UPJE!
“Kom jongen, je moet naar de stal.” Floor klikt een touw aan mijn halster en doet het hek van de weide open. Daar staat haar vader, om mee te lopen, zodat hij in kan grijpen als het mis gaat. Ik loop rustig mee met Floor. Ze loopt een gebouw binnen en daar zie ik 3 stallen; 2 zijn leeg, in een van de stallen staat een mooie vosmerrie. Ik begroet haar met een hinnik, en ze hinnikt terug. Floor zet mij in een stal daarnaast. Ik duw mijn neus tegen de tralies, de merrie ook. Het is een New Forest pony, zie ik. Ineens hoor ik een andere hinnik. Aan de andere kant! Ik kijk de lege stal in. Maar het blijkt dat hij toch niet leeg is! Er staat een mooie kleine Welsh in. De pony’s begroeten mij en ik vertel dat ik Diablo heet. De New Forest heet Sparkling Sunshine, de Welsh heet Willow. Ik ben moe, dus ik zeg dat ik ga slapen. Binnen een korte tijd slaap ik.
De volgende morgen haalt Floor me uit de stal. Ik loop rustig mee, en ze zet me op een vierkante plaats, en maakt me vast tussen twee kettingen. Ik vind het best. Maar dan komt ze met borstels. Borstels, waar ik zo bang voor ben, er is maar heel weinig waar ik bang voor ben, maar voor borstels ben ik doodsbang.
Floor zet de borstel tegen mijn huid, ik probeer me te vermannen , het lukt niet goed want het zweet staat nu al op mijn huid. Ik draai weg maar Floor loopt mee. Ik kan me niet vermannen, ik ben te bang, Floor moet stoppen! Ik steiger, maar gelijk trekken de kettingen mij weer naar beneden. Ik trap tegen de wand, rol met mijn ogen, steiger nog eens, Floor staat bang voor de poetsplaats. Ik kalmeer, ze is opgehouden. “Jongen, wat was dat nou? Ik dacht dat je dat kende! Dat vertelde je oude baasje. Och jongen, als ik het had geweten had ik het niet gedaan! Sorry jochie!” zegt Floor. Ze aait me over mijn neus, ik kalmeer. Daarna maakt ze me los en gaat ze met me naar de bak. Daar laat ze me los en gaat weg. Ik blijf verdrietig achter. Wat heb ik gedaan? Waarom steigerde ik? Floor was ook zo bang, ik was zo stom! Die borstels doen mij niks, zeker niet als Floor poetst. Wat ben ik stom! Zo sta ik een tijdje verdrietig in de bak. Dan komt Floor terug, met een man in het wit. Ze pakt me en geeft me een kus, terwijl ze fluistert: “Het geeft niet jongen, je kon er niks aan doen. Niet verdrietig zijn.” De man in het wit voelt overal op mij, en doet nog meer rare dingen. Floor fluistert ondertussen zachtjes tegen mij: “Die meneer gaat kijken of er niks met je aan de hand is, zodat we dat zeker weten. Je hoeft niet bang te zijn, hij is heel aardig. Als je ergens pijn hebt zorgt hij dat het geneest.” Ik wordt weer verdrietig. Ergens pijn? Natuurlijk, mijn hele lichaam zit onder de striemen. Ik heb overal pijn!
“Dit paardje is geen ruin, het is een hengst. En hij is geen 10, maar hooguit 3. U bent voorgelogen. Maar verder is het een mooi en fijn paardje. U kunt er ver mee komen.” Ik zucht. Eindelijk weet Floor het, ik ben opgelucht. Dan kan ze me helpen, en komen we er samen doorheen.
Ik sta verdrietig alleen in de wei. “Nee! Ik mag niet opgeven!” zeg ik tegen mezelf. Floor vond het niet erg, het was een fout, die zijn er om van te leren. Floor doet niks met die borstel, alleen mij lekker masseren. We hebben er allebei van geleerd, samen komen we erdoorheen. Dan komt Floor eraan. Ze heeft Willow bij zich, en doet de wei open. Blij ren ik naar de opening, en begroet Willow. Floor laat Willow los, ik geef haar een duwtje tegen haar gezicht en ren er dan bokkend met Willow vandoor. Ik ben mijn verdrietigheid helemaal vergeten.
"Ik hou zo veel van jou jongen. Ik voel dat je bijzonder bent, waarom? Je bent een en al mysterie, Mystery zou een mooie naam voor je zijn. Maar je heet eenmaal Diablo, het betekent duivel. Waarom heet je Diablo? Je bent toch helemaal geen duivel?" Floor staat in mij stal, ik heb mijn hoofd tegen haar borst aan. Ze kriebelt me zachtjes, het is heerlijk. Ik wil voor eeuwig van dit moment genieten, het mag nooit overgaan. Het gevoel dat er iemand is die van mij houdt.
Floor haalt mij en Willow na een rustige nacht uit de stal, en zet ons op de grote poetsplaats. Daar is de muur weg en is 1 extra lange ketting, zodat er twee pony's in passen die elkaar kunnen zien. Ik wordt er rustiger van, maar dan pakt Floor de borstel. Het zweet breekt me alweer uit, en opnieuw kan ik er niks aan doen. Floor loopt mijn richting uit, en gaat voor me staan. Ik deins achteruit, maar dan merk ik dat Floor niks doet. Ze staat alleen voor me, met een borstel in haar hand. Voorzichtig kom ik dichterbij, en uiteindelijk snuffel ik aan de borstel. Hij is niet eng. Floor komt rustig naast me staan, en begint zacht te poetsen. Voor het eerst in mijn leven ben ik niet bang voor het poetsen.
Ik ben net schoon, en dan zet Floor me in de paddock. Ik begin gelijk te rollen. Floor staat aan de kant en lacht keihard om mij. Ik sta weer op en ren bokkend door de paddock, waarna ik weer naar Floor toe ga. Ze zet me weer in de stal en dan krijgen we eten.
H. 2
Floor zit op Sparkling Sunshine. Ze rijden door een rechthoekige paddock, Willow heeft me verteld dat dat een bak heet. Ik kijk nu al een halfuur verwonderd naar het tafereel. Floor laat Sunshine stappen, draven en galopperen. Ze stuurt Sunshine door de hele bak. Het ziet er mooi uit, ik verlang ernaar om het ook samen met Floor te doen. Ik vraag aan Willow of het eng is.“Het is niet eng. Floor zit niet meer op mij, ik ben te klein. Maar vroeger heeft ze op mij gereden. Het is erg leuk, maar in het begin is het eng. Je krijgt een zadel op je rug, en er gaat een riem, een singel, onder je buik door. Daarna moet je in het begin rondjes om Floor gaan lopen, later gaat ze zelf op je zitten. Ik vind het erg leuk, maar in het begin vond ik het vreselijk. Nu weet ik dat dat niet hoeft.” Antwoord Willow. “Maar wat doet Floor dan met jou?” vraag ik. Willow antwoord weer: “Ze hangt een karretje achter mij, waar ze zelf op gaat zitten. Ze stuurt mij vanaf het karretje, en ik trek het karretje, zodat hij rijdt. Ook dat is erg leuk, we doen soms wel eens een wedstrijd!”Ik luister vol belangstelling, dat wil ik ook! Op de achtergrond hoor ik Willow opscheppen over wat Floor en hij wel niet gewonnen hebben, maar ik luister niet. Waarom doet Floor dat niet met mij?
Floor komt terug uit de bak, samen met Sunshine. Sun is bezweet, maar Floor en Sun kijken tevreden. Ik hinnik hard, en Floor kijkt lachend om. "Wil je naar je vriendin, Diablo?" vraagt ze aan mij. Ik knik van nee, en kijk doordringend naar het zadel. Floor snapt mijn hint niet en zucht. "Soms denk ik dat je me iets wil vertellen, Diablo. Kon je maar praten, dat zou een hoop helpen." Ik zucht ook, ik wou dat ik met haar kon praten! Dat ik alles kon vertellen, en dan zou ík binnenkort opscheppen over wat Floor en ik allemaal niet gewonnen hadden! "Nee Diablo, je mag niet jaloers zijn." zeg ik zacht tegen mezelf.
Ik sta op de poetsplaats, en kijk naar het zadel dat naast me ligt. Floor kijkt mee, en eindelijk lijkt ze het te snappen! "Wil jij ook rijden, Diablo? Wil het kleine duiveltje lekker ritjes maken?" vraagt ze ontdeugend aan mij. Ik knik enthousiast van ja, en ze denkt na. Dan pakt ze de borstels, laat me ruiken, en begint rustig te poetsen. Voor het eerst in mijn leven geniet ik. Na het poetsen neemt Floor me mee naar een ronde paddock, de ring. Daar maakt ze een lange lijn vast aan mijn halster, fluistert in mijn oor dat ik niet bang moet zijn, en loopt naar het midden. Daar pakt ze de lange zweep.
Ik schrik. Floor gata me toch niet slaan? Nee, dat kan niet. Floor zwaait met de zweep en zegt: "Kom op Diablo, als je wil rijden moet je eerst dit kunnen. Stappen!". Ik ga braaf stappen, ik snap al dat de zweep er is om aanwijzingen mee te geven. Ik stap om Floor heen, en na 5 minuten is het al klaar.