Bokt.nl

**Geplaatst:** 15-10-21 20:37

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 15-10-21 20:37

Heb je weleens antidepressiva gebruikt? Bespreek dat anders eens met een arts, wellicht geeft het wat rust in je hoofd.

Welkom in het Dunning-Krugerpark!

**Geplaatst:** 15-10-21 21:01

Geplaatst: 15-10-21 21:01

Het is makkelijker gezegd dan gedaan , maar ik denk dat eigenlijk je hele levensstijl aangepast moet worden om een rustig en gebalanceerd leven te hebben. Het gaat vooral om het herkennen van en accepteren van. Maar het is een lang en lastig traject wat voor iedere persoon weer anders werkt. Het is ook lastig om een juiste levensstijl te vinden waarin je balans hebt.

En als het voor jouw werkt om op papier de boel eruit te gooien , doe dit dan ook vooral! Desnoods maak je een soort dagboek waarin je al je emoties , angst en spanningen beschrijft.

En laat los wat anderen over je denken! Klinkt een beetje hard maar ik ben nu 24 en elk jaar dat voorbij gaat krijg ik meer schijt aan wat anderen van mij denken en of vinden. Als mensen niet tevreden zijn met mijn levensstijl en hoe ik dingen aanpak kunnen ze ver weg van mij blijven. Dat heeft mij al zoveel energie gekost om anderen gelukkig te maken. Daar wordt je zelf vooral heel ongelukkig van. En als mensen je een aansteller vinden , dan vinden ze dat maar! Ik vindt het bijvoorbeeld absoluut geen aanstel gedrag wat je vertoont , eigenlijk heb je gewoon te lang doorgelopen en ben je veel te ver over je grens heen gegaan. En ik vertel ook lang niet iedereen meer wat ik heb en waarom en hoe ik daarmee omga , dat is mijn ding zeg ik maar altijd. Mensen vinden het soms ook lastig te respecteren dat ik elke dag wat me-time nodig ben.

Juist zeggen dat het waardeloos gaat bij de psycholoog , daarvoor zijn die mensen er ( en betaal je ook voor). Ik heb één ding wel geleerd en dat is niet liegen over hoe je je voelt. Je hebt daar jezelf uiteindelijk mee en dat is zonde. Als het k*t gaat dan mag je dat zeker ook zeggen. Dat de gesprekken ongemakkelijk zijn is ook niet zo gek , een psychloog staat verder van je weg dan een goede vriend of vriendin.

Wel super fijn dat je ondersteuning krijgt van de huisarts! Dat ben ik blij om te horen dat ze niet zeggen we gaan nu even niks doen. Maar geef aan dat het niet goed gaat. Verandering begint bij jezelf en de eerste stap is toegeven dat het niet meer gaat op deze manier en anders een uitzichtloze situatie gaat worden.

Angst voor ziekenhuizen is heel rot! Herken ik ook wel , ik ben al wel een beetje een watje voor alles omtrent ziektes , ziekenhuizen en naalden. Maar het is aan de andere kant wel een plek waar ze je kunnen helpen en of ondersteuning kunnen bieden en klachten kunnen laten verminderen.

Doe rustig aan , als je even voelt dat het teveel is om op bokt te reageren is dit niet erg!

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

**Geplaatst door de TopicStarter:** 22-10-21 21:39

Geplaatst door de TopicStarter: 22-10-21 21:39

Al enkele keren begonnen aan een post en niet de rust kunnen vinden deze af te maken. Afgelopen week gesprek gehad bij de PO een fijn maar confronterend gesprek… toen kwam de vraag heb je wel eens de gedachte gehad om je leven te beëindigen waarop de antwoord kwam … Ja… ik merkte wel dat hij er even van schrok wat voor mij bevestigde dat die masker wel erg dik is geworden. Meer en meer leidt ik een dubbel leven de enige die de echte ik ziet is degene die mij aankijkt in de spiegel… waarom had ik het niet doorgezet … nou omdat ik daar te zwak en laf voor ben… ergens blij dat ik eerlijk ben geweest dat ik echt “op” ben maar ergens zegt een stem stom wat zal die wel niet denken nu…
De hele week merk ik dat het mij bezig houdt dat ik denk van “wat als” ik wordt overvallen door verdriet of woede er zit niks tussenin… ik kan om de kleinste dingen zo ongelofelijk boos worden boos op de wereld en boos op mezelf… afgelopen week ben ik weer gaan vluchten mezelf tot het einde door laten gaan om maar niet stil te hoeven staan bij mijn gedachtes. Onrust giert door mijn lijf terwijl ik anderzijds zo moe ben het gaat van 0 naar 500 en dan weer terug. Nu ook met schrijven heb ik het idee dat ik van de hak op de tak spring sorry daarvoor …
Ik merk dat ik de hele week non stop bezig geweest ben en door de rust nu alles weer omhoog komt en ik mij geen raad weet. Wandelen heb ik gedaan soms lijkt het te helpen maar ik heb ook 2x een paniek aanval gehad. Ik ga nu vaak vroeg naar bed om maar alles weer te kunnen vergeten maar dan begint de dag weer van vooraf aan …

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

**Geplaatst:** 22-10-21 22:08

Geplaatst: 22-10-21 22:08

knuffel van mij!

En het is juist krachtig dat je hebt aangegeven dat je aan zelfmoord denkt/hebt gedacht. Ook dat je het nu met ons deelt vind ik heel knap, powervrouw ben je!
Hopenlijk kunnen de PO en huisarts iets regelen waardoor je sneller hulp krijgt. :(:)

De kookaburra (Dacelo novaeguineae), ook bekend als lachvogel, is een ijsvogelsoort.
Never ever underestimate the importance of having fun

**Geplaatst:** 22-10-21 23:01

Geplaatst: 22-10-21 23:01

Thijsje38 schreef:
Afgelopen week gesprek gehad bij de PO een fijn maar confronterend gesprek… toen kwam de vraag heb je wel eens de gedachte gehad om je leven te beëindigen waarop de antwoord kwam … Ja… ik merkte wel dat hij er even van schrok wat voor mij bevestigde dat die masker wel erg dik is geworden.

Fijn, dat het een goed gesprek was!

En op zich is het goed, dat dit soort vragen ter sprake komen.
En prima dat je opmerkt dat je een dik masker op hebt (in principe erg nuttig!!)
Het treft mij dat je ondanks je ellende wel opmerkt dat hij even schrok. Je kunt goed waarnemen! (Ook een nuttige vaardigheid.)

Citaat:
Meer en meer leidt ik een dubbel leven de enige die de echte ik ziet is degene die mij aankijkt in de spiegel… waarom had ik het niet doorgezet … nou omdat ik daar te zwak en laf voor ben… ergens blij dat ik eerlijk ben geweest dat ik echt “op” ben maar ergens zegt een stem stom wat zal die wel niet denken nu…

Dat zijn een paar overlevingsmechanismen.
Dat zijn nuttige 'dingen', en probeer om het jezelf niet kwalijk te nemen dat je dingen hebt. Je hebt ze in het trieste verleden hard nodig gehad.
(Ik ben stom en laf en zwak - nou, ik geloof :(:)

er weinig van, maar het heeft beslist voordelen om je zo op te stellen. Voorlopig niet echt veranderen maar, alleen niet te veel geloof aan hechten: dit is een nuttig masker. Niet meer, niet minder.)
(En heel hard denken over wat een ander van jou zal vinden: kan beslist nuttig zijn. Zoiets als 'laat ik maar niet opvallen in de groep, doen wat men verwacht, etc.)

Citaat:
De hele week merk ik dat het mij bezig houdt dat ik denk van “wat als” ik wordt overvallen door verdriet of woede er zit niks tussenin…

Misschien is het een idee om de poh een mailtje te sturen dat je het confronterend vond.
Dat helpt tegen 'de vloek van de overleefster'.
(Het woord overleefster beschrijft hoe jij met de ellende bent omgegaan. Het omvat dus jouw overlevingsmechanismen, zoals dat dikke masker.)
Het is goed als de poh weet hoe dik dat masker is.

Citaat:
ik kan om de kleinste dingen zo ongelofelijk boos worden boos op de wereld en boos op mezelf… afgelopen week ben ik weer gaan vluchten mezelf tot het einde door laten gaan om maar niet stil te hoeven staan bij mijn gedachtes. Onrust giert door mijn lijf terwijl ik anderzijds zo moe ben het gaat van 0 naar 500 en weer terug.

Een groepsgenootje van mij moest van zichzelf heel hard fietsen.
Zo klinkt het mij een beetje in de oren.
Op zich kan bewegen helpen, zeker bij woede - maar 'doorgaan tot het einde' geeft dan weer extra uitputting.
('Ik moet doorgaan tot ik niet meer kan' is vaak ook een overlevingsmechanisme. Een nuttig 'ding', maar dus svp niet van a tot z geloven - of in dit geval toepassen.)

Citaat:
Ik merk dat ik de hele week non stop bezig geweest ben en door de rust nu alles weer omhoog komt en ik mij geen raad weet. Wandelen heb ik gedaan soms lijkt het te helpen maar ik heb ook 2x een paniek aanval gehad. Ik ga nu vaak vroeg naar bed om maar alles weer te kunnen vergeten maar dan begint de dag weer van vooraf aan …

Herkenning hier.
Wat dat betreft is de koptelefoon met de alfa brainwaves (of theta of delta) een nuttig gereedschap. De bijbehorende 'bandjes', cd, mp3, etc hebben mij al vele malen relatief snel in slaap gekregen.

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 23-10-21 00:10

Geplaatst: 23-10-21 00:10

Thijsje38 schreef:
Bedankt dat jullie de tijd nemen om mijn verhaal te lezen en een reactie geven en zelfs meedenken dat doet mij veel

Een aantal klachten komen zeker door stress vooral spierspanning duikt veel op helaas is niet alles daar alles mee gedaan. De vooruitzichten zijn namelijk niet rooskleurig door mijn ziektes zal ik binnen bepaalde tijd blind worden en is de kans groot dat ik in een rolstoel terecht kom. Wanneer dit gebeurt kunnen ze mij niet vertellen dus met de zicht hierop wil ik nog kunnen genieten maar ergens vind ik het ook lastig met z’n vooruitzicht.

Wat een rotsituatie, heel veel sterkte :(:)

Wachttijden in de GGZ zijn helaas erg lang, maar kun je via je medisch specialist niet bij een medisch psycholoog in het ziekenhuis terecht als eerste ingang? Vaak werken zij met een vast team voor ondersteuning en via die ingang kom je mogelijk sneller op de juiste plek in de hulpverlening terecht.

*Niet elke verandering is een verslechtering!*
*Ze is niet bang voor de dood, maar als de dood om bang te zijn...(Guido Weijers-Oxymoron)*
*Als je bent waar je heen ging, waar moet je dan naar toe? (veldhuis & Kemper-tijd heelt alle zonden)*

**Geplaatst door de TopicStarter:** 27-10-21 10:50

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter: 27-10-21 10:50

Vanochtend gebeld dat het niet meer gaat dat ik niet meer verder kan en wil. De laatste nachten slaat de paniek toe alles komt op mij af en wordt ik overvallen door nachtmerries. Zo kan ik denken ik ga even wandelen of ik probeer een kleine sessie hardlopen en het ander moment lijkt het alsof ik wordt gewurgd door alle ellende wat voorbij komt. Ik voel mij zo boos boos op alles en iedereen maar vooral boos op mijzelf het liefst wil ik mijzelf gewoon pijn doen omdat ik dan het idee heb dat lichamelijke pijn minder erg is als de pijn die ik van binnen ervaar. Ik wil erover praten maar ook weer niet als iemand vraagt hoe gaat het krijgen ze het ingesproken bandje in mijn hoofd “goed hoor”
Gister uitgelegd aan iemand dat het echt echt niet goed gaat en dan krijg ik als antwoord je bent jong valt allemaal vast mee jij kan niks hebben … en daar sta je dan totaal onbegrepen verdrietig boos en radeloos. Ik wil vluchten vluchten naar een plek zonder pijn zonder angst zonder onzekerheid maar ik weet dat dat niet kan …

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

**Geplaatst:** 27-10-21 11:01

Geplaatst: 27-10-21 11:01

ik kan even niet meer voor je doen dan een knuffel geven. Kan geen woorden vinden waar je wat aan zou hebben vrees ik. Ik hoop dat je ergens nog een lichtpuntje kunt vinden en hulp van iemand om je heen. Jezelf pijn doen is ook geen oplossing. :(:)

Geen auto, 100000 euro of een mooie reis maar wél dit prachtige onderschrift
Karuna is een sociaal wat onthande computergebruiker met myopie
En dan ben je opeens weg. Mutsje het is goed zo Dag oude man

**Geplaatst:** 27-10-21 11:12

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 27-10-21 11:12

Heb je de PO gebeld dat het niet meer gaat? En wordt er actie ondernomen?

Zou tijdelijk opname geen optie zijn, als in crisis opname?

Dikke knuff, hoop zo dat je hulp krijgt en hier uit komt.

Life is short....SMILE while you still have teeth!

**Geplaatst:** 27-10-21 11:14

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 27-10-21 11:14

Ik vraag me ook af of een crisis opname geen goed idee is?

Heel veel sterkte!

"Alles van waarde is weerloos" ~Lucebert

**Geplaatst:** 28-10-21 21:45

Geplaatst: 28-10-21 21:45

Hoi meis,
ik zie je bericht nu pas.
Ik hoop dat er inmiddels gereageerd is op je telefonische melding dat het zo niet meer kan.

Ik kan me voorstellen dat wat je meemaakte dat jij je kwetsbaar opstelde
... vertellen dat het niet goed gaat IS kwetsbaar 'spul'...
en als je dan zo wordt afgewezen, met gebagatelliseer van 'jong zijn, dus kan het nooit erg zijn'
-:(-

dat dan zowel woede als angst flink 'op vlammen'.
Dat is wel het laatste waar je op zit te wachten, wel sakkerloot nog aan toe, hoe krijgen de idioten het in hun hoofd.

Dikke virtuele knuf! :(:)

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 28-10-21 22:38

Geplaatst: 28-10-21 22:38

'Je bent jong dus het valt wel mee'. Poeh, wat een bizarre reactie van die persoon zeg. Ik schrik er van.

Weet dat het oke is dat je je rot voelt, je bent aan het vechten om je beter te voelen en hebt daarvoor hulp ingeschakeld. Weet dat het zo zo ontzettend stoer is dat je om hulp vraagt. Hopenlijk hebben ze na je telefoontje iets weten te regelen voor je :(:)

De kookaburra (Dacelo novaeguineae), ook bekend als lachvogel, is een ijsvogelsoort.
Never ever underestimate the importance of having fun

**Geplaatst:** 28-10-21 23:15

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 28-10-21 23:15

Een man die geen begrip heeft voor je en een persoon die je in vertrouwen neemt en je klachten minimaliseert. Ik zou daar eerlijk gezegd ook depressief van worden. Ook herken ik aan je manier van schrijven dat je negatieve dingen opslaat en op replay eindeloos kunt afspelen. Ik heb dat ook. Mij helpt het op zo een momenten om bepaalde foto's te kijken van een leuke herinnering. Zoals een wandeling of uitje of oude wedstrijdfoto, vakantiefoto etc. Positieve ervaringen die mij helpen om het negatieve eventjes te verdringen.
Je schrijft dat je blind gaat worden. Dat is heel naar nieuws en logisch dat je daardoor veel zorgen hebt. Misschien een idee om een lijstje te maken van dingen die je nog wilt doen/zien voor het zover is ? Mensen die je graag willen helpen om deze dingen waar te maken (kandidaat vrijwilliger hier).
Ik lees heel veel vermoeidheid ook in je berichten. Misschien een idee om na te denken over dingen die je wel nog kan en wil doen in de dagelijkse dingen en de rest uit te besteden of op zijn minst hulp voor te vragen. Ik kan thuis gerust op mijn 2 stallen en koken na 2-3 weken niets doen. Mijn partner kan daar ook prima mee leven en draait geregeld zelf wel wat wasmachines. Heb je meditatie en of yoga al geprobeerd ?
Heel sterk dat je al hulp durft te zoeken en hier je leed deelt. Je mag er zijn, ook moe en ook op mindere dagen en of weken. Al blijf je een week lang netflixen en bokken op de bank durf dat schuldgevoel loslaten. Hopelijk komen er snel wat positievere dingen op je pad :(:)

uva uvam vivendo varia fit

**Geplaatst door de TopicStarter:** 29-10-21 09:40

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter: 29-10-21 09:40

Ik heb de huisarts gesproken komende week heb ik weer gesprek bij de PO. Het ergste vind ik de vraag krijgen “wat verwacht je van ons”? Dan klap ik dicht ik snak naar hulp. Ik ben nooit van mijn leven in een achtbaan geweest en toch voelt het alsof ik constant over de kop ga. Nu is de vermoeidheid toegeslagen de gebeurtenissen van de afgelopen tijd hebben mij vastgeketend aan de vloer. Ik snap dat mensen het niet kunnen volgen want dat kan ik zeg ook niet. Waar ik de ene moment zeer druk ben om maar niet stil te hoeven staan bij alles ben ik nu net een zombi. Het lijkt alsof ik een derde persoon ben die op een afstand naar mezelf kijkt. Ik Kan ook niets meer bedenken wat ik als leuk zou ervaren. Ik ben zo ontzettend moe van het “toneel” spelen en die masker voor houden.

Ik ben jullie dankbaar dat jullie de tijd nemen om steeds zo uitgebreid te reageren ik neem alles ook mee en doe echt mijn best om niet op te geven maar soms is het zo verdomd moeilijk …

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

**Geplaatst:** 29-10-21 09:49

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst: 29-10-21 09:49

Als je nu eens het stukje wat je hier net hebt getypt, uitprint en aan de PO geeft?
Want het maakt zoveel duidelijk en helder misschien. Dan hoeft je het niet te zeggen. Schrijven is soms zoveel makkelijker.

Heb je de optie om je man in het proces te betrekken? Hij heeft geen begrip, is dat onwil, of kan hij zich niet inleven?
Stapjes en misschien van later zorg, maar een stabiele/veilige thuisbasis, waarbij je jezelf kan zijn en je zorgen kan delen, is wel belangrijk voor je kwaliteit van leven.

Life is short....SMILE while you still have teeth!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-11-21 14:04

Geplaatst door de TopicStarter: 10-11-21 14:04

Het is al even geleden dat ik hier wat neergezet heb maar ik merk dat ik er weer echt even behoefte aan heb.
Komende week staat er weer een afspraak bij de PO maar deze heeft aangegeven dat hij mij niet verder kan helpen omdat er wel wat meer problematiek is. De wacht tijden zijn enorm lang en er wordt geen onderscheid gemaakt in ernst van de situatie alleen dat je achter in de rij aansluit.
Nieuwe tegenslagen hebben weer een enorm impact gehad en de onrust is ver boven het kantelpunt gegaan. Als ik op de bank zit heb ik soms de neiging om mijzelf lichamelijk pijn te doen om de onrust maar weg te halen. Het helpt niet en ik doe het niet maar ik wil er graag van af. De tips die ik mee krijg probeer ik allemaal mee te nemen alleen momenteel heb ik veel
Moeite om iets te “moeten” dus bellen voor een afspraak ergens of informatie inwinnen voet alsof ik een marathon moet lopen richting een serie moordenaar. Ik wil zo graag iets leuks en ontspannends doen maar dit wordt dus beïnvloedt door de onrust. De taken in het huishouden brengen mij constant in tranen ik heb geen energie en ik zie alles als een toren hoge drempel. Ik merkte gister dat de hond op mijn energie reageerde en zich erg onzeker begon te voelen dit breekt mijn hart want die is zo speciaal voor mij. Zucht …

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

**Geplaatst:** 10-11-21 14:11

Geplaatst: 10-11-21 14:11

Mijn zus heeft dit gehad, elke dag was weer een strijd om door te komen, dit kwam door lichamelijke klachten waardoor het voor haar ook steeds moeilijker werd om de dagelijkse dingen te kunnen doen. Alles werd een strijd, op een gegeven moment kwam de diagnose dat ze nog max. 5 jaar te leven had, ze ging echter zo hard achteruit, kwam mede door haar manier van leven, dat ze met 3 jaar er zo klaar mee was en haar lichaam ook. Ze had al een euthanasieverklaring geregeld maar dat zegt nog niet veel hier in NL ben ik achter gekomen de dag dat ze is overleden. Tuurlijk wil je haar niet missen maar de strijd voor haar elke dag weer, die had ik niet graag gevoerd. Ze heeft nu rust, dat is wat ze zo graag wilde, wie ben ik dan om te zeggen nee je mag niet gaan...

Terwijl je inhoudt om iets ernstig te overwegen, fladdert de gelegenheid vaak vrolijk voorbij.

**Geplaatst:** 10-11-21 14:13

Geplaatst: 10-11-21 14:13

Als ik het goed lees, duurt het nog even voor je gepaste psychologische hulp kan krijgen.

Om ondertussen toch wat meer rust in je hoofd te krijgen, kan je misschien contact opnemen met een fysiotherapeut voor relaxatie- en ademhalingsoefeningen.
Constante stress en onrust put een lichaam uit, dus misschien kan dit je op de korte termijn wel een eindje op de goeie weg helpen.

**Geplaatst:** 10-11-21 14:55

Geplaatst: 10-11-21 14:55

Thijsje38 schreef:
Het is al even geleden dat ik hier wat neergezet heb maar ik merk dat ik er weer echt even behoefte aan heb.
Komende week staat er weer een afspraak bij de PO maar deze heeft aangegeven dat hij mij niet verder kan helpen omdat er wel wat meer problematiek is.

Rot voor je dat het zo lastig gaat.
Fijn dat er in ieder geval een afspraak staat.
En : mogelijk betekent 'ik kan je niet verder helpen omdat er meerdere problemen zijn' vooral 'ik kan alleen pappen en nathouden'.
Nou, als dat aan de orde is : prima.
ZOU het betekenen dat hij geen nieuwe afspraak wil: ga dan naar het maatschappelijk werk. Heet tegenwoordig het sociale wijkteam, en vraag om ondersteunende gesprekken.

Citaat:
Nieuwe tegenslagen hebben weer een enorm impact gehad en de onrust is ver boven het kantelpunt gegaan.

Akelig hoor! :(:)

En soms gaan de dingen als een soort spiraal: ellende ding 1 roept zoveel wakker

dat ellende ding 2 er eigenlijk niet meer bij kan

en als er dan nog een derde zou komen weet je als mens niet meer waar je het zoeken moet....
:(:)

Citaat:
Als ik op de bank zit heb ik soms de neiging om mijzelf lichamelijk pijn te doen om de onrust maar weg te halen. Het helpt niet en ik doe het niet maar ik wil er graag van af.

Fysiek gesproken is onrust vaak adrenaline. Het hormoon voor 'je bent in gevaar en je moet (sorry, J2) iets DOEN!'
Als je op de bank zit: sla op de kussens. Of stampvoet. (Wees lief voor eventuele benedenburen, en ook bij een betonvloer heeft een kussen onder je voeten zin.)

Citaat:
De tips die ik mee krijg probeer ik allemaal mee te nemen alleen momenteel heb ik veel
Moeite om iets te “moeten” dus bellen voor een afspraak ergens of informatie inwinnen voet alsof ik een marathon moet lopen richting een serie moordenaar. Ik wil zo graag iets leuks en ontspannends doen maar dit wordt dus beïnvloedt door de onrust.

Ja.
Onrust kan iets triggeren dat de ellende grenzeloos groot voelt. :(:)

(En nou kan ik braaf troosten dat dat gelukkig meevalt - dat gevoel is waar jij mee te dealen hebt en het is NIET fijn.)

Citaat:
De taken in het huishouden brengen mij constant in tranen ik heb geen energie en ik zie alles als een toren hoge drempel. Ik merkte gister dat de hond op mijn energie reageerde en zich erg onzeker begon te voelen dit breekt mijn hart want die is zo speciaal voor mij. Zucht …

... lukt het je een beetje om je hond te troosten?
(Soms zijn dieren net niet onze spiegels, maar onze wegwijzers...)

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst door de TopicStarter:** 18-11-21 21:56

Re: Als leven overleven wordt

Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-21 21:56

Ik hoop dat ik niet te chaotisch over kom maar ik heb heel veel moeite om mezelf momenteel uit te drukken. Ik ben echt “moe”
Lichamelijk ben ik mezelf aan het uitputten om de mentale onrust kwijt te raken.
3 Januari heb ik een intake voor een eerste lijn psycholoog. Afgelopen week een afspraak bij de PO gehad en de huisarts. Het was zo erg dat ik de afspraak van de huisarts vergeten was en helemaal overstuur de assistent opbelde want nu had ik eindelijk de stap durven zetten en dan vergeet ik het. (Het stond in mijn mobiel maar ik was gewoon in de war met de dagen) Het hielp niet dat de assistente geen begrip kon tonen en mij dan volgende week in wilde plannen. Even later belde de huisarts dat ik toch direct moest komen.
In overleg met de PO is toch besloten te gaan starten met medicatie. Ik heb aangegeven dat ik door de onrust mijzelf opzettelijk pijn wil doen in de hoop de mentale pijn kwijt te zijn. Ik heb ook aangegeven dat de stap om hulp te vragen erg groot is omdat ik mij druk maak over wat andere gaan vinden. Hier schrok de PO toch wel even van en vroeg of ik mij wel “veilig” voelde bij hem. Mijn antwoord was nee. Hierna is het gesprek verder wel goed gelopen en heb ik aangekaart dat ik over medicatie twijfelde. Aangezien ik eigenlijk geen positive gevoelens heb en door de negative alleen maar meer onrust krijg is het min of meer nothing to lose. Ik had gehoopt dat ik door het maken van deze stappen toch wat rust zou creëren omdat ik het kon afstrepen van het lijstje maar niks is minder waar. Ik heb weer dat gevoel van 0-500 en weer terug. Het lijkt soms of ik een tennis bal in een tenniswedstrijd ben zo voelt het. Omdat ik de afgelopen dagen de bal hoog heb gehouden is mijn lichaam echt op. Ik zit nu al te verlangen om naar bed te gaan om de dag af te sluiten maar morgen staat er weer z’n dag op de planning dus het vooruitzicht is niet veel beter.

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

**Geplaatst:** 18-11-21 22:20

Geplaatst: 18-11-21 22:20

Nee hoor, je komt niet chaotisch over

Je doet het zo goed. Ik vind het ook knap dat je bij de PO hebt aangegeven dat je je niet veilig voelt bij hem. Dat is je gevoel, en dat is oke. Stoer mens dat je bent!

Hopenlijk slaat de medicatie aan :(:)

De kookaburra (Dacelo novaeguineae), ook bekend als lachvogel, is een ijsvogelsoort.
Never ever underestimate the importance of having fun

**Geplaatst:** 18-11-21 22:37

Geplaatst: 18-11-21 22:37

hey, goed gedaan. Is een grote stap ! .hopelijk gaat de medicatie helpen. Dikke knuffel. Laat je maar horen in je topic. Je bent niet alleen. We zijn er voor je

**Geplaatst door de TopicStarter:** 18-11-21 23:22

Geplaatst door de TopicStarter: 18-11-21 23:22

Dankjulliewel ik heb vaak het topic geopend en later weer gesloten omdat ik dacht joh stel je niet aan maar momenten zoals deze merk ik dat ik gewoon nergens anders heen kan. Soms denk ik ook hoe kan ik van een ander verwachten dat ze mij begrijpen als ik mijzelf niet eens begrijp?
Hoe leg je iemand uit dat je douchen bv verschrikkelijk vind? De energie dat het kost de gevoelens die op dat moment op je af komen. Ik kon er vroeger echt van genieten zo had ik een heel ritueel nu kan ik in huilen uitbarsten omdat ik dan denk pfff ik moet blijven staan haren wassen afdrogen haren föhnen aankleden ik lijk wel een klein kind wat naar de tandarts moet. En ook nu kan ik mij ontzettend boos maken daarover. Dat is ook een emotie waar ik zelf niet mee om kan gaan ik heb nooit boosheid ervaren ik was altijd verdrietig maar nooit boos nu lijkt het wel of al die woede eruit komt. Ik vind mezelf hierdoor een verschrikkelijk persoon. Dit is ook een reden waarom ik de medicatie wil proberen om dat gevoel af te vlakken.
Ook ga ik de huisarts vragen of er evt meer aan de hand kan zijn dan een “depressie” een aantal van jullie hebben dit aangegeven maar er is nooit daarin wat onderzocht. Ik vind het ergens kwalijk dat een huisarts hier niet verder op in gaat. Dat is ook 1 van de redenen dat de hulp vraag soms zo lastig is. Erkenning krijgen het gevoel hebben om wel gelooft te worden. Dat weerhoudt mij vaak om hulp te vragen. En als ik het ergens durf te vragen wordt het vaak weggewuifd van ach kan je makkelijk zelf toch of zo erg is het niet. En dan komen we weer terug we vragen het liever niet meer.

Dit is een goedgekeurd schaduwaccount

**Geplaatst:** 18-11-21 23:50

Geplaatst: 18-11-21 23:50

Dapper gedaan!

... op mijn feestboek zie ik soms plaatjes voorbij komen van 'de jongen en het paard'. Op één van de plaatjes is hun conversatie :
'Wat is het moeilijkste wat je ooit gezegd hebt?' vraagt de jongen
'Help', zegt het paard.

Daapper om te zeggen dat je je bij de PO niet veilig voelt.
Beter dat dan een 'sociaal wenselijk' antwoord.

En GOED om ter sprake te brengen dat je jezelf pijn wil doen, om alsjeblieft maar van de psychische pijn af te zijn.
(Mijn ervaring : het helpt maar heel even.)

En de combinatie met boosheid kan ingewikkeld zijn.
Ik ben zelf een tijd in een feministische setting (oma vertelt: 'dat bestond vroeger') in therapie geweest. Woede was daar in principe positief : het is de kracht om te 'zeggen' dat je het er niet mee eens bent, om dingen te veranderen. En boos zijn op jezelf was (jawel) verboden.
Jezelf een verschrikkelijk persoon vinden is heel erg naar. :(:)

Probeer om jezelf met woede en al te accepteren.
.... en soms kunnen anti-depressiva woede afvlakken, maar ik heb tegelijkertijd sympathie voor de aloude uitspraak 'dat depressie ingeslikte woede is'. (Het is wat simplistisch en er zijn meerdere factoren 'om depressief te worden', waaronder uitputting, bedreiging en 'dubbele binding'. - Dat laatste is zoiets als 'als ik naar links ga ben ik fout, als ik naar rechts ga is het fout en andere opties zijn er niet'.)
Jammer dat je huisarts niet inging op je vraag over depressie 'en misschien nog meer'.
:(:)

Met depressie valt NIET te spotten en het is ruim voldoende om hulp te krijgen.
Uiteraard is je vraag zelf volstrekt legitiem. Een depressie is vaak een gevolg, 'dus hoe zit het nu dan toch precies'. Goed om uit te zoeken.
... en wellicht dat de huisarts er niet echt op in ging, omdat het in principe thuis hoort bij de psycholoog. (Maar laat hij/zij het even zeggen dan!)

En soms kan fysiek hard werken de onrust wat dempen, maar tegen de tijd dat je uitgeput raakt, werkt het andersom.
(Uitputting is per definitie gevaar, dus meer stresshormonen - 'en die had je al in overvloed'.)

Ik kan mij heel veel voorstellen bij 'douchen is een ramp'. De ene mens wordt overprikkld, voor iemand anders geldt het als een onveilige situatie of zijn er nare herinneringen.

En ach, wat let je om morgen om 21.00 naar bed te gaan?
Mijn oma sprak ervan 'dat de uren voor twaalf dubbel tellen' (= drie uur voor twaalf al onderzeil: dat zijn dan zes uur. En daarna nog heerlijk uitslapen tot zeven uur oid.)

Laatst bijgewerkt door Janneke2 op 18-11-21 23:55, in het totaal 1 keer bewerkt

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 18-11-21 23:50

Geplaatst: 18-11-21 23:50

Ik wou dat ik je kon laten zien dat er echt licht aan het einde van de tunnel is , en het niet waard is om dat licht van de tunnel niet op te zoeken en er een einde aan te maken. Maar ik begrijp dat dat nu heel lastig te begrijpen is , omdat het heel hopeloos voelt.

Heb je ook het idee dat je angst heb voor ziektes? Als voorbeeld je hebt last van een wat pijnlijk en vervelend zwaar gevoel in je armen. Omdat je direct wat in de stress schiet , Google je je symptoom en de eerste hit wat je krijgt is symptomen van een hartinfarct. Vervolgens lees je dat , en voordat je het weet begin je meer symptomen te krijgen waardoor je nog meer in de paniek modus schiet. Gevolg een heel vervelend , en zenuwachtig gevoel in je buik , misselijk zijn en het idee hebben dat je gek wordt... Zo ja , denk ik dat je dat zeker aan moet kijken omdat dit ook een vorm van hypochondrie kan zijn. Dit kan heel bepalend zijn voor het levensgenoot en heel erg van invloed zijn.

En laat je niet uit het veld slaan door opmerkingen van de omgeving ( been there , done that). Onbegrip ga je alleen maar tegenkomen van bijvoorbeeld vrienden of familie. Weet dat dit soort dingen iemand echt moet voelen en meemaken voordat ze begrijpen wat jij voelt.

Voor jouw gevoel heb je echt iets ernstigs , en dat mag je serieus nemen al is het misschien meer iets wat veroorzaakt wordt in je hersenen en waar je lijf een reactie op geeft. Een ander hoeft niet te bepalen of dat ernstig is de ja of de nee. Als jij je zo voelt mag dat best ernstig zijn voor jezelf.

Nogmaals echt als je er aan gaat werken , met de goede hulp komen er betere tijden. Ik heb er ook een enorme rot periode door gehad , maar ook ik ben weer zo goed als beter ervan geworden en heb het nu zeker ook nog , maar kan er met trucjes mee omgaan. En de eerste stap hoe moeilijk en onmogelijk het ook lijkt: Acceptatie dat het er is , met als gevolg het accepteren van hulp. Dit kan je niet alleen , dus probeer open te staan voor hulp , en geloof in de hulp / therapie wat je krijgt. Dat scheelt al gewoon heel veel!

Without the pain there'd be no learning , without the hurting we'd never change - Kate Bush

Wie is er online