Geplaatst We zitten met een probleem.. Wij hebben absoluut vriendelijke buren.
Maar de overlast van onze buren is geen pretje meer. Laat ik het zo zeggen dat onze buren gewoon een hele andere mentaliteit hebben. Het zijn Turkse gezinnen, allemaal erg vriendelijk, maar de helft van de volwassenen spreekt geen - tot slecht Nederlands. Dit maakt het allemaal weer lastiger om mensen aan te spreken op de overlast die veroorzaakt wordt.
Voor mij is thuis een plek waar je moet kunnen ontspannen. Naar bed moet kunnen wanneer je wil. Of dit nu om 21.30 uur is, of om 02.00 uur. Een plek waar je tot rust moet kunnen komen. Waar je probleemloos je boodschappen of een grote doos mee naar binnen kunt sjouwen..
Nu wonen wij in een portiek woning. Er hangen bordjes dat fietsen, kinderwagens etc, niet in het portiek mogen worden neer gezet. Een tijdje terug heeft een van de buren zelfs 2 briefjes opgehangen, zowel in het Turks als in het Nederlands, met het vriendelijke verzoek fietsen en kinderwagens etc, in de daarvoor bestemde (RUIME) kelder te plaatsen. Iedereen heeft een erg ruime kelderbox. (die van ons kan je een slaapkamer van maken, zo groot is deze.
Jullie mogen raden waar de fietsen en kinderwagens worden neergezet.
En het gaat dan niet om 1 fiets, maar rustig 4 fietsen van de kinderen. En dan geen kleine fietsjes, maar middelmatige fietsjes, net geen volwassen fiets, maar ook geen kinderfietsje. (en staan deze er een half uurtje, ala, maar ze staan er weken..) En dan kom je na een lange dag werken thuis, met een zware boodschappentas en moet je je weg manoeuvreren langs de fietsen die er staan om je eigen woning in te kunnen. En als ze dan in de kelder staan, dan worden ze voor de kelderdeur geplaatst ipv in hun eigen box. Gevolg: als ik mijn kelder in moet, moet ik eerst 3 fietsen, 2 kinderwagens en een step opzij zetten voordat ik mijn eigen kelderbox in kan. 
Je kunt je vast voorstellen dat zo'n portiekwoning gehorig is. Wanneer mijn wekker om 06.00 uur gaat, lig ik graag om 22.30 uur op 1 oor. (en ja, ook in het weekeind gezien ik niet alleen doordeweeks werk). Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld om vanaf een uurtje of 22.00 uur, rekening te houden met mijn buren. Te zorgen dat ik geen overlast veroorzaak in het portiek, en thuis niet naar mijn vriend ga schreeuwen. Ik heb immers rekening te houden met mijn buren. Gister begon de ellende om 23.00 uur. Schreeuwen, een hoop kabaal, zelfs een stofzuiger gehoord. (om 23.00 uur besluiten te oefenen met piano spelen is bij de bovenburen ook absoluut geen gekkigheid..) Gelukkig was het om 23.30 uur stil, maar we hebben ook een periode gehad waarin de ellende rond 23.00 uur begon, en om 02.00 uur was het nog niet stil. Zo erg dat mijn overbuurman het portiek in heeft gebruld, maar stil werd het niet. En dit hield 2 weken aan!
Om dan nog niet te zwijgen over de kinderen die overdag buitenspelen, maar ondertussen binnen in het portiek (ik woon 1 hoog), bij mij voor de deur de hele boel kort en klein schreeuwen.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik niet de persoon ben die op zo'n moment moet gaan aanbellen, want ik ga echt uit mijn slof. Ik kan ook niet meer vriendelijk vragen of zij rekening willen houden met hun buren en hun kinderen willen aanspreken op hun schreeuwgedrag. Schreeuwen doe je maar buiten, of bij papa en mama in huis (binnen bepaalde tijden), maar niet bij de buurvrouw voor de deur in het portiek..
Het wegjagen van mijn katten die bij mij in het raamkozijn zitten, of op mijn balkon. Goh wat een lol. Mama die er bij zit en er niks van zegt.. Daar heb ik een brul over gegeven en is nu gelukkig klaar, maar ik had dit vroeger niet hoeven doen..
En echt waar, is er een keer een feestje, is het 1 avondje, hoor je mij absoluut niet. Zijn de kinderen een keertje enthousiast buiten aan het spelen, geen probleem, hartstikke leuk! Maar het wordt van kwaad tot erger, we zoeken al een ruim jaar naar een andere huurwoning, zonder succes. Ik verhuis liever gister dan vandaag. Ik ben op het punt, dat ik het niet normaal aan kan geven bij mijn buren.
Ik denk er nu over om een brief te schrijven en deze in de bus te doen met het vriendelijke verzoek om rekening met elkaar te houden. Is dit raar om deze in de bus te stoppen? Ik spreek geen Turks en ik ben bang dat ze de helft niet begrijpen. Uiteraard vermeld ik dan ook dat mochten ze enige overlast van ons ervaren ze dit ook gewoon kunnen melden.
De overlast 's avonds / 's nachts vind bij onze bovenburen plaats, maar de rest van de overlast overdag/ begin van de avond is vooral door kinderen, en ouders die voor de deur staan te kletsen (lees half schreeuwen..), die in het hele gebouw wonen. Ik heb het idee dat ze allemaal familie of goede kennissen van elkaar zijn die veel bij elkaar over de vloer komen. De reden dat ik wil kiezen voor een brief is ook omdat ik niet weet welke kinderen bij welke ouders/ huisnummer horen, en ook omdat ik weet dat ik mij in een brief wel netjes kan verwoorden, zonder uit mijn slof te schieten.
Is het raar om dit per brief te doen? Gezien waarschijnlijk de taalbariére.. (+ dat ik het rete spannend vind en waarschijnlijk niet vriendelijk kan blijven gezien mijn frustraties..)
Ik weet dat ik dit kan aankaarten bij de verhuurder, maar ik weet ook dat deze gaat aangeven dat ik eerst mijn buren zelf moet gaan aanspreken. Ik heb het e.e.a. opgezocht waarin ik vond dat de verhuurder er voor moet zorgen dat er geen geluidsoverlast is (iets met woongenot geloof ik), maar je wel eerst zelf wat moet aangeven bij de buren.
Ik wil dan uiteraard gaan bijhouden hoe vaak, hoe laat, hoe lang, en wat de overlast is, zodat ik dit ook kan doorgeven bij de verhuurder, mocht er geen verbetering zijn.
Is het raar om het zo aan te pakken? Heb je zelf wel eens zo'n situatie gehad en hoe ging je daar mee om?
Nogmaals, in het voorbij gaan zijn mijn buren allemaal even vriendelijk. De een geeft een kort knikje, de ander zegt vrolijk gedag en roept: moge bufrouw! Ik heb verder geen contact met ze, behalve dan het gedag zeggen, en zo nu en dan eens een pakketje hier of daar. Maar mijn frustraties reizen de pan uit. Ik kan alleen maar denken: ik wil hier zo snel mogelijk weg. En in mijn ogen, hoor je niet met zo'n gevoel in je eigen huis te zitten..
Stel ik me aan? Ik vind het heel lastig om hier wat mee te doen, dus voor mij is een brief een goede, fijne en duidelijke oplossing..
Het is een hele lap tekst geworden zie ik nu, maar ondanks dat ik graag wat advies wil over hoe aan te pakken, moest ik het denk ik ook gewoon even kwijt..
O.a. door een buurman die altijd vrolijk gedag zei en ooit eens zei; zo zeg je goedemorgen in het Turkisch 
Ik kan idd eens kijken of een oud Turks collega'tje wat voor me kan vertalen. Goed idee! 
tijdens het lezen.
