Bokt.nl

**Geplaatst:** 19-10-25 09:44

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 19-10-25 09:44

Echt weer goed geschreven.

Heel veel paardenspullen te koop https://www.marktplaats.nl/u/wgm/506611/
Volg Bo en haar verwachte veulentje [FA] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-10-25 15:17

Geplaatst door de TopicStarter: 27-10-25 15:17

@Rocamor, wat naar dat je in zo'n situatie hebt gezeten... En ben het helemaal met je eens dat de verantwoordelijkheid bij de volwassene hoort te liggen in situaties zoals die van jou! Zij zouden het inzicht moeten hebben om pubers tegen zichzelf te beschermen.

@Suzanne F, je hebt helemaal gelijk wat betreft pubers, ze vinden zichzelf al compleet volwassen zonder te beseffen dat ze nog maar net komen kijken.

Dank weer voor de complimenten!

Ondanks dat het misschien nu nog iets minder vloeiend gaat en het dus regelmatig kortere stukjes zijn, vind ik jullie input en reacties ontzettend fijn en motiverend.

Voor vandaag na een week ziek zijn weer een stukje!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Wil je dat ik kom?’ – Slik… Op deze vraag had ik niet gerekend. Ik knikte, want een “ja” uitspreken voelde onmogelijk.
‘Dan kom ik.’ – Je stond op en ging tegenover me tegen je bureau aanhangen met een glimlach rond je lippen. Ik durfde je niet aan te kijken en liet mijn blik afglijden naar de stapel met papieren op jouw bureau.
‘Ik… Ik zal je niet langer storen, het ziet eruit of je nog veel werk moet doen.’
‘Dat lijkt me misschien wel verstandiger, Suusje…’ - Je wreef met je rechterhand langs jouw nek voordat je weer van je bureau naar je stoel bewoog. Je reikte me mijn cijferlijst aan, maar hield die nog even vast, waardoor ik je toch aankeek.
‘Je mag echt trots zijn op jezelf Suzanne. Trakteer jezelf op iets moois voor het gala.’ – Je liet mijn cijferlijst los en lachte nogmaals naar me. Ik lachte terug, maar voelde mezelf rood worden, dus maakte me snel uit de benen.

De dagen tot aan het gala leken eindeloos te duren. Niet omdat ik er niet naar uitkeek, maar omdat ik er misschien te veel naar uitkeek. Je had me immers beloofd dat je zou komen. Ik was speciaal een jurk gaan kopen, eentje die ik écht mooi vond. Een jurk waar ik me in durfde te vertonen, eentje die niet schreeuwde, maar intens fluisterde. Een teal blauwe jurk, met zwarte accenten en tot net boven de knie. Blote schouders en een hint aan decolleté. Ik had voor de spiegel gestaan in de winkel en de verkoopster had me gecomplimenteerd. Dat deed ze waarschijnlijk bij veel van haar klanten, maar het trok me wel over de streep om juist deze jurk te kopen voor het gala. Geen schreeuwerige, over de top jurk. Elegant, ingetogen, maar wel aanwezig genoeg om op te vallen naast al het zwart.
In mij groeide er een soort kinderlijke opwinding die ik niet onder controle had. Ik begon mezelf ook scenario’s voor te houden; dat hij casual-chic gekleed binnen zou komen om samen met mij een glas champagne te drinken, dat we toch stiekem nog een dansje zouden wagen, misschien zelfs wel dat hij me naderhand thuis zou brengen.

Morgen zou het zover zijn… Jurk hing klaar, mijn haar vandaag gewassen en van mijn moeder nog een paar mooie hakken voor onder mijn jurk gekregen. Fysiek was ik er helemaal klaar voor, mentaal was dat een compleet ander verhaal.

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 27-10-25 15:19

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 27-10-25 15:19

slik, je voelt de spanning...

Letterlijk in het huwelijksbootje stappen? http://www.trouwschip.nl
Bedrijfsuitje, vergaderen of teambuilding?: http://www.zeilschipbounty.nl
Sinds 23-02-2013 mama van Kira!
Sinds 14-12-2016 mama van Kian!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 31-10-25 16:25

Geplaatst door de TopicStarter: 31-10-25 16:25

Nieuw hoofdstuk vandaag!

Veel leesplezier!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3. Wat je niet loslaat.

Er zijn dagen dat ik denk dat het allemaal minder wordt. Dat ik eindelijk verder ga, dat mijn herinneringen vervagen tot iets dat gewoonweg onderdeel is van mijn verleden.
Maar dan hoor ik zijn stem weer in mijn hoofd, zie ik zijn ogen weer op die ene bepaalde manier kijken en lijk ik meteen weer terug geslingerd te worden naar toen.

Thuis is alles voorspelbaar. Mark is vriendelijk, betrouwbaar, waarvan vriendinnen zeggen dat het een goede man is. En ik hou van hem, op een manier dat je van iemand houdt die veilig voelt. Toch lig ik ’s nachts wel eens naar zijn ademhaling te luisteren en komen andere beelden opzetten. Beelden van toen, beelden van jou. Hoe jouw handen iets vastpakten, hoe jouw leren armbanden nonchalant onder de manchetten van jouw blouse vandaan kwamen. Ik haat mezelf dan een beetje, omdat ik vijftien jaar later nog steeds de rimpeling voel van iets dat niet had mogen gebeuren.

Overdag functioneer ik perfect. Ik ben vriendelijk, doe mijn werk netjes, voldoe aan mijn verplichtingen en glimlach op de juiste momenten, maar vanbinnen is er altijd een gesprek gaande. Een gesprek dat nooit is afgerond.

Het was een vrijdagavond toen het voor het eerst openlijk uitgesproken is. Zo’n avond waarop wijn de waarheid vloeibaarder maakt dan goed voor je is. Ik zat gezellig te pimpelen met mijn vriendinnetje Mathilde, we hingen op haar bank en waren beiden al wat aangeschoten.

‘Waar zit je over te mijmeren?’ – Ik stop meteen met het draaien van mijn glas tussen mijn vingers.
‘Niks. Gewoon een beetje moe denk ik.’ – Ik wend bewust mijn blik af.
‘Nee, het zag er echt uit of je ergens diep in gedachten was verzonken.’ – Ik denk even na. De film die we al drie keer hebben proberen te kijken, staat op pauze, de stilte die valt is eigenlijk te zwaar om nog te zwijgen.
‘Weet je nog die leraar waar ik het wel eens over heb gehad?’ – Ze knikt traag.
‘Die geschiedenisleraar?’
‘Ja.’

En ineens, of ze een fles bubbels hard had geschud en de kurk eraf sprong, begon ik met praten. Over zijn blik, zijn opmerkingen, de knipoog op het schoolfeest, het scheve lachje dat af en toe tevoorschijn kwam en vooral de manier waarop ik alles opvatte als betekenisvol.
Op een bepaald punt hoor ik mijn stem, hoe verschrikkelijk jong ik klonk, hoe ontzettend veel hoop ik gelegd had in de wens dat het iets puurs was. Hoe ik me jarenlang heb afgevraagd of er iets mis was met mij omdat hij het blijkbaar wél kon vergeten.
Toen aan mijn woordenstroom een einde kwam, keek ze me aan. Niet met medelijden, maar iets dat nog veel meer zeer deed; afgrijzen. Afkeuring gemengd met ongeloof.

‘Suus… Dat was niet oké…’ – Haar gezicht blijft in de plooi, ze doet niet alsof. Ze vindt dit écht niet oké.
‘Wat bedoel je?’ – Ik weet het eigenlijk wel…
‘Hij was volwassen… Jij een minderjarige leerling… Hij wist wat hij deed.’ – Ik voelde mijn maag samentrekken.
‘Nee, zo was het niet. Het was niet…’
‘Niet wat?! – Ik zweeg. Ik wilde echter heel hard roepen dat het wel echt was, dat het niet is zoals je altijd maar hoort.

‘Hij is een viezerik, Suus. Niets minder dan dat.’ – Het klonk hard. Veel te hard.
‘Nee… Hij is geen viezerik.’
‘Waarom niet? Hij was verdomme veertig! Veertig! En jij achttien… En dan heb ik het niet eens over de jaren daarvoor… Daarvoor was je zelfs minderjarig! Hij had echt beter moeten weten.’
‘Tweeëntwintig jaar verschil. Dat verschilt niet zoveel met hoeveel jaar ik met Mark scheel…’ – Ik zei het of deze cijfers iets zouden verklaren. Mathilde kijkt me lang aan, misschien nog net een vleugje meer ongeloof in haar blik dan net.
‘Je hoeft hem niet te verdedigen.’ – Maar dat deed ik wel, in mijn hoofd en in mijn hart. Niet omdat ik niet wist dat ze gelijk had, maar ik kon niet verdragen dat hetgeen ik voelde, hetgeen dat zo lang in mij geleefd had, werd gereduceerd tot “iets vies”. Ik haalde diep adem.
‘Weet je wat het is… Ik voelde me gezien. Ik heb me nooit een slachtoffer gevoeld.’ – Nog steeds diezelfde blik die me aanstaart.
‘Dat maakt het misschien nog wel erger…’ – Ik draai mijn hoofd weg. Ik voel mijn ogen prikken, waarom heb ik het dan ook verteld… Niemand zou het toch ooit snappen…
‘Hij was de eerste die écht naar me keek. Die niet alleen maar de leerling of het kind zag. Hij zag iets in me dat ik zelf niet eens kende.’ – Ze pakte zachtjes mijn hand vast en zette haar halfvolle glas wijn op de salontafel.
‘Hij heeft je gemanipuleerd, Suus…’ – Ik lachte schamper. Misschien schaamde ik me ineens voor alles wat ik net gezegd heb.
‘Hij wilde me geen kwaad doen.’
‘Dat heeft hij wél gedaan. Hoe zou je het vinden als je erachter komt dat een van jouw collega’s een meisje van zestien, zeventien of achttien zo benaderd?’
‘Dat is anders…’ – Terwijl ik het uitspreek, weet ik dat het niet waar is.
‘Nee Suusje… Dat is precies hetzelfde.’

Die nacht lag ik weer wakker, ik luisterde naar het tikken van de regen op de al natte straatstenen. Ik staar naar het plafond en voel dat oude, onuitgesproken verdriet weer opkomen.
Ik zie hem voor me, kan de geur van zijn aftershave gemengd met koffie bijna ruiken, ik hoor hoe hij me liefkozend “Suusje” noemde.
En ergens in de stilte, tussen twee zware ademhalingen door, besefte ik; het is nooit weggegaan. Het is altijd blijven bestaan als deel van mijn identiteit alsof een deel van mij al die tijd in het kantoor is blijven staan, wachtend op iemand die nooit meer komt.

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 31-10-25 20:42

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 31-10-25 20:42

Ai... Slik.... Meerrrrrr....

Letterlijk in het huwelijksbootje stappen? http://www.trouwschip.nl
Bedrijfsuitje, vergaderen of teambuilding?: http://www.zeilschipbounty.nl
Sinds 23-02-2013 mama van Kira!
Sinds 14-12-2016 mama van Kian!

**Geplaatst:** 01-11-25 08:07

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 01-11-25 08:07

Wat ontzettend goed geschreven weer $_/-\o_$ en wat goed dat je een stuk als dit in het verhaal verwerkt.

Instagram: roux.bink.en.ik

**Geplaatst:** 01-11-25 08:54

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 01-11-25 08:54

Net alles gelezen tot hier. Fijne schrijfstijl heb je! Ik volg mee!

Perfecte woordkeuze die "Suusje" van de vriendin :))

Mensen zeggen altijd dat ik eigenwijs ben. Daar ben ik het niet mee eens.

Milo 05-08-2022 +
Voor altijd in mijn hart maatje…

**Geplaatst:** 01-11-25 12:10

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 01-11-25 12:10

Eigenlijk bizar, nu zoveel later nog steeds zijn ban.
Super goed geschreven weer, je zou haar zo willen wakker schudden

Heel veel paardenspullen te koop https://www.marktplaats.nl/u/wgm/506611/
Volg Bo en haar verwachte veulentje [FA] Als je dochter haar droom waar maakt, Bo x White Dream
Het is wat het is

**Geplaatst door de TopicStarter:** 03-11-25 15:38

Geplaatst door de TopicStarter: 03-11-25 15:38

Dankjulliewel!
Leuk DideH! Dankjewel!
@Kiki1976; Ja hè...

Ik probeer weer een beetje in het ritme te komen van maandag en vrijdag een stuk plaatsen, dus vandaag weer een nieuw stuk.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De volgende ochtend begint stil. Wanneer ik mijn ogen opendoe, zie ik dat de plek in bed naast me, leeg is. Mark is waarschijnlijk al beneden. Ik hijs mezelf overeind en blijf even op de rand van het bed zitten. Mijn hoofd voelt zwaar. Niet alleen van de overdaad aan wijn die ik gisteren heb gedronken, maar ook van de bekentenis aan Mathilde. Ik zie haar gezicht weer voor me als ze het uitspreekt; Viezerik.
Ze heeft met zoveel afgrijzen gekeken toen ik mijn verhaal heb verteld, terwijl dat totaal niet de intentie is geweest. Ik wil gewoon graag iemand die me niet voor gek verklaard, die me snapt en niet kijkt of ik gek geworden ben.

Ik sta uiteindelijk op uit bed en loop naar beneden. Mark is in de keuken en heeft ons koffiezetapparaat al aangezet. Zelfs mijn mokje staat al klaar om gevuld te worden.

‘Goedemorgen slaapkop, lekker geslapen?’ – Hij zegt het met zijn vriendelijke glimlach, die ik altijd waardeer, maar nooit echt voel.
‘Goedemorgen.’ – Mijn stem nog schor van het slapen. Ik krijg een kopje koffie aangereikt en we settelen ons op de bank.
‘Ik dacht, we doen het lekker rustig aan vandaag. Even een stukje door het bos wandelen, kun je daarna op je gemak naar je paard.’
‘Als het maar niet regent. Ze hebben niet zulk lekker weer voorspeld voor vandaag.’ – Eigenlijk zou ik zijn pogingen om iets leuks te doen iets meer moeten waarderen, maar het lukt gewoon niet zo…

We dronken onze koffie verder in stilte, Mark weet dat ik altijd even de tijd nodig heb om op te starten en goed wakker te worden. De koffie is sterk, maar ik voel me niet veel wakkerder. In plaats van naar het bos te gaan, besluiten we om naar de markt te gaan.

De lucht ruikt naar gebakken vis en sterke schimmelkaas. Mensen lopen kriskras door elkaar heen en de gezichtsuitdrukkingen gaan van het ene uiterste naar het andere. In de drukte voel ik hoe Mark af en toe zijn hand, met de mijne daarin verstrengeld, naar voren trekt of naar achteren duwt om ons zo door de mensen heen te bewegen. Ooit vond ik dat gebaar aandoenlijk, tegenwoordig irriteert het me. Hij wijst met zijn andere hand naar de viskraam;

‘Zullen we een bakje kibbeling nemen?’ – In zijn ogen kun je haast een kinderlijke twinkeling zien.
‘Is goed.’

We staan even te wachten voordat de kibbeling met ravigotte-saus, alleen voor mij want Mark vindt dat vies, ons aangereikt wordt. Eigenlijk heb ik helemaal geen honger, maar om geen spelbreker te zijn, eet ik toch een paar stukjes vis. Bij de groentekraam halen we nog wat paprika en pompoen voor het avondeten en ik voelde me burgerlijker dan ooit. Ik kijk even om me heen en iedereen lijkt een bepaald doel te hebben; kinderen, een volle boodschappentas of leuke plannen voor later op de dag. Ik voel me daar toch een beetje vreemd tussen, alsof ik er niet helemaal bij pas.

‘Wat ben je stil vandaag Suus?’ – De bezorgdheid in zijn stem vind ik vandaag ook al irritant.
‘Gewoon moe. Beetje brak van gisteren.’ – Ik vertel er maar niet bij dat mijn hoofd overuren maakt de laatste tijd. Hij knikte.
‘Dan maken we het niet laat vanavond.’ – Ik ben dankbaar dat hij niet verder vraagt.

Thuis plof ik op de bank, maar niet voor lang, want ik moet nog naar mijn paard vandaag. Nu zou het geen kwaad kunnen als ik eens een dagje oversla, maar dan ben ik weer de overbezorgde eigenaresse die het niet los kan laten dat ze zelf niet gecheckt heeft of alles wel in orde is. Dus ga ik toch iedere dag braaf naar stal, al is het alleen maar om mijn paard een poetsbeurt te geven.

In de auto terug naar huis raast er maar één vraag continue door mijn hoofd; “Wat ben je in hemelsnaam aan het doen, Suus?”
Je bent volwassen, je hebt een leven en een man. Een lieve man die van je houdt.
Maar daar is meteen het probleem, ik weet niet meer wat “houden van” is… Is het dit, de stabiliteit, voorspelbaarheid, de warmte van een gedeeld dekbed? Of was het dat sensationele, onrustige gevoel van destijds? Dat alles verslindende, waarvan ik dacht dat het liefde was?

Thuis staat de soep al te pruttelen en heeft Mark al een glas water voor me klaargezet. Hij geeft me een kus als ik de keuken binnenstap en ik voel de brok in mijn keel groeien.

‘Gaat het echt wel, lieverd?’
‘Ik weet het niet…’ – Ik voel een steek aan schuld.
‘Wil je erover praten?’
‘Niet echt.’ – Mompelde ik. Hij is een goed mens, hij heeft niets verkeerd gedaan.
‘Oké, dan laat ik je even.’ – Hij laat het los, zoals hij dat altijd doet. Dat is zijn kracht, of juist zijn zwakte.

De steek van schuld groeit met de minuut, vooral de realisatie dat hij er niets aan kan doen. Dat hij echt een lieverd is, maar toch zit ik opgesloten in een herinnering aan iemand die allang verdwenen is.

’s Avonds kijken we een film. Halverwege valt Mark in slaap op de bank, zijn hoofd rust tegen de muur achter de bank. Zijn ademhaling rustig. Ik kijk naar de rimpels op zijn voorhoofd, zijn neus die eigenlijk net iets te groot is voor het mooie, de zachtheid van zijn mond. Hij houdt van mij, écht. En ik houd van hem, maar niet met die enorme overgave die ik ooit heb gevoeld.

Ik pakte mijn telefoon en zonder na te denken zocht ik zijn naam op;
Nate Fischer.

Zijn profiel is niet eens afgeschermd, ik klik op een van de foto’s op zijn profiel. Grijze, grof gebreide sjaal, dun zwart montuur en… Dat oh zo bekende scheve lachje…
Hij is niets veranderd, is wat ouder geworden, maar het is nog steeds de Nate Fischer die ik me herinner.
Eigenlijk wil ik iets sturen. Een leuke opmerking, simpel “hey, hoe is het?” of misschien zelfs “Ken je mij nog?”.
Ik doe het niet, in plaats daarvan maak ik een screenshot. Alsof ik toch iets wilde bewaren dat ik nooit meer aan mocht raken.

"Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering"
s. Dali

[UK] [VER] Ik heb je liever dan lief…

**Geplaatst:** 03-11-25 16:52

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 03-11-25 16:52

ooh my god. goed stuk weer. de vorige vond ik echt fenomenaal... nu kan ik vooral niet wachten om te lezen wat er nu echt gebeurd is tussen haar en Nate. maar misschien juist goed..

oftewel.. doorr!!!

Be your best self

**Geplaatst:** 03-11-25 18:06

Re: [VER] Dat heb jij gedaan.

Geplaatst: 03-11-25 18:06

Wauw ik voel wel echt medelijden met Mark, maar liefde kun je niet dwingen het overkomt je.

Letterlijk in het huwelijksbootje stappen? http://www.trouwschip.nl
Bedrijfsuitje, vergaderen of teambuilding?: http://www.zeilschipbounty.nl
Sinds 23-02-2013 mama van Kira!
Sinds 14-12-2016 mama van Kian!