Daarbij bouw je met huren niets voor jezelf op, met kopen wel (al is at ook lang niet meer wat het geweest is!)
DIt zijn de doorslaggevende argumenten voor mij geweest. Ik heb 70% geleend van wat mn plafon was volgens de hypotheekverstrekkers en daar ben ik blij om. Hierdoor heb ik nog ruimte te leven, soms op vakantie te gaan of te gaan shoppen. MAar het is echt niet breed hoor! Ik begrijp niet waarom ik nog zoveel meer had mogen lenen, want had denk ik dan iedere maand krom gelegen om de kosten te kunnen opbrengen.
Ik heb het huis gekocht toen ik vrijgezel was. Ik heb bewust gekozen voor een appartement wat eventueel ook geschikt is om in samen te wonen en een kleine te krijgen, ofwel ik hoef niet perse weg als dit gebeurd. Aan de andere kant vergroot je je markt als je het wilt verkopen. Ik heb het verbouwd waardoor de marktwaarde is gestegen en alles zo neutraal mogelijk gehouden (strak wit gestucte muren, witte keuken, witte badkamer en wc).
Nu, 5 jaar later heb ik een vriend. Hij heeft ook een koophuis, 3 straten verder op. We hebben het wel eens over samenwonen maar gaan hier voorlopig nog echt niet aan! Ik weet zeker dat als ik nu mn huis verkoop ik nog niet mn KK eruit heb, misschien wel het grootste deel van mn verbouwing. Dan is zn huis ineens wel een blok aan je been. Aan de andere kant vind ik dat je absoluut niet uit praktische overweging bij elkaar moet gaan zitten, zolang ik zelf mijn huis kan betalen is er dus nul noodzaak en overleven we het wel
