Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Texas02 schreef:Wat een ervaringen hier, zeg.. En bij de meesten is de oorzaak dus blijkbaar wel onderzocht zoals ik hier lees.. Zou het verstandig zijn om hier eens op aan te dringen bij mijn huisarts, ookal is het al meer dan 10 jaar gelezen dat de traag werkende schildklier bij mij vastgesteld is? Ik krijg medicijnen (ik weet de naam zo niet, ik had altijd Thyrax en dat is toen naar iets anders veranderd), en ze zeggen dat het op peil is.. Maar ik ben altijd zo moe en ik heb het zo snel koud.. Ik heb de diagnose chronisch vermoeidheidssyndroom gekregen, op basis van een bloedonderzoek en een gesprek.. Maar de schildklier is dus nooit verder onderzocht. Kan altijd pijn (nek, schouders, rug, heup, soms met uitstraling naar andere plekken zoals benen, knieën, armen, polsen) ook een symptoom van de schildklier zijn? Hoe krijg je het het beste voor elkaar dat je doorgestuurd wordt? Ik heb het namelijk net gisteren eindelijk voor elkaar gekregen dat ik doorgestuurd word naar de reumatoloog voor de spierklachten, na vele jaren zeuren en verschillende artsen bezocht te hebben (dit was net weer een nieuwe arts, bij deze mocht het eindelijk).. Misschien eerst maar dat afwachten en het daarna aankaarten? Of het bij de reumatoloog aankaarten? Of is het waarschijnlijk niet mijn schildklier aangezien deze iedere keer op peil lijkt te zijn met bloedonderzoeken?
CairnTerrier schreef:Hier nog ééntje met schildklierproblemen Ik ben jaren geleden met een trage schildklier gediagnostiseerd. Ik had het altijd koud, moe, voelde me traag en wilde graag aan het einde van de middag mijn bed in. Soms zat ik op mijn bijbaantjes gewoon op de wc met mijn hoofd in mijn handen omdat ik zo ''op'' was.
Uiteindelijk hebben we wat bloedonderzoeken gedaan en geconstateerd dat ik een trage schildklier had. De dokter wilde het eventueel nog uitstellen om medicatie te gebruiken, maar ik heb gevraagd of ik deze per direct mee kon krijgen. Vanaf dat moment voelde ik me weer wat beter. Het heeft jaren geduurd voor mijn schildklier stabiliseerde aan de hand van de medicatie. Slik vanaf het begin af aan al Euthyrox en dat werkt voor mij prima.
Heb tussendoor wel erge schommelingen gehad van mijn schildklier. Van te laag naar te hoog en weer neutraal en dat zo'n paar keer achter elkaar. Ik merk het ook metéén aan mijn lijf als mijn schildklier niet goed werkt. Sloom en moe voel ik mij eigenlijk nog zelden, maar nu heb ik bijvoorbeeld alweer drie dagen dat ik mij erg gejaagd voel en veel honger heb. Terwijl als ik mij zou prikken ik toch weet dat de officiële waarden goed zijn.
Mijn moeder had juist een snelle schildklier en kan dus ook erfelijk zijn volgens mijn internist.
Hoe hebben jullie dat met een zwangerschap gedaan? Word je dan extra in de gaten gehouden en om de zoveel tijd geprikt op waarden?
Majabeestje schreef:Mijn broer heeft Graves. Hij veranderde ineens enorm. Het leek wel een junk. Intens mager, helemaal opgefokt, keek 'eng' uit zijn ogen en was ontzettend niet zichzelf. Hij had een scheiding meegemaakt en om ons heen vroegen ze of hij drugs gebruikte Hij heeft toen toch maar eens bloed laten prikken en diezelfde avond belde het ziekenhuis, dat hij onmiddellijk moest komen want zijn waardes bleken niet meetbaar zo hoog (of laag?).
Zijn hart moest nagekeken worden. Gelukkig was dat oke en is hij direct begonnen met medicatie. Bèta blokkers en iets voor de schildklier zelf. Nu anderhalf jaar later is hij gestopt met de bèta blokkers maar het instellen op medicatie is nog een puzzel. Hij voelt zich in elk geval wel een stuk beter. Kan ook weer werken, het een paar maanden thuis gezeten op advies van de arts.
Popstra schreef:Majabeestje schreef:Mijn broer heeft Graves. Hij veranderde ineens enorm. Het leek wel een junk. Intens mager, helemaal opgefokt, keek 'eng' uit zijn ogen en was ontzettend niet zichzelf. Hij had een scheiding meegemaakt en om ons heen vroegen ze of hij drugs gebruikte Hij heeft toen toch maar eens bloed laten prikken en diezelfde avond belde het ziekenhuis, dat hij onmiddellijk moest komen want zijn waardes bleken niet meetbaar zo hoog (of laag?).
Zijn hart moest nagekeken worden. Gelukkig was dat oke en is hij direct begonnen met medicatie. Bèta blokkers en iets voor de schildklier zelf. Nu anderhalf jaar later is hij gestopt met de bèta blokkers maar het instellen op medicatie is nog een puzzel. Hij voelt zich in elk geval wel een stuk beter. Kan ook weer werken, het een paar maanden thuis gezeten op advies van de arts.
Ik leek ook een junk. Mager en holle grote ogen.
Voelt ook of je aan de speed zat. Snachts lig je naar het plafond te staren..
In het dorp destijds ging de roddel ik anorexia zou hebben
Enyway, met het gebruik van Thyrax ging het weer de andere kant op. Moe maar ook slecht kunnen poepen.
Dat vond ik erger dan toen hij te snel ging.
Maar het is dus goed gekomen gelukkig.
Maeve schreef:Voor de mensen die hier ervaring hebben met het gebruik van een beta-blokker tegen de hartkloppingen, ben je hier mee gestopt toen je begon met de strumazol? Ik gebruik nu 10 dagen metoprolol maar durf bijna het huis niet uit omdat ik dus heel erg aan de dunne blijf.
De dokter heeft nu een andere bèta-blokker voorgeschreven maar ik zie online dat ik helaas op dezelfde bijwerking kan rekenen