Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-09-18 18:13

Emigreren, ervaringen

Geplaatst door de TopicStarter : 16-09-18 18:13

Hallo allemaal,

Ik vroeg me af of er hier mensen zijn geëmigreerd en hoe jullie dat ervaren hebben? Ik vond wel een topic emigreren waarom? Daarom! Maar dat is al heel lang lopend waardoor het lastig was dit soort antwoorden te vinden. Waar zijn jullie heen verhuisd en waarom? En hoe hebben jullie dat gedaan met werk? Hoe vaak waren jullie in een land geweest voor de verhuizing? Hebben jullie ooit spijt gehad?

**Geplaatst**: 16-09-18 18:24

Geplaatst: 16-09-18 18:24

Ik herinnerde mij nog een ander topic en gevonden !

Wel al een paar maandjes oud, maar hier vind je al wat info

[BEU] Emigreren Europa

**Geplaatst**: 17-09-18 00:20

Re: Emigreren, ervaringen

Geplaatst: 17-09-18 00:20

Ik ben in 2011 geëmigreerd naar Canada. Ik was net 19 en net klaar met school.
Ik ben hier 2 keer geweest voordat ik echt ben verhuisd.

Ik had er niet veel moeite mee. Misschien ook wel omdat ik altijd al wist dat ik niet in nl zou blijven. Het is zeker niet altijd makkelijk. Het gras is zeer zeker niet groener aan de andere kant.

**Geplaatst**: 17-09-18 02:58

Geplaatst: 17-09-18 02:58

Mijn man en ik zijn in 2016 geemigreerd naar Australie. We waren toen 35 en 39 jaar oud. Ik was voor die tijd al 11x in Australie geweest, mijn man 3x. De reden was de liefde voor het land, eens wat anders willen en de betere baankansen voor mijn man destijds. In de jaren van de crisis (en kort daarna) was het voor hem onmogelijk een vaste aanstelling te krijgen in NL (automonteur) en hier kreeg hij die direct.

Qua werk: Hij heeft vanuit NL gesolliciteerd en is aangenomen. Via zijn werk is toen het visum geregeld. Het proces van solliciteren tot vertrek heeft zo'n 8 maanden geduurd en in die tijd zijn we 1x op en neer geweest om kennis te maken met zijn werkgever en te zien waar we zouden gaan wonen.
Ik had geen werk, ben als een gek gaan solliciteren toen we aankwamen en had met 5 weken een baan, werk nog steeds voor dezelfde werkgever, in de logistiek (zelfde sector als ik in NL werkte).

Spijt gehad? Ja, ik denk het wel op een gegeven moment. We zijn in eerste instantie naar Sydney verhuisd omdat mijn man daar de baan had. Dat beviel ons totaal niet. De grote stad, de drukte, zijn werk (manager bleek een regelrechte eikel waar niet mee te werken viel) en de huurprijzen maakte het leven in Sydney niet altijd even makkelijk. Toen hebben we een behoorlijke dip gehad, want door het visum zijn we gebonden aan een sponsor.
Na een maand of 10 hebben we besloten dat we niet 'zomaar' wilden opgeven, dus dat we een nieuwe poging gingen wagen. Op zoek naar ander werk (nieuwe sponsor), andere omgeving. 13 maanden na aankomst in Sydney, zijn we verhuisd naar een plaatsje net buiten Brisbane. Hier wonen we inmiddels alweer een jaar en het bevalt stukken beter.

Ik ga mee met mijn voorganger dat het gras zeker niet altijd groener is ergens anders. We werken beiden full-time en hebben 4 weken vakantie per jaar, zorgkosten moeten we grotendeels zelf betalen, als er wat gebeurt, komen we niet in aanmerking voor een uitkering. We hebben veel vrienden, maar die wonen over heel Australie verspreid, dus die zien we hooguit 1x per jaar. Mensen die we in de buurt leren kennen zijn vnl 'kennissen', het sociale leven is hier anders dan wij uit NL gewend waren.
Daar staat tegenover dat het hier midden in de winter nog steeds 20 graden en zonnig is, we in een vrijstaand huis met grote tuin wonen (iets waar we in NL niet eens van konden dromen), elke maand wel een keer gaan kamperen en vissen of andere leuke tripjes doen en ontzettend genieten van de prachtige natuur en wildlife wat hier letterlijk in de achtertuin komt.

Als je nog andere vragen hebt, shoot! Vind het altijd wel leuk om erover te vertellen

**Geplaatst**: 17-09-18 03:47

Re: Emigreren, ervaringen

Geplaatst: 17-09-18 03:47

Ik ben toen ik 22 was naar USA verhuisd voor een jaar. Toen naar UK voor 2 jaar en nu woon ik alweer 2.5 jaar in Australie. Ik ben nu 27.

In USA was ik nog nooit geweest, in London wel al een paar keer en in Australie was ik ook nog nooit geweest.
Qua werk, in USA had ik al werk voordat ik er heen ging (nannying) en in London even goed (leerkracht basis onderwijs) via een agency. In Australie vond ik het 't moeilijkste, toen was ik eerst 3 maanden werkeloos en toen een jaar in een onderbetaalde uitdagingloze job gewerkt.

Destijds naar London verhuisd omdat ik van Londen houd. Het heeft nog altijd een speciale plek in mn hart.
Australie omdat m'n vriend daar al woonde.

Spijt? Ja. Soms. Nee. Het is altijd moeilijk om weg te zijn vanuit 'thuis'. Echt spijt is er niet, alleen als ik heimwee heb, wat overigens minder en minder voorkomt. Het is moeilijk contact te hebben of je familie te zien als je ver weg woont. Je mist bepaalde events waar je graag bij had willen zijn en soms mis ik (heen gek) gewoon in een Nederlandse supermarkt rond te lopen en alle yummie dingetjes daar te kopen.
Daar tegenover staat dan wel weer dat het contact met mijn ouders eigenlijk een heel stuk beter/hechter is geworden, JUIST omdat ik zo ver weg woon.
Ook maak ik me soms zorgen voor het geval ik wel terug zou komen naar NL. Pas ik daar nog? Ik zou me helemaal ontaard voelen. Zou het financieel slecht voor me zijn? Hoe gaat het met mijn pensioen als ik later 60 ben. Wie weet joh.. dat is soms wel eens lastig.

Verder klinkt het allemaal heel spannend maar uiteindelijk is het leven ergens anders soms net zo monotoon als in Nederland. Je moet nog steeds je rekeningen betalen, de huur en naar het werk elke dag. Het is zeker vaak geweldig, want hier zijn dingen die in NL niet zijn.. maar ook daar wen je weer aan.

**Geplaatst**: 17-09-18 11:36

Geplaatst: 17-09-18 11:36

Telt Nederland -> Belgie ook?

Er waren twee redenen om hierheen te verhuizen: mijn vriend is Belg en wilde hier niet weg, en in Nederland kon ik geen baan vinden als fysio, terwijl ze hier voor het oprapen lagen

Omdat ik in Nederland toch geen werk had (enkel van die stomme projectjes vanuit de gemeente, idiotenwerk voor je uitkering te behouden :roll:

), hoefde ik alleen een werkvisum aan te vragen om hier te mogen beginnen. In een winkel begonnen om de taal een beetje te leren (dialecten!) en tegelijk m'n papier in orde gemaakt om als fysio te kunnen werken. Na een half jaar ook als fysio kunnen beginnen.
Ben redelijk aantal keer hier geweest, omdat mijn vriend hier al woonde.
En nee, geen spijt. Ik woon goed, heb fijn werk, mensen zijn vriendelijk, mooie omgeving. Mijn vriend zegt altijd dat hij me naar het beloofde land heeft gehaald :')