-08-18 06:31

Ik vind het prima hoor, zolang het maar opbouwend blijft ^^

~ The comeback is always stronger than the setback ~

Ierpier

Berichten: 1831
Geregistreerd: 28-09-10

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-08-18 20:26

Lang geleden dat ik verhalen heb geschreven, maar laten we eens een poging wagen ;) Mijn prompt fill wijkt best wel af van de prompt :o :') .
"trigger warning" voor
Spoiler:
zelfmoord


Ik zal zo jullie stukken eens lezen :)

Citaat:
Volgende keer beter

“Zelfobessie en zelfhaat strijden om de macht over onze stad.” Luidde de laatste zin van haar column. Juliet leunde achterover in haar stoel en tuurde over haar brilglazen naar de tekst op het gebroken scherm van haar stokoude laptop. Ze staarde tot het scherm zwart werd, en keek vol afschuw naar wat er was geworden van haar eigen reflectie.

Ze was 34, een tot in de vergetelheid vervallen columnist zonder familie of vrienden om van te spreken. Moeder voor de trein gelopen, vader nooit gekend, broertjes die zich in het leger wierpen; de zelfhaat die zich als een dikke mist over de stad verspreidde, had haar familie niet gemeden.
De columniste wierp haar blik omhoog naar het oude krantenartikel aan de muur, een lachende Juliet tijdens haar afstuderen die de hele wereld nog voor zich had. Juliet vóór ze alle verkeerde beslissingen had gemaakt. Het was een maand voor de slaande ruzie, de verontschuldigende brief en de razende trein. 'Volgende keer beter.' Juliet had de laatste woorden van haar moeder nooit begrepen.

Haar telefoon zoemde.

'Onderzoekers ontdekken link tussen selfies en zelfmoord.' Verkondigde de nieuws pop-up op haar scherm. Het leek alsof alles Juliet vandaag deed denken aan haar moeder, de vrouw die bijna wanhopig haar leven met de camera vast probeerde te leggen. Alsof ze bang was om niets achter te laten. Het was tegenwoordig niet meer dan normaal, dagelijkse selfies, maar Juliet had het nooit begrepen. De zelfhaat overwon te veel in haar hoofd. Ze drukte het artikel weg en sloot haar ogen, leunde achterover en viel in een diepe, zwarte en droomloze slaap.

-----------------------------------------------------


Een wachtkamer. Dat was hoe ze de plek waar ze wakker werd het beste kon beschrijven. Ze zat op een oncomfortabele stoel in een geurloze, kleurloze ruimte waar een smalle eindeloos doorlopende gang met stoelen bezet was door mensen. Ze leek bijna aan de beurt te zijn en leunde richting de oude man naast haar. ‘Wat is de bedoeling hiervan?’ fluisterde ze.
“Is dit je eerste keer hier?” De man keek op van het magazine waarin hij zijn gezicht had begraven. “Ben je niet wat jong om hier voor de eerste keer te zijn?”
Juliet stond op het punt om bezwaar te maken tegen wat ze alleen maar op kon vatten als een belediging, toen ze man haar onbesproken woorden wegwuifde. “Geen zorgen, je ziet het vanzelf wel. Zorg gewoon dat het niet te lang duurt. Sommige mensen hier hebben levens om naar terug te keren. Oh en denk eraan…” Hij vervolgde zijn zin niet, maar tikte tegen de titel van het magazine in zijn hand: ‘Volgende keer beter’.

“Juliet Shrimp?” Haar naam klonk over de krakerige intercom. De columniste stond aarzelend op en schuifelde naar de enige deur in de ruimte. Achter de deur lag een klein kantoor met een grijs bureau, een grijze stoel en een vrouw wiens gezicht verhuld ging achter een dossier.
“Gaat u zitten.” Gebood de vrouw zonder op te kijken. “Koolmonoxidevergiftiging. Heb je het idee gekregen van de magazines?” De vrouw tuurde over het dossier naar Juliet.
“Koolmonoxi-? Magazines?? Wie ben- waar ben ik?” Stotterde Juliet terwijl ze tegenover de vrouw ging zitten. Haar gesprekspartner haalde haar wenkbrauwen op en tuitte haar lippen.
“Hm… is dit je eerste keer hier?” Ze bladerde wat door het dossier en besteedde geen aandacht aan het stotterende, bevestigende antwoord van Juliet. “Ah ja, excuus. Ik zag koolmonoxidevergiftiging en trok conclusies. Statistiek enzo, hm.” Ze wierp een kleine glimlacht richting Juliet, die de neiging kreeg om achteruit te kruipen in haar stoel.
“Goed, introductie.” Het dossier werd geluidloos op de tafel gelegd, en Juliet staarde in de ijsblauwe ogen van een schijnbaar leeftijdsloze vrouw. “U bent overleden. Dit” -ze gebaarde om zich heen- “is de hemel.” Ze lachte, een snerpend, zuur geluid. “Grapje. Dit is de hel, bureaucratie. Wat anders.”
Juliet reageerde niet, haar ogen scande de ruimte op zoek naar de verborgen camera.
“Daar is de hemel.” Ging de vrouw onverstoord door, terwijl ze met haar pen richting een kale deur wees. “Een eeuwigheid van niks doen en terugkijken op je leven. Klinkt dat als iets waar je zin in hebt?”

De vraag trok Juliets aandacht. Een eeuwigheid gevangen met haar ‘wat-als-gedachtes’ terugdenkend aan haar gefaalde leven leek geen aantrekkelijk toekomstperspectief.
“Nee, dat dacht ik al.” Het was alsof de vrouw haar gedachten kon lezen. “Maar je hebt niet echt iets verkeerd gedaan, dus vroeger hadden we zielen zoals de jouwe rechtstreeks naar de hemel gestuurd. Al dat gezever en gezanik over ‘verspilde levens’ was echter niet goed voor de reputatie van de hemel. Je kunt moeilijk genieten van je eeuwige vakantie als je sneue buren continue door een existentiële crisis gaan, hm?” De vrouw leunde naar voren in wat waarschijnlijk een poging tot medeleven moest voorstellen. Juliet reageerde niet. Het was alsof de woorden niet doordrongen in haar brein.

Een zucht en een tut klonken door het kantoor. “Oké dan, kijk, omdat het best moeilijk is om je leven in één keer helemaal te vervullen zonder spijt en pijn waar je vervolgens je de hele oneindigheid me in je maag zit, hebben we een reïncarnatiesysteem geadopteerd.” Juliet schrok toen de vrouw met een harde klap een fotoboek met een dikke gebonden kaft op het bureau gooide. “Dit is een boek met alle opgeslagen momenten van je leven. Kies een moment om naar terug te keren, en maak een andere keuze. De volgende keer dat we elkaar zien, ben je hopelijk wel gelukkig. Als dat zo is, kies je voor de hemel,” ze gebaarde met haar pen naar de kale deur, “als dat niet zo is, probeer je het nog een keer. Net zo lang tot je wel gelukkig bent. Simpel.”

“Wat… Ik? Keer terug naar een moment in mijn verleden?” De woorden kwamen langzaam binnen in Juliets brein. “Als in… tijdreizen?”
De vrouw wuifde haar weg. “Tijdrijzen is een nachtmerrie. Kun je je de paradoxen alleen al voorstellen? Nee, we sturen je naar een parallel universum, waarin we aan de hand van je gekozen foto je leven en alles daaromheen op basis van collectieve en persoonlijke herinneringen reconstrueren tot het moment waarop de foto genomen is en je vanuit daar je je leven verder laten leven. Hoe meer foto's, hoe meer keuzes over het precieze moment waarnaar je terug wilt keren. Technisch gezien ben je nog steeds dood in jouw universum, maar je ziel leeft voort in het volgende.”
“Wat? Maar wat gebeurt er dan met-”
“Je merkt er niets van, maak je geen zorgen.” De vrouw glimlachte en sloeg te map open. “Dus, waar wil je je leven oppikken?”

-----------------------------------------------------

Juliet kneep haar ogen dicht tegen de flits van de camera. Ze was twintig, jong, mooi en met het leven nog voor zich.
“Lachend lieverd!” Een bekende stem klonk naast haar, en Juliet schrok van het gevoel van de arm over haar schouder, de fruitige geur van haar moeders parfum.
“Op de foto met de afstudeerder!” Lachte haar moeder. Juliet lachte terug, maar de tranen prikten in haar ogen. Een combinatie van woede, verdriet en blijdschap borrelde op in haar hart. Ze zweeg tijdens de foto’s, zweeg terwijl ze naar het station liepen, sprak pas toen ze samen op het perron stonden, hand in hand, en ze naar de onverbiddelijke rails onder hen staarde.

“Ik weet nu waarom je het deed.” Fluisterde ze, haar stem trillend van ingehouden woede. “Je schreef het in je brief, ook al begreep ik het destijds niet. Waarom verder gaan op het verkeerde spoor, als het zo makkelijk is om terug te gaan en de wissel om te halen. Dat je daarbij je bloedeigen kind moederziel alleen in die trein liet, maakte je niet uit.” Ze keek opzij, staarde in haar moeders ogen. Enkel verwarring keek terug in de hare.
“De hoeveelste poging was dat? Hoeveel keer heb je me alleen gelaten? Hoeveel keer?”
“Ik weet niet waar je het over hebt lieverd.”W Haar moeder glimlachte.
“Hoe vaak?!” Gilde Juliet, de woede die ze zo lang had weggestopt ontplofte, als een fles champagne die te vaak en te lang door elkaar was geschud. “Hoe vaak heb je voor jezelf gekozen boven mij?!"
“Lieverd ik weet niet waar…”

Een vlakke hand tegen het gezicht van haar moeder. Nog een, een trap en een gesloten vuist. Haar handpalm brandde en het bloed liep tussen haar vingers door, maar ze zag rood. Door de rode vlagen zag ze hoe haar moeder naar de grond viel en hoe de conducteur aan kwam rennen. Het gegil van de reizigers werd overstemd door het gestommel van de aanstormende trein. Ze voelde de spijt en schuld opborrelen, maar deze keer wist ze precies wat ze moest doen. Ze sloot haar ogen.

Volgende keer beter, dacht ze nog bij zichzelf, waarna ze naar voren stapte, van het perron af.

{இ}ڿڰۣ-ڰۣ~—
Doe altijd wat je niet durft

Veldbloem

Berichten: 501
Geregistreerd: 25-06-15
Woonplaats: Noord Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-08-18 21:26

O wat een leuk topic! Ik ben zelf niet van het schrijven, maar het lezen vind ik super. Al drie hele verschillende spannende short stories gelezen, knap gedaan +:)+ ik hoop dat er nog meer volgen!

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-08-18 16:21

Ik heb vandaag eindelijk tijd. Ik zal zo eens in mijn toetsenbord klimmen :j

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 24-08-18 17:33

Ok ik heb iets geproduceerd. Om jullie in spanning te houden ga ik nu even eten regelen en morgen ofzo een deel 2 schrijven :Y)



Citaat:
Dood door schuld - deel 1

Robin kon amper geloven wat zich voor haar ogen afspeelde.

Het was alsof ze in een bizarre droom terecht was gekomen. Maar het surrealistische, ‘vluchtige’ van droomwerelden ontbrak.

Dit is echt.

Robin keek naar een gruwelijke scène in het trapgat van het huis waar ze sinds vorig jaar woonde met Jonas. Jonas, haar lieve vriend, een hart van goud, de enige in haar leven, de vader van haar ongeboren kind en minnaar van de sinds kort vrijgezelle overbuurvrouw. Of, zoals hij het verwoordde, de “het is niet wat het lijkt” toen Robin vroeg waar hij in godsnaam mee bezig was – naakt, in hun bed, hun haren nat en de bovenverdieping geurend naar Robins badschuim. Kadootje van Jonas’ moeder toen ze het blijde nieuws hadden verteld. “Verwen jezelf maar lekker de komende tijd, je verdient het”, had ze gezegd. De schat.

Ze was net teruggekomen van familieweekend, wat eerder dan verwacht omdat ze zich niet zo lekker voelde. En eigenlijk miste ze Jonas ook gewoon. Hij kon niet mee; de chronische personeelstekorten bij de ambulancecentrale maken dat hij geluk heeft als hij één dag vrij kan krijgen in de week. Daarnaast wist ze ook wel dat ze hem geen plezier zou doen met een weekendje op de hei met haar nogal excentrieke familie. Die keuze was dus snel gemaakt: zij zou meegaan, hij bleef thuis, zou zaterdag wat vrienden uitnodigen voor een avondje gamen, en hij had zijn dienst van zondagnacht kunnen ruilen naar overdag zodat ze die avond nog even samen konden doorbrengen.
Het liep anders toen Robin zaterdagnacht nauwelijks slaap had gekregen door een eindeloze golf misselijkheid. Zondagochtend was ze zo beroerd dat ze amper kon staan, en het vooruitzicht van de dag doorbrengen in een authentieke bakkerswinkel om oerbrood te bakken bracht acuut bijna een nieuwe golf braaksel naar boven. Nee, het enige waar ze nog behoefte aan had is haar eigen bed en haar vriend die haar kwam toedekken en van kopjes thee zou voorzien. Ze had haar wens nog niet uitgesproken of haar neefje bood al aan om haar even langs te brengen – ze vermoedde dat ook hij niet echt zat te wachten op een leuk dagje met de tantes die hem het hele weekend al probeerde te vertellen hoe hij het beste een vriendinnetje kon krijgen. (Want dat hij waarschijnlijk liever een jongen zou hebben wil er ook al niet in bij die mensen.)

Dus zo kwam het dat Robin nog geen halfuur geleden de sleutel in haar voordeur stak, om te worden begroet door gerommel en gegiechel boven. Haar misselijke gevoel was weer volop terug. Ze liep naar boven om in de slaapkamer acuut het rood voor de ogen te krijgen.

Eerst die vrouw de deur uit. Robin gooide haar kleren naar beneden. Ze was zo slim om niet te treuzelen.

Alles daarna was een waas. Robin die op Jonas af loopt. Jonas die schreeuwt. Robin die terugschreeuwt. Jonas wiens blik van spijt en verontschuldiging naar angst en woede gaat. Scheldwoorden. Worsteling. Tranen. Jonas die haar haar vastgrijpt. Robin die hem tegen zijn schenen schopt. Overloop. Nagels. Vrouwenstem. Jonas, angstig. Pijn. En toen niks.

Nu kijkt ze naar haar levenloze lichaam onderaan de trap. Haar ogen staren levenloos naar het plafond, haar huid kleurt grijs. Ze vraagt zich af hoe lang het duurt voor een kind sterft in de buik van een dode zwangere.

Ineens beseft ze dat ze kijkt uit de foto die ze een paar weken terug in het trapgat hebben opgehangen. Deze foto was van haarzelf. Rechts van haar een foto met Jonas, en daar weer rechts van een foto van hem alleen. Ik ben gevangen in een mooie herinnering aan een romantische dag, in een witte jurk met een licht zichtbare bolling, en een bloemenkransje in mijn haar.

Een kreet doorspekt met pijn en verdriet wekt haar op uit haar gedachtegang. Het is Jonas. Hij is ineengezakt naast haar lichaam, nog steeds naakt en met vochtige haren. Naast hem staat die andere vrouw, half aangekleed, ongemakkelijk op blote voeten, haar knokkels wit om haar slippers geklemd. Jonas negeert haar. Dan komen de tranen.

Minuten verstrijken. Dan plotseling komt de vrouw in beweging. Ze trekt haar resterende kleren aan en rent naar buiten. Het gaat aan Jonas voorbij. Pas wanneer de deur dichtslaat komt hij bij zinnen.
Ineens kijkt hij Robin aan. Zijn ogen boren zich recht in mijn ziel. Ze vraagt zich af of hij doorheeft dat ze terugkijkt – dan beseft ze zich dat ze voor hem nog steeds een foto is.

Hij strompelt de trap op, trekt haar van de muur en zakt neer op een trede. Ze kan niet wegkijken. De pijn die van hem afstraalt is onbeschrijfelijk. Het lukt haar niet om verdrietig te zijn voor hem.

Dan klinken er plotseling sirenes in de verte. Hoewel dit vrij normaal is in de grote stad voelt dit anders. Jonas voelt het ook en kijkt op. Hij begint sneller te ademen. Dan springt hij op, waarbij Robin op op de grond valt, en ziet hoe hij snel iets aantrekt en door de achterdeur naar buiten rent. Ze ligt naast haar dode lichaam, zo dichtbij dat ze de bloedplas rond haar hoofd kan zien stollen.

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*

Veldbloem

Berichten: 501
Geregistreerd: 25-06-15
Woonplaats: Noord Nederland

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-08-18 16:05

Ja, kom maar met deel 2 hoor! :):)
Spannend begin....

Babootje

Berichten: 26022
Geregistreerd: 25-06-05

Re: [VER] Writing prompts topic?

Link naar dit bericht Geplaatst: 25-08-18 16:43

Zo dan! Genieten al deze verhalen. Wat een talent!

Magrathea

Berichten: 21851
Geregistreerd: 08-08-10
Woonplaats: In een boom aan de gracht

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 27-08-18 12:56

Oei, ik ben laat met deel 2. :oo
Nou goed ik hoop dat jullie het me vergeven dat hij op komst is. ;)

Het is wel weer maandag, dus laat ik jullie vast een nieuwe geven *\o/*

Afbeelding

We've got to hold on, ready or not - You live for the fight when that's all that you've got - Livin' on a prayer - Bon Jovi
[o]
Een beter Bokt begint bij jezelf! *\o/*

Kairos
Berichten: 2693
Geregistreerd: 07-08-17

Link naar dit bericht Geplaatst: 27-08-18 15:27

'Zeg op! Waarom nou?' De jongeman trilt. Een straaltje bloed sijpelt langs zijn oog. Er vormen zich kleine sneetjes in mijn hand, welke er toch nooit al te best aan toe was geweest. Hij heeft me jaren bedrogen. Jaren het vertrouwen gegeven of hij er voor me was en nu doet hij me dit. Wat een vuile streek. Weeral raakt mijn vuist zijn neus. 'Wa-arom,' klinkt het schor. Ademloos staar ik hem aan. 'O-omdat ik geen andere keus had.' Ik wil de waarheid, maar ik kan hem niet martelen. Verder dan dit kan ik niet gaan. Ik ben geen mietje, ik ben een van de hardste agenten van dit korps, maar hij is zolang mijn beste vriend geweest en hij heeft zoveel kogels voor me opgevangen. Ik wil de waarheid niet uit hem moeten wringen.
Mijn hand raakt hem nogmaals hard op zijn kaak en een blonde pluk valt uit mijn staart. Hij lijkt al warriger te worden, moeite te hebben met focussen. 'Kom op nou, ik wil je niet als lijk oprapen van de grond, omdat je te trots bent de waarheid te vertellen.' En ineens klonk er een piep. Was het de waarheid dat ik zei? Wilde ik hem niet veel liever dood hebben, na wat hij me geflikt had? Het duivelse stemmetje zei van sla door, harder, tot je zelf niet meer kan. Het lieve stemmetje vroeg me te wachten. Hij zou het vanzelf koud krijgen, zo zonder eten en misschien wilde hij dan praten.
Ik besloot te luisteren naar het lieve stemmetje. Die wist het in de meeste gevallen wel beter. Althans, dat hoopte ik.
Uren later klonk er een knor. Het was zijn maag. 'A-ashley. M-mmag ik een slokje, alsjeblieft?' Zei hij, verlangend kijkend naar het flesje water dat ik bij me had. Ik heb hem de afgelopen uren zien veranderen. Van een sterke jongeman naar een hoopje ellende. Ik was boos,dat hijme al die tijd bedrogen had, maar was ik zelf niet erger bezig? Ik pakte zwijgend het flesje en bedacht me wat het beste was om te zeggen. 'Als je beloofd nooit meer te liegen, om wat voor reden dan ook.'

~ The comeback is always stronger than the setback ~


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AhrefsBot, amand0, ikkedus, PipMarly en 1 bezoeker