Eind september, kreeg ik 's nachts flinke buikpijn. De uren afgewacht, totdat ik de volgende ochtend eindelijk de huisarts kon bellen. Daarna heb ik 3 dagen bij de huisarts gezeten, inclusief allerlei onderzoeken. Verschillende diagnoses in die dagen gekregen, van flinke buikgriep tot nierstenen. Totdat ik echt aangedrongen heb bij de huisarts, om naar het ziekenhuis te gaan voor bijv. een scan. Gek dat je lichaam soms toch wel dingen duidelijk maakt.. Na een ct scan werd ik al snel teruggeroepen en werd ik doorgestuurd naar spoedeisende hulp. Ik ben diezelfde dag opgenomen in het maasziekenhuis in Boxmeer. Alleen werd er die dagen nog niet veel duidelijk, de buikpijn werd minder, ze hadden op de scan een vergrote milt gezien. Na enkele dagen werd ik ontslagen, ik bleef stabiel en ik werd doorgestuurd voor een vervolgafspraak in het Radboud in Nijmegen. Ze zagen duidelijk een vertekend beeld, maar wat het nu allemaal precies was, konden ze nog niet zeggen. Vele onderzoeken verder, is op 4 oktober voor mijn gevoel, de grond onder me weggezakt. Ik begreep nooit wat mensen ermee bedoelde, als ze het zeiden, maar zo voelde het voor mij precies. Ze hadden weefsel van mijn alvleesklier weggehaald, waar helaas kwaadaardige cellen op gevonden waren. Vreselijk om dit nieuws te krijgen, maar ik vond het ook zo erg om het mensen te moeten vertellen. Zoveel verdriet en zoveel angst, wat het losmaakt.
Ik heb sinds december 2021 een hele lieve vriend. Maar toch slaat dan ook de paniek toe.. Is onze relatie hier wel tegen bestand. Ik vond het dood eng. Ik had ook nog eens mijn huur opgezegd, waardoor ik het weekend voor mijn operatie, nog even ben verhuisd. Een periode die je graag feestelijk wilt beginnen.. Maar toch was het fijn, dat we daarna veel tijd samen door konden brengen.
18 oktober ben ik al geopereerd. Waarbij ze een gedeelte van mijn alvleesklier hebben weggehaald, omliggende lymfeklieren en mijn milt. De tumor van 10cm duwde namelijk onwijs tegen mijn milt aan. Hierdoor is er een bloeding ontstaan, waardoor ik zo'n onwijze buikpijn heb gekregen. Gelukkig maar.. Want anders was ik hier misschien nog helemaal niet achter gekomen.
De operatie is goed gegaan en ik ben hiervan ook goed hersteld. Verder hebben ze nergens iets gevonden, maar toch is besloten, dat ze mij chemo willen geven, voor eventueel verdwaalde cellen. Helaas is dit voor alvleesklier kanker, best een heftig traject. Ik zal namelijk 12 behandelingen krijgen. Ik ben ook een traject gestart, om mijn eicellen in te vriezen, die gelukkig goed is gegaan.
Momenteel heb ik mijn 4de chemo kuur erop zitten. Het is heel zwaar, maar gelukkig heb ik ook dagen dat ik me erg goed voel. En op een of andere manier, lijk ik juist dan nog meer te kunnen genieten.
Mensen noemen me sterk en vinden me dapper. Maar voor mij voelt het wel, dat ik het zo moet doen. En heb ik al het vertrouwen erin, dat alles goed komt


Je weet pas hoe sterk je bent, als sterk zijn, je enige optie is..
